หลอดแก้วทรงกระบอกขังได้ก็แค่ตัว ความใสแวววับของมันเผยให้เห็นพลานุภาพของกามอารมณ์ที่ประหัตประหารกลีบแคมอันฉ่ำน้ำ ของแอนดรอยน์หน้าไทยอย่างไม่ยอมลดละ คลื่นน้ำลูกแล้วลูกเล่าพุ่งเข้าใส่เนื้อตัวเธอ พวกมันทิ่มแทงเธอในทุกสัดส่วน จนออเจ้าต้องจิกมือเกร็งปลายเท้าดีดกระเด้ง ซึ่งแบบนี้ก็เท่ากับว่าป้ายชื่อที่ติดไว้ตรงฐานล่างนั้นไม่เป็นความจริง! ชื่อ "Tereza yokoroski" อย่างงี้? , สถานะ "ไม่ตอบสนอง (รอการทำลาย)" อย่างงี้?
.
แม่งไม่ใช่เลย! ชื่ออย่างกับแหม่มรัสเซียแต่ผู้หญิงในเมืองหนาวแบบนั้นไม่ตัวอ่อนขนาดนี้หรอก แผ่นหลังเธอแอ่นอ่าซ่า หนำซ้ำยังแหกขาขึ้นพาดขอบกระจกเป็นสะพานโค้ง ไหนจะฟองบับเบิลบางใสที่ฟดออกมาจากกลีบหี บุ๋ง ๆ บุ๋ง ๆ นั่นอีก ความเสียวกระสันซ่านคงเป็นสิ่งที่ยากจะปฏิเสธ เห็นแบบนี้หล่อนจะกลายเป็นมนุษย์เทียมตายด้านไปได้ยังไง เว้นเสียแต่ว่าข้อมูลหน้าตู้จะเป็นเรื่องเข้าใจผิด
.
"มันติดป้ายผิดรึเปล่าวะ? ซีดดดด! อีออเจ้านี่ไม่เห็นเหมือนของเสียที่ใช้การไม่ได้เลย อ่ะ อ่ะ อ่า อ่าา อ่าา ดูสิดูมัน! อีร่านเอ๊ย! ถ้ากูกระหน่ำควยแรงกว่านี้อีกนิดแม่งมีตีลังกาชัวร์บอกเลย , ฮึบ!"
.
"ตับ! , ตับ! , ตับ! , ตับ! , ตับ! , ตับ! "
.
ประดุจโดนยิงด้วยสไนเปอร์ไรเฟิลติดที่เก็บเสียง มองจากข้างนอกเข้าไปเจฟเฟอร์เห็นเลยว่าร่างอันบอบบางนั้นกำลังสะบั้นลำตัวเป็นพัก ๆ หัวไหล่เธอสะบัดตัวโยนโซซัดโซเซ จนกระทั่งเอวลอยไม่ติดพื้น สัญญาณการกระเด้าจากปลายควยฝ่ายชายได้แปรเปลี่ยนเป็นคลื่นไฟฟ้า พวกมันวิ่งผ่านสายพานลงมา สปาร์คเหนี่ยวนำไปตามสายไฟ ก่อนจะพุ่งตรงเข้าใส่ตู้ดองศพแบบจัดเต็มมิมีหมกเม็ด เรียกได้ว่า หนัก , เบา , ยาว , สั้น เก็บหมด โดนหมดไม่มีเหลือ
.
ในวันที่โลกนี้ยังเต็มไปด้วยการคอรัปชั่นอยู่ทุกเมื่อชื่อวันเป็นปกติ ดีอย่างที่การโกงกันในรูปแบบดังกล่าวไม่ได้แผ่ขยายเข้ามาถึงในตู้ด้วย ออเจ้าหน้าคล้ายใหม่ดาวิกาก็เลยต้องอ้าขารับมันไว้แบบเต็ม ๆ แต่ก็อย่างที่บอกแหละว่าเธอเองก็ชอบ! เธอเองก็รอมันอยู่! เพราะแม่งก็นานแล้วเหมือนกันที่เจ้าตัวต้องติดแหง็กอยู่ในตู้ดองศพโดยหาทางออกไม่ได้ ผนวกรวมเข้ากับการปรากฏตัวขึ้นแบบงง ๆ ของเจฟเฟอร์ผู้ไม่รู้ว่ามาจากไหน ก็เลยทำให้แอนดรอยน์ตาคม พลันยกย่องคนพิการแขนขาดให้เป็นดั่งฮีโร่ผู้ช่วยชีวิต
.
"แม้ว่าฉันจะต้องแรกด้วยเยื่อหุ้มพรหมจรรย์ตัวเองก็ตาม.. อืม.. อืม.. อือ.."
.
"อ่ะ , อ่า , อ่า , อ่า , อ่ะ , อ่าา , อ่าา , เสียวค่ะ สะ.. เสียววว , เสียวหีเหลือเกิน อ่ะ อ่าา~!"
