SAVAGE BILLIONAIRE SERIES: Alonzo Montecarlos

Alonzo

“Let’s break up.”

“What?!” Kumunot ang noo ko at nagsalubong ang aking mga kilay nang marinig ko sa nobya kong nakikipaghiwalay na siya. “That’s ridiculous, Pauline! Are you going to break up with me for no such reason?”

We are in the restaurant having dinner. It’s been two weeks since we last had this dinner date due to my mission, and I took care of my business here in Italy. I own a detective agency here and have branches in some parts of Europe. May mga branches din naman sa Asia kaya naman abalang-abala ako nitong mga nakaraang buwan sa pagbubukas ng bagong negosyo ko.

“For what reason?” I asked her again. “If the reason was business and no time for you, I am doing this not just for me but for our future. I thought I cleared this for you. Heto na naman ba tayo, Pauline?”

“And do you think that this is fine with me? I need a man who’s always here with me, and I am sick with a long-distance relationship. Come on, Alonzo. I don’t need your wealth. I need you as a man. Hindi iyong ganito na lang tayo palagi na nagkikita na lang once in a blue moon. What do you think of me? Bulaklak na lang sa paningin mo at kapag gusto mong makipagkita ay go lang? That’s a big no for me! Look, I’m tired, and I want this relationship off.”

I grabbed his hands and tightly gripped it. “You can’t do this to me with a lame reason. I know you’re tired and let’s get out of this place!” Bigla akong tumayo at hinila siya na walang pakialam sa mga taong nasa paligid namin.

“A-Alonzo! Ano ba?! Let go of me! Nasasaktan ako!” Nagpupumiglas siya sa pagkakahawak ko pero hindi ko siya binitiwan hangga’t hindi niya binabawi ang kaniyang sinasabi.

Hindi ako nakinig sa sinasabi niya at dire-diretso lang kami palabas ng restaurant na madami na rin nakapuna sa aming mga kilos. She’s my everything and the woman will I certainly give all rights I have. Hindi ako makakapayag na sa loob ng tatlong taon ay mababalewala lang ang lahat ng ito.

“A-Alonzo! Bitawan mo ako!”

“Then give me a reason to let go of you,” mariin kong sabi.

“M-May…m-mahal na akong iba!” bulalas niya.

I was stunned and stopped walking with her. I looked at her deeply. Hinanap ko sa mga mata niya kung nagsasabi ba siya ng totoo sa akin. It can’t be. Lahat na yata ng emosyon sa katauhan ko, naghahalo-halo na. Gusto kong magwala but I need to suppressed myself and confirmed it to her. This isn’t the relationship I was dreaming of.  

“W-What did you say?” paninigurado ko. “I know you’re just kidding me, Pauline. You can’t do this to me.”

“I did, Alonzo.” Binawi niya ang kaniyang kamay mula sa akin. She looked up at me straight with confidence. “I met this guy in a fashion model, and he’s also a model. We have a lot of time together when you’re not around. Yes. I cheated on you, and I am proud of that. Wilson gives me everything that I wanted that you could never give to me as a woman.”

“Sinasabi mo lang sa akin ito para hiwalayan ka. Don’t give me a damn shit of yours, Pauline. Whatever you wanted to say, I don’t fuckin given up on our relationship. Now, get in the car!”

“Fvck you, Alonzo! If you don’t want to listen to me, fucked up! Isubsob mo iyang sarili mo sa negosyo mo dahil tapos na tayo! Bahala ka na sa buhay mo at magkaniya-kaniya na tayo!” She left me after she said that harsh words.

“Pauline! Pauline!” sigaw ko.

Mabilis siyang pumara ng taxi at sumakay. Humarurot din naman ang taxi na ito at hindi ko na nahabol pa. Nagsimulang pumatak ang malalaking butil ng ulan sa paligid habang ako ay nagpupuyos ang damdamin sa sobrang pagkabigla sa pangyayari. All this time, I was doomed in a relationship and I never expected this. I’m a billionaire and how could this woman do these things for me.

“Fuck!” mura ko. Muli akong bumalik sa sasakyan kong nakaparada habang malakas na ang buhos ng ulan. “Fuck!” Hinampas ko ang manibela sa sobrang galit ko. Later on, I drove my car away from this place.

Habang binabagtas ko ang kahabaan ng kalsada, sinubukan ko pang tawagan si Pauline. But she’s not answering my call. Sa isang iglap lang, nawala lahat ng mga plano ko para sa aming dalawa. I questioned myself too and I am not enough to her? She cheated on me and maybe that questioned answered. I deeply sighed.

Maya-maya lang ay naramdaman kong may kakaiba sa kotse ko. Marahan akong nagpatakbo hanggang sa naisipan kong itabi muna ang sasakyan. Naalala ko na hindi ko pa napaayos sa talyer ito dahil sa kakamadali ko kaninang sunduin si Pauline.

Ibang susi rin ang nakuha ko kanina at itong lumang Audi ko ang nagamit ko. I want to use my new car but my Audi, has a sentimental value for me. I bought this Audi when I hit my first billion account sales. Ito rin ang dahilan kung bakit kahit may madami akong bagong sasakyan, madalas ko pa rin itong gamitin.

I took the umbrella and got out of the car. Pagtapak ko pa lang sa kalsada ay basa na ang suot kong sapatos at wala na akong naaninag pa na mga taong naglalakad o talyer man lang sa paligid. Damn it! Tinungo ko ang harapan ng sasakyan ko, binuksan ito at ikinabit ang hood stand. May kaunting usok pa nga na lumabas na hudyat na nag-over heat ang sasakyan ko.

“Kung minamalas ka nga naman. Shit!” Sinipa ko pa ang harapang gulong ng sasakyan ko sa sobrang inis ko.

Bea 

“Is there something wrong, Sir?” tanong ko sa lalaking nakahinto ang sasakyan at mukhang problemado sa sasakyan nitong tila tumirik.

I walked along this way to my house and since it was raining, I couldn’t find any taxi around. Naisipan ko na lang na maglakad mula sa part-time job ko at nakita ko ang lalaking ito na sinipa pa ang harapang gulong ng kotse niya.

Hindi ko siya masyadong maaninag dahil balbas sarado ang mukha ng lalaki at ang pinaghintuan pa niya ay ponde pa ang ilaw. Subalit may mga ilaw naman sa ibang parte ng kalsada kaya kita pa rin naman ang kabuuan niya. Matangkad siya, maganda ang pangangatawan na halatang araw-araw laman ng gym at higit sa lahat, ibang lahi siya. That was base of his physical figures.

“Is there Anything I can help with, Sir?” I asked him again when he didn’t reply.

He looked at me deeply and there was a sudden thing that he examined me first. Nakatitig siya sa akin na para bang iniisip niyang mapagkakatiwalaan ba niya ako o hindi.

“I can check your car, Sir. Don’t worry, I know how to do it.”

“A female mechanic? Are you sure you can?” sarkastiko pa niya.

“Let’s see. You owe me ride if I can,” biro ko pa subalit wala naman akong balak makisakay sa estranghero at sapat na ang tumulong.

Sa bansang ito, kailangan kong makiayon at matindi ang mga pangangailangan ko sa buhay lalo na ngayon na malaking problema ang kinakaharap ko. Plus points na sa akin ang mabigyan ng blessing ng langit at bigyan ng tip ng lalaking ito.

Bahagyang umurong siya para malaya kong makita ang sasakyan niya. Sakto naman na dala ko ang tools ko sa bag ko dahil galing akong talyer. That’s one of my part-time jobs since my main job was over. Na-bankrupt ang kompanyang pinasukan ko kaya heto ako ngayon na pa-ekstra-ekstra muna.   

He let me check his car. Habang siya naman na kumuha ng flashlight upang makita ko man lang ang kabuuan ng makina. Nag-umpisa na rin akong tingnan ang sira ng sasakyan niya.

“Spark plug ang problema,” bulong ko pero alam kong narinig niya ito. “Luma na ang Audi na ito at madalas na problema ang spark plug. Dapat dito pinapalitan kaysa masiraan pa sa daan.”

“And who are you to tell me that?”

