Share

LM_2 | อยากตายไม่ได้ตาย

last update Last Updated: 2025-05-14 17:12:19

คนคนนี้ คือคนที่ฉันต้องแต่งงานด้วยงั้นเหรอ..

“ยังมีหน้ามาพูด ว่าให้มีชีวิตอยู่เพื่อตัวเองแบบนั้น.. เห็นแก่ตัว”

กึก.. เท้าเรียวหยุดชะงัก เขาหันกลับมาหาต้นเสียง สีหน้าราบเรียบมองจ้องกันก่อนจะสาวเท้ายาวๆเข้าหาฉันแล้วจับข้อมือพลันกระตุกดึง

“ปล่อยนะ!”

“ฉันปล่อย เธอก็ไปตาย”

“….”

“ปล่อยทำห่าไร?” ก่อนจะจับตัวบางๆของบุ๊คลากติดมือเขามา เพราะอีกฝ่ายยังคงตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เจอกันสำหรับคนคนนี้..

“คิดถึงหน้าพ่อหน้าแม่บ้างไหม? ว่าท่านมีเหตุผลอะไรถึงให้เธอต้องแต่งงานกับฉัน”

“เหตุผลเหรอ จะมีอะไรนอกซะจาก..”

“ถ้าเธอตอบถูก..” อัลฟ่าเดินเข้าประชิดตัวบุ๊คอีกครั้งหลังจากที่บุ๊คผลักเขาออกไป ครั้นจ้องมองด้วยสายตาราบเรียบและไร้เยื่อใย

“….”

“ฉันจะปล่อยเธอไปตาย”

“….”

“อยากตกตึกสูง20ชั้นจนร่างเละก็เชิญ”

“….”

ผลัวะ! บุ๊คผลักร่างสูงๆของอัลฟ่าให้พ้นทาง เธอรีบวิ่งลงจากชั้นดาดฟ้า และเมื่อแผ่นหลังน้อยๆของเธอหายไปจากประตูตรงหน้า อัลฟ่าก็ถอนหายใจ ก่อนจะรีบก้าวเท้าเดินตามหลังไปทันที

ตึก ตึก ตึก ตึก!

โครม! และเพราะรีบจนไม่ลืมหูลืมตา บุ๊คสะดุดล้มกลิ้งตกบรรได โชคดีที่จำนวนขั้นบรรไดนั่นสูงจากพื้นพักระหว่างทางไม่กี่ขั้น แต่ก็พอสร้างบาดแผลให้กับเธอไม่น้อย หัวเข่าเลือดซิบและความเจ็บช้ำไม่เพียงอยู่ที่ใจ มันกำลังลามไปทั่วทั้งร่างกาย

“เธอ!” แต่เมื่อได้ยินเสียงของอัลฟ่าตะโกนดังมาจากด้านบน และเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังวิ่งลงมา บุ๊คก็รีบตะเกียดตะกายพาตัวเองหนีออกไปจากที่นี่ จากที่ที่มีคนคนนั้นอยู่!

“อะ โอ้ย!”

ประจวบกับจังหวะที่มีใครสักคนวิ่งขึ้นมาพอดี บุ๊คเซถลาก่อนจะได้รับความช่วยเหลือจากคนที่เพิ่งเข้ามาเพิ่ม เขารับประคองร่างบางไว้ได้ทันแม้สีหน้าจะกังวลอะไรสักอย่างที่ยังมาไม่ถึง ชายร่างสูงผมหยักโศกที่เทาสว่าง.. ครั้นเสียงเท้าจากคนที่วิ่งลงมาสมทบจะมาหยุดอยู่ที่ด้านหลัง

พี่ฟ่ายืนมองฉันนิ่งๆ ก่อนจะเหลือบตามองคนที่ประคองฉันเอาไว้ แล้วเหมือนจะจ้องค้างไว้ด้วย

บุ๊คได้ทีจับสังเกต สองคนนี้มองหน้ากันแปลกๆ ก่อนที่อัลฟ่าจะเป็นคนดำเนินเรื่องต่อ ด้วยการสาวเท้ายาวๆเข้ามาหาบุ๊ค คว้าแขนของเธอไปพร้อมกับออกแรงดึง

“กลับกับฉัน”

“ไม่กลับ!”

“หรือจะให้ฉันบอกพ่อแม่เธอ ว่าเธอมาทำอะไรที่นี่?”

