บทที่ 12

บทที่ 10

เขาถอดเสื้อตัวเองออก ก่อนจะมองไปทั่วร่างกายเธออย่างพึงพอใจมาก ๆ เธอมองกล้ามท้องเขาไม่วางตา เขายกยิ้ม เธอเหมือนรู้ตัวก็หันหน้าหนีไปทางอื่น ร่างสูงทาบทับลงไปที่ตัวเธออีกครั้ง

“จะอายทำไมฉันเห็นหมดแล้ว” เขาเอามือเธอที่ปิดหน้าอกออก

“หนูอายค่ะ...อื้ออออ~” ริมฝีปากร้อนก้มลงปิดปากเธอด้วยจูบละมุน ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัด เธอจูบตอบเบา ๆ ฝ่ามือหนานวดเคล้นดอกบัวงามที่แข็งและเป็นไต...เธอสด!

ลิ้นร้อนลากตวัดลงบนยอดปทุมถันสีชมพูสดของเธอ เธอแอ่นอกรับ และส่งเสียงครางกระเส่าก่อนจะสบัดหน้าไปมา เขายกตัวเธอให้นอนดี ๆ ก่อนนิ้วร้ายจะแตะลงที่กลีบดอกไม้กึ่งกลางกายเธอเบา ๆ

“อ๊าาาา~” เสียงครางดังออกมาจากปากