LOGINAnd why would I do that?
Umirap ako at pilit na inaalis ang kamay niya bewang ko pero masyado iyong mahigpit. Hinapit niya ulit ito, mas pinagdidikit ang katawan namin pareho. Sa marahan na paraan ay hinawakan niya ang kamay ko na hawak pa rin ang baril at walang tinamaan kahit isa sa target! “I think I am not cut out for this, siguro ay tatakbo na lang ako?” biro ko pero ako lang din ang tumawa doon. Hindi siya kumibo at iniayos ang kamay ko sa tamang pwesto. Kahit hindi ko ito i-double check ay alam ko na tatama sa target 'yon. Gano'n ako kabilib sa skills ni Javi. “Try firing it, I’ll support your hand,” bulong niya at napalunok ako. Itong si Javi at ang husky voice niya! Hindi nakakatuwa— kinikilabutan ako. Sa isip ko ay gusto ko na syang iwan dito sa bundok at bumalik sa resthouse pero hindi ko pwedeng gawin iyon. Bukod sa wala akong rights, delikado ang buhay ko kaya sinunod ko ang gusto niya. Because of the gun’s weight, medyo nanginginig ang kamay ko kaya tinatagan niya ang pagkakakapit doon. And ta-da! I was correct, it fucking hit the board. Saktong sakto sa noo ng target. Scary! Magkahalong pangamba at tuwa ang nararamdaman ko ngayon. Nag-angat ako ng tingin at binasa ang reaction niya pero nakakunot lang ang noo nitong sinalubong ang titig ko. “See? Magalaw lang ang kamay mo..” sabi niya. “Let’s try it again?” Hindi ko alam kung paano niya na-coax na ulitin pa iyon. Nagawa ko na rin makatama sa target board kahit hindi niya suportahan ang kamay ko. Definitely not a bull’s eye, but at least! After our shooting session, we made the decision to go back to the rest house. Medyo maputik ang daan kaya madumi na ang suot ko. And just like what I said, I did not bring clothes with me! Iritado na nilingon ko si Javi, na ngayon ay inaayos ang bag niya at naghubad ng shirt. Napako ang mga mata ko sa well-built body niya. It was obvious that he has a good body pero iba pa rin.. kapag shirtless mo nakita. His body’s more toned than I expected. My eyes slowly traveled from his abdomen— up to his chest and met his eyes. Nakaangat na agad ang kilay niya sa akin. “What do you want?” tanong niya. Inismiran ko siya at hinubad din ang jacket na suot ko. Nararamdaman ko ang mga mata niya sa akin, inaantay siguro ang sagot ko. Hinubad ko rin muna ang pants ko bago nag-angat ng tingin. He already removed his pants! Tinakpan ko agad ang mga mata ko ng makita ang tent sa pagitan ng hita niya. Fuck— he’s that big?! Narinig ko ang paglapit niya sa akin. “May kailangan ka ba?” He pushed my hands down, kaya nag-iwas na lang ako ng tingin para hindi.. para hindi ko makita 'yong umbok sa gitna niya. Mukhang hindi siya aware na 'yon ang problema ko. “D-Damit, wala akong damit..” bulong ko, napapaos. Good thing, naintindihan niya agad ang ibig kong sabihin. Binitawan niya ang kamay ko at naupo sa couch. Binuksan niya ang bag niya at kinuha ang isang white na shirt doon. I didn't think that the duffle bag would have.. clothes. Akala ko ay puro baril 'yon kanina. Ibinato niya sa akin ang shirt at sinalo ko naman, iniiwasan pa rin na tignan ang katawan niya. “How about shorts?” giit ko. Alangan naman na pang taas lang ang meron ako? Ang swerte niya naman kung ganoon! Narinig ko na naghalungkat ulit siya doon sa duffle bag at may inihagis ulit sa akin. Kulay gray na calvin klein boxer shorts. See? What a branded boy! “Iyan na ba lahat?” tanong niya at kinuha ang towel sa gilid ng couch. Isinukbit niya iyon sa balikat niya at naglakad palapit sa pwesto ko. Amoy na amoy ko pa rin ang pabango niya, bwisit! Nakababa na kami at lahat ng bundok, mabango pa rin siya. Ano bang klaseng pawis ang meron ang isang 'to? May flower oil? Habang lumalapit siya ay syang atras ko. Hindi ko pa rin siya matignan ng diretso at nang ma-corner ako sa pinto ay hinawakan niya ang mukha ko at iniharap sa kaniya. “Ngayon ka lang ba nakakita ng hubad na lalaki?” seryosong tanong niya. My eyes widened with the sudden question at sunod-sunod na umiling. Of course not. Hindi naman ako gaanong