King of Engineering [6]

ระหว่างทางที่ฉันกับนานานั่งอยู่บนรถเพื่อเดินทางไปมหาลัยฉันก็ยังคงรู้สึกง่วง ทุกครั้งที่ไปมหาลัยฉันกับนานาก็จะออกมาพร้อมกันเเล้วเราก็นั่งรถเมล์มากันทุกครั้ง เพราะแท็กซี่มันเเพงไงล่ะ แต่สำหรับคุณหนูนานาก็คงจะชินเเล้วล่ะ เพราะฉันเป็นคนจุดประกายยัยนี่ในการนั่งรถเมล์ครั้งเเรกเอง แต่ถ้าวันไหนมีเรียนบ่ายยัยจีนี่ก็จะมารับบ้าง

"หาววว"

ฉันรู้สึกง่วงมากไม่อยากตื่นเลย ทำไมวันนี้ต้องมีเรียนเช้าด้วยนะ

"เมื่อคืนนอนดึก?"

"ก็ไม่ดึกนะแค่เกือบเข้าเอง ^_^"

"เห้อออ"

"หาววว"

"เป็นแบบนี้เพราะเพจมอ?"

"ก็...อืม"

ที่ฉันนอนไม่หลับก็เพราะเรื่องข่าวในเพจของมอนั่นเเหละ ที่เขียนข่าวฉันกับรุ่นพี่ ทำไมถึงรู้ว่าเป็นฉันน่ะเหรอก็เพราะว่าในเพจนั้นดันเอารูปฉันขึ้นน่ะสิ ตอนเเรกก็เฉยๆหรอกนะ แต่พอไปเห็นคอมเมนต์แย่ๆพวกนั้น มันก็ทำให้ฉันจิตตกไปเหมือนกันนะ

"เมื่อวานเธอน่าจะบอกฉันก่อนนะเค้กเนย"

"ก็ฉันไม่อยากให้เเกต้องมาเสียเวลานี่นา"

"แล้วเห็นมั้ยล่ะว่าผลเป็นยังไง?"

"อืม"

"แล้วนี่จะเอาไงต่อไปล่ะ"

"ก็ปล่อยไป มันก็แค่ข่าวเองอีกอย่างเดี่ยวเรื่องมันก็เงียบไปเองล่ะมั้ง"

"แน่ใจ?"

"ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดนี่นา ก็แค่เอาของมาให้รุ่นพี่ที่ตัวเองแอบชอบเท่านั้นเอง"

"......"

"ฉันก็ไม่ได้ทำอะไรผิดหรือเสียหายนี่นา"

"อืม"

ที่จริงฉันไม่คิดเลยว่าตัวเองจะมีข่าวในเพจของมหาลัย เพราะฉันก็ไม่ใช่คนดังอะไร แต่ด้วยความที่เป็นรุ่นพี่ซีไนน์ขึ้นชื่อว่าฉายาราชาแห่งวิศวะ ผู้ชายที่ทั้งหล่อ ทั้งเท่ห์ ทั้งฉลาดแบบนั้น มันจึงทำให้คนสนใจมากยิ่งขึ้นโดยเฉพาะบรรดาแฟนคลับทั้งหลายของรุ่นพี่

"เห้อออ รุ่นพี่จะเป็นยังไงบ้างนะ"

ฉันนั่งคิดถึงรุ่นพี่ก็เพราะว่าที่เค้ามีข่าวแบบนี้ก็เป็นเพราะฉัน ไม่รู้ว่าตอนนี้เค้าจะคิดอะไรอยู่หรือไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้น่าา

"เป็นห่วงตัวเองก่อนเถอะ"

"งะ"

เอี๊ยดดด

ตอนนี้รถก็มาจอดที่มอเเล้ว นั่นจึงทำให้ฉันเดินเข้ามอพร้อมกับนานา แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกได้หลังจากที่ก้าวเท้าเข้ามาในมอก็คือสายตาของคนรอบข้างที่มองมาทางฉันอย่างสงสัยและเสียงซุบซิบนินทาต่างๆที่ค่อนข้างไม่ดีนั้นฉันได้ยินมันชัดเลยล่ะ

"แกยัยนั่นนี่ที่เอาของไปให้รุ่นพี่"

"หึ กล้ามากนะ!"

