Share

LM_2 | อยากตายไม่ได้ตาย

last update Dernière mise à jour: 2025-05-14 17:12:19

คนคนนี้ คือคนที่ฉันต้องแต่งงานด้วยงั้นเหรอ..

“ยังมีหน้ามาพูด ว่าให้มีชีวิตอยู่เพื่อตัวเองแบบนั้น.. เห็นแก่ตัว”

กึก.. เท้าเรียวหยุดชะงัก เขาหันกลับมาหาต้นเสียง สีหน้าราบเรียบมองจ้องกันก่อนจะสาวเท้ายาวๆเข้าหาฉันแล้วจับข้อมือพลันกระตุกดึง

“ปล่อยนะ!”

“ฉันปล่อย เธอก็ไปตาย”

“….”

“ปล่อยทำห่าไร?” ก่อนจะจับตัวบางๆของบุ๊คลากติดมือเขามา เพราะอีกฝ่ายยังคงตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เจอกันสำหรับคนคนนี้..

“คิดถึงหน้าพ่อหน้าแม่บ้างไหม? ว่าท่านมีเหตุผลอะไรถึงให้เธอต้องแต่งงานกับฉัน”

“เหตุผลเหรอ จะมีอะไรนอกซะจาก..”

“ถ้าเธอตอบถูก..” อัลฟ่าเดินเข้าประชิดตัวบุ๊คอีกครั้งหลังจากที่บุ๊คผลักเขาออกไป ครั้นจ้องมองด้วยสายตาราบเรียบและไร้เยื่อใย

“….”

“ฉันจะปล่อยเธอไปตาย”

“….”

“อยากตกตึกสูง20ชั้นจนร่างเละก็เชิญ”

“….”

ผลัวะ! บุ๊คผลักร่างสูงๆของอัลฟ่าให้พ้นทาง เธอรีบวิ่งลงจากชั้นดาดฟ้า และเมื่อแผ่นหลังน้อยๆของเธอหายไปจากประตูตรงหน้า อัลฟ่าก็ถอนหายใจ ก่อนจะรีบก้าวเท้าเดินตามหลังไปทันที

ตึก ตึก ตึก ตึก!

โครม! และเพราะรีบจนไม่ลืมหูลืมตา บุ๊คสะดุดล้มกลิ้งตกบรรได โชคดีที่จำนวนขั้นบรรไดนั่นสูงจากพื้นพักระหว่างทางไม่กี่ขั้น แต่ก็พอสร้างบาดแผลให้กับเธอไม่น้อย หัวเข่าเลือดซิบและความเจ็บช้ำไม่เพียงอยู่ที่ใจ มันกำลังลามไปทั่วทั้งร่างกาย

“เธอ!” แต่เมื่อได้ยินเสียงของอัลฟ่าตะโกนดังมาจากด้านบน และเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังวิ่งลงมา บุ๊คก็รีบตะเกียดตะกายพาตัวเองหนีออกไปจากที่นี่ จากที่ที่มีคนคนนั้นอยู่!

“อะ โอ้ย!”

ประจวบกับจังหวะที่มีใครสักคนวิ่งขึ้นมาพอดี บุ๊คเซถลาก่อนจะได้รับความช่วยเหลือจากคนที่เพิ่งเข้ามาเพิ่ม เขารับประคองร่างบางไว้ได้ทันแม้สีหน้าจะกังวลอะไรสักอย่างที่ยังมาไม่ถึง ชายร่างสูงผมหยักโศกที่เทาสว่าง.. ครั้นเสียงเท้าจากคนที่วิ่งลงมาสมทบจะมาหยุดอยู่ที่ด้านหลัง

พี่ฟ่ายืนมองฉันนิ่งๆ ก่อนจะเหลือบตามองคนที่ประคองฉันเอาไว้ แล้วเหมือนจะจ้องค้างไว้ด้วย

บุ๊คได้ทีจับสังเกต สองคนนี้มองหน้ากันแปลกๆ ก่อนที่อัลฟ่าจะเป็นคนดำเนินเรื่องต่อ ด้วยการสาวเท้ายาวๆเข้ามาหาบุ๊ค คว้าแขนของเธอไปพร้อมกับออกแรงดึง

“กลับกับฉัน”

“ไม่กลับ!”

“หรือจะให้ฉันบอกพ่อแม่เธอ ว่าเธอมาทำอะไรที่นี่?”

“….” สาวน้อยเม้มปาก เหมือนจะไม่ยอมกลับไปกลับอีกฝ่าย แต่ก็ไม่วายถูกลากให้เดินตาม ก่อนจะร้องครั้งสุดท้าย

“ก็บอกไปสิ ว่ามาที่นี่เพื่อตาย!”

“ทั้งที่ไม่กล้าโดด แต่เสนอหน้ายืนขอบตึกแบบนั้น ถ้าพลาดขึ้นมาจะทำยังไง!” แรงเยอะชะมัดเลย! พี่ฟ่าพยายามลากแขนฉันให้ได้ ตะคอกใส่หน้ากันเหมือนจะฆ่าฉันให้ตายด้วยมือหนาๆนี่

“เฮ้ย..” แต่จู่ๆผู้ชายตัวสูงๆเป็นพรวนก็โผล่มาจากไหนไม่รู้ วิ่งขึ้นบรรไดมาทางพวกฉันเหมือนสัตว์ป่ากำลังหิวเหยื่ออะ!

ทั้งอัลฟ่าและทั้งบุ๊คแทบจะไม่ทันได้ตั้งตัว และเหมือนกับว่า พวกนักเลงที่กำลังวิ่งเข้ามา..

“ไอ้โซล! มันอยู่นั่น!” มาเพราะผู้ชายผมสีเทาข้างฉันนี่เอง!

“เวรเอ้ย!” คำสบถที่เหมือนกันแต่คราวนี้เป็นคนผมเทาพูดออกมา

ผลัก! แล้วฉันก็ถูกผลักToT แรงด้วย ไอ้ผมเทานั่นแหละที่ผลักฉันจนฉันล้มใส่พี่ฟ่าแล้วกลิ้งไปที่มุมบรรได แล้วไอ้พวกบ้านั่นมันก็รุมผู้ชายคนนั้นทันทีเลย

บุ๊คกำลังตกใจกับภาพเหตุการณ์ตรงหน้า ฉันมาที่นี่เพื่อตายนะแต่เหมือนว่าตอนนี้เริ่มจะไม่อยากตายซะแล้ว! ตัดสินใจมาดาดฟ้าหวังกระโดดตึกสูงยี่สิบชั้นแท้ๆ แต่ตอนนี้ดันกลัวตายเพราะมีอันตพานกำลังรุมตีกันอยู่ตรงหน้าแค่นี้ แค่วิ่งหนียังจะไม่มีแรง ฉันเอาความมั่นหน้าที่ไหนจะไปกระโดดตึกที่สูงขนาดนั้นกันนะ>ผู้ชายห้าหกคนรุมคนคนเดียวแต่กลับกระเด็นไปคนละทิศละทาง ผู้ชายคนที่ชื่อโซลอะไรนั่นกินอะไรเข้าไปนะถึงอัดพวกที่รุมตัวเองได้ขนาดนี้ ผักโขมอัดดระป๋องเหรอ!

“เฮ้ย! เธอ!”

“ว๊ายยย!!” ครั้นจังหวะลูกหลงกำลังลอยมาทางฉัน จู่ก็เหมือนถูกเหวี่ยงก่อนจะเข้าใจภาพตรงหน้า! เป็นพี่ฟ่าที่จับฉันเข้าหากำแพง เอาตัวบังฉันแล้วโดนขวดฟาดเข้าที่หัวจังๆ!

เพร้ง!

