Chapter 39: Goodbye Hidalgo!

Kung ito man ang nakatadhana sa akin, handa akong tanggapin ang katotohanan. Ano pang silbi ko kung hindi ko na makakasama pa si Rowan. Ano pa ang magagawa ko kung 'yung taong pinaglalaban ko wala na sa tabi ko?

Pumasok ako sa buhay ng mga Hidalgo upang makaganti–pagbayarin man lang ang taong pumatay sa magulang ko. Sa kabila nang paghihiganti at pagpapanggap natututunan kong magmahal. Natutunan kong mahalin ang anak ng demonyo. Alam kong walang karapatan ang katulad ko na maging masaya sa lahat ng kasalanan na ginawa ko.

Alam kong may katupusan ang lahat. Alam kong darating ang araw na malalaman nila ang totoo na matagal ko nang pinaghandaan.

“Hayop ka!” Nadismaya ako nang marinig ko ang boses ni Simon. Malakas niyang sinuntok ang kanyang ama. Hindi agad nakalaban si Luciano dahil sa gulat at biglaang pagdating ng anak niya. “Papatayin kita!” Hindi maipinta ang mukha ni Simon–galit na galit siya.

Naaawa ako sa sarili ko dahil sa pagsisinungaling ko. Ginamit ko ang feelings ni Simon