“….” สาวน้อยเม้มปาก เหมือนจะไม่ยอมกลับไปกลับอีกฝ่าย แต่ก็ไม่วายถูกลากให้เดินตาม ก่อนจะร้องครั้งสุดท้าย

“ก็บอกไปสิ ว่ามาที่นี่เพื่อตาย!”

“ทั้งที่ไม่กล้าโดด แต่เสนอหน้ายืนขอบตึกแบบนั้น ถ้าพลาดขึ้นมาจะทำยังไง!” แรงเยอะชะมัดเลย! พี่ฟ่าพยายามลากแขนฉันให้ได้ ตะคอกใส่หน้ากันเหมือนจะฆ่าฉันให้ตายด้วยมือหนาๆนี่

“เฮ้ย..” แต่จู่ๆผู้ชายตัวสูงๆเป็นพรวนก็โผล่มาจากไหนไม่รู้ วิ่งขึ้นบรรไดมาทางพวกฉันเหมือนสัตว์ป่ากำลังหิวเหยื่ออะ!

ทั้งอัลฟ่าและทั้งบุ๊คแทบจะไม่ทันได้ตั้งตัว และเหมือนกับว่า พวกนักเลงที่กำลังวิ่งเข้ามา..

“ไอ้โซล! มันอยู่นั่น!” มาเพราะผู้ชายผมสีเทาข้างฉันนี่เอง!

“เวรเอ้ย!” คำสบถที่เหมือนกันแต่คราวนี้เป็นคนผมเทาพูดออกมา

ผลัก! แล้วฉันก็ถูกผลักToT แรงด้วย ไอ้ผมเทานั่นแหละที่ผลักฉันจนฉันล้มใส่พี่ฟ่าแล้วกลิ้งไปที่มุมบรรได แล้วไอ้พวกบ้านั่นมันก็รุมผู้ชายคนนั้นทันทีเลย

บุ๊คกำลังตกใจกับภาพเหตุการณ์ตรงหน้า ฉันมาที่นี่เพื่อตายนะแต่เหมือนว่าตอนนี้เริ่มจะไม่อยากตายซะแล้ว! ตัดสินใจมาดาดฟ้าหวังกระโดดตึกสูงยี่สิบชั้นแท้ๆ แต่ตอนนี้ดันกลัวตายเพราะมีอันตพานกำลังรุมตีกันอยู่ตรงหน้าแค่นี้ แค่วิ่งหนียังจะไม่มีแรง ฉันเอาความมั่นหน้าที่ไหนจะไปกระโดดตึกที่สูงขนาดนั้นกันนะ>ผู้ชายห้าหกคนรุมคนคนเดียวแต่กลับกระเด็นไปคนละทิศละทาง ผู้ชายคนที่ชื่อโซลอะไรนั่นกินอะไรเข้าไปนะถึงอัดพวกที่รุมตัวเองได้ขนาดนี้ ผักโขมอัดดระป๋องเหรอ!

“เฮ้ย! เธอ!”

“ว๊ายยย!!” ครั้นจังหวะลูกหลงกำลังลอยมาทางฉัน จู่ก็เหมือนถูกเหวี่ยงก่อนจะเข้าใจภาพตรงหน้า! เป็นพี่ฟ่าที่จับฉันเข้าหากำแพง เอาตัวบังฉันแล้วโดนขวดฟาดเข้าที่หัวจังๆ!

เพร้ง!

“ว๊ายย!!” บุ๊คยืนปิดปากตัวเองพร้อมกับสั่นเทา พี่ฟ่าหลับตาด้วยความเจ็บก่อนจะถอนหายใจมองหน้ากันแบบตาต่อตา

“อึ่ก!”

