CHAPTER FIVE

HINDI lumipas ang buong maghapon ay dumating nga si Lawrence, ang secretary ni Jolo. Agad siyang tumayo mula sa pagkakaupo nang makitang nakatayo ito sa may pinto at naglalakad na papasok.

"S-sir J-Jolo... kayo po ba talaga 'yan?" halos masuka ang binata sa nakikitang ekspresyon ng mukha ng kanyang sekretarya dahil kulang nalang ay humagulgol ito at tumakbo sa kanya.

"Stop giving me that look, Lawrence! Bakla ka ba?" pagsusuplado niya dito at mabilis na itong nilapitan. Siya na ang lumapit dahil tila napako 'ata sa kinatatayuan si Lawrence dahil nakakatitig lang ito kay Jolo habang pinipigilan ang mga luhang nagbabadyang lumabas mula sa kanyang mata.

Kayang-kaya nyang asarin at iparanas ang kagarapalan ng ugali niya ngayon. Wala naman dito sa loob ng kubo ang mag-anak nila Tatay Ruben. Bumalik na ang mga ito sa palayan dahil maaga pa naman. Siya lang ulit ang natira sa kubo kaya naman malakas ang loob niyang magsuplado ulit at suminghal-singhal.

"Hindi lang po talaga ako makapaniwala Sir. Noong tinawagan ko po kasi kayo, puro ring lang ang naririnig ko. Hindi naman po kasi kayo gan'ong tipo ng tao. You always pick up my call since your worried to my update about your company. Pero halos nakakasampung tawag na po ako ay hindi pa rin kayo sumasagot..." mahabang pagpapaliwanag ni Lawrence habang sumisinghot-singot. Sa bawat pagsinghot na ginagawa nito ay lalo lang kumukunot ang noo ni Jolo at tila diring-diri sa nakikitang mukha ng kausap.

"Please, if you're about to cry, huwag mo nang ituloy. You're a man Lawrence, a man shouldn't let himself to look like a loser and a crybaby-"

"Sorry po Sir, hindi ko lang po talaga mapigilan. Halos hindi nga po ako makakakain at makapagfocus sa paperworks ko kakaisip kung anong nangyari sa inyo. Lalo na po no'ng tumawag 'yong secretary ni Mr.Fujiko at sabihing hindi naman daw po kayo nakadalo sa conference meeting-"

"That is because, I had an accident. Halos ilang araw at linggo akong embalido. Can you imagine that? I can't even go to the restroom to pee without the help of Tatay Ruben-"

"What did you say Sir? Tama po ba ang rinig ko? You cannot go to the restroom without the 'help' of others?" tanong ni Lawrence at binigyang diin ang salitang help.

"They are not just others, Lawrence. May pangalan sila, and yes. I asked Tatay Ruben to help me-"

"Sir Jolo! Kailan pa kayo nanghingi ng tulong sa iba? That is a first time. Hindi ba't lagi nyong sinasabi sa akin noon na you can do everything. On your own. I just can't imagine-"

"You know what Lawrence, kung iyan lang din naman ang iintindihin mo sa lahat ng sasabihin ko, you better go back to Manila. Naiinis lang ako sa mukha mo." usal ng binata at akma na sanang lalabas ng kubo ngunit hindi pa siya nakakahakbang ay bigla nalang niya nakitang sumulpot at nagmamadaling pumasok ang dalagang si Shella sa kubo. Hinihingal ito na para bang ang haba ng tinakbo. Mapapansin rin ang ilang butil ng pawis na namuo sa noo nito.

"Shella, anong nangyari? Bakit parang hinihingal ka? May nangyari ba?" nag-alala niyang tanong at mabilis itong nilapitan. Umisa munang hingang malalim ang dalaga bago umayos ng tayo at tumitig sa kanyang mga mata.

"S-sila Tatay Ruben..." agad siyang kinabahan sa paraan ng pagkakasabi ng dalaga sa pangalan ng kanyang lolo. Para bang may nangyaring masama kaya humahangos at nagmamadaling bumalik ito dito sa kubo para ipaalam sa kanya.