.
"บุ๋ง ๆ , บุ๋ง ๆ , บุ๋ง ๆ "
.
ด้วยความสัตย์จริงเพราะนี่น่าจะเป็นสิ่งเดียวที่เจ้าหน้าที่หนุ่มสังเกตเห็น เจฟเฟอร์ใช้สกิลอ่านปากเธอไม่ออกเลยด้วยซ้ำ เพราะในตู้แม่งมีแต่ฟองอากาศผุดขึ้นเต็มไปหมด ก็เลยก้มหน้าก้มตาซอยลำควยใส่บรรดาอวัยวะเทียมต่อไป โดยมีวัตถุประสงค์เพียงอย่างเดียวคือการเค้นเอาน้ำเงี่ยนออกจากหีเธอให้มากที่สุด! เพื่อจะได้เกิดเป็นแรงดันมหาศาลจากภายใน จนสามารถดันกระจกจากด้านในให้แตกออกมาได้! เสร็จจากตรงนั้นเมื่อไหร่เอ็นอุ่น ๆ จะได้จุ่มใส่กลีบผกานุ่ม ๆ ได้อย่างชุ่มหัวใจซะที
.
ในทางกลับกันฟากฝั่งของแอนดรอยน์ดาวิกากลับมองเห็นเจฟเฟอร์ได้อย่างชัดเจน ลองจินตนาการถึงฮีโร่ในสมองของพวกเราแต่ละคนดูสิ อย่างน้อย ๆ พวกเขาก็น่าจะมีชุดเครื่องแบบสุดเท่ห์ มีพลังพิิเศษ พูดจาไพเราะ มีเมตตาธรรมค้ำจุนโลก ฯลฯ แต่กับมนุษย์เทียมศรีอยุธยานางนี้แล้ว ฮีโร่ของเธอกลับมีสภาพไม่ต่างจากชีเปลือย! หุ่นก็กำยำล่ำสันดีอยู่หรอก กล้ามท้องรอนแขนนี่ก็แน่นเป็นมัด ๆ ทว่ากับพฤติกรรมการนำมาใช้นี่สิ ที่เข้าขั้นผู้ป่วยจิตเวช!
.
ฮีโร่บ้านป้ามึงสิ! แก้ผ้าโทง ๆ นุ่งลมห่มฟ้า! พลังพิเศษที่มีก็หมดไปกับการใช้มือคั้นนมผู้หญิง แถมยังฉวยโอกาสจับขาขึ้นมาดูดนิ้วตีนด๊วบ ๆ โดยไม่อายฟ้าอายดิน ถ้อยคำวาจาที่พ่นออกมาแต่ละคำนะแม่เจ้าโว๊ย! มีแต่การคุกคามทางเพศ! ต่ำตมอมควยหมา! หมิ่นศักดิ์ศรีความเป็นกุลสตรีสุด ๆ ชนิดที่ว่าฟังพวกทาสในแผ่นดินอโยธยาสนทนากันในละคร ยังเสนาะหูซะกว่า
.
แต่แอนดรอยน์หน้าคล้ายใหม่ดาวิกา ก็ใจกว้างพอที่จะมองข้ามสิ่งเหล่านั้นไป แม้จะอยู่ในท่วงท่าที่หกคะเมนตีลังกาลอยบุ๋ง ๆ อยู่ในตู้ แต่ด้วยความที่ระยะห่างมันแค่ 3 เมตร ประกอบกับการที่ถูกจองจำอยู่ในสถานกักกันตู้กระจกนี้มานานหลายปี การเพ่งสายตามองผ่านกระจกออกไปจึงไม่ใช่เรื่องยากนัก
.
ยอมรับว่าตอนแรกเจ้าหล่อนก็ค่อนข้างโกรธนะในสิ่งที่เจฟเฟอร์ทำ แต่จะให้ทำไงได้ล่ะในเมื่อวิธีนี้เป็นวิธีเดียวที่จะเอาชนะกระจกกันกระสุนได้ บวกกับความต้องการที่จะหนีออกไปใช้ชีวิตใหม่ข้างนอก ปัจจัยหลายอย่างรวมกันเข้าก็เลยเป็นสาเหตุให้ออเจ้าต้องลงทุนยั่วผู้ชายอย่างที่เห็น
.
"อื้อ.. , อ่ะ , อ่ะ , อ่ะ , อ่าา , อ่าา , อ่าาา! แรงอีกค่ะ เย็ดอีกค่ะ เย็ดเข้ามาแรง ๆ เอาให้สาย Lan ที่เชื่อมพวกเราเข้าหากันรุกขึ้นเป็นไฟเลยค่ะ อ่ะ , อ่า , อ่า , อ่ะ , อ่าาา~ อ่าาา~!"
.
"จวนแล้วค่ะ เร่ิมมีน้ำซึมออกมาจากน้องสาวฉันแล้ว อ่ะ , อ่า , อ่า , อ่า , อ่าาา เสียวววดีจัง อื้ออือ! อืออออ~!"
.
"ซึบ! , ซึบ! , ซึบ! , ฟิ้ววว! , ฟิ้ววว"
.
ข้างนอกบนสายพานน่ะเสียงเนื้อกระแทกเนื้อดังตับ ๆ ๆ ๆ แต่กับในตู้เสียงมันจะซอร์ฟลงมาหน่อย มันจะคล้ายกับเสียงของกระสุนพลังน้ำที่มีการเคลื่อนตัวแบบฉวัดเฉวียน มวลน้ำทรงกระบอกจะวิ่งเข้าไปเสียบ! เสียดสี! ตามจุดต่าง ๆ บนเรือนร่างเป้าหมายตามแต่ใจต้องการ แล้วทุกดอกที่เสียบจึก! เข้าไปนะ บอกเลยว่าแม่นสัดอย่างกับมี GPS! เพราะฉะนั้นยิ่งเธอพยายามยั่วยวนเจฟเฟอร์มากเท่าไหร่ เขาก็จะยิ่งทวีความรุนแรงสวนเธอกลับไปเป็นทวีคูณ!
.
.
ตัดภาพกลับมาที่บนสายพานการผลิตกันบ้าง เมื่อจู่ ๆ เจฟเฟอร์ก็เกิดคิดที่จะเปลี่ยนท่าขึ้นมา เขาหยุดกระบวนการปฏิสนธิไว้เป็นการชั่วคราว ก่อนจะตัดสินใจพลิกในส่วนของบั้นท้ายเทียมขึ้นมาสลับด้าน ต่อด้วยการบรรจงแหย่ลำควยเข้ามาช้า ๆ แล้วก็เย็ดต่อตับ ๆ ๆ ๆ ในท่ากวางเหลียวหลัง! ทำเอาแอนดรอยน์ออเจ้าที่ลอยตุ๊บป่องอยู่ในตู้ถึงกับต้องม้วนตัวตาม! กระทั่งเผลอหลุดคำอุทานออกมาว่า
.
"Yes! นี่แหละท่านี่แหละที่ฉันกำลังรออยู่ โดนเย็ดท่านี้ทีไรน้ำออกเยอะทุกที"
.
"เอาเลย.. เย็ดเลยสิคะ.. อื้อออออ~!"
.
"ซึบ! , ซึบ! , ซึบ! , ซึบ! , ซึบ! , ซึบ! , ซึบ! , ซึบ! "
.
พ่อแก้วแม่แก้วเอ๊ย! เหมือนเจฟเฟอร์จะได้ยิน! เพราะคราวนี้ชายหนุ่มกลับเลือกที่จะเปลี่ยนรูเสียบใหม่ เขากระเด้าลำควยเข้าใส่รูตูดเทียมแบบรุนแรงโคตร ๆ แรงแค่ไหนให้คิดเอาซะว่าจากที่เคยมีฟองอากาศผุดปุด ๆ ขึ้นมามากมายในตู้จนมองไม่เห็น บัดนี้ฟองเหล่านั้นได้สลายหายไปแล้ว! การกระหน่ำเย็ดที่รุนแรงเกินห้ามใจ ทำให้เกิดแรงสั่นสะเทือนหน่วงหนัก ความสูงของคลื่นคงไม่ต้องวัดเพราะดูลักษณะแล้ว ข้างในคงกำลังเกิดมรสุม!
.
ประดุจถังซักผ้าก็มิปาน! ออเจ้าดาวิกานี่หมุนติ้ว ๆ สลับหัวสลับหาง! ดีแค่ไหนแล้วที่เธอไม่ใช่มนุษย์จึงไม่จำเป็นต้องมีลมหายใจ ไม่งั้นคงขาดใจตายไปตั้งแต่ 10 วิแรก
.
"อะไรกันแท่งน้ำพวกนั้น.. ทำไม.. ทำไมถึงเยอะมากมายขนาดนี้ "
หล่อนแหงนหน้าคิดในใจ ระหว่างนั้นกระแสน้ำที่รุนแรงก็ได้พัดเอาร่างของเธอดำผุดดำว่ายขึ้น ๆ ลง ๆ
.
"แล้วแต่ละอันก็มีแต่ลำใหญ่ ๆ ซะด้วย ให้ตายเถอะอย่างกับปีศาจงูแหนะ! ว๊ายยย! มันตรงลงมาทางนี้แล้วด้วย!"
.
"ซึบ! , ซึบ! , ซึบ! , ซึบ! , ซึบ! , ซึบ!
.
ไม่มีทางหนีไม่มีที่ซ่อน เมื่อมวลน้ำรูปทรงงูยักษ์ตัวแรกปักเข้าใส่ร่องหีหล่อนจัง ๆ ก่อนที่ตัวที่สอง , สาม , สี่ , ห้า , หก , เจ็ด ฯลฯ จะตามมาติด ๆ แล้วก็ไม่ใช่แค่เฉพาะแค่จุดยุทธศาสตร์บริเวณสามเหลี่ยมทองคำเท่านั้นนะ แม้แต่ตามร่องนม , ร่องตูด , ใบหู , ซอกคอ คือแม่งโดนหมด!
.
ซึ่งแน่นอนว่าความอลม่านสับสนทั้งหมดล้วนเกิดขึ้นเพราะเขา แต่เราก็ต้องเข้าใจนะว่ากล้ามตูดแน่น ๆ เย็ดกับอะไรมันก็มันส์ ยิ่งเป็นชิ้นส่วนมนุษย์ชิ้นสำคัญ ๆ เขายิ่งมีความสุข ไอ้สัด! จากมุมมองบนสายพานเจฟเฟอร์แม่งซอยยิก ๆ กระหน่ำรัว! จนกะประมาณจากสายตาได้ว่าน่าจะหลั่งน้ำออกมาในอีกไม่กี่เพลานี้!
.
"ไม่นะอย่าเพิ่งสิ.. อย่าเพิ่งเสร็จ.. รอฉันก่อน!"
แอนดรอยน์สาวตารุกวาวถมึงทึง เพราะเจ้าหล่อนรู้ดีว่าน้ำเงี่ยนตัวเองนั้นยังหลั่งออกมาได้มากกว่านี้ ขืนเจฟเฟอร์ชิงเสร็จไปซะก่อนลองเป็นอีหรอบนี้มีหวังตู้ไม่แตกกันพอดี
.
"มันยังไม่พอค่ะพ่อฮีโร่ของฉัน! ถึงระดับน้ำมันจะสูงขึ้นกว่าแต่ก่อนบ้าง แต่เท่านี้ก็ยังสร้างแรงดันได้ไม่พอหรอกนะ ไม่ได้การณ์! เห็นทีงานนี้เราต้องช่วยตัวเองซะแล้ว..!"
.
ไม่พูดพร่ำทำเพลงให้เสียเวลา เพราะระหว่างหมุนเคว้งตีลังกาอยู่ในโหลดองกระจกแก้ว สาวเจ้าก็ถ่างขาออกไปพร้อมกันด้วย เจตนาของหล่อนคือการปล่อยให้มวลน้ำงวงช้างทั้งหลายพุ่งเข้ามาเสียบจิ๋มเธอง่าย ๆ จะได้แตกเร็ว ๆ ในขณะเดียวกันมือเรียวของเจ้าตัวก็ถูกใช้ตวัดเขี่ยติ่งหีตัวเองประกอบกันไปพลาง
.
"แจ๊ะ ๆ ๆ ๆ ๆ ! "
.
"เย็ดเข้ามาสิคะ เย็ดแรง ๆ เย็ดเร็ว ๆ ปล่อยอสูรร้ายของคุณเข้ามาปู้ยี่ปู้ยำฉันซะสิ พ่อฮีโร่ของฉัน อืม.. ซี๊ดดดดด!"
.
ข้อความทั้งหมดถูกสื่อสารผ่านไปทางสายตาอันเร่าร้อน ซึ่งก็ดูเหมือนว่าจะเข้าท่าอยู่ทีเดียว เพราะมันทำให้ฝ่ายชายมีกำลังวังชามากขึ้น เจ้าหน้าที่หนุ่มยังคงสร้างอสูรกายผ่านเข้ามาทางสายไฟได้อีกเป็นร้อย ๆ ตัว เรียกได้ว่ารุมแยง! รุมแหย่! รุมแทง! จนแอนดรอยน์ดาวิกานี่เต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ ผลของมันส่งผลให้หนังหีเธอเผยออ้ากว้าง เปิดทางให้น้ำเงี่ยนมหาศาลหลั่งไหลออกมาจนปริ่มตู้และเกือบจะล้นทะลัก
.
แต่ครานั้นก็ยังไม่สู้พลังจากฝ่ามืออยู่ดี ด้วยความที่น้ำมันมีแรงดันจากข้างในอยู่แล้ว ร่างเทียมสาวแค่ใช้มือข้างเดิมที่เคยลูบติ่งหีอยู่กำเป็นกำปั้นแล้วก็เคาะ!
.
“ป๊อก ๆ ป๊อก ๆ ”
.
"เปรี๊ยะ!.. , เปร๊ียะ!.. , เพล้ง!!! , ซู่!!!"
.
"ไชโยในที่สุดก็ร้าวแล้ว! แถมยังรั่วอีกต่างหากแต่ต้องรีบแฮะ! กับน้ำที่ไหลออกมาเร็วขนาดนี้ถ้าไม่รีบมันจะไหลทิ้งหมดซะก่อน สิ่งที่สู้อุตส่าห์ทำมาก็จะไร้ผล!"