"ฉันว่าไม่เห็นสวยเลย ที่เรียนวิศวะก็คงแอบตามรุ่นพี่เเหละ"

"ขนมนั้นรุ่นพี่คงจะเอาไปทิ้งเเล้วล่ะนะ หึ"

"!,/@!*+@#"

ฉันเดินผ่านหน้าคนกลุ่มนั้นไป เพราะฉันคิดไว้เเล้วล่ะว่าถ้ามีข่าวประเภทนี้แล้วยิ่งเป็นกับคนดังของมอมันก็จะต้องเกิดเหตุการณ์แบบนี้ แต่ถึงยังไงฉันก็ไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้อยู่เเล้ว(มั้ง)

ตึกตึกตึก...

"แกๆๆยัยชะนีน้อยยย"

เสียงเรียกฉันจากทางด้านหลังทำให้ฉันต้องหันไปมองยัยจีนี่ที่รีบวิ่งเข้ามาหาฉันก่อนที่ตัวเองจะยืนหอบหายใจอยู่ตรงหน้าฉัน

"ชะนีข่าวนั่น..."

"อื้ม"

"ว้ายตายเเล้ว! ทำไมแกไม่บอกฉันก่อนล่ะว่าจะทำขนมมาให้รุ่นพี่อ่ะ"

"ก็ฉันไม่อยากรบกวนพวกแกนี่นา" ฉันตอบไปตามความจริง

"ชะนี ฉันขอยกนิ้วให้แกจริงๆ"

"เรื่อง?"

"ก็เรื่องที่แกกล้าเอาขนมไปยื่นให้รุ่นพี่ต่อหน้าแบบนั้นไง"

"ก็แค่อยากจะทำให้แค่นั้นเอง ก็ฉันชอบรุ่นพี่นี่นา"

"อื้ม มันก็ใช่ของแก ฉันอยู่ข้างเธออยู่เเล้ว ^_^"

"ต้องอย่างนี้สิเพื่อนรัก ^_^"

"รุ่นพี่จะคิดแบบเดียวกับพวกเธอสองคนมั้ย?"

"......?"

"

"....../......"

ฉันกับยัยจีนี่หุบยิ้มลงทันทีเมื่อได้ยินสิ่งที่นานาพูดออกมา

มันก็จริงที่นานาพูด รุ่นพี่จะคิดอะไรหรือเปล่าหรือว่าฉันอาจจะทำให้รุ่นพี่อึดอัดก็ได้

"เอาน่าาา อย่าคิดมาก ไปเรียนกันเถอะ" ยัยจีนี่ดันหลังฉันให้เดินเข้าไปในตึกอย่างรวดเร็ว

รุ่นพี่จะรำคานฉันมั้ยเนี่ย เห้อออ....

.........................

ซีไนน์ Part

"ไนน์เห็นข่าวในเพจนั้นยัง?"

"อืม"

"นี่มันเรื่องจริงเหรอ?"

ผมพยักหน้าให้กับซีเนียร์ เพราะตอนนี้เราทั้งคู่ยังอยู่ที่บ้านเนื่องด้วยวันนี้ไม่มีเรียนแล้วอีกอย่างคือพ่อกับแม่ของเราอยากให้บ้านบ้างเพราะพวกท่านคิดถึง

และตอนนี้ผมก็นั่งดูทีวีอยู่ที่ห้องนั่งเล่นโดยที่มีซีเนียร์กำลังนั่งจ้องผมอยู่เพื่อคาดคั้นเอาคำตอบจากผมเรื่องข่าวไร้สาระในเพจนั่น

"ไม่น่าเฃื่อว่าเค้กเนยจะชอบคนแบบนี้"

"แบบนี้?"

"ก็ไนน์เข้าถึงยากแล้วอีกอย่างเนียร์ก็ยังไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนใจกล้าเท่าเค้กเนยเลยนะเนี่ย ^_^"

"หึ..."

"ถึงว่าล่ะเมื่อวานเจอน้องเค้าอยู่พร้อมกับขนมสื่อรักนั่น"

"......?"

"ที่แท้ก็เอามาให้ไนน์นี่เอง ^_^"

"......."

"แล้วเป็นไงบ้าง เค้กเนยนั่นหลานรหัสเนียร์เลยนะ"

"......."

"ไนน์อย่าเงียบสิ เนียร์ว่าน้องเค้กเนยก็น่ารักดีนะ"

"น่ารัก?"

"ก็ใช่น่ะสิแถมยังร่าเริงอีกต่างหากนะ ^_^"

"หยุดพูดเรื่องนี้เถอะ"

"แล้วขนมนั่นล่ะได้กินมั้ย?"

"ทิ้งไปเเล้ว"

"ซีไนน์!"

"จะตะโกนทำไมเสียงดังเนียร์?"

"จะบ้าหรือไง น้องเค้าอุตส่าห์ทำมาให้นะ!"

"ก็ไม่ได้บอกให้ทำ?"

"นี่ไม่คิดจะกินเลยหรือไง ทิ้งไปแล้วจริง?"

"......."

"เหอะ! ถ้าเด็กนั่นรู้จะเสียใจแค่ไหน"

"หยุดพูดเรื่องนี้เถอะ น่ารำคาญ!"

"อยากจะรู้จริงๆว่าจะมีใครได้หัวใจผู้ชายหน้านิ่งเย็นชาแบบนี้ไปกัน เหอะ!"

"......"

ผมนั่งดูทีวีต่อไปเรื่อยๆเพราะขี้เกียจฟังเสียงน้องสาวฝาแฝดตัวเองที่เอาแต่บ่นผมอย่างกับเป็นแม่

ที่จริงข่าวนั่นผมเห็นตั้งแต่เมื่อคืนเเล้ว แต่เพราะผมไม่คิดที่จะสนใจมันอยู่เเล้ว เพราะข่าวยังไงมันก็คือข่าว เดี่ยวมันก็เงียบไปเอง เรื่องยัยเด็กนั่น หึ....

ซีไนน์ Part End

.........................

วันนี้ทั้งวันที่มีแต่คนมองมาที่ฉันพร้อมกับคำพูดกระเเนะกระแหนที่พยายามพูดเสียงดังเพื่อให้ฉันได้ยิน แต่ฉันใคร เค้กเนยซะอย่าง เหอะ! พูดได้พูดไปเถอะ

"ทัวลงเลยนะชะนี"

"ปล่อยไปเถอะน่า เดี่ยวเรื่องมันก็เงียบไปเอง" ฉันพูดในสิ่งที่ตัวเองคิดจริงๆเพราะเรื่องแบบนี้เราคงไปห้ามความคิดเข้าไม่ได้หรอก

"เเล้ววันนี้พวกแกสองคนจะไปดูบาสปะ>_<"

"ไม่/ไม่อ่ะ"

"ทำไมพูดพร้อมกันเเบบนั้นยะ!" ยัยจีนี่เริ่มขึ้นเสียงใส่ฉันกับนานาทันทีที่เราปฏิเสธมันไป

"วันนี้ฉันเหนื่อย"

"ฉันก็ด้วย"

"เหอะ! วันนี้ฉันก็อดส่องผู้น่ะสิ"

"^_^"

"หยุดยิ้มเลยชะนีน้อย"

"งั้นพวกเราก็เเยกย้ายกันเถอะ" นานาพูดขึ้นมา

"เออๆ แต่พรุ่งนี้พวกแกต้องมากับฉันนะยะ!"

"ได้จ้าา^_^" ฉันตอบยัยจีนี่ไปก่อนที่มันจะงอนแล้วสะบัดตูดเดินไปที่รถทันที

"เราก็ไปกันเถอะ ^_^"

"อื้ม ^_^"

.....................

@คอนโด

"เย็นนี้ฉันฝากท้องที่ห้องเธอนะนานา ^_^"

"อืม ได้สิ"

"โอเค งั้นฉันเอาของไปเก็บก่อนเเล้วจะมาช่วยเธอทำนะ^_^"

"เธอนี่นะ?"

"ก็ใช่น่ะสิ ไปล่ะ เดี่ยวเข้าไปหาที่ห้องละกัน"

"อืม"

หลังจากนั้นพอเอาของไปเก็บที่ห้องฉันก็มาที่ห้องของนานาทันที

ก๊อก...ก๊อก...แกร๊ก!