“..อย่าไปไหน”

“อึ่ก!” เขาแค่ใช้มือจับหัวตัวเอง เลือดแดงไหลอาบมือเขาเป็นน้ำเชื่อมเลย ก่อนจะสบัดเลือดที่มือทิ้งหนึ่งที แล้วหันกลับไปอัดไอ้คนที่ฟาดขวดที่หัวจนสลบไปเลยในหมัดเดียว ส่วนคนผมเทานั่นสกิลไม่ธรรมดาสักนิด เขาจัดการพวกบ้านี่หมดแทบจะด้วยตัวคนเดียว แม้ได้บาดแผลที่ใบหน้าอยู่บ้าง

“จุ้นไม่เข้าเรื่อง” คนคนนั้นพูดใส่พี่ฟ่าก่อนจะถุยเลือดที่ปากกลบหน้าไอ้พวกที่สลบไป ไม่มีคำขอบคุณที่พี่ฟ่าจัดการไอ้พวกที่ตามเขามาตั้งหนึ่งคนสำเร็จ แล้วก็จะเดินหนีไปด้วยนะ

“เดี๋ยวสิ! ไม่เห็นเหรอว่าพี่เขาเจ็บตัวเพราะคุณ ขอบคุณสักคำดีไหม”

“พวกเธอเกะกะเอง”

“ห๊ะ!”

“..บุ๊ค กลับ”

“แต่พี่”

“กลับ” อะไรกัน.. ทั่งที่เลือดอาบขนาดนี้ยังไม่คิดจะเอาเรื่องอีกเหรอ

อัลฟ่าพาบุ๊คลงมาถึงล็อบบี้ของตึก ถึงแม้คนตัวเล็กจะแคลงใจมากๆกับผู้ชายผมเทาหน้าคมนั่นแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เลือดไหลอาบแทบจะเปื้อนไปทั่วทั้งตัวแต่ก็ยังไม่คิดจะปล่อยมือฉันนะ อัลฟ่ายังคงจับแขนบาง

“ตัวเองจะตายอยู่ร่อมร่อแท้ๆ ไม่หนีหรอกน่า” เธอสบัดมือออกจากการจับกุม ก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมถึงไม่เอาเรื่องผู้ชายผมเทาคนนั้น

“ขอกุญแจรถ” สาวน้อยยื่นมือขอ

“..ขับได้?”

“ขับได้แต่ไม่แข็ง”

“ฉันขับเอง”

“ตายกันยกลำสิ เอามา หนูขับเอง” ความมึนเข้าเล่นงานอัลฟ่า เขาโยนกุญแจรถให้บุ๊คก่อนจะเป็นฝ่ายถูกจูงมือ ก่อนจะรู้ว่ารถที่ว่าคือคันไหน บุ๊คก็สั่นทันทีที่เห็นรถราคาแพงที่ตนต้องขับจอดเด่นสง่าที่สุดในลาดจอดรถ

“เอ่อออ”

“….” อัลฟ่าดึงกุญแจกลับมาอีกครั้ง เพราะดูออกว่าบุ๊คไม่กล้าที่จะขับมันแน่นอน

“อ๊ะ!”

“ขึ้นรถ ถ้ายังไม่อยากกลับบ้านก็ไปกับฉัน”

“….”

“เลือดอาบทั้งตัวแบบนี้ ฉันไม่เอาเธอเป็นเมียก่อนวันงานหรอก”

ก็จริง.. ก่อนจะคิดอะไรรีบพาเขาให้ไปถึงโรงพยาบาลก่อนจะดีกว่า ขออย่าขับไปแล้วสลบกลางทางก็พอ ปอร์เช่คันนี้.. ฉันไม่กล้าขับมันแน่นอน ถึงจะนั่งรถแพงเหมือนกันแต่ฉันนะ.. มีคนขับให้นี่นา

“ไปโรงพยาบาลก่อนเลย” เสียงหวานเอ่ยบอกด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล กับเลือดที่ยังไม่หยุดไหลของอีกฝ่ายที่ต้องมาเจ็บตัว.. ก็เพราะเธอ

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • LOVE MARRIAGE | วิวาห์รัก ต้องสวาท   LM_69 | หนังสือเล่มโปรด END

    วันแต่งงานถูกจัดขึ้นแบบเรียบง่ายมันเกินที่ฉันคิดไว้ด้วยซ้ำสำหรับเด็กสาวที่เพิ่งเรียนจบ งานแต่งของฉันกับพี่ฟ่าจัดขึ้นหลังจากวันรับปริญญาบัตรทันที เล่นเอาเหนื่อยเพราะไม่มีเวลาได้พักผ่อน แต่ก็สู้ตายนะ.. จะมีผัวเป็นของตัวเองแบบถูกกฎหมายจริงๆนี่ ตื่นเต้นชะมัดเลยแม้จะเป็นงานกลางวันแต่ทุกอย่างถูกจัดสรรอย่างที่ใจต้องการ งานแต่งริมทะเล ที่มีแต่คนสำคัญในชีวิตเพียงเท่านั้น สิ่งหนึ่งที่ฉันกับพี่ฟ่าคิดตรงกันคืองานแต่งที่ไม่ต้องการความยิ่งใหญ่ มีโต๊ะของแขกเพียงไม่กี่โต๊ะ และคนสำคัญในชีวิต…ชายกระโปรงชุดแต่งงานเปียกน้ำทะเลแต่ชวนมองราวกับหางของปลายกยูงที่ฉายแสงระยิบระยับ“เหนื่อยไหม”“เพลียค่ะ แต่ใจสู้นะ^^”ฉันแทบจะลืมไปหมดเลยในทุกขั้นตอนของวันนี้ พี่ฟ่าเกลี่ยเส้นผมให้ฉันอย่างเบามือ“เจ้าบ่าวของหนู หล่อที่สุด”“หล่อมากไหม?”“ก็บอกอยู่ว่าที่สุด^^”เสียงเพลงเอื่อยๆประสานกับเสียงคลื่นที่สาดซัด หลายครั้งที่ฉันกับพี่ฟ่ามองออกไปแบบสุดลูกหูลูกตา“ฉันจะดูแลเธอให้ดีที่สุด” ร่างสูงพูดขึ้นมาพร้อมกับบีบมือบางๆ แววตาที่เต็มไปด้วยความสุข“หนูก็จะเป็นภรรยาที่ดีของพี่นะ” ฉันอยากจะให้โลกนี้มีเพียงแค่เราสองคน ทั้งอั

  • LOVE MARRIAGE | วิวาห์รัก ต้องสวาท   LM_68 | ไม่ติดใช่ไหม?

    พรืดดดด~ เสียงรูดซิปดังขึ้น ฉันยืนมองตัวเองที่หน้ากระจก พี่ฟ่ายืนซ้อนอยู่ด้านหลัง เขาพรมจูบต้นคอฉันเบาๆ“เลื่อนเวลาได้ไหม?”“ไม่ได้ค่ะ พี่บอกว่ามันคือดินเนอร์ที่แสนพิเศษสำหรับเรา”“..แต่ฉันยังกินเธอไม่อิ่มเลย”คลอเคลียกันอยู่พักใหญ่ แล้วก็เป็นฉันนี่แหละที่บังคับให้ยุติทุกอย่าง“แต่ว่าหนูหิวข้าวแล้ว หิวมากๆ หิวมากมากมากมากกกกกก”“….”“เพราะเสียพลังงานกับพี่ไปตั้งเยอะ” ฉันประคองหน้าพี่ฟ่าและจุมพิตที่ริมฝีปาก แม้อีกฝ่ายจะพยายามทำมากกว่าจุมพิตน่ารักๆก็ตาม เพราะมืออุ่นๆนี่ คลอเคลียแถวๆราวนมซะแล้ว“ไม่ได้จริงๆเหรอ?”“ไม่ได้แล้วค่ะ หนูอยากจะเห็นแล้วนะดินเนอร์ที่พี่ว่า”“..โอเค”เสียงนุ่มขานรับ คงไม่ต้องบอกใช่ไหมว่าห้านาทีหลังจากที่ฉันเข้าห้องน้ำไปมันเกิดอะไรขึ้น ก็สะเทิ้นน้ำสะเทิ้นบกไปเลยสิคะ! ไม่ว่าที่ไหนก็ดูเหมือนจะไม่ใช่อุปสรรคสำหรับหนุ่มนิ่งขรึมที่แสนอบอุ่นคนนี้“อารมณ์ดีแล้วใช่ไหม”“อื้ม^^”เราเตรียมตัวสำหรับการไปดินเนอร์คืนนี้ พี่ฟ่าอยากให้ฉันใส่ชุดสีขาวครีมๆ ฉันก็ใส่มัน พี่ฟ่าอยากให้ฉันใช้ลิปสติกสีไหน กลิ่นไหน ฉันก็ใช้มันแต่งหน้าในคืนนี้ตลอดเส้นทางที่เดินทาง แม้รู้อยู่แล้วว่ามันคงไม่

