I Hate You, I Love You (Tagalog)

KITANG-KITA ni Leigh kung paano bugbugin ng lalaki ang isa pang lalaki  halos maligo na ito sa sarili niyang dugo at hindi na rin halos makilala dahil sa sabog na ang pagmumukha nito. Sa madaling salita, halos mapatay na nambubugbog ‘yong isa pang lalaki. “No! Mapapatay niya na ito! Nakakatakot siya! Sobrang nakakatakot!” sabi ni Leigh sa kanyang isipan na nababalot ng tao sa kanyang kinatatayuan. Gusto niyang awatin ang binatang nanbubugbog na itigil na ang ginagawa nito pero pinangungunahan naman siya nang matinding takot. Sa bawat suntok at sipa na ginagawa nito sa lalaking binubugbog ay nadadama rin ni Leigh na animo’y siya ang binubugbog nito. Matapos pa ang ilang suntok at sipa na ibinibigay nito sa lalaki ay tumigil na rin ito. Binitawan na ng binata ‘yong  lalaki na kung saan basag-basag na ang pagmumukha, mukhang nakuntento na ito sa ginawa niya sa kawawang lalaki. "Walang kwenta!" Sabay alis. Ano ba siya? Wala ba siyan

"MS. JO! MR. DELOS REYES!” Napabalikwas sa pagkakatulog si Leigh at napatayo sa kanyang pagkakaupo ng wala sa oras nang biglang sumigaw si Sir Panot ay este si Mr. Calvou. "SIR!" napasigaw na tugon ni Leigh sa professor niya dahil sa sobrang pagkabigla ng dalaga. "MR.DELOS REYES!" muling tawag nito sa isa niya pang kaklase. Napalingon si Leigh sa direksyon kung saan nakatuon ang pansin ni Mr. Calvou at para malaman niya rin kung kung sinong Mr. Delos Reyes ang sinisigawan nito. Nanlaki ang mga mata ni Leigh nang makita niya kung sino ang taong sinisigawan ng kanyang professor. “Holy cow! Tanga ba itong kalbo na ito ay este si Sir? Gusto niya na bang mapaaga ang libing niya? Kilala niya ba 'yang taong pinagsisigawan niya?” kinakabahang tanong ni Leigh sa kanyang sarili. Ibinaling niya ang kanyang tingin sa kanyang professor para ilayo ito sa nalalapit na kamatayan nito. "S-sir ha-hayaan niyo na lang po si-siyang matulog," nauutal na awa

NAPANSIN ni Leigh habang naglalakad siya sa hallway ay hindi maalis ang mga tingin ng mga estudyante sa kanya at kahit saan siya pumunta ay nakasunod ang mga tingin nito sa kanila. Napakunot ako ng aking noo. May dumi ba ako sa mukha? May bogger ba ako? Hindi naman ako nangulangot para may kumalat o maiwan na kulangot sa mukha ko. Kinuha ni Leigh ang kanyang panyo at pasimpleng pinunasan ang kanyang mukha pero kahit ganoon ay hindi pa rin maalis ang mga tingin nito sa dalaga. Iginala niya niya kanyang mga mata sa buong paligid at talagang lahat sila nakatingin sa dalaga. “Ano bang meron sa mukha ko at pinagtitinginan nila ako? Imposible naman sa damit—sabay tingin sa aking suot. –maayos naman ang damit ko. Bakit kaya sila nakatingin sakin? Ano bang problema nila?” naguguluhang tanong ni Leigh sa kanyang sarili na hindi mawari kung ano ba ang nangyayari sa mga taong nasa kanyang paligid. Halos lahat na kanyang mada

NABULABOG ang tahimik na pamamahinga ni Kenji nang biglang tumunog ang kanyang cellphone. Kinuha niya ang cellphone sa kanyang bulsa para tignan kung sino ito pero hindi ko kilala kung sino ang tumatawag. Unregistered caller calling... Napakunot siya ng noo. "Sino naman 'to?" walang kainte-interes na tanong niya sa kanyang sarili. Pinagmasdan  niya lang ang screen ng kanyang cellphone na halatang walang balak na sagutin iyon na patuloy sa  pag-ri-ring. Hindi rin nagtagal ay natigil din ito. Ibabalik niya na sana muli ang cellphone sa kanyang bulsa nang muli itong mag-ring na siyang ikinairita. "Makulit din 'tong kumag na ‘to,” banas niyang saad. Wala siyang nagawa kun'di sagutin ang tawag. Nang i-slide niya ang answer button sa screen ng kanyang cellphone ay isang malakas na boses ang bumungad sa kanya. "Kenji, Kenji! Haha!" humahagalpak na tawa nito. Nagsalubong ang dalawang kilay sa pamungad na gin

"Halimaw, lumaban ka!" mangiyak-ngiyak na bulong ni Leigh na may labis na pagmamakaawa habang pinagmamasdan niya ang pulang ilaw ng OR. Hindi niya alam kung ano bang nangyayari sa kanya nang mga sandaling iyon. Bakit bigla na lang kakaiba ang nagiging reaksyon ng kanyang katawan sa mga nangyayari kay Kenji. Hindi niya alam ngunit labis siyang nakakaramdam ng takot, pangamba sa kung ano ba ang magiging kalagayan ng binata habang nasa loob ito ng OR. Mamatay ba talaga ito o magiging malala ba ang kondisyon nito? Samu’t saring katanungan ang nagsilitawan sa kanyang utak habang naghihintay sa labas ng OR. Hindi niya nais mamatay ang binata sa ganoong paraan lalo na nang sandaling malaman niya na wala na itong mga magulang ay nilamon siya ng pagkaawa para rito. Iniisip niya na marahil kaya ito nagkaganito ay dahil sa pagkawala ng magulang nito at maarahil kung nabubuhay pa ang mga ito ay siguro malabo humantong ito sa ganito o kaya mangyari ang lahat ng ito sa