Bahagya akong natigilan. Naiintindihan niya ang sinasabi ko? “Ha? Ah, ang ibig kong sabihin ay luma na itong sasakyan niyo at dapat na bumili na kayo ng bago. I mean—”

“Luma na nga itong sasakyan ko at huwag mo ng ulit-ulitin pa,” pagsusungit niya.

Napasulyap ako sa kaniya. “M-Marunong k-kayong managalog?” pagtataka ko naman. I didn’t know that he knows how to speak my language. Foreigner ang dating niya.

“I’m just like you. May chance pa ba itong sasakyan ko?”

“Mayroon pa ho.” Bumalik ang atensiyon ko sa kotse niya at sinimulang ayusin ito. Kaunting butingting lang, magiging okay na. “Start mo na.” Sabay ibinalik ko na ang hood stand at tinakpan ang harapan ng kotse niya.

“Are you sure? You’re done nothing,” reklamo pa niya,

“Start mo na lang,” sabi ko na lang. Ikaw na nga itong tinulungan, ikaw pa itong nagsusungit.

Sinunod naman niya ako at pumasok siya sa kaniyang kotse. Ako naman na tumabi na upang ilagay ang mga gamit sa bag ko habang pinupunasan ko rin ng puting towel ang balat ko dahil basa na rin sa ulan. When he started the engine, it works. Sabi ko na sa iyo, ayaw mong maniwala.

Ibinaba niya ang bintana ng sasakyan at ako naman na naghihintay lang sa tip na ibibigay niya o kung magbibigay siya. Naisip kong hindi rin siya magbibigay ng tip dahil may kalumaan na rin ang sasakyan niya. For sure, thank you lang ang bibigay ng lalaking ito. Hindi nga kayang palitan ang kotse, tip pa kaya. Natatawa na lang ako sa sarili ko.

“Hop in. I give you a ride,” wika niya. Hindi na rin katulad kaninang mukhang tinamaan ng kamalasan ang lalaking ito. Mahinahon na marahil ay maayos na ang sasakyan niya.

“Hindi na. Tatlong kanto na lang naman, and my place is there.”

“I will pay for your service when I drop you off at your place.”

Wow. May pambayad naman pala. “Okay,” mabilis kong sagot. I opened the car door and get in. Hindi na rin ako maglalakad at mababasa ng ulan lalo na ngayong lumakas pa.

“Thanks,” sambit ko.

“Thanks to you,” sagot din naman niya nang nagsimula na siyang magmaneho.

“Uhm, siguro may sentimental value itong sasakyan mo kaya hindi mo mapalitan. You can trade this naman. You know, marami akong kakilalang bumibili ng vintage at mga nagte-trade in. Do you want me to—”

“I don’t have a plan to trade my car. Mukha na ba itong vintage?” Bahagya siyang nagtaas ng boses at halatang inis sa sinabi ko.

“Sorry. Sabi ko nga tatahimik na ako.” Akala ko ay okay na kami. Hindi pa pala.

“What’s your address?”

“Diretso lang diyan at sa pangalawang kanto, you can drop me off.”

Saglit lang naman ang biyahe namin at katulad nang sinabi ko ay ibinaba naman niya ako. Manaka-naka na rin ang pag-ulan at hindi ko na rin ginamit ang payong ko dahil may bubong naman sa isang establishment na pinagbabaan niya sa akin.

“Uhm, s-salamat.” Nagkunwari pa ako para maalala niyang may ibibigay pa siyang tip pero hindi ko rin natiis. “Iyong tip ko?”

“Tip?”

“Yeah, tip. You told me you’ll pay for my service.”

He gives me a mean smile. “I did pay you a ride. I didn’t mean it was money. Have a good night.” Bigla na lang niyang pinaharurot ang sasakyan palayo sa akin matapos sabihin ang salitang iyon.

“Aba’t— Hoy! Wala ng thank you sa panahon na ito! Ma-platan ka sana! Gago!” pagngingitngit ko.

Wala na. Malayo na ang lalaking tila naisahan ako at hindi man lang nagpakunswelo sa ginawa ko. Inis na nilakad ko na lang ang apartment papasok pero naisip ko rin naman na ayos na lang din ang pagsakay niya sa akin. Pero ang sama ng ugali ng isang iyon. Para bang hindi masarap ang ulam niya. Ampalaya!