“ว๊ายย!!” บุ๊คยืนปิดปากตัวเองพร้อมกับสั่นเทา พี่ฟ่าหลับตาด้วยความเจ็บก่อนจะถอนหายใจมองหน้ากันแบบตาต่อตา

“อึ่ก!”

“..อย่าไปไหน”

“อึ่ก!” เขาแค่ใช้มือจับหัวตัวเอง เลือดแดงไหลอาบมือเขาเป็นน้ำเชื่อมเลย ก่อนจะสบัดเลือดที่มือทิ้งหนึ่งที แล้วหันกลับไปอัดไอ้คนที่ฟาดขวดที่หัวจนสลบไปเลยในหมัดเดียว ส่วนคนผมเทานั่นสกิลไม่ธรรมดาสักนิด เขาจัดการพวกบ้านี่หมดแทบจะด้วยตัวคนเดียว แม้ได้บาดแผลที่ใบหน้าอยู่บ้าง

“จุ้นไม่เข้าเรื่อง” คนคนนั้นพูดใส่พี่ฟ่าก่อนจะถุยเลือดที่ปากกลบหน้าไอ้พวกที่สลบไป ไม่มีคำขอบคุณที่พี่ฟ่าจัดการไอ้พวกที่ตามเขามาตั้งหนึ่งคนสำเร็จ แล้วก็จะเดินหนีไปด้วยนะ

“เดี๋ยวสิ! ไม่เห็นเหรอว่าพี่เขาเจ็บตัวเพราะคุณ ขอบคุณสักคำดีไหม”

“พวกเธอเกะกะเอง”

“ห๊ะ!”

“..บุ๊ค กลับ”

“แต่พี่”

“กลับ” อะไรกัน.. ทั่งที่เลือดอาบขนาดนี้ยังไม่คิดจะเอาเรื่องอีกเหรอ

อัลฟ่าพาบุ๊คลงมาถึงล็อบบี้ของตึก ถึงแม้คนตัวเล็กจะแคลงใจมากๆกับผู้ชายผมเทาหน้าคมนั่นแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เลือดไหลอาบแทบจะเปื้อนไปทั่วทั้งตัวแต่ก็ยังไม่คิดจะปล่อยมือฉันนะ อัลฟ่ายังคงจับแขนบาง

“ตัวเองจะตายอยู่ร่อมร่อแท้ๆ ไม่หนีหรอกน่า” เธอสบัดมือออกจากการจับกุม ก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมถึงไม่เอาเรื่องผู้ชายผมเทาคนนั้น

“ขอกุญแจรถ” สาวน้อยยื่นมือขอ

“..ขับได้?”

“ขับได้แต่ไม่แข็ง”

“ฉันขับเอง”

“ตายกันยกลำสิ เอามา หนูขับเอง” ความมึนเข้าเล่นงานอัลฟ่า เขาโยนกุญแจรถให้บุ๊คก่อนจะเป็นฝ่ายถูกจูงมือ ก่อนจะรู้ว่ารถที่ว่าคือคันไหน บุ๊คก็สั่นทันทีที่เห็นรถราคาแพงที่ตนต้องขับจอดเด่นสง่าที่สุดในลาดจอดรถ

“เอ่อออ”

“….” อัลฟ่าดึงกุญแจกลับมาอีกครั้ง เพราะดูออกว่าบุ๊คไม่กล้าที่จะขับมันแน่นอน

“อ๊ะ!”

“ขึ้นรถ ถ้ายังไม่อยากกลับบ้านก็ไปกับฉัน”

“….”