"Bakit? Anong nangyari? May nangyari bang masama?" sunod-sunod niyang tanong at hindi na rin niya maalis ang atensyon sa dalaga. Halos makalimutan na nga rin niyang nandito nga pala sa gilid si Lawrence, na tahimik silang pinapanood.

"Si Tatay Ruben...sa palayan,pilit pinapasama ng mga pulis. Ipinag uutos raw ni Kapitan, iyong tatay ni Mario." mangiyak-ngiyak na kwento ng dalaga at tinititigan siya sa mga mata na para bang nagsasabing tulungan niya ang mga ito. Na para bang tanging siya nalang ang pwedeng makagawa ng paraan para maisalba ang lolo nito.

"Jolo, si Tatay Ruben...tulungan mo si Tatay Ruben. Kawawa naman ang lolo ko. Tulungan mo kami Jolo..."

Halos maramdaman niyang tila may bumagsak na mabigat na bagay sa kanyang d****b nang ilang sandali pa ay tuluyan nang bumagsak ang mga luhang pinipigilan ng dalaga. Agad niya itong niyakap at pilit pinapakalma.

"Oo, Shella. Tutulungan ko kayo. Huwag ka mag-alala. Huwag kana umiyak please..." pagpapatahan niya dito dahil sa tuwing maririnig niya ang hagulgol ng dalaga ay parang pinipira-piraso ang kanyang puso. Masakit para sa kanyang makitang nasasaktan o umiiyak ang mga taong tumulong sa kanya.

"Si Tatay Ruben..." iyak pa rin nito. Agad naman niyang nilingon si Lawrence na tila takang-taka at biglang-bigla sa nakikita. Nakatitig lang ito sa kanila ni Shella.

"Lawrence." tawag nya sa kanyang secretary ngunit hindi pa rin nawawala ang pagkakatulala nito.

"Hey, what the hell Lawrence." saad nya ulit ngunit katulad kanina. Nakatulala pa rin ito.

Naiinis na siya sa itsura at pagkatulala ng kanyang secretary. Kaya naman kahit alam niyang magugulat at mabibigla si Shella ay ginawa niya pa rin. Sinigaw niya pa rin ang pangalan ni Lawrence para makuha ang atensyon nito.

"What the fuck Lawrence, pay attention to me!" singhal niya. Doon lamang tila natauhan ang kanyang secretary at dali-daling lumapit sa kanya. Napatigil din sa pag-iyak ang dalagang nakasandal sa d****b niya. Mabilis itong nagpunas ng mukha at lumayo sa kanya. Agad naman siyang nadismaya sa nangyari.

Napakalutang naman kasi ni Lawrence!

"S-sir Jolo... bakit po?" tanong agad nito kaya naman sinamaan niya ito ng tingin.

"What the hell is happening to you? Bakit hindi mo 'ko pinapansin kanina? I've called you almost three times, hindi ka man lang natinag-"

"Jolo..." boses ni Shella ang nakapagpatigil sa sinasabi niya. Agad naman siyang nahiya kaya kahit labag sa kalooban ay nginitian niya si Lawrence para ipakita sa dalagang ayos lang sila.

"Sorry. Mag-uusap lang kami saglit nitong si Lawrence, mauna kana sa labas. Mabilis lang 'to. Hintayin mo na 'ko." saad niya kung kaya naman ay mabilis nang tumalikod ang dalaga at lumabas ng kubo.

"Sir Jolo..."

"Stop giving me questions right now Lawrence, I know what you're thinking. Ang tanong ko sagutin mo."

"Ano po ba 'yon?"

"Dala mo ba 'yong perang pinapadala ko sayo?"

"Yes po Sir. Nasa sasakyan pa po-"

"Good. Kunin mo na ngayon din at mukhang may sasampalin ako ng pera." paniningit niya sa sinasabi nito.

"Sir?"

"Just get the fucking money Lawrence, nawala lang ako ng ilang linggo. Parang hindi kana naglinis ng tenga. Daig mo pa bingi eh." huling turan nito bago tuluyang tumalikod at maunang lumabas ng kubo.

Yeah, I am Jolo Raymundo, and I do slapped people. Not using my precious bare hands, but using the money that I can easily pulled off.