And why would I do that?
Umirap ako at pilit na inaalis ang kamay niya bewang ko pero masyado iyong mahigpit. Hinapit niya ulit ito, mas pinagdidikit ang katawan namin pareho. Sa marahan na paraan ay hinawakan niya ang kamay ko na hawak pa rin ang baril at walang tinamaan kahit isa sa target! “I think I am not cut out for this, siguro ay tatakbo na lang ako?” biro ko pero ako lang din ang tumawa doon. Hindi siya kumibo at iniayos ang kamay ko sa tamang pwesto. Kahit hindi ko ito i-double check ay alam ko na tatama sa target 'yon. Gano'n ako kabilib sa skills ni Javi. “Try firing it, I’ll support your hand,” bulong niya at napalunok ako. Itong si Javi at ang husky voice niya! Hindi nakakatuwa— kinikilabutan ako. Sa isip ko ay gusto ko na syang iwan dito sa bundok at bumalik sa resthouse pero hindi ko pwedeng gawin iyon. Bukod sa wala akong rights, delikado ang buhay ko kaya sinunod ko ang gusto niya. Because of the gun’s weight, medyo nanginginig ang kamay ko kaya tinatagan niya ang pagkakakapit doon. And ta-da! I was correct, it fucking hit the board. Saktong sakto sa noo ng target. Scary! Magkahalong pangamba at tuwa ang nararamdaman ko ngayon. Nag-angat ako ng tingin at binasa ang reaction niya pero nakakunot lang ang noo nitong sinalubong ang titig ko. “See? Magalaw lang ang kamay mo..” sabi niya. “Let’s try it again?” Hindi ko alam kung paano niya na-coax na ulitin pa iyon. Nagawa ko na rin makatama sa target board kahit hindi niya suportahan ang kamay ko. Definitely not a bull’s eye, but at least! After our shooting session, we made the decision to go back to the rest house. Medyo maputik ang daan kaya madumi na ang suot ko. And just like what I said, I did not bring clothes with me! Iritado na nilingon ko si Javi, na ngayon ay inaayos ang bag niya at naghubad ng shirt. Napako ang mga mata ko sa well-built body niya. It was obvious that he has a good body pero iba pa rin.. kapag shirtless mo nakita. His body’s more toned than I expected. My eyes slowly traveled from his abdomen— up to his chest and met his eyes. Nakaangat na agad ang kilay niya sa akin. “What do you want?” tanong niya. Inismiran ko siya at hinubad din ang jacket na suot ko. Nararamdaman ko ang mga mata niya sa akin, inaantay siguro ang sagot ko. Hinubad ko rin muna ang pants ko bago nag-angat ng tingin. He already removed his pants! Tinakpan ko agad ang mga mata ko ng makita ang tent sa pagitan ng hita niya. Fuck— he’s that big?! Narinig ko ang paglapit niya sa akin. “May kailangan ka ba?” He pushed my hands down, kaya nag-iwas na lang ako ng tingin para hindi.. para hindi ko makita 'yong umbok sa gitna niya. Mukhang hindi siya aware na 'yon ang problema ko. “D-Damit, wala akong damit..” bulong ko, napapaos. Good thing, naintindihan niya agad ang ibig kong sabihin. Binitawan niya ang kamay ko at naupo sa couch. Binuksan niya ang bag niya at kinuha ang isang white na shirt doon. I didn't think that the duffle bag would have.. clothes. Akala ko ay puro baril 'yon kanina. Ibinato niya sa akin ang shirt at sinalo ko naman, iniiwasan pa rin na tignan ang katawan niya. “How about shorts?” giit ko. Alangan naman na pang taas lang ang meron ako? Ang swerte niya naman kung ganoon! Narinig ko na naghalungkat ulit siya doon sa duffle bag at may inihagis ulit sa akin. Kulay gray na calvin klein boxer shorts. See? What a branded boy! “Iyan na ba lahat?” tanong niya at kinuha ang towel sa gilid ng couch. Isinukbit niya iyon sa balikat niya at naglakad palapit sa pwesto ko. Amoy na amoy ko pa rin ang pabango niya, bwisit! Nakababa na kami at lahat ng bundok, mabango pa rin siya. Ano bang klaseng pawis ang meron ang isang 'to? May flower oil? Habang lumalapit siya ay syang atras ko. Hindi ko pa rin siya matignan ng