บทที่ 124 : จะเข้ายังไง?

มือเรียวบรรจงวางลงบนฟูกเตียงดึ๋งนุ่มนิ่ม การแตะครั้งนี้ใช้แรงเพียง 0.25 นิวตันแต่กลับส่งแรงรีเฟล็กซ์ที่มากจนมือบาง ๆ ดีดเด้งดึ๋งดั๋ง หมอนผ้าห่มลอยหมุนเท้งเต้ง แค่นี้องค์หญิงก็รู้แล้วว่าเจ้านี่เป็นเตียงที่ผลิตขึ้นจากผ้าแสปนเด็กซ์ซึ่งผ่านกระบวนการ Horizontal Bio-Fermenter อันมีแร่ Pussy Recon เป็นสารสกัดหลัก

.

พระองค์ก็เลยเดินอ้อมไปที่ขาเตียงข้างหนึ่งดู ก่อนจะค่อย ๆ โน้มตัวลงจนสังเกตเห็นปุ่มหมุนสำหรับปรับตั้งค่า ชั่วอึดใจที่หมุนวอลุ่มกลับมาในทิศทวนเข็ม ผ้าห่ม , หมอน , มุ้ง , ผ้าคลุมเตียง , ก็ลอยขึ้น ๆ ลง ๆ สูง ๆ ต่ำ ๆ ได้เองอย่างน่าอัศจรรย์ ทำเอาเจฟเฟอร์ถึงกับผงะเขารีบปิดระบบอินฟาเรดในม่านตาแล้วหันมาใช้การมองเห็นในมุมมองปกติ

.

องค์หญิงตรัสขึ้น

.

"ปกติพวกเราเชื้อพระวงศ์จะปรับระดับความเด้งของเตียงไว้ที่เลข 3 แต่เมื่อกี้ที่ตั้งไว้มันคือเลข 10 ! เพราะงั้นฉันเชื่อคุณ! คุณเจฟ!"

.

วอลุ่มหมุนสู่ที่เดิมโดยสมบูรณ์แบบ "แกร๊ก!" ทันใดนั้นข้าวของก็พุ่งใส่เตียงราวกับผีพุ่งไต้ที่ได้กับอุกาบาต! หมอนผ้าห่มหล่นพั๊ว ๆ ! รุนแรงมากจนขาเตียงสั่นไหว! ทีนี้ก็ลองจินตนาการถึงตอนที่ท่านราชาขย่มหีพี่โซเฟียดูสิ กระหรี่พัฒน์พงศ์โดนสมสู่จากควยกษัตริย์ คูณทับด้วยเตียงที่ปรับน้ำหนักได้ บันเทิงล่ะมึงเอ๊ย! นี่จึงเป็นสิ่งที่ตอกย้ำว่าข้อสันนิษฐานของเจฟเฟอร์เป็นสิ่งที่ถูกต้อง

.

"เตียงที่ทำจาก Pussy Recon แบบนี้มีแต่ท่านพ่อกับเชื้อพระวงศ์เท่านั้นที่ใช้ การที่มันมาโผล่ในห้องแม่บ้านแบบนี้ก็คงจะคิดเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้ เฮ้อ..บางทีพี่โซเฟียก็คงจะคันจิ๋มเหมือนคนอื่น ๆ ฉันไม่ว่าพี่เขาหรอก.. ฉันเข้าใจ.."

.

นาตาชาลุกขึ้นยืนพลันจ้วงเท้าเดินอ้อมเตียงมายืนอยู่ใกล้ ๆ กับเจฟเฟอร์ ก่อนจะใช้ฝ่ามือเรียวนาบลงบนแผงควบคุมที่ติดตั้งไว้ข้างวงกบ ทำให้ประตูห้องเลื่อนเปิดออก

.

"เราไปกันเถอะคุณเจฟ ไปหาวิธีปลุกชีพ Pussy Recon กัน! เริ่มต้นจากห้องที่เก็บมันเอาไว้ใช่ไหม?"

.

"ครับ.. โปรดนำไปเลย"

.

.