“เลือดอาบทั้งตัวแบบนี้ ฉันไม่เอาเธอเป็นเมียก่อนวันงานหรอก”

ก็จริง.. ก่อนจะคิดอะไรรีบพาเขาให้ไปถึงโรงพยาบาลก่อนจะดีกว่า ขออย่าขับไปแล้วสลบกลางทางก็พอ ปอร์เช่คันนี้.. ฉันไม่กล้าขับมันแน่นอน ถึงจะนั่งรถแพงเหมือนกันแต่ฉันนะ.. มีคนขับให้นี่นา

“ไปโรงพยาบาลก่อนเลย” เสียงหวานเอ่ยบอกด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล กับเลือดที่ยังไม่หยุดไหลของอีกฝ่ายที่ต้องมาเจ็บตัว.. ก็เพราะเธอ

Continuez à lire ce livre gratuitement
Scanner le code pour télécharger l'application

Latest chapter

  • LOVE MARRIAGE | วิวาห์รัก ต้องสวาท   LM_69 | หนังสือเล่มโปรด END

    วันแต่งงานถูกจัดขึ้นแบบเรียบง่ายมันเกินที่ฉันคิดไว้ด้วยซ้ำสำหรับเด็กสาวที่เพิ่งเรียนจบ งานแต่งของฉันกับพี่ฟ่าจัดขึ้นหลังจากวันรับปริญญาบัตรทันที เล่นเอาเหนื่อยเพราะไม่มีเวลาได้พักผ่อน แต่ก็สู้ตายนะ.. จะมีผัวเป็นของตัวเองแบบถูกกฎหมายจริงๆนี่ ตื่นเต้นชะมัดเลยแม้จะเป็นงานกลางวันแต่ทุกอย่างถูกจัดสรรอย่างที่ใจต้องการ งานแต่งริมทะเล ที่มีแต่คนสำคัญในชีวิตเพียงเท่านั้น สิ่งหนึ่งที่ฉันกับพี่ฟ่าคิดตรงกันคืองานแต่งที่ไม่ต้องการความยิ่งใหญ่ มีโต๊ะของแขกเพียงไม่กี่โต๊ะ และคนสำคัญในชีวิต…ชายกระโปรงชุดแต่งงานเปียกน้ำทะเลแต่ชวนมองราวกับหางของปลายกยูงที่ฉายแสงระยิบระยับ“เหนื่อยไหม”“เพลียค่ะ แต่ใจสู้นะ^^”ฉันแทบจะลืมไปหมดเลยในทุกขั้นตอนของวันนี้ พี่ฟ่าเกลี่ยเส้นผมให้ฉันอย่างเบามือ“เจ้าบ่าวของหนู หล่อที่สุด”“หล่อมากไหม?”“ก็บอกอยู่ว่าที่สุด^^”เสียงเพลงเอื่อยๆประสานกับเสียงคลื่นที่สาดซัด หลายครั้งที่ฉันกับพี่ฟ่ามองออกไปแบบสุดลูกหูลูกตา“ฉันจะดูแลเธอให้ดีที่สุด” ร่างสูงพูดขึ้นมาพร้อมกับบีบมือบางๆ แววตาที่เต็มไปด้วยความสุข“หนูก็จะเป็นภรรยาที่ดีของพี่นะ” ฉันอยากจะให้โลกนี้มีเพียงแค่เราสองคน ทั้งอั

  • LOVE MARRIAGE | วิวาห์รัก ต้องสวาท   LM_68 | ไม่ติดใช่ไหม?