จบประโยคร่างเทียมสังเคราะห์ก็เลยตัดสินใจใช้แม่งทั้งสองมือเลยคราวนี้ เธอยืนขึ้นคุ้ยเขี่ยติ่งหีตัวเองแจ๊ะ ๆ ๆ ๆ ให้ปริมาณน้ำเงี่ยนมันเพื่มขึ้นเยอะ ๆ จนได้ระดับ ก่อนจะลองใช้กำปั้นทุบใส่กระจกตู้ดูใหม่อีกครั้ง
.
ในทำนองเดียวกันเจฟเฟอร์เองก็แอบมองเธออยู่ แล้วก็รู้ด้วยว่าเธอกำลังเร่ง! ก็เลยคิดที่จะช่วย! ชั่วขณะจิตเจ้าตัวก้มลงไปอุ้มเอาชิ้นส่วนตูดกับหีเทียมขึ้นมากอดในท่ายืน ให้มันซิงค์กันกับท่าที่ออเจ้าดาวิกากำลังทำอยู่ในตู้ จากนั้นก็!
.
.
"ตับ! , ตับ! , ตับ! , ตับ! , ตับ! , ตับ! , ตับ! , ตับ! "
เสียงจากข้างนอก
.
"ซึบ! , ซึบ! , ซึบ! , ซึบ! , ซึบ! , ซึบ! , ซึบ! , ซึบ! "
เสียงจากข้างใน
.
ผสานหยินหยางเข้าด้วยกันไม่ถึงนาทีทั้งคู่ก็เสร็จ! ฝ่ายหญิงนำมาก่อนเล็กน้อยทว่าน้ำเงี่ยนที่รอดออกมานั้นไม่น้อยตามเลย มันฉีดออกจากกลีบร่องราวกับสายฝักบัวฉีดตูด ซึ่งก็มากพอที่จะทำให้รอยร้าวที่มีอยู่ก่อนหน้าแตกออกเป็นเสี่ยง!
.
"อ่าาาาา~ อ่ะ , อ่าาาา~! เสร็จแล้ววววว! ฉันแตกแล้วววว~!"
.
"เพล๊ง!!!"
.
แรงดันอากาศจากน้ำที่อยู่ภายในได้ดันกระจกกันกระสุนจนแตก ส่งผลให้ร่างเปลือยที่งดงามราวกับนางในวรรณคดีไหลพรวดออกมาในสภาพล่อนจ้อนเบลอ ๆ งง ๆ แล้วเจอแบบนี้เข้าใครมันจะอดทนไหว! เจฟเฟอร์แม่งอยากเย็ดออเจ้านางนี้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น ผลพวงจากความเงี่ยนทำให้เขารีบวิ่งร้อยเมตร โกยแนบกระโดดข้ามเหล่าอวัยวะเทียมที่วางอยู่เต็มสายพานไปอย่างไม่ใยดี
.
"สมจริงแค่ไหนมันก็สู้กับของแท้มีเน้ือหนังมันสาเป็น ๆ ไม่ได้หรอกโว่ย! ห่าเอ๊ย!"
.
พอคิดได้ดังนั้นเจ้าหน้าที่ภาคสนามแขนพิการของเรา ก็เลยงัดเอาควยออกมาชักว่าวทั้งที่ยังจ้วงเท้าวิ่งไปด้วย เขาไม่สนแล้วกับหีปลอมหรืออะไรก็แล้วแต่ เพราะพิกัดเดียวที่สายตาโพกัสอยู่ตอนนี้ก็คือร่างเปลือยของแอนดรอยน์ตาหวานแห่งสยามประเทศ ผู้ยังคงนั่งแน่นิ่งสะลึมสะลืออยู่
.
"สัด! กูจะแตกแล้วว่ะ.. ขอกูเย็ดสักทีเถอะออเจ้า"
.
อัณฑะดีดโทง ๆ กำควยอยู่คามือ! ระหว่างทางเจฟเฟอร์วิ่งสะดุดอวัยวะเทียมจนล้มระเนระนาดไปหลายชิ้น แต่ก็อย่างที่บอกแหละว่าสิ่งที่เขาสนใจอยู่มีเพียงสิ่งเดียวก็คือร่างเปลือยของเธอ เพราะงั้นจะเอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม
.
"แฮ่ก ๆ แฮ่ก ๆ"
วิ่งตื๋อต่อมาอีกไม่กี่สิบก้าวก็มาถึง แม้จะเหนื่อยหอบเต็มทีแต่ก็ช่างแม่ง!
.
.
"ชัก ๆ , ชัก ๆ , ชัก ๆ , ชัก ๆ "
.
.
"ซีดดดดดด! ไหนใครนะ? ที่เมื่อกี้บอกว่าอยากได้น้ำนักหนา? แฮ่ก ๆ มานี่มาออเจ้า!"
.