การเคลื่อนที่ไปข้างหน้าของคนทั้งคู่ช้ายิ่งกว่าตะพาบเกยตื้น เคราะห์ดีที่เจฟเฟอร์เป็นคนรอบคอบ เขาวางแผนทุกอย่างราวกับรู้เหตุการณ์ล่วงหน้า การป้องกันทางทหารกว่า 70% จึงถูกโยกไปเคลียร์ที่ศาลเจ้ากันหมด ทางของพวกเขาก็เลยสะดวก ผนังทางเดินทำด้วยวัสดุมันวาว มันไม่ใช่ปูนไม่ใช่อิฐแต่มีความลื่นปรื๊ดจนสามารถใช้สะท้อนแสงเงางามได้ มิหนำซ้ำพื้นก็ยังเป็นพรมกำมะหยี่ ทำให้เวลาวิ่งหรือเดินก็จะไม่เกิดเสียงดัง นับว่าหลายสิ่งหลายอย่างล้วนเป็นใจให้แก่ภารกิจครั้งนี้มาก

.

"ฉึบ!!!"

.

"อั๊ก! , อ่าาาา..!"

.

สายลับหนุ่มฟันสันมือสับเข้าที่ท้ายทอยของทหารหญิงรายหนึ่ง ร่างของหล่อนร่วงกราวลงกับพื้นประดุจใบไม้ปลิดลำต้น จากนั้นก็เข้าโหมดต่อสู้เปลี่ยนเลนส์ม่านตาเป็นอุปกรณ์สร้างคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า แค่จ้องไปข้างหน้าสัญญาณรบกวนเมกะเฮิร์ตต่ำก็ตรงดิ่งเข้าไปก่อกวนโค้ด HTML ทำให้ระบบของกล้องวงจรปิดรวนและล้มเหลวลงจนใช้งานไม่ได้!

.

ปฏิบัติการเป็นไปได้สวย แม้จะยิงกระสุนต่าง ๆ ออกจากนิ้วไม่ได้ แต่ก็นับว่าในตัวของเจฟเฟอร์นั้นยังมีอุปกรณ์ดี ๆ ไว้ใช้แก้ไขสถานการณ์อยู่เพียบ จนกระทั่งผ่านไปพักใหญ่องค์หญิงนาตาชาก็เดินนำหน้าลงมาถึงโซนของห้องใต้ดิน ประตูกลบานใหญ่ขวางกั้นอล่างฉ่าง ฟันเฟืองนับพันถักทอยึกยือเป็นกรอบโค้งอารักขาประตู

.

"ถึงแล้ว! ที่นี่ล่ะค่ะ! Pussy Recon ก่อนจะไปอยู่ในมือพี่ไนฟ์มันเคยอยู่ที่นี่ แร่วิเศษอันแสนอัปรีย์สิ่งที่ฉันอยากจะทำลายมันทิ้งไปซะ เพื่อที่ทุกคนจะได้ไม่ต้องคิดถึงเรื่องพรรค์นั้นอยู่ตลอด ตลกเน๊อะว่าไม๊? ที่วันนี้กลับต้องมาหาทางปลุกชีพให้กับมันซะเอง"

องค์หญิงร่ายยาว ในขณะที่สายตาก็แหงนหน้ามองบานประตูที่สูงเท่ากับตึกสามชั้นนี้อย่างวิตกกังวล

.

เจฟเฟอร์ก็เลยแทรกขึ้น

.

"ชู่วววว.. พูดดังไปแล้วองค์หญิงอย่าเสียงดังสิ , แล้วฟัง?"

.

ใบหูหนาทรงกลมได้รูปแนบเข้ากับบานประตูกล มันมีรูปร่างคล้ายกับประตูเซฟตามธนาคารแต่ขนาดใหญ่กว่ามาก และด้วยความที่หูของเจฟเฟอร์นั้นดีกว่าคนปกติโคตร ๆ เสียงที่เจ้าตัวได้ยินก็เลยทำให้ระบบประเมินผลในสมองสามารถสร้างแบบจำลอง 3 มิติเป็นภาพร่างคร่าว ๆ ได้ว่าข้างในนั้นน่าจะมีคนกลุ่มใหญ่คุยหรือกำลังทำอะไรกันสักอย่าง และที่สำคัญคือมีแต่เสียงของผู้ชาย!

.