    พรืดดดด~ เสียงรูดซิปดังขึ้น ฉันยืนมองตัวเองที่หน้ากระจก พี่ฟ่ายืนซ้อนอยู่ด้านหลัง เขาพรมจูบต้นคอฉันเบาๆ“เลื่อนเวลาได้ไหม?”“ไม่ได้ค่ะ พี่บอกว่ามันคือดินเนอร์ที่แสนพิเศษสำหรับเรา”“..แต่ฉันยังกินเธอไม่อิ่มเลย”คลอเคลียกันอยู่พักใหญ่ แล้วก็เป็นฉันนี่แหละที่บังคับให้ยุติทุกอย่าง“แต่ว่าหนูหิวข้าวแล้ว หิวมากๆ หิวมากมากมากมากกกกกก”“….”“เพราะเสียพลังงานกับพี่ไปตั้งเยอะ” ฉันประคองหน้าพี่ฟ่าและจุมพิตที่ริมฝีปาก แม้อีกฝ่ายจะพยายามทำมากกว่าจุมพิตน่ารักๆก็ตาม เพราะมืออุ่นๆนี่ คลอเคลียแถวๆราวนมซะแล้ว“ไม่ได้จริงๆเหรอ?”“ไม่ได้แล้วค่ะ หนูอยากจะเห็นแล้วนะดินเนอร์ที่พี่ว่า”“..โอเค”เสียงนุ่มขานรับ คงไม่ต้องบอกใช่ไหมว่าห้านาทีหลังจากที่ฉันเข้าห้องน้ำไปมันเกิดอะไรขึ้น ก็สะเทิ้นน้ำสะเทิ้นบกไปเลยสิคะ! ไม่ว่าที่ไหนก็ดูเหมือนจะไม่ใช่อุปสรรคสำหรับหนุ่มนิ่งขรึมที่แสนอบอุ่นคนนี้“อารมณ์ดีแล้วใช่ไหม”“อื้ม^^”เราเตรียมตัวสำหรับการไปดินเนอร์คืนนี้ พี่ฟ่าอยากให้ฉันใส่ชุดสีขาวครีมๆ ฉันก็ใส่มัน พี่ฟ่าอยากให้ฉันใช้ลิปสติกสีไหน กลิ่นไหน ฉันก็ใช้มันแต่งหน้าในคืนนี้ตลอดเส้นทางที่เดินทาง แม้รู้อยู่แล้วว่ามันคงไม่

  • LOVE MARRIAGE | วิวาห์รัก ต้องสวาท   LM_67 | ประตูไม่ได้ล็อค

    อัลฟ่าแทบจะเป็นแฟนตัวอย่าง แม้ว่าเขาจะอยู่ที่มอกับคาร์เตอร์แล้วตั้งนานสองนาน แต่ก็ไม่ละลาบละล้วงเวลาของธิชาและบุ๊คเลยสักนิดแม้คาร์เตอร์จะไม่ค่อยเข้าใจว่าอัลฟ่าจะทำแบบนี้ไปเพื่ออะไรก็เถอะ แต่เขาเองก็ยอมเดินตามหลังสองสาวที่กำลังสนุกกับการกินขนม ของหวานแล้วเม้ามอยตามประสาโดยเว้นระยะห่าง“แบบนี้นี่คือมึงมั่นใจแล้ว? ก่อนหน้านี้กูเคยได้ยินมึงพูด.. ก็แบบทำนองที่ไม่ได้รักบุ๊ค แต่ต้องแต่งงานด้วย” คาร์เตอร์ล้วงกระเป๋ากางเกง “ตอนนี้คงไม่มีความคิดนั้นแล้วมั้ง?”“อืม ก็ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีก็กู่ไม่กลับ”“…นี่แหละนะ เส่นห์ของผู้หญิง กว่าจะรู้ว่าถูกอีกฝ่ายมัดใจจนแทบหายใจไม่ออก ก็โดนมัดไปทั้งตัว”“แล้วมึงกับธิชานี่ยังไง”“ก็ไม่ยังไง.. ก็คงเป็นคนนี้แหละ”“ธิชาคงกรี๊ดคอแตก ถ้าได้ยินมึงพูด”“ไม่หรอก ถ้าไม่เว่อร์พอ” ผมเดินตามหลังสองสาวไปเรื่อยก็แค่ถ่วงเวลา เพราะเย็นนี้มีมื้อสำคัญ ซึ่งไอ้คนข้างๆผมมันก็รู้แล้วละ“ไหนๆมึงก็มาถึงขั้นนี้แล้ว” คาร์เตอร์ตบไหล่คนเป็นเพื่อน “ก็ไปให้สุด เดี๋ยวไอ้โซลคาบไปแดก”นัดที่ผมนัดบุ๊คเอาไว้.. มันไม่ใช่แค่นัดธรรมดาๆ“ตายละ! นี่เพลินจนลืมเวลาเลยนะเนี่ย!”“รีบร