ka-inosente! Anong tingin niya sa akin kahapon lang ipinanganak? Inilagay ko ang kamay sa dibdib niya at marahan syang tinulak palayo. “You and your fantasies.. tabi nga!” sabi ko at umalis sa harap niya. I grabbed the bath towel on his shoulders and went upstairs para maligo. Mabuti na lang at kumpleto na ang gamit sa banyo. It took almost an hour, bago ako matapos at paglabas ko ay nakita ko ulit siya sa veranda, naninigarilyo. Hindi ba sumasakit ang baga niya dyan? Lumapit ako at isinabit ang towel sa balikat niya. Hindi man lang siya nagulat sa ginawa ko. Pinudpod niya ang dulo ng sigarilyo sa ashtray at hinarap ako. Nagkrus ang dalawang braso niya. “Anong ginawa mo sa banyo?” Ano ba ang ginagawa sa banyo? Malamang naligo ako! Hindi ko iyon agad na-gets kaya natagalan ako sumagot. At nang maintindihan ko naman iyon ay nakaalis na siya at pumasok na ng banyo. Wait.. Is he implying that I touched myself? Sa palagay niya siguro ay gwapo siya? Alam ko naman 'yon.. pero hindi ko siya type! Sa inis ay tinawagan ko na lang si Celine sa kwarto. Hindi niya iyon sinagot, sa tingin ko ay tulog na o hindi kaya ay nanonood sa tablet niya. Hindi ko na siya kinulit at ipinatong sa bedside table ang phone ko bago inihiga ang kalahati ng katawan ko sa kama. Ngayon lang naramdaman ng katawan ko ang pagod. That fucking hiking prick! Hindi ko talaga magugustuhan ang trip niya. Ano naman ngayon kung niligtas niya ako? Kung hindi niya ako sinasaktan? Kung hindi siya.. kung hindi siya kasing sama ng nasa isip ko? Hindi pa rin sya mabuting tao. Bumuntong hininga ako at pumikit. I heard the shower stopped, tapos na siguro si Javi. Lumingon ako sa pintuan at may nakitang anino. The door has opaque double glass sa itaas, kaya alam mo kung may tao sa labas. I paid it no mind dahil si Javi lang naman ang kasama ko dito. I was about to go back to my little nap nang may mabasag sa labas! Bumilis ang tibok ng puso ko at tila may nakabara sa lalamunan ko. Unti-unti akong tumayo at kinuha ang lampshade sa gilid ng meso. Nakita ko sa labas ang anino ng lalaki.. at sigurado ako na hindi 'yon si Javi.Kumurap kurap si Claire habang nakatingin kay Javi. Sa isip niya ay puno ng pagtataka, pagtatanong, ngunit hindi niya ito ma-i-boses.“I should’ve told you this earlier, not like this.. pero gusto ko na malaman mo agad.. gusto ko.. alam mo,” ani Javi. Bumilis ang pagtibok ng puso ni Claire at mabilis na nag-init ang mukha niya. “Hindi ka.. nagbibiro?” sa wakas ay naitanong niya ‘yon. Umiling si Javi at tumingin ng diretso sa mga mata niya. Doon ay walang ibang nakita si Claire kung hindi ang pagiging sinsero ng binata. But still, she can’t believe it. How can she? When she didn’t even dream of her feelings getting reciprocated? “Bakit? Anong nagustuhan mo sa akin?” tanong niya ulit. Ngumiti si Javi at mabilis na sumagot. “Ikaw, ang mga kilos mo, ‘yong pagtataray mo, kahit minsan ay lampa ka, basta ikaw. Buong buo na ikaw..” aniya.Humigpit ang pagkakakapit ni Claire sa kobre kama at matagal na tumitig sa binata. Hanggang sa hindi niya na ito makayanan at nag-iwas ng tingin. “P
There was a moment of silence inside the room. Lahat ng nandoon ay hindi inaasahan na maririnig si Javi na bitawan ang mga salitang 'yon. Kahit si Claire mismo ay nagulat at 'yon ang unang sinabi ni Javi. Medyo i-n-expect kasi niya na magagalit ito at napakadali niya na nabihag ng kalaban. Habang nandoon siya sa loob ng freezer truck ay doon niya na-realize na totoo 'yong sinabi ni Andrei. Na mahirap kapag ang isa sa kanila ay baguhan at hindi bihasa. Kaya nang magising ito at makita na si Andrei rin ang nagbabantay sa kanya. Hindi niya alam kung paano ito kakausapin. Kung saan siya magsisimula at kung paano hihingi ng tawad. "Uh.. I think dapat na muna namin kayong iwan dito.." giit ni Vien at hinawakan 'yong manggas ng damit ni Andrei bago ito hilain palabas ng kwarto. Hindi naman na nakapagreklamo 'yong isa at sumunod na sa kapatid. Nang mawala 'yong magkapatid ay naupo si Javi sa tabi ni Claire at niyakap ito. Nanigas 'yong katawan ng dalaga at hindi muli inaasahan 'yon. "M-M