เขาวางมือลงบนกลไกประตู สัมผัสแค่แว๊บเดียวความเย็นเฉียบก็เสียบจึกเข้าที่แกนสมอง สายลับหนุ่มรู้ในทันทีว่าการจะเปิดประตูบานนี้เป็นงานหิน มันยากยิ่งกว่าการเปิดกระโปรงสตรีแล้วลากไปปี้บนเตียงนอนฟิน ๆ ซะอีก

.

"อืม..ม..องค์หญิงที่จริงผมก็แอบคิดอยู่นานแล้วเหมือนกันนะครับ ว่าท่านราชาเด็มบ้าบาพ่อท่านจะเป็นยังไง? ในเมื่อพลเมือง (ที่มีแต่ผู้หญิง) ต่างพากันกระสันซ่านอย่างกับซอมบี้? , แกจะเอาชีวิตรอดจากการถูกทำมิดีมิร้ายได้เหรอ?"

.

"ก๊อง ๆ , ก๊อง ๆ "

กำกำปั้นเป็นมะเหงกแล้วก็เคาะจนเกิดเสียง

.

"ประตูกลสุดแกร่งนี่ บวกกับเสียงระเบ็งเซ็งแซ่ที่ซ่อนอยู่ภายใน ผมว่าผมรู้คำตอบแล้วล่ะ"

.

ตรงกันข้ามเพราะองค์หญิงรัชทายาทกลับมีน้ำโห! เหมือนเธอจะไม่พอใจเมื่อมีคนมากล่าวหาบิดาแบบสองแง่สองง่ามแถมยังทำท่าดูหมิ่นดูแคลนเหยียดหยามศักดิ์ศรี

.

"คุณเจฟ! นั่นพ่อฉันนะถอนคำพูดเดี๋ยวนี้เลย! ฉันเอาเรื่องคุณได้นะข้อหาหมิ่นสภาบันเบื้องสูง!"

ตาเขียวปั๊ดกัดกรามแน่นชี้หน้าด่าจริงจัง

.

"เห๊อะ! ผมไม่สนหรอก! ขนาดท่านเป็นลูกท่านยังทำตัวเป็นกบฏเลย!"

"เงียบแล้วฟังผม! ผมว่าพ่อท่านซ่อนตัวกึ่งขังตัวเองไว้ในนี้พร้อมกับผู้ชายอีกคณะหนึ่ง ด้วยเหตุผลด้านความปลอดภัย บางทีผู้ชายที่เหลืออยู่ทั้งอาณาจักรอาจจะมุดหัวรวมกันอยู่ในห้องที่หน้าตาเหมือนกับตู้เซฟนี้ก็เป็นได้"

.

กอดอกมุ่ยหน้า เจฟเฟอร์เดินวนไปมาหลุบสายตามองหาวิธีเข้า

.

"ไม่เชื่อก็คอยดูสิ! ติดตรงที่ผมไม่รู้ว่าจะเข้าไปยังไงก็เท่านั้นเอง?"

.

"เช๊อะ! แล้วก็ไม่บอกฉันมีรหัสย่ะ! มันต้องใช้ร่วมกับการวางมือลงบนแป้นแสกน"

.

พูดจบนาตาชาก็เดินตรงไปยังด้านข้างของประตูกล บริเวณตรงนั้นมีแท่นสำหรับวางมืออยู่ รูปร่างมันเหมือนกับแป้นเซ็นเซอร์ที่ติดไว้ตรงวงกบประตูโดเรม่อนในโลกอันเดอร์กราวน์เป๊ะ

.

"แค่ใส่รหัสที่เป็นวันเดือนปีเกิดของฉันลงไป แล้วก็เอาลายน้ิวมือข้างขวาทาบลงไปด้วย แค่นี้ประตูที่คุณ "ไม่มีปัญญาจะเปิด" ก็จะ Open!"

.

แต่ทว่า!

.

"อ๊ะ!!!"

.

ควันโขมงโพยพุ่งฝุ่นคลุ้งตีเข้าหน้า ปอยผมสะบัดพรึบพับ พลันรับรู้ได้ถึงตัวตนของสายลับหนุ่มที่อ้อมเข้ามากอดจากทางด้านหลัง ควยชนตูดมือโอบเอว ส่วนมืออีกข้างก็จับข้อมือองค์หญิงยกออกจากแป้นแสกน! ก่อนจะตวาดเสียงดังเข้าใส่!

