Share
Chapter 24
"E bakit biglang nalungkot ang mga beshy ko!?"
Biglang binasag ni Archie ang naging katahimikan dahil sa sinabi ko. Paramg na awkward silang lahat."Oo nga, hindi naman nangyare e. At kahit may hindi magandang nangyare kay Cons, nakikita naman natin na lumalaban kaya huwag na natin kaawaan. Pity is the least he needed."Paliwanag ni Jed, at tama naman siya."Bakit ako ang topic?"Napalingon kaming lahat sa likod ko nang madinig ang boses ni Cons. And threre he was in his wheelchair that was being pushed by our other friend, Ezel."Cons!"Sabay sabay na tawag sa kaniya. Pero hindi gulat kung hindi excitement ang madidinig sa mga boses namin, kaya napangiti si Cons."Wow, andito din ako guys. Libre lang batiin ako."Naiinis na nagtatampong sagot ni Ezel."What are you guys doing here again? Wala ba kayong pasok? Pumapasok pa ba kayo?"Tanong ko sa kanila."Huwag mo kamiKaugnay na kabanata
Lie For The Memories Chapter 25
"Hulaan ko kung ano sasabihin mo..."Hindi pa kami nakakapwesto ng maayos sa gilid ng building pero nagsalita ako. "Sorry." Napayuko siya dahil alam niyang ayun talaga ang sasabihin niya sa'kin. "And also... thank you."Tumahimik ako at hinayaan siya magsalita. "Thank you for paying all our debts." Napakunot ang noo ko. Wala naman kasi akong natatandaan na nagbayad ako ng utang ng kahit sino."Sabi sa'mi nung nautangan ni papa, Morales daw apilyedo nung nagbayad. Kahit hindi niya sinabi ang pangalan mo, alam kung ikaw 'yun. Ikaw lang naman ang nakakaalam ng utang namin." Ngumiti siya na parang relived siya na may pakialam pa ako sa kaniya. Napabuntong hininga naman ako. "Believe it or not, hindi ako ang nagbayad ng utang niyo."Biglang nawala ang ngiti sa mukha niya."It's probably one of my family members. You what money can do, they probably had the whole situation investigated. And that's how they found out about you." Paliwanag ko sa kaniya. "That's common in my family. P
Lie For The Memories Chapter 26
After the holidays, the next few months were our busiest. We were all graduating, and there were so many things we needed to do. It was stressful. Especially our final examinations. But after all that stress, all the sleepless nights, the crying in the middle of the night, we still made it. All six of us are graduating together. Kiro and K.O. are both graduating with high honours. While I and the rest of the group are just graduating. I mean, that doesn't actually matter, right? What's important is we're graduating, and we all passed our university entrance examinations. "Fhey, tara na anak. Baka ma late ka." Pumasok si mommy sa kwarto ko para tawagin ako dahil kailangan na namin pumunta sa events place kung saan gaganapin ang graduation namin. Malaki ang ngiti ko na lumapit sa kaniya at yumakap. "I love you, mom." Nagulat siya noong una pero naramdaman ko rin ang mainit at mahigpit na yakap niya."I love you more than you know, anak." We went out of the unit to our whole fami
Lie For The Memories Epilogue
"Hello?" Sagot ko sa kung sino man ang tumawag sa'kin. Ang aga-aga may tumatawag na. Puyat pa naman ako. "Hello ka riyan, ano na nasaan na kayong mag-asawa?" Kumunot ang noo ko at tiningnan ang katabi ko na sobrang sarap pa ng tulog."Nasa bahay. Bakit?" "Wow, nasa bahay pa lang kayo? At base sa boses mo kakagising mo lang? Fhey, baka nakakalimutan niyo na ngayon ang reunion natin!" Nabuhayan ako ng diwa dahil sa sinabi niya. Tiningnan ko naman kung sino ang tumawag at pangalan ni Kiro ang nakita ko. Pilit ko naman ginigising ang asawa ko gamit lang ang isang kamay. "Hmmmm. Good morning, love." Inaantok na bati niya sa'kin at malaking nakangiti pa. "Kayo nagplano nito ha! Umuwi ng bansa si Leon at ang pamilya niya para rito, umayos kayong dalawa!" And that was the last thing he said before hanging up. "Who was calling you early in the morning? After 10 years ngayon ka lang nagdecide na palitan ako? Late na yata para sa ganiyang desisyon, mahal." "Manahimik ka nga! Si Kiro '
Lie For The Memories Prologue
DISCLAIMER:This story is fictional. The names, places, events, businesses and organisations used in the story are work of the author's imagination and was used in a fictionalised manner. The resemblance to real names, places, events, businesses and organisations is unintentional.(THE PHOTO USED ON THE COVER IS NOT MINE. CREDITS TO THE RIGHTFUL OWNER)WARNING: This story includes bullying, violence and abuse. Read at your own risk. ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~I was only a month old when my mother abandoned me. She never said why, she never said anything. So my dad just lived with it. Luckily, my dad is a very good man. He never made me feel incomplete. I never felt sad. And that's all thanks to him. He showered me with love, that I never thought I was missing someone.Hindi din naman nagtagal ang pagiging family of two namin, dahil dumating din agad si mommy sa buhay namin. Ang stepmon ko na walang ibang ginawa kung hindi alagaan at mahalin kami ng daddy ko. Masaya ang naging pamilya namin, nap