"This doesn't make any sense!" sigaw ni Javi, ngayon lang nagtaas ng boses sa harap ng ibang tao. "Kung isa sa tatlong organisasyon ang pamilya niya, hindi dapat ginalaw ng mga Cuervo si Claire!" "Of course they would never.. kung aware sila sa bagay na 'yon.." giit ni Sir Emmanuel. "But no one knows, aside from our family, na iba ang totoong kumakatawan sa isang pamilya sa organisasyon." Nagtaas ng kamay si Shin at nagtanong. "Kung totoo 'yang sinasabi niyo pinuno, boss. Hindi ba at magiging problema rin sa mga Mariano ang gagawin natin?" "And that's exactly why we are doing it. We need them to crawl out of their shadows.." sagot ni Sir Emmanuel at tumingin kay Javier. "As soon as you find her mother, isasama kita sa meeting ng organisasyon." Hindi nakakibo si Javi at nag-p-process pa rin sa utak niya ang mga nalaman. He may be the next leader of their family, but he is not yet allowed to attend the organization meetings. Nagkakaroon lang siya sa ideya sa mga plano at napag-usapa
"So.. what's this all about?" tanong ni Javier. Nakaupo sa couch at kaharap 'yong dalawang importanteng tao. "Paano kayo nauwi sa ganoong desisyon?" "At ikaw pa ang nagtanong?" ani ni Shin at nag-iwas ng tingin. "I know it was partially my fault. Pero bakit nauwi sa pag-alis sa organisasyon?" seryosong tanong ni Javi rito. May parte sa kanya na may ideya sa rason kung bakit ngunit ayaw n'yang isipin.. ayaw n'yang harapin 'yon kung sakali man na totoo ito. "Bukod sa mga nangyari ay matagal ko na rin na pinag-iisipan ang bagay na ito.." sabi ni Sir Emmanuel at ipinatong ang mga kamay niya na magkasaklob sa table. "Hindi ba sumasang-ayon sa layunin ng pamilya natin ang layunin ng organisasyon.." Tama.. tama naman 'yon. Sa isip ni Javi ay sinabi niya ito. Pero hindi pa rin sapat ang dahilan na 'yon para umalis sa organisasyon. Hindi biro ang bagay na 'yon at mabigat ang kaakibat nito. Bitbit ng pinuno ang mga tauhan niya kung kaya't sugal ang plano na ito. "The first t
"Pulling out the Navarro from where?!" gulat na tanong ni Javier. Si Vien ay natahimik doon, hindi alam kung ano ang dapat na sabihin. "Mas mabuti na sa daddy mo marinig mismo," sagot ng sekretarya. Ayaw n'ya na sa kanya manggaling iyong kwento kung bakit nauwi sa gano'ng desisyon ang pinuno. Iniabot nito kay Javier ang maliit na papel kung saan nakasulat kung saan naghihintay ang driver na magdadala sa kanya sa airport. They're trying to be discreet as much as possible sa pagdating ni Sir Emannuel. "Hindi ka maaaring sumama sa kanya," pigil ng sekretarya ni Shin kay Vien nang animo'y susundan nito si Javier. "Bakit hindi? Baka kailanganin nila ako roon," giit ni Vien, seryoso. Tumingin sa kanya si Javi, 'yong makabuluhan at nagsasabi na palampasin na ito at hayaan. Naikuyom ni Vien ang kamao at huminga ng malalim bago pumasok ulit sa kwarto. "Huwag n'yong pabayaan si Claire," mariin na bilin ni Javi at umalis. Tinignan n'yang mabuti iyong plaka ng sasakyan na nakasulat sa pap
Habang nag-uusap usap ang magpipinsan ay nagkakaroon na rin ng matinding pagpupulong sa headquarters ng mga Navarro. Pinangungunahan ito ng lider, ni Sir Emmanuel Jr. at ng representative na ipinadala ni Shin. The meeting was, obviously, about the certain condition in Macau, China. Isiniwalat ng tauhan ni Shin ang nangyari dito pati na rin ang mga posible na kapalit ng mga ikinilos ni Javier. Sir Emmanuel had already expected it. From the moment na pumayag ang anak niya na pumunta ng Macau personally, he knew it would somehow end up in a complicated situation. Kaya maaga pa lang ay nagpadala na siya ng countermeasures. He sent a secret spy on the Cuevo's team. And who was it? Andrei’s boy. Ito mismo ang dahilan kung bakit ayaw ni Andrei na ituloy ang mission na ito. He wasn’t the only one involved, but also someone’s important to him. Hindi lang si Javi ang may iniingatan dito. Pero hindi niya ‘yon masabi.. hindi niya magawang aminin. “Sabihan niyo ang mga elites na kahit anon