  • LOVE MARRIAGE | วิวาห์รัก ต้องสวาท   LM_66 เกทับ

    มหาวิทยาลัย“หื้มมม ผู้ดีแบบนี้จะหาได้จากนี้ไหนอีกไหมอะ”“อย่ามา พี่เตอร์มีอะไรไม่ดีตรงไหนบ้าง?”“ก็ดีมากๆนั่นละนะ แต่ก็อยากได้แบบนี้ด้วย” ธิชาถ่ายรูปสเต็กในกล่อง คาดได้ง่ายๆว่าต้องส่งไปให้พี่เตอร์อย่างแน่นอน เพรานั่งจิ้มโทรศัพท์มือเป็นระวิง“อะไร? สเต็ก? เนื้อวากิวหรือเปล่า? เป็นฉันนะฉันใช้เนื้อวากิวแล้วบอกก่อน เนื้อเกรดดี ย่างด้วยอุณหภูมิกำลังดี สุกแบบมีเดียมแรร์” โซลชะเง้อหน้ามองกล่องอาหารของฉัน นึกหมันไส้ขึ้นมาก็เลยตักเนื้อสเต็กยัดปากแม่มเลย“โอ้ย!”“อร่อยไหม?” ปากเคี้ยวตุ้ยๆจากช้าๆค่อยเป็นเร็วขึ้น ดวงตาเป็นประกายกับรสชาติของเนื้อก้อนแรกในวันนี้“ไม่ใช่วากิว แต่อร่อยสุดๆเลยใช่ไหมละ^^”“….” โซล บู้ปากใส่ ก่อนจะคว้าน้ำเปล่าไปดื่ม โซลก็คนดีคนนึงนั่นแหละนะ ไม่ใช่คนไม่ดีอะไร แม้นิสัยจะต่างกับพี่ฟ่าสุดขั้วก็เถอะ ยังนึกถึงทุกวันนี้เลยว่าเป็นเพื่อนกันได้ยังไง“นายมีอะไรจะสู้กับพี่ฟ่าของฉันอีกไหม^^”“ฉันสู้ได้ทุกอย่างรู้ไว้เลย แค่กับเธอฉันไม่คิดจะสู้แล้วก็แค่นั้น”“พูดจริง?”“จริ๊งงง!”“ไม่หนักแน่นเลยนะนายเนี่ย”“หนักแน่นให้เขางอก กูยอมเจ็บคนเดียวยังจะดีซะกว่า หน้าหล่อๆแบบนี้ ซิกแพคแน่นขนา

  • LOVE MARRIAGE | วิวาห์รัก ต้องสวาท   LM_65 | มดลูกฟู

    ฉ่าาา~ฉันนั่งท้าวคางแกว่งเท้าดุ๊กดิ๊กอยู่หน้าเค้าน์เตอร์ กลิ่นเนื้อที่จี่ลงไปกับกะทะ นาทีที่ความร้อนกำลังแผดเผาเนื้อหนังจนเกิดเสียง กลิ่นหอมๆก็ตามมา“หอมมม~”แต่อยู่ๆพีี่ฟ่าเขาก็วางมือจากการทำสเต็ก เช็ดมือกับผ้ากันเปื้อนที่สวมอยู่แล้วเดินออกมายืนข้างๆฉัน“ค๊ะ?”“หอมสิ” แล้วก็สอดมือกับกระเป๋าผ้ากันเปื้อน เอนตัวให้หน้าฉันจุ๊บแก้มเขาได้“เอาสิ เดี๋ยวเนื้อไหม้”“..หนูไม่ได้หมายถึงหอมแบบนี้ หนูหมายถึงเนื้อที่พี่ทำมันหอม =///=““เข้าใจผิดเหรอเนี่ย แย่จัง” แต่ก็ทำถึงขนาดนี้แล้ว ฉันก็เลยคว้าต้นคอของพี่เขาซะเลย ก็หอมแก้มไปฟอดสองฟอด หน้านิ่งหน้าตายก็พอที่มีเลือดฟาดอยู่ที่พวงแก้ม“..ค่อยน่าทำอาหารต่อหน่อย”อัลฟ่าเดินกลับไปหน้าเตา เขาทำอาหารให้คนตัวน้อยทุกมื้อเท่าที่จะทำได้ แทบจะไม่ปล่อยเวลาว่างอันน้อยนิดให้เสียเปล่า“เอาสปาเกตตี้ด้วยไหม?”“พี่จะขุนให้อ้วนเลยหรือไง?”“อ้วนอีกนิดก็ดี เอวเธอจะหักอยู่แล้วเวลาฉันกระแทกแต่ละครั้ง”“ชิ๊! ก็ผู้ชายไม่ชอบผู้หญิงอ้วนนิ”“ผู้ชายที่เธอว่า คนไหน?”“อ้าวก็ หมายถึงรวมๆไง ผู้ชายอะชอบบ่นว่าแฟนผอม อ้วนยังไงก็รัก แต่ก็ชอบแอบมองผู้หญิงหุ่นสวยๆนมตู้มๆอยู่เรื่อย”สเต