  • LOVE MARRIAGE | วิวาห์รัก ต้องสวาท   LM_67 | ประตูไม่ได้ล็อค

    อัลฟ่าแทบจะเป็นแฟนตัวอย่าง แม้ว่าเขาจะอยู่ที่มอกับคาร์เตอร์แล้วตั้งนานสองนาน แต่ก็ไม่ละลาบละล้วงเวลาของธิชาและบุ๊คเลยสักนิดแม้คาร์เตอร์จะไม่ค่อยเข้าใจว่าอัลฟ่าจะทำแบบนี้ไปเพื่ออะไรก็เถอะ แต่เขาเองก็ยอมเดินตามหลังสองสาวที่กำลังสนุกกับการกินขนม ของหวานแล้วเม้ามอยตามประสาโดยเว้นระยะห่าง“แบบนี้นี่คือมึงมั่นใจแล้ว? ก่อนหน้านี้กูเคยได้ยินมึงพูด.. ก็แบบทำนองที่ไม่ได้รักบุ๊ค แต่ต้องแต่งงานด้วย” คาร์เตอร์ล้วงกระเป๋ากางเกง “ตอนนี้คงไม่มีความคิดนั้นแล้วมั้ง?”“อืม ก็ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีก็กู่ไม่กลับ”“…นี่แหละนะ เส่นห์ของผู้หญิง กว่าจะรู้ว่าถูกอีกฝ่ายมัดใจจนแทบหายใจไม่ออก ก็โดนมัดไปทั้งตัว”“แล้วมึงกับธิชานี่ยังไง”“ก็ไม่ยังไง.. ก็คงเป็นคนนี้แหละ”“ธิชาคงกรี๊ดคอแตก ถ้าได้ยินมึงพูด”“ไม่หรอก ถ้าไม่เว่อร์พอ” ผมเดินตามหลังสองสาวไปเรื่อยก็แค่ถ่วงเวลา เพราะเย็นนี้มีมื้อสำคัญ ซึ่งไอ้คนข้างๆผมมันก็รู้แล้วละ“ไหนๆมึงก็มาถึงขั้นนี้แล้ว” คาร์เตอร์ตบไหล่คนเป็นเพื่อน “ก็ไปให้สุด เดี๋ยวไอ้โซลคาบไปแดก”นัดที่ผมนัดบุ๊คเอาไว้.. มันไม่ใช่แค่นัดธรรมดาๆ“ตายละ! นี่เพลินจนลืมเวลาเลยนะเนี่ย!”“รีบร

  • LOVE MARRIAGE | วิวาห์รัก ต้องสวาท   LM_66 เกทับ

    มหาวิทยาลัย“หื้มมม ผู้ดีแบบนี้จะหาได้จากนี้ไหนอีกไหมอะ”“อย่ามา พี่เตอร์มีอะไรไม่ดีตรงไหนบ้าง?”“ก็ดีมากๆนั่นละนะ แต่ก็อยากได้แบบนี้ด้วย” ธิชาถ่ายรูปสเต็กในกล่อง คาดได้ง่ายๆว่าต้องส่งไปให้พี่เตอร์อย่างแน่นอน เพรานั่งจิ้มโทรศัพท์มือเป็นระวิง“อะไร? สเต็ก? เนื้อวากิวหรือเปล่า? เป็นฉันนะฉันใช้เนื้อวากิวแล้วบอกก่อน เนื้อเกรดดี ย่างด้วยอุณหภูมิกำลังดี สุกแบบมีเดียมแรร์” โซลชะเง้อหน้ามองกล่องอาหารของฉัน นึกหมันไส้ขึ้นมาก็เลยตักเนื้อสเต็กยัดปากแม่มเลย“โอ้ย!”“อร่อยไหม?” ปากเคี้ยวตุ้ยๆจากช้าๆค่อยเป็นเร็วขึ้น ดวงตาเป็นประกายกับรสชาติของเนื้อก้อนแรกในวันนี้“ไม่ใช่วากิว แต่อร่อยสุดๆเลยใช่ไหมละ^^”“….” โซล บู้ปากใส่ ก่อนจะคว้าน้ำเปล่าไปดื่ม โซลก็คนดีคนนึงนั่นแหละนะ ไม่ใช่คนไม่ดีอะไร แม้นิสัยจะต่างกับพี่ฟ่าสุดขั้วก็เถอะ ยังนึกถึงทุกวันนี้เลยว่าเป็นเพื่อนกันได้ยังไง“นายมีอะไรจะสู้กับพี่ฟ่าของฉันอีกไหม^^”“ฉันสู้ได้ทุกอย่างรู้ไว้เลย แค่กับเธอฉันไม่คิดจะสู้แล้วก็แค่นั้น”“พูดจริง?”“จริ๊งงง!”“ไม่หนักแน่นเลยนะนายเนี่ย”“หนักแน่นให้เขางอก กูยอมเจ็บคนเดียวยังจะดีซะกว่า หน้าหล่อๆแบบนี้ ซิกแพคแน่นขนา

  • LOVE MARRIAGE | วิวาห์รัก ต้องสวาท   LM_65 | มดลูกฟู

    ฉ่าาา~ฉันนั่งท้าวคางแกว่งเท้าดุ๊กดิ๊กอยู่หน้าเค้าน์เตอร์ กลิ่นเนื้อที่จี่ลงไปกับกะทะ นาทีที่ความร้อนกำลังแผดเผาเนื้อหนังจนเกิดเสียง กลิ่นหอมๆก็ตามมา“หอมมม~”แต่อยู่ๆพีี่ฟ่าเขาก็วางมือจากการทำสเต็ก เช็ดมือกับผ้ากันเปื้อนที่สวมอยู่แล้วเดินออกมายืนข้างๆฉัน“ค๊ะ?”“หอมสิ” แล้วก็สอดมือกับกระเป๋าผ้ากันเปื้อน เอนตัวให้หน้าฉันจุ๊บแก้มเขาได้“เอาสิ เดี๋ยวเนื้อไหม้”“..หนูไม่ได้หมายถึงหอมแบบนี้ หนูหมายถึงเนื้อที่พี่ทำมันหอม =///=““เข้าใจผิดเหรอเนี่ย แย่จัง” แต่ก็ทำถึงขนาดนี้แล้ว ฉันก็เลยคว้าต้นคอของพี่เขาซะเลย ก็หอมแก้มไปฟอดสองฟอด หน้านิ่งหน้าตายก็พอที่มีเลือดฟาดอยู่ที่พวงแก้ม“..ค่อยน่าทำอาหารต่อหน่อย”อัลฟ่าเดินกลับไปหน้าเตา เขาทำอาหารให้คนตัวน้อยทุกมื้อเท่าที่จะทำได้ แทบจะไม่ปล่อยเวลาว่างอันน้อยนิดให้เสียเปล่า“เอาสปาเกตตี้ด้วยไหม?”“พี่จะขุนให้อ้วนเลยหรือไง?”“อ้วนอีกนิดก็ดี เอวเธอจะหักอยู่แล้วเวลาฉันกระแทกแต่ละครั้ง”“ชิ๊! ก็ผู้ชายไม่ชอบผู้หญิงอ้วนนิ”“ผู้ชายที่เธอว่า คนไหน?”“อ้าวก็ หมายถึงรวมๆไง ผู้ชายอะชอบบ่นว่าแฟนผอม อ้วนยังไงก็รัก แต่ก็ชอบแอบมองผู้หญิงหุ่นสวยๆนมตู้มๆอยู่เรื่อย”สเต

