ANG PAMANA

HINDI MAPAKALI SI Owen habang pinagmamasdan siya ni Theodore sa kanyang pagkakahiga sa kama ni Russell. Pakiwari niya’y gusto nang buksan ng kanyang amo ang kanyang buong katawan at alamin ang totoong pagkatao nang nakahiga sa kama at nagbabalatkayo bilang si Russell.

“Parang gusto mo na akong talupan, ha, Dad,” wika niya sa naaasiwang tinig , “mukhang nagdududa ka sa kung sino talaga ako?” Nagbibirong tanong niya.

“Sino ka ba talaga?” Ang hindi niya inaasahang pagbabalik tanong nito sa kanya.

“Papa naman…”

“Papa? Kailan mo pa napag-isipang tawagin ako ng papa?”

Biglang nagkunwari si Owen na inuubo, biding time sa sarili para makapag-isip ng alibi sa pagkakamali niya.

“Sorry, Dad…” patuloy sa kunwaring pag-ubo na tinakpan ni Owen ng nakasuntok na kamao ang sariling bibig, habang patuloy nang pag-iisip ng magandang alibi, “narindi lang siguro ako sa kakukuwento ng isang nurse tungkol sa Papa niya,” pagdadahilan niya, “paulit-ullit kasi ang kasasabi niya ng miss na miss niya ng pa