  • LOVE MARRIAGE | วิวาห์รัก ต้องสวาท   LM_64 | เดี๋ยวอมให้~ NC

    เวลาหนึ่งปีที่ผ่านมามันไวมากๆจริงๆ ทุกอย่างเปลี่ยนไปเมื่อถึงเวลา ฉันนั่งมองพี่ฟ่าเซนต์เอกสาร ไล่อ่านมันทุกแฟ้มทุกหน้าราวกับไม่ต้องการให้มีอะไรตกหล่น นิ้วนางข้างขวาของเรามันคือสัญลักษณ์แห่งการจับจอง “..ขออนุญาตกวน เหนื่อยไหม?”“เอาอะไรมาเหนื่อยแค่เซนต์เอกสาร”“แต่ว่ามัน กองเท่าภูเขาเลยนะ” ฉันหยิบแฟ้มเอกสารดูอย่างวิสาสะ ก่อนจะถูกแย่งออกไปจากมือและถูกรวบเอวให้นั่งบนตักหนาๆที่ฉันเคยนั่งพรุ่บ!“อ๊ะ!”“..เอาเธอเหนื่อยกว่าเยอะเลย”“พี่ฟ่า!”“แต่จะว่าไป ก็ไม่เหนื่อยขนาดนั้นนะ” ร่างน้อยนั่งหุบไหล่ห่อตัวตามประสาคนขี้อายก่อนจะใช้สายตาเหลือบมองอัลฟ่าที่ใช้คางเกยไหล่บางๆของเธอ มือก็ไม่หยุดเซ็นต์เอกสาร“เปิดหน้าต่อไปให้หน่อย”“..เปิดเองสิ”“ทำหน้าที่เมียให้มากกว่าเรื่องบนเตียงไม่ได้หรือไง? หื้ม?” เสียงหื้มที่พูดชวนใจสยิว คนตัวน้อยเม้มปากก่อนจะมองออกไปที่ประตู ในจังหวะที่ถูกอัลฟ่าจุมพิตที่ต้นคอเบาๆ และเริ่มไล้ลิ้มชิมรสด้วยปลายลิ้นแม้จะอยากให้พี่เขาทำงานมากกว่า แต่ร่างกายมันก็ดันชอบซะงั้นมือที่จับปากกาก็เปลี่ยนเป็นลูบไล้ต้นขา ไล่สูงขึ้นที่เอว และกำลังจะปลดกระดุมนักศึกษาด้วย“พี่คะ นี่มันที่ทำงา

Plus de chapitres
Découvrez et lisez de bons romans gratuitement
Accédez gratuitement à un grand nombre de bons romans sur GoodNovel. Téléchargez les livres que vous aimez et lisez où et quand vous voulez.
Lisez des livres gratuitement sur l'APP
Scanner le code pour lire sur l'application
DMCA.com Protection Status