  • LOVE MARRIAGE | วิวาห์รัก ต้องสวาท   LM_64 | เดี๋ยวอมให้~ NC

    เวลาหนึ่งปีที่ผ่านมามันไวมากๆจริงๆ ทุกอย่างเปลี่ยนไปเมื่อถึงเวลา ฉันนั่งมองพี่ฟ่าเซนต์เอกสาร ไล่อ่านมันทุกแฟ้มทุกหน้าราวกับไม่ต้องการให้มีอะไรตกหล่น นิ้วนางข้างขวาของเรามันคือสัญลักษณ์แห่งการจับจอง “..ขออนุญาตกวน เหนื่อยไหม?”“เอาอะไรมาเหนื่อยแค่เซนต์เอกสาร”“แต่ว่ามัน กองเท่าภูเขาเลยนะ” ฉันหยิบแฟ้มเอกสารดูอย่างวิสาสะ ก่อนจะถูกแย่งออกไปจากมือและถูกรวบเอวให้นั่งบนตักหนาๆที่ฉันเคยนั่งพรุ่บ!“อ๊ะ!”“..เอาเธอเหนื่อยกว่าเยอะเลย”“พี่ฟ่า!”“แต่จะว่าไป ก็ไม่เหนื่อยขนาดนั้นนะ” ร่างน้อยนั่งหุบไหล่ห่อตัวตามประสาคนขี้อายก่อนจะใช้สายตาเหลือบมองอัลฟ่าที่ใช้คางเกยไหล่บางๆของเธอ มือก็ไม่หยุดเซ็นต์เอกสาร“เปิดหน้าต่อไปให้หน่อย”“..เปิดเองสิ”“ทำหน้าที่เมียให้มากกว่าเรื่องบนเตียงไม่ได้หรือไง? หื้ม?” เสียงหื้มที่พูดชวนใจสยิว คนตัวน้อยเม้มปากก่อนจะมองออกไปที่ประตู ในจังหวะที่ถูกอัลฟ่าจุมพิตที่ต้นคอเบาๆ และเริ่มไล้ลิ้มชิมรสด้วยปลายลิ้นแม้จะอยากให้พี่เขาทำงานมากกว่า แต่ร่างกายมันก็ดันชอบซะงั้นมือที่จับปากกาก็เปลี่ยนเป็นลูบไล้ต้นขา ไล่สูงขึ้นที่เอว และกำลังจะปลดกระดุมนักศึกษาด้วย“พี่คะ นี่มันที่ทำงา

  • LOVE MARRIAGE | วิวาห์รัก ต้องสวาท   LM_63 | เชื่อใจผัวหน่อย

    และนั่น คงเป็นความสุขเพียงสิ่งแรกที่เริ่มเห็นใจฉัน.. เวลาผ่านมาแล้วหนึ่งปีหลังจากเรื่องของเราเป็นเรื่องที่รับรู้กันไปแล้วทั้งมหาลัย ส่วนเรื่องพ่อกับแม่ท่านก็แยกกันอยู่ มีไปมาหาสู่ฉันบ้างในบางครั้ง แต่ถามว่าพวกท่านมีครอบครัวใหม่หรือเปล่า.. ไม่มี เหมือนจะใช้ชีวิตอยู่กับตัวเอง เพื่อค้นหาตัวเองในวันที่สายเกินไป แต่เอาเข้าจริงมันไม่มีอะไรสายเกินไปหรอกหากเราคิดจะลงมือทำอย่างวันนี้ฉันก็ได้สตอเบอรี่ลูกโตจากแม่ เพราะแม่ไปเที่ยวที่เหนือมาก็เลยมีของฝากมาให้เล็กๆน้อยๆ ส่วนพ่อก็มีส่งข้อความมาหากันบ้าง เลขาคนสวยคนนั้นก็ลาออกจากบริษัทไป คนแบบนี้ก็มีแฮะ ยอมทำทุกอย่างเพื่อครอบครัวโดยไม่สนสัจธรรมหรือเวรกรรมปรื้น ปรื้น~ เสียงบีบแตรดึงสติฉัน พี่ฟ่ามารับฉันแล้ว“รอนานไหม?”“ไม่ค่ะ”บุ๊คกระโดดขึ้นรถ แล้วดีดตัวหอมแก้มอัลฟ่าทั้งอย่างนั้น“คิดถึงจัง ห่างกันแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็คิดถึงจะแย่”“ปากหวานแบบนี้ ต้องการอะไร?”“ต้องการอันนี้ ให้ได้ไหมคะ?” นิ้วเรียวจิ้มที่อกข้างซ้าย พร้อมกับรอยยิ้มที่จิ้มลิ้มและน่ารัก“เอาไปสิ อยากได้เท่าไหร่ก็เอาไปให้หมด”“…พักหลังชอบพูดอะไรหวานๆจังนะ”“ก็กลัวว่าเธอจะหนีไปหาอะไรหวานๆท