Lie For The Memories Chapter 01
"Ma'am Fhey, gising na po. Andito na po tayo." Mabagal akong bumangon at unti-unti kong binuksan ang mata ko. Medyo mataas na ang sikat ng araw kaya nahirapan pa mag-adjust ang mata ko. Natulala pa ako ng ilang minuto bago mag-sink in sa akin na nakarating na kami. Agad na lumabas ng sasakyan ang driver para pagbuksan ako ng pinto. Hindi pa man ako nakakalabas ay nakita ko na ang isang lalaki na nakatayo sa tapat ng bahay sa kaliwa at deretsong nakatingin sa akin. Na-conscious tuloy ako bigla. "Welcome, Fhey. I do know that you don't remember me, but I hope you already know me." Lumalapit siya papunta sa pwesto ko habang nagsasalita."Kuya Zion." Tawag ko sa kaniya, agad namang lumaki ang ngiti niya. "Salamat naman kilala mo 'ko, tulungan na kita." Kinuha niya sa akin ang bag na hawak ko. Siyempre hindi lang isa ang dala ko dahil isang taon ako dito.Si kuya Zion ay pinsan ko, anak siya ng kapatid ng biological mother ko. Hindi ko siya naaalala, pero nakita ko na ang picture ni
Lie For The Memories Chapter 02
"Fhey? Handa ka na ba?" Dinig kong tanong ni tita sa labas ng kwarto ko. Lunes na at ngayon ang unang araw ng school. "Opo, palabas na po!" Pasigaw na sagot ko. Binilisan ko na kumilos at lumabas na ng kwarto. Wala na si tita sa labas at mukhang tinawag lang ako. "Ang tagal mo naman!" Naiinis na reklamo agad ni Kiro. Naka-uniform na siya at ready na talaga."Taray mo naman, ang aga aga inaaway mo kapatid mo!"Bumababa pa lang ng hagdan si kuya Zion. Mukhang siya ang maghahatid sa amin dahil may dala siyang susi. "Tara na. Excited ka na ba makita bebe mo? Akala mo naman sampung taon hindi nagkita!" Umakbay si kuya kay Kiro habang papalabas kami. Pilit naman tinatanggal ni Kiro ang braso ni kuya Zio sa balikat niya.Sa unahan umupo si Kiro kaya ako lang mag-isa ang nasa likod. Hindi kalayuan ang school mula sa subdivision nila kaya hindi kami natagalan sa sasakyan.Greenfield Private AcademyHuminto saglit ang kotse sa may gate para i-verify na may nag-aaral dito sa mga nakasakay.
Lie For The Memories Chapter 03
Kahit nakauwi na kami, hindi nawala ang sama ng loob ko kay Kiro. Mukhang wala naman siyang pakialam. "Kiro, can we talk?" Pigil ko sa kaniya bago siya pumasok sa kwarto. "What?" Naiinis na tanong niya."You're bullying someone? Seriously, ano kayo bata?""Nakita mo ba na kasali ako? Hindi naman diba?" "Bakit hindi mo manlang sabihan mga kaibigan mo?" Mapang-asar siyang ngumiti. "Bakit hindi ikaw ang gumawa? Tutal ikaw naman ang naka-isip!" "What the hell happened to you? How did you become like this?" His expression suddenly changed, it became serious. "You know exactly what happened. Oh, wait, you lost your memories. I guess you don't know what happened!" Tinarayan niya ako bago siya tumalikod at pumasok sa kaniya niya. Malakas niya rin isinara ang pinto na nagpagulat sa'kin. Well, I guess there's no point talking to him. We're now basically strangers who live under the same roof. Ilang araw na ako nakatira sa kanila, at ilang araw na rin akong hindi pinapansin ni Kiro.
Lie For The Memories Chapter 04
"Oh, Kuya, pahiram ng phone mo. Tatawagan ko si tita." We're currently at a korean restaurant and I just remembered na may naghihintay pala sa'kin. "Alam mo number?" Natigilan ako sa sinabi niya. Kaya nga pala siya ang tinawagan ko kasi number niya lang kabisado ko. "Just text your dad, tell him to call them." And I did what he said. I looked for Dad's contact and composed a message. [Dad, this is your pretty princess. As you can see I'm with kuya Cal, can you call tita Lana and tell her I'm fine? Thank you, Love you!]I sent it and gave the phone back to Kuya. Alas-otso na ng gabi. Sigurado nag-aalala na ang mga 'yun. Aside from Kiro, of course. Matapos namin kumain, hinatid na agad ako ni kuya Cal sa bahay. And as expected, kahit natawagan na sila ni Dad, hindi pa rin nawala sa kanila ang pag-aalala. All of them are outside the probably waiting for me. "Kuya Cal, here's that bitch's phone. Can you get all the information from it?" "Ako pa ba?" Hinagis ko sa kaniya ang ce
Pinakabagong kabanata