diretso at nang ma-corner ako sa pinto ay hinawakan niya ang mukha ko at iniharap sa kaniya. “Ngayon ka lang ba nakakita ng hubad na lalaki?” seryosong tanong niya. My eyes widened with the sudden question at sunod-sunod na umiling. Of course not. Hindi naman ako gaanong ka-inosente! Anong tingin niya sa akin kahapon lang ipinanganak? Inilagay ko ang kamay sa dibdib niya at marahan syang tinulak palayo. “You and your fantasies.. tabi nga!” sabi ko at umalis sa harap niya. I grabbed the bath towel on his shoulders and went upstairs para maligo. Mabuti na lang at kumpleto na ang gamit sa banyo. It took almost an hour, bago ako matapos at paglabas ko ay nakita ko ulit siya sa veranda, naninigarilyo. Hindi ba sumasakit ang baga niya dyan? Lumapit ako at isinabit ang towel sa balikat niya. Hindi man lang siya nagulat sa ginawa ko. Pinudpod niya ang dulo ng sigarilyo sa ashtray at hinarap ako. Nagkrus ang dalawang braso niya. “Anong ginawa mo sa banyo?” Ano ba ang ginagawa sa banyo? Malamang naligo ako! Hindi ko iyon agad na-gets kaya natagalan ako sumagot. At nang maintindihan ko naman iyon ay nakaalis na siya at pumasok na ng banyo. Wait.. Is he implying that I touched myself? Sa palagay niya siguro ay gwapo siya? Alam ko naman 'yon.. pero hindi ko siya type! Sa inis ay tinawagan ko na lang si Celine sa kwarto. Hindi niya iyon sinagot, sa tingin ko ay tulog na o hindi kaya ay nanonood sa tablet niya. Hindi ko na siya kinulit at ipinatong sa bedside table ang phone ko bago inihiga ang kalahati ng katawan ko sa kama. Ngayon lang naramdaman ng katawan ko ang pagod. That fucking hiking prick! Hindi ko talaga magugustuhan ang trip niya. Ano naman ngayon kung niligtas niya ako? Kung hindi niya ako sinasaktan? Kung hindi siya.. kung hindi siya kasing sama ng nasa isip ko? Hindi pa rin sya mabuting tao. Bumuntong hininga ako at pumikit. I heard the shower stopped, tapos na siguro si Javi. Lumingon ako sa pintuan at may nakitang anino. The door has opaque double glass sa itaas, kaya alam mo kung may tao sa labas. I paid it no mind dahil si Javi lang naman ang kasama ko dito. I was about to go back to my little nap nang may mabasag sa labas! Bumilis ang tibok ng puso ko at tila may nakabara sa lalamunan ko. Unti-unti akong tumayo at kinuha ang lampshade sa gilid ng meso. Nakita ko sa labas ang anino ng lalaki.. at sigurado ako na hindi 'yon si Javi.Macau, China. 8:00 AM. Nag-unat si Claire at marahan na iminulat ang kan’yang mga mata. At agad na bumangon nang makita ang orasan. She overslept. She grabbed her phone from the bedside table and checked for messages. Hindi niya kasi nakita si Javi sa tabi niya. After a short time with him last night, sinamahan siya nito sa kwarto matulog. ‘Di gaya noong araw na pumunta sila dito, hindi na umapila pa si Javi. But she didn’t even feel it when he left the mattress. Saan na naman kaya ito nagpunta? Hindi naman nag-message ito, kahit si Vien, hindi rin nagsabi. “Nasa ibaba kaya sila?” tanong ni Claire sa sarili at lumabas. Marami ang mga tauhan ng Navarro na nakakalat sa buong bahay. Nangunot ang noo ni Claire at ipinagtaka ito. Hindi naman ganito ang dinatnan niya kahapon. But then, an idea popped up in the back of her mind. The auction. Pumasok siya ulit ng kwarto at naligo. She changed into comfortable clothes before going downstairs. At tama nga ‘yong iniisip n