.

"จะบ้าเหรอองค์หญิง?! ขืนทำแบบนั้นพอเปิดประตูโพล่งออกไป ก็ถูกรวบตัวกันพอดีสิ!"

.

"อะ..อืมขอโทษ"

ผละตัวออกสาวเจ้าพยักหน้าเห็นด้วย ต่อด้วยการส่ายหน้าให้กับความโง่เง่าของตัวเอง อุตส่าห์ใช้แผนจนเข้ามาในวังได้แบบเนียน ๆ แล้วแท้ ๆ เล่นเอาทุกสิ่งที่ทำมาเกือบพังพินาศหมด

.

"เราต้องหาทางอื่นครับ ผมรู้ว่าห้องนี้เป็นห้องสำคัญ อะไรก็ตามที่พวกเขาทำกันในนั้นจะต้องเป็นสิ่งที่เราตามหาอยู่แน่ แต่จะเข้าไปยังไงนี่สิ?"

ถอนหายใจยาวปลดปลง ลมโชยโบยแก้มมันหอบเอาเขม่าควันที่พุ่งออกมาจากมือกลข้างที่เสีย ให้ลอยวาบวามอยู่เหนือโพรงจมูก

.

ซึ่งก็เป็นสิ่งนี้นี่เองที่ทำให้องค์หญิงนาตาชาคิดอะไรดี ๆ ออก

.

"อากาศไงคุณเจฟ?! ผนังหนา , กำแพงตัน , ประตูนิรภัย พวกท่านพ่ออยู่ในนั้นไม่ได้หรอกถ้าไม่มีอากาศ เพราะงั้นท่อแอร์คือทางเดียว นั่นไงข้างบนนั้น! ดูสิ!"

.

แหงนหน้าขึ้นลำคอภู่ระหงษ์ขาวจั๊วะ รอยยิ้มพิมพ์ใจดังกล่าวใครมาเห็นเข้าก็มีแต่จะใจละลาย

.

"นั่นไงคุณข้างบน! สูงหน่อยแต่มีทางให้เราไปต่อได้แน่ ถ้าเป็นสไปเดอร์แมนล่ะก็ป่านนี้คงเรียบร้อยไปแล้วห่ะ ๆ "

.

เหมือนจะพูดเล่น ๆ แต่มันจริง ประตูหัวควยนี่สูงกว่า 5 เมตร รวมกับเพดานวังก็ปาเข้าไปไม่ต่ำกว่า 7 เมตร สูงพอ ๆ กับเปรตวัดสุทัศน์เขย่งปลายตีน เจฟเฟอร์เก่งจริงฉลาดเป็นกรดหัวไว แถมยังมีอุปกรณ์เครื่องมือเครื่องไม้อยู่ในตัวเพียบ กับเคสนี้ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาคงตบเข่าฉาด ๆ เอามือตบดากเข้าโหมดไฟต์ติ้ง เรียกแผ่น "Jumper board" ออกมาปาเป็นขั้นบันไดให้วิ่งตื๋อขึ้นไปได้โดยสะดวกโยทินไปแล้ว

.

แต่กับตอนนี้ก็อย่างที่เห็น "ฟู่~!" ลมหายใจจากปลายจมูกเป่าเอาควันที่โชยออกจากนิ้วให้ปลิวว่อนราวกับควันธูป เขาใช้มันไม่ได้นั่นแหละความจริง หญิงชายที่อยากได้ทางออกก็เลยทำได้เพียงกอดอกมึนงง คิดหาวิธีแก้ปัญหาจนหัวแทบแตก ประกอบกับเสียงของกลุ่มชายในห้องก็รุกเร้าหนักขึ้น

.

เมื่อจู่ ๆ ก็เหมือนว่าพวกเขาจะตะโกนด่าทอกัน! , ตะคอกใส่กัน! , ขึ้นเสียงสาปแช่ง! แถมยังดังขึ้นทุกที จนท้ายที่สุดแม้แต่คนธรรมดาที่ไม่ได้มีหูวิเศษอย่างนาตาชาก็ยังได้ยิน