"มาเเล้ววว"

"วันนี้ทำข้าวผัดก็เเล้วกันนะ"

"อื้ม ไข่เจียวด้วยนะ ^_^"

"เธอนี่น่า" นานาทำหน้าเอือมใส่ฉัน

"^_^"

"อ๊ะ! ฉันลืมไปว่าไจ่หมดเเล้ว งั้นเดี่ยวฉันไปซื้อมาก่อน เธอรอที่ห้องไปก่อน"

"เฮ้ย! เดี่ยวฉันไปเอง แกทำรอฉันไปเถอะ"

"เอางั้นก็ได้"

"โอเค เดี่ยวฉันจะรีบมาล่ะ" ฉันตัดสินใจเพื่อออกไปเซเว่นเพื่อซื้อไข่ให้นานาและก็จะซื้อขนมด้วยไงก็เลยอาสาออกมาเอง ^_^

ฉันเดินเลือกซื้อขนมอยู่นานเพราะคิดไม่ได้ว่าจะซื้ออะไรดี เพราะมีแต่ของที่อยากกินไปหมด ทุกครั้งที่เข้าเซเว่นทีไรฉันก็จะช้าเสมอ เพราะต้องเลือกนู่นเลือกนี่ ทำให้ฉันโดนยังเพื่อนสองคนนั้นบ่นตลอดเวลา

"เอ้าน้อง!"

ฉันได้ยินเสียงทักตรงหน้าทำให้ตัวเองต้องเงยหน้าขึ้นไปมอง

"คะ?" ฉันชี้นิ้วมาที่ตัวเองอย่างงงๆ เพราะคนที่เรียกฉันเหมือนจะเป็นเพื่อนในกลุ่มเดียวกับพี่ซีไนน์นะ ชื่อพี่คินนี่แหละ

"น้องคือคนที่เอาขนมนั่นมาให้ไอ้ไนน์ใช่หรือเปล่า?"

"เอ่อ...ใช่ค่ะ สวัสดีค่ะพี่คิน >_<" นี่ข่าวฉันคงดังมากสินะ.....

"ใช่จริงด้วยสินะ"

"เอ่อ...รุ่นพี่มีอะไรหรือเปล่าเหรอคะ?" ฉันถามด้วยความสงสัย เพราะรุ่นพี่อยู่ๆก็มาทักฉันแบบนี้

"เปล่าหรอกพอดีพี่เห็นว่าเราหน้าคุ้นๆก็เลยทักน่ะ แล้วนี่เรารู้จักพี่ด้วยเหรอ :-)"

"ค่ะ ก็รุ่นพี่เป็นเพื่อนสนิทที่อยู่ในกลุ่มเดียวกับพี่ซีไนน์ไงคะ ^_^" ฉันยิ้มให้รุ่นพี่บางๆก่อนที่จะมองไปทางด้านหลังของรุ่นพี่เเต่ก็ไม่เจอพี่ซีไนน์ สงสัยจะไม่ได้มาด้วยเเน่เลย

"มองหาไอ้ไนน์?"

"เอ่อ...เปล่านะคะ"

"หึ เรานี่มองออกง่ายนะ แต่ไอ้ไนน์...."

นี่ฉันมองออกง่ายขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย เอ๊ะ! แล้วเมื่อกี้รุ่นพี่พูดว่าอะไรนะ

"รุ่นพี่ว่าอะไรนะคะ?" ฉันได้ยินประโยคหลังไม่ชัดจึงถามพี่คินออกไปเพราะว่าฉันได้ยินเเค่อะไรไนน์ๆแล้วก็ไม่ได้ยินอีกเลย

"เปล่าหรอก :-)"

"เอ่อ งั้นเค้กขอตัวก่อนนะคะ ^_^"

ร่างสูงพยักหน้าให้ฉันจากนั้นเราก็เเเยกกันไปฉันจึงเอาของไปคิดเงินเเล้วกลับคอนโดทันที เห้อออ...รุ่นพี่ซีไนน์จะกินขนมฉันมั้ยนะ รู้งี้ลืมถามพี่คินก็ดี.....

❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇

เป็นยังไงกันบ้างคะ

ตั้งแต่ตอนนี้ไป💋

ไรท์จะเริ่มติดเหรียญเเล้วนะคะ

ฝากติดตามด้วยน๊าา

😘😘