Habang nag-iisip, nagsasalubong ‘yong kilay ni Vien. Hindi masikmura ang inaasahan n’yang makita sa gabi na ‘yon. “Paano tayo makakapasok?” tanong ni Andrei. Lumulunok. Kasabay ng matunog na paghinga ay ang pag-abot ni Javi sa invitation tickets na ibingay sa kanya ni Shin. Saktong sakto ‘yon, apat.“Paano ang backup? Isasama mo talaga si Claire dito?” kunot-noong tanong ni Vien. Hindi maitago ang pangamba. Tumango si Javi. “She came here as a part of our team— hindi natin p’wedeng isantabi ang katotohanan na ‘yon.”“And if she died?” nakataas ang kilay na tanong ni Andrei. Javi’s eyes darkened. “No one’s dying on my watch, Andrei.” “Hindi mo masisiguro ‘yon.” Tumayo si Andrei at umakyat na sa itaas. Hindi na inantay pa ang abiso nito. “Tignan mo ‘yon!” aniya ni Vien at susundan dapat ang kapatid ngunit tinapik ni Javi ang balikat nito. “Hayaan mo na, kasama rin naman siya sa auction sa ayaw niya at gusto,” sabi ni Javi. At ayon na naman ‘yong mukha niya na hindi mo kakitaan n
Habang nasa Navarro Corporate office si Claire at Javier— hindi rin matahimik si Andrei at patuloy ang imbestigasyon. Matapos ang mainit na usapan kagabi, hindi rin naman magawang sundin ni Andrei ang sinasabi nito. Mas nanaig sa kanya na ituloy ang plano nito na pagmamanman sa mga Cuevo, kahit siya lang, ngunit hindi ‘yon natupad, sapagka’t hindi siya hayaan ng kapatid.“Kapag nalaman ni Kuya Zen ang ginagawa mo, mayayari ka,” pananakot ni Vien. Nasa itaas sila ng isang rooftop. Ayon kay Andrei at ayon sa “source” niya, katapat ng building na kinatatayuan nila ‘yong gusali kung nasaan si Fiona.“Hindi makakarating kung hindi mo sasabihin,” nakangising sagot nito at inaayos ‘yong sniper. It wasn’t to start a chaos but to see what they have under their sleeves. “Hindi ba mapapansin ang ilaw n’yan?” giit ni Vien at naupo sa tabi ng kapatid. Nakikiusosyo rin sa ginagawa nito. Hindi siya sinagot ni Andrei, bagkus, nagpatuloy sa pagsipat kay Fiona. Ang nasa loob ng gusali ay puro ta
Hello! This is Author Kei.Moving forward, this story will be written in THIRD PERSON POINT OF VIEW. Comments and feedbacks are highly appreciated. Maraming salamat po!
Nang makalabas si Javi, inayos ko ulit ang sarili ko. The lipstick that I put on earlier got erased when we ate. Kinuha ko ang small bag ko at inilagay doon lahat ng kailangan ko— and that includes a knife, a small knife. Chineck ko ulit ‘yong sarili ko sa harapan ng salamin. After making sure that everything’s ready, bumaba na ako at nakita agad doon si Javi. Nakaayos na rin siya at nag-iintay sa tabi ng sasakyan. “Shall we go?” tanong niya at inilahad ang kamay sa harapan ko. I smiled at him and put my hand on the top of his. Pinagbuksan niya ako ng pintuan ng sasakyan at pinrotektahan ang ulo ko sa pinto nang pumasok ako. Umikot si Javi sa driver’s seat at nag-umpisa na rin magmaneho. My eyes darted on the designs of the city. Ibang iba sa Pilipinas. Somehow, the designs were a bit familiar to me. Maybe because Navarro’s residence was inspired by this city’s structure. Naglalakihan ‘yong mga gusali at maraming tao na naglalakad sa tabi ng daan. “Saan tayo pupunta ngayon?”
After their heated argument— umakyat na kami ni Javi sa itaas. Just as I thought, malaki rin itong bahay. “Go to your room and take a rest,” aniya at isasarado na sana ‘yong pinto. “Saan ka pupunta?” Iniharang ko ang kamay ko pinto. Huminto si Javi sa pagsara nito at tinignan ako. “Sa kwarto ko?” nag-aalangan na aniya. Nangunot ang noo ko. “Iiwan mo ako mag-isa dito?” tanong ko. Narinig ko syang bumuntong hininga pero hindi na nakipagtalo. Iginaya niya ako sa kama at nahiga sa tabi ko. Kinumutan niya ako at marahan na tinatapik ang balikat ko. Sa ganoong paraan ay dinalaw ako ng antok at nakatulog. Kinabukasan, nagising ko sa tama ng araw sa balat ko. Javi’s not beside me. Napabalikwas ako ng bangon at lumabas ng kwarto. Kaagad na hinanap ng mata ko si Javi— pero kahit saan ako magtungo hindi ko siya nakita. Hindi ko rin mahanap si Vien o’ kahit si Andrei. Saan sila nagpunta? I tried to collect my thoughts. Huminga ako ng malalim at bumalik sa kwarto. Kinuha ko ang phone at