  • LOVE MARRIAGE | วิวาห์รัก ต้องสวาท   LM_62 | เค้ก โครต นัว

    ดั่งนิทานยามเด็กก่อนเข้านอน ที่เจ้าชายและเจ้าหญิงสุขสมหวังดั่งปราถนาในตอนจบ ทุกก้าวที่บุ๊คก้าวเดิน เป็นที่จับตามองแบบกระทันหันเพียงข้ามคืน“..แกไปทำอะไร? คลิปหลุดเหรอ?”“บ้าเหรอ ของแบบนั้นจะไปมีได้ไง”“ใครจะรู้ เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ ใครๆก็ทำเรื่องโง่ๆได้”“..คือกำลังจะบอกว่า พี่ฟ่า”“อาจจะแอบอัดคลิปและปล่อยเพื่อหวังแสดงความเป็นเจ้าของก็ได้”“ไม่หรอก”“งั้นขอเหตุผล ที่คนมองแกแบบนี้” สายตาที่มองฉันแบบอิจฉาแบบฟินๆนี่คืออะไร.. บุ๊คนึกในใจก่อนจะคว้าแขนธิชาแนบชิดตัว“..หรือพี่ฟ่าจะทำแบบนั้น!”“โทรหา เดี๋ยวนี้เลย!” “อื้อ!” บุ๊คละลั่นละล่ก หยิบมือถือโทรหาปลายสาย ไม่ปกติแน่ๆแบบนี้ ทุกคนไม่เคยมองฉันด้วยสายตาที่ฟินจนแก้มแดงแบบนี้ มันจะต้องมีบางสิ่งเกิดขึ้น..“โซล!” ฉันตะโกนเรียกโซลที่เดินล้วงกระเป๋ากางเกงมาจากทางลานจอดรถของมหาลัย “วันนี้มีอะไรเหรอวะ ทำไมแต่ละคนมันถึงทำสีหน้าแบบนั้น” แม้แต่โซลเองยังสงสัย คนตัวสูงยืนล้วงกางเกงก่อนจะเกาหัวตัวเองเพราะไม่เข้าใจในสิ่งที่คนรอบๆกำลังแสดง “เธอ”“อ่า?”“..ไม่ได้มีคลิปหลุดใช่ไหม?”คำถามเดียวกันกับธิชาเลย คราวนี้บุ๊ครีบกดโทรออกหาอัลฟ่าให้ไว และทันที

  • LOVE MARRIAGE | วิวาห์รัก ต้องสวาท   LM_61 | ฉันกินเธอได้ไหม~ NC++

    ฟุ้บ!“เมี๊ยวววว~” ทันทีที่กลับถึงห้อง บุ๊คก็พุ่งไปที่เตียง อาจจะเป็นเพราะความมึนเมาเธอเลยแสดงบทละคร กลายร่างเป็นนางแมวเปลื้องชุด ทำท่าขยำเหยื่อบิดเบี้ยวไหล่ไปมาจนหน้าอกเริ่มโชว์ นวยนาด เย้ายวนจนอัลฟ่าถึงกับถอนหายใจ เขาพับแขนเสื้อเลิ่กถึงข้อศอก ยืนท้าวเอวมองคนตัวเล็กแสดงบทละครนางแมวยั่วสวาท ก้นน้อยๆสั่นดุ๊กดิ๊กตรงหน้าหมับ! หมดความอดทน.. อัลฟ่าลากข้อเท้าของบุ๊คให้ถลาลงกับขอบเตียง เสื้อที่ถล่กขึ้นแค่แขน ถูกถอดแล้วโยนลงพื้น หว่างขานั่งคร่อมตรงก้น ปลดซิปปลดกระดุมอย่างไม่รีรอ“เล่นดีนิ.. งั้นเอาท่าแมว”บุ๊คกลืนน้ำลาย เธอไม่ดิ้นหนี กลับละเล่นก้นส่ายถูเอ็นหนาๆที่ผงาดแข็งค้ำโลก เอวบางๆถูกจับกดลงกับเตียง พอๆกับจับเอ็นใหญ่ถูกที่ปากแคม ส่วนหัวเข้าผลุบเข้าโผล่“อ๊ะ!”“เจ็บก็อย่าโทษกันละ”“~”“..จะกระแทกให้ไปไม่เป็นเลย” เสียงกระซิบดังขึ้นใกล้ๆหูของฉัน ก่อนจะเห็นเงาสะท้อนที่กระจกบานใหญ่ พี่ฟ่าคร่อมฉัน ท่าเดียวกับแมวไม่ผิดเพี้ยน ดันสะโพกรูดเอ็นกับแคมแคบซ้ำๆ มือใหญ่บีบก้นจนแทบจะแหลกคามือ“เสียดาย… ไม่มีหาง~”อึ่ก! ฉันว่าวันนี้พี่ฟ่ารุนแรงกับฉันนะ เขาใช้มือสาวผมยาวๆฉันติดมือ ดึงเย้อกันจนหน้าฉันแหงน

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status