ยังไม่ทันจะแนะนำตัวหรือหันมาตอบอะไรเลย ด้วยความเงี่่ยนกระหายอันเต็มพิกัดแค้นเจฟเฟอร์ก็เลยจัดให้ ชายหนุ่มสยายมือหนาไปรวบตรึงเข้ากับหลังศีรษะ ต่อด้วยการทึ้งผมยาวสลวยของเธอให้เชิดหน้าขึ้น! จากนั้นก็!
.
“ปริ๊ดดด!!!
.
"บ๊วบบบบ! , อ่ม.. ม.. ม.. อม , บ๊วบบบ ๆ ๆ อม.. ม.. ม.. อั๊ก.. ก.. ก.."
.
.
"อ่าาาาา! เยสสสส! แตกในไม่พอแตกใส่คอก็ได้วะ อืม.. ม.. ฟินดีจังโว๊ยยย!"
ไฟล์ข้อมูลหลั่งไหลเข้ามาเป็นสายน้ำ สายลับฝึกงานยืนเกร็งตัวสั่นสะท้านเพื่อแยกแยะแกมวิเคราะห์ ความที่ในตรอกหัวมุมถนนไร้เงาผู้คนก็ส่วนหนึ่ง แต่อีกส่วนที่สำคัญไม่แพ้กันก็คือ กระบวนการดังกล่าวได้ตัดขาดเบอร์แบโต้ออกจากโลกภายนอกอย่างสิ้นเชิง เปลือกตาเขากะพริบขึ้นลงถี่รัว กล้ามเนื้อผิวหน้ากระตุกกึกกัก สะบัดเป็นพัก ๆ จนมีลักษณะคล้ายกับร่างทรงที่กำลังโดนผีสิง.ไม่มีใครสักคนที่จะช่วยเขาได้ ภาพและเสียงถาโถมลงมาจากดาวเทียมด้วยอัตราเร็วที่มากกว่าเนต 8G ถึง 8,000 เมกะบิต มันเร็วเกินกว่าที่คนธรรมดาจะรับไหว หนังหัวสะดุ้ง เซลล์ประสาทแตกระแหง แกนสมองถ่ายโอนข้อมูลลงมายังม่านตา ก่อนที่ภาพสถานที่และเวลาจะปรากฏออกมาให้เห็นในหน้าจอมุมมองบุคคลที่หนึ่ง."เบาหน่อยแคท.. เบาหน่อย อ๊ากกก.. ก.. ก.. เส้นเลือดในสมองฉันจะแตกแล้ว!"เบอร์แบโต้บ่นอุบในใจเขายังคงกัดกรามแน่น พยายามกวาดสายตาหาจุดพิรุธทั้งหลายแหล่ ว่ามียานพาหนะลำไหนบ้างที่ผิดสังเกต.แต่จนแล้วจนรอดให้ตายเถอะ! เจ้าตัวกลับหาไม่เจอเลยสักคัน ข้อมูลจากดาวเทียมบ่งชี้ว่าพาหนะที่จดทะเบียน วิ่งเข้าออกตรงตามเวลาเป๊ะ ยานทุกลำรถทุกคัน ว่ิงตามเส้นทางที่ขออนุญาตกับกรมกา
อุปมาดั่งแบกภูเขาเข้าไปในครก ศพของปิเก้อืดน้ำหรืออย่างไร เหตุไฉนถึงได้กดน้ำหนักใส่ไหล่ของเบอร์แบโต้จนแทบทรุดถึงเพียงนี้ หุ่นล่ำเนื้อตัวดำขลับของเขาถึงกับโซซัดโซเซ ปลายเท้ากวัดแกว่งย่ำไปกับแอ่งเลือดที่เจิ่งนองพื้นอย่างมั่วซั่วทิศทาง พลันผลักบานประตูออกมาจากห้องโถง ที่ใช้เป็นที่จัดงานกาล่าดินเนอร์ได้สำเร็จ."ฮึบ!!!"."ฮู่ววว.. หนักฉิบหาย ช่วยกันหน่อยสิพี่ปิเก้ ไม่งั้นคนอ่านเขาจะจำเราไม่ได้นะ"."อย่าว่าแต่คนอ่านเลย ขนาดไอ้ไร้ท์เตอร์คนแต่งมันยังแว๊ปกลับไปอ่านเรื่องของเราใหม่ เพราะมันทิ้งเราไปนานจนประติดประต่อเรื่องราวไม่ถูก ทุเรศชะมัด"."เพราะงั้นเราต้องไม่ยอมแพ้โว่ยพี่ พวกเราต้องสู้เพื่อศักดิ์ศรีของตัวประกอบ เราจะให้พี่เจฟเฟอร์เด่นหลาอยู่ในหน้ากระดาษเพียงคนเดียวไม่ได้ ถึงเวลาของพวกเราบ้างแล้ว อย่างน้อยถัดจากย่อหน้านี้ไป ก็คือเรื่องราวของผมล้วน ๆ "."ห่ะ ๆ ๆ , ห่า ๆ ๆ , ห่า ๆ ๆ".คนบ้าอะไรพูดได้แม้กระทั่งกับศพ ปิเก้ไม่มีแม้แต่ปฏิกิริยาตอบสนองใด ๆ เขาถูกวางร่างอันไร้วิญญารลงบนสนามหญ้าหน้าอาคารเกิดเหตุ ต่อจากนั้นเบอร์แบโต้ก็เรียกฟังก์ชั่นในหน้าจอมุมมองบุคคลที่หนึ่ง (First - person) ออ
คุณคิดว่า "ความรัก" คืออะไร บางคนว่าความรักคือการให้ บางคนว่าความรักคือสิ่งสวยงาม บ้างก็ว่าเป็นสิ่งมหัศจรรย์อยู่ได้ทุกที่เกิดขึ้นได้กับทุกคนไม่ว่าจะเป็นเด็กหรือผู้ใหญ่ ผู้หญิงหรือผู้ชาย จะชายกับชาย หรือว่าจะหญิงกับหญิง หรือแม้แต่ความรักที่มีต่อสัตว์ หึ ๆ ขอพูดตรง ๆ จากใจจริงตรงนี้เลยครับว่า "ความเงี่ยน" ก็เช่นกัน.แล้วคนที่น่าจะเข้าใจสิ่งนี้ดีที่สุดก็คงจะหนีไม่พ้นเจฟเฟอร์ เคยได้ยินแต่คำว่ากล้วยหักมุก มาวันนี้เขาเข้าใจแล้วว่าอาการ "จู๋หำกุด" นั้นเป็นยังไง เริ่มจากวินาทีแรกที่พวกมันเริ่มโหยหากันและกัน เสียงครางแบบลากยาวตื๊ด ๆ เมื่อครู่อยู่ห่างจากเขาไปทางขวามือราว 30 เมตร มันเป็นเสียงของซอมบี้โรบอทตัวเมีย ที่โดนจับแหกขาฉีกเป็นตัว V แล้วก็ถูกจับทุ่มลงกับพื้น!.ในชั่วขณะจิตนางถูกซอมบี้เพศผู้มากกว่า 10 ตัวรุมขย้ำ! ตัวที่ไวสุดสัปทานพื้นที่ตรงกลางโดยการเล่นงานที่ร่องหี เจฟเฟอร์เห็นกับตาตัวเองถึงแท่งควยสีเงินแพลตตินั่ม อันเงางามวาววับ ชักออกมาทีเรียกได้ว่าเรืองแสงขาวโอโม่ ไฮโซผิดกับชิ้นส่วนของตัวอื่นลิบลับ ดูท่ามันคงจะเป็นโรบอทผู้มีอันจะกินกระมัง เพราะจังหวะที่มันเสียบเข้าใส่โพรงหีตัวเมียไปน
ตอนแรกก็นึกว่าตัวเองนั้น "ฝันเปียก" แต่พอนึกได้ว่าตนเองเป็นผู้หญิงเลยคิดว่าคงจะ "ฝันไป" องค์หญิงนาตาชาคลึงฝ่ามือลงบนหน้าผากตัวเองทันที หลังจากคลับคล้ายว่าก่อนหน้านี้เหมือนมีอะไรร้อน ๆ พุ่งเข้ามาเสียบ."อูยยย~ นี่ไงเปียกจริง ๆ ด้วยใครว่าเราฝัน เหงื่อเต็มหัวไปหมดเลยเนี่ยะว่าแต่เรามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง เราควรจะอยู่ที่ห้องโถงในงานกาล่าดินเนอร์ไม่ใช่เหรอ?".หงายฝ่ามือขึ้นดูพลางเช็ดเม็ดเหงื่อใสแจ๋วเข้ากับชายเสื้อปื้ด ๆ."เสื้อผ้าเราก็ไม่ใช่ชุดนี้ เราต้องแต่งตัวมิดชิดกว่านี้สิ อะไรกันนี่แฟชั่นหรือเข่งใส่เงาะเป็นลงเป็นรูไปหมดเลย!?".หญิงสาวผู้มีดวงหน้าคล้าย เทลเลอร์ สวิฟต์ ตกอยู่ในอาการที่สับสนเป็นอย่างหนัก ดูเหมือนว่าเธอจะจำเหตุการณ์อนาจารที่เกิดขึ้นกับตัวเองไม่ได้เลยสักอย่าง ซิลิโคลนดิจิตอลในหน้าอกแฟบลงจนลดไซต์จาก D - 38 เหลือคัพ B - 32 กลีบหีที่เคยอ้ากว้างก็หุบกระชับรัดติ้วเป็นหอยแครง ที่ตะแคงตัวอยู่ในตลับ แม้แต่เลือดก็ยังหยุดไหลแผลฉกรรจ์ที่ถูกซอมบี้โรบอทฝากไว้ ตกสะเก็ดแห้งอย่างฉับไว ทั้งที่คนทำเป็นใครเจ้าหล่อนก็ยังไม่รู้."เอ.. แล้วอีหรอบนี้เราจะทำยังไงต่อไปดีล่ะ ไม่มีอุปกรณ์ให้ติดต่อ
"นี่อย่าบอกนะว่าพวกแกทำสิ่งเหล่านี้กับฉันมาตลอด!".ดวงตาถมึงทึงเบิกโพลงกว้าง หลังจากได้เห็นกับตาตัวเองว่าพวกโรบอทมันคิดอะไรกับเธอ ก้อนความคิดบุ๋ง ๆ ที่ลอยผุดออกมาจากหัวหุ่นยนต์กำลังเล่าทุกสิ่งทุกอย่างแทนเจ้านายของมันที่แน่นิ่งเป็นเศษเหล็ก ไล่เรียงมาตั้งแต่ประวัติความเป็นมา การได้อยู่เป็นส่วนหนึ่งกับครอบครัวมนุษย์ก่อนช่วงสงครามจนกระทั่งถูกนำมาทิ้ง แล้วก็นำมาสู่ชีวิตอันแสนยากลำบากบนกองขยะ.ให้ตายเถอะ! ถ้าไม่ใช่สารคดีวงเวียนชีวิต ก็คือรายการสกู๊ปชีวิต ของสถานีโทรทัศน์สีกองทัพบกช่อง 7 ดี ๆ นี่เอง มันชวนให้อยากจะฆ่าตัวตาย ทั้งที่ไม่ได้ป่วยเป็นโรคซึมเศร้าเลยด้วยซ้ำ จนกระทั่งภาพฉายในก้อนความคิดดำเนินไปถึงตอนที่พวกมันพบกับเธอ องค์หญิงถึงเริ่มนึกออกว่าเธอไม่ได้มาทอดผ้าป่าจะไปมีเมตตากับพวกมันไปทำไม."ดูสิ่งที่มันทำกับเราสิ มันแอบแสกนเรือนร่างเรา อย่างกับเห็นเราเป็นสิ่งของ"."เสื้อผ้าที่สู้อุตส่าห์ใส่มาปกปิดได้ก็แค่ฝุ่น มันเล็งซิลิโคลนดิจิตอลของเราไว้ตั้งแต่แรกเลยเหรอเนี่ยะ น่าอายที่สุด"หล่อนพูดพลางเอื้อมมือลงไปคว้าเอาเศษผ้ามากดห้ามเลือดบริเวณหน้าอก ด้วยกระแสเวลาที่ผันผ่าน ยิ่งภาพในก้อนความ
หน้าอกจุกเสียดแน่นท้องหายใจก็ไม่ค่อยจะออก อย่าว่าแต่การเค้นพลังลมปราณจากอวัยวะสืบพันธุ์เลย โดนสิบล้อทับทั้งคันอยู่แบบนี้แม้แต่ตัวเองยังเอาตัวไม่รอด เขาเจ็บแค่ไหนนาตาชาเจ็บกว่า เขาดิ้นทุรนทุรายนาตาชาชักเกร็งจะเป็นจะตายเหมือนจะขาดใจตายอยู่รอน ๆ.ร่างกายเธอกำลังขาดเลือด อาการที่เห็นคือสภาวะช็อคอันเกิดจากการมีปัญหาที่ระดับความดันโลหิต เมื่อรวมเข้ากับน้ำหนักตัวที่กดทับลงมาของโรบอทซอมบี้แล้วไซร้ อะไรต่อมิอะไรจึงดำเนินไปในแง่ลบ เธอได้ตายจริง ๆ แน่หากบุรุษหนุ่มผู้จมอยู่ใต้ดอกยางไม่ตระหง่านออกมาช่วย."อั๊ก.. อ๊ะ.. อั๊ก.. ก.. ก.. ฮึบ! ดีนะที่แขนยังพอขยับได้อยู่".เจฟเฟอร์พยายามอย่างสุดกำลังรวบรวมพลังไว้ที่ปลายนิ้ว เรียกได้ว่าเค้นออกมาทุกหยดจะลมตดหรือติ่งเล็บตีน ขอแค่เปลี่ยนเป็น Energy ได้เขาไม่เกี่ยง หน้าจอในมุมมองบุคคลที่หนึ่งมองเห็นเคอร์เซอร์วิ่งติ๊ก ๆ ๆ พลันล็อคเป้าหมายไว้ที่โรบอทซอมบี้ตัวที่กำลังง้างกงเล็บ เตรียมจะฟาดฟันใส่องค์หญิง."งับ!"."โอ๊ย! ไอ้เหี๊ยะเอ๊ย! ขากู! ยิ่งเพิ่งต่อมาใหม่ ๆ อยู่ พวกมึงก็ให้เวลากูหน่อยเป็นไร อ๊ากกก! เจ็บ ๆ เจ็บโว๊ย! อูยยย~!".โดยไม่ทันระวังตัว เพราะในระห