Mula nang maikasal si Yvonne Frey kay Henry Lancaster, mag-isa na lamang siyang nakatira sa isang bahay sa loob nang tatlong taon. Kung kailan malapit na siyang sumuko, biglang bumalik ang lalaking ‘yun at sasabihing gusto niyang magsama sila sa iisang bubong!“Mr. Lancaster…ihahanda ko ba ang guest room para sa’yo?”“Ano? Bisita lang ba ako para sa’yo?!”Nanginig ang bibig ni Henry. Ngayon sino ang mapag-walang bahala sa kanila?
View More"Oo nga," sagot ni Yvonne. Sa sandaling ito, pumasok si Shane upang dalhin sa kanila ang balita tungkol kay Mandy. Si Mandy ay nilatigo ni Yvonne ng maraming beses na tiyak na magkakaroon siya ng mga galos sa kanyang katawan. Ang kanyang mukha ay nagdusa ng pinakamalubhang pinsala. Pumangit si Mandy. Walang pagkakataong gumaling si Mandy maliban kung gumastos siya ng malaking halaga sa plastic surgery. Nang magising si Mandy at malaman ang kanyang kakila-kilabot na kalagayan, nabaliw siya at sumigaw tungkol sa pagpatay kay Yvonne. Nang pakinggan ni Yvonne si Shane na nagkukuwento sa kanya tungkol sa nangyari, ang ekspresyon niya ay walang pakialam at hindi man lang siya nagalit dito. Dahil wala siyang silbi na magalit sa isang taong natalo niya. "Mahal, dahil nabaliw na si Miss Lovett, ipadala natin siya sa isang psychiatric hospital," sabi ni Yvonne sa malamig na boses habang umiinom ng tubig. Kahit mahina ang pagkakasabi niya, kinilabutan naman si Shane nang marinig
Sa kanyang nakakatakot na tono, biglang nanginig si Mandy. Hindi siya nangahas na labanan si Yvonne, kaya masunurin niyang idinilat ang kanyang mga mata. Pagmulat pa lang niya ay nakasalubong niya ang walang kibo na mga mata ni Yvonne. "Ikaw..." Pinutol siya ni Yvonne bago niya natapos ang pagsasalita. Nagtaas baba si Yvonne, "Alam mo ba? Parang biro lang ang unang kalahati ng buhay ko, kaya nanumpa ako na siguradong mabubuhay ako ng maganda at makapangyarihan sa susunod na kalahati ng buhay ko. I-bully ako o saktan mo ako, pero sa totoo lang nagtagumpay ka minsan. Sumobra ka na, kaya naman hindi na kita pakakawalan pa." Habang sinasabi iyon ni Yvonne ay hinigpitan niya muli ang lakas sa kanyang kamay, pinisil-pisil si Mandy kaya napasigaw siya ng malakas. Napangiti si Yvonne nang makita niya iyon at sinabi niya, "Binigyan kita ng pagkakataon at gusto na kitang pakawalana, ngunit hindi mo ito pinahalagahan. Sa halip, sinubukan mong hanapin ang kamatayan nang paulit-ulit. Kaya
Tumango si Yvonne."Medyo. Medyo inaantok ako dahil sa gamot." "Matulog ka na nga. Andito lang ako." Tinapik siya ni Henry. Bahagyang ngumiti si Yvonne at pumikit. Maya-maya ay unti-unting humahaba ang kanyang paghinga. Alam ni Henry na nakatulog siya, kaya tumayo siya at pumunta sa balkonahe para tumawag sa telepono. Ang tawag ay ginawa sa hotel, pangunahin upang utusan silang huwag ayusin ang pagkain para kay Mandy. Bagama't hindi pa siya handang gumawa ng anuman kay Mandy, hindi niya hahayaang mamuhay ng komportable si Mandy. Malinaw, ganap na sinunod ng hotel ang kanyang mga utos at ginawa ito. Noon lamang ibinaba ni Henry ang telepono nang may kasiyahan at bumalik sa ward. Kinabukasan, nakuha ni Elliot ang latigo ng kanilang lolo gaya ng ipinangako. Kinuha ni Yvonne ang latigo sa kanyang kamay at tiningnan ng maigi. Mas matindi sa kulay itim ang kulay ng latigo kumpara noong nakalipas na ilang taon. Medyo matagal na rin ang buhay ng latigong ito. Napasandal
Noong una niyang nalaman na may ganoong klaseng damdamin si Mandy kay Henry, dapat ay kumilos na siya upang tapusin ito sa simula palang. Gayunpaman, dahil ayaw niyang matulad kay Jacqueline, na kumilos na parang baliw at walang awa na kumilos laban sa mga tao, paulit-ulit niyang hinayaan si Mandy. Ngayon, para siyang tanga! "Nasaan si Mandy?" Napatingin si Yvonne kay Henry. Sumagot si Henry, "Naka-lock siya sa hotel." "Okay. Gusto ko siyang makita," sabi ni Yvonne na may intensyong pagpatay sa mga mata. Hindi na nagulat si Henry sa naisip ni Yvonne na gustong makita si Mandy, ngunit hindi siya pumayag. "Hindi pwede." "Bakit?" Lumungkot ang mukha ni Yvonne habang nakatingin sa kanya, bahagyang hindi nasisiyahan. "Hindi mo matitiis? O gusto mo siyang kampihan?" Kumunot ang noo ni Henry at lumubog ang mukha. "Bakit ganyan ang tingin mo sa akin?" Namilog ang mga mata ni Yvonne, at iniwas niya ang tingin. "Sorry, hindi ko sinasadya, basta..." "Alam ko." Lumambot ang eks
Walang emosyon sa mga mata ni Henry. "Gusto kong hilingin na mamatay na siya!"Kahit nakasimangot si Shane, hindi niya napigilan si Henry na magdesisyon.Siya ay isang doktor. Siguradong hindi siya komportable at ayaw niyang marinig ang mga ganoong salita.Pero kaibigan siya ni Yvonne at hinahangaan pa niya ito. Naging ganito ang babaeng minahal niya. Kung may banal na puso siya sa panahong ito, magsisisi siya para sa babaeng mahal niya.Sa katunayan siya ay isang doktor, ngunit siya ay tao rin!Tinapik ni Shane ang balikat ni Henry at inalalayan siya. Sabi niya, "Sige, sige."Tumingin sa kanya si Henry nang hindi nagsasalita. Inalis niya ang kamay niya. "Hindi ako nagmamadali ngayon.""Hindi ka nagmamadali?" Medyo nalungkot si Shane. "Edi kailan mo balak gawin?"Napatingin si Henry sa ward sa likod niya. "Hihintayin kong magising si Yvonne."Walang masabi si Shane.Maya-maya, tumango siya. "Ayos lang. Pwede ka namang maghintay. Tatlong oras ang itatagal ng anesthesia ni Yvon
Mula sa simula hanggang sa huli, hindi nilingon ni Henry si Mandy. Pagkatapos niyang sipain si Mandy, tumawag siya sa front desk para may papasukin na tao.Hindi nagtagal ay may dumating na dalawang katulong sa kwarto.Sinabi ni Henry ang kanyang pagkakakilanlan at pagkatapos ay hiniling sa dalawang katulong na bantayan si Mandy at huwag itong pabayaan. Kinailangan nilang hintayin siyang bumalik.Siyempre, sinunod ng hotel ang kanyang utos.Pagkatapos ay umalis si Henry sa suite. Pagkatapos niyang lumabas, kinuha niya ang kanyang telepono para tumawag sa tirahan ng pamilya, at hiningi si Yvonne.Sinagot ni Frederick ang tawag. "Sir."Mabilis na tanong ni Henry, "Frederick, nasaan si Yvonne?"Sumagot kaagad si Frederick, "Nasa ospital si Madam."Nang marinig ang salitang 'hospital,' biglang hinigpitan ni Henry ang telepono.Nasa ospital siya. Parang may nangyari sa kanya.Napalunok sandali si Henry ng laway, at muling nagtanong sa pinipigilang boses, "Kumusta na siya?"Napabu
Walang imik si Elliot sa gilid ng kanyang bibig. "Tsk, anong meron sa kayabangan mo?"Ipinagpalagay ni Henry na nabalisa niya si Elliot. Masarap ang pakiramdam niya at hindi na nagsalita.Ang assistant sa tabi ay mukhang walang magawa at nakakaawa habang pinagmamasdan ang dalawang amo na nagtatalo. Hindi siya naglakas loob na magsalita.Maya maya pa ay huminto na ang elevator. Naunang lumabas si Henry at nagmaneho.Makalipas ang halos kalahating oras, nakarating na siya sa hotel.Hinanap ni Henry ang room number na ipinadala sa kanyang telepono. Nang nasa pintuan na siya, nalaman niyang ordinaryong kwarto lang iyon, hindi man lang business suite. Napakunot ito ng noo at nagsimulang magtaka.Sa pagkakaalam niya, nakatanggap si Yvonne ng elite education sa ibang bansa nitong mga nakaraang taon. Hindi man siya gagastos ng bonggang bongga, hindi rin naman niya titipirin ang sarili niya.Isa pa, mayaman siya. Sa kanyang kasalukuyang sitwasyon, hindi siya makakakuha ng isang ordinaryo
Tinakpan ni Yvonne ang kanyang tiyan at sinabing mabilis siyang huminga at nananakit ang buong mukha, "Ang sakit ng tiyan ko. Bilisan mo, tumawag ka ng doktor. Bilisan mo!" "Oo!" Masasabi rin ng security guard na masama ang kalagayan niya sa oras na iyon, kaya hindi siya nangahas na hilahin siya, sa takot na ang proseso ng paghila sa kanya ay magdulot ng hindi maibabalik na mga kahihinatnan. Tumayo ang security guard at kinuha ang kanyang cell phone para i-dial ang emergency number. Matapos ang tawag, hindi na nanatili ang security guard. Bumalik siya sa tirahan ng pamilya upang humingi ng tulong. Nang malaman ni Sue na nahulog si Yvonne sa labas ng pinto, natakot siya kaya namutla ang kanyang mukha. Mabilis na tumakbo palabas si Sue para tingnan ang sitwasyon. Maging si Frederick na matanda na rin ay lumabas na rin at ganoon din si Theo. "Mom..." Nang makita ni Theo si Yvonne na nakahandusay sa lupa at hindi na makatayo, umiyak siya. Nang marinig ni Yvonne ang sigaw ng kan
Sa sandaling ito, minamaneho ni Henry ang kotse patungo sa tirahan ng pamilya Lancaster nang tumunog ang kanyang cell phone. "Sino to?" Nag-inat si Yvonne sa bewang at nagtanong. Hinayaan siya ni Henry na tingnan ang telepono at ito ay isang hindi pamilyar na numero. Hindi niya maiwasang itagilid ang kanyang ulo. "Hindi ko alam, hindi mo naman sinabi ang numero." "Si Mr.Lovett," walang magawang sagot ni Henry. Kumunot ang noo ni Yvonne. "Siya? Bakit ka niya tinawagan? At talagang natatandaan mo pa ang number niya?" "Matalas pa talaga ang memorya ko." Itinuro ni Henry ang kanyang templo. At sinabi niyang, " Kung bakit niya ako tinawagan, hindi ko alam. Pakikinggan ba natin siya?" Tinanong niya ang kanyang opinyon. Tumango si Yvonne. "Okay, pwede mo nang sagutin." Bahagyang tumango si Henry at sinagot ang tawag bago niya nilagay sa speaker. Umalingawngaw ang boses ni Mr. Lovett at puno ng pagsisisi ang tono nito. "Chairman Lancaster, pasensya na, baka masira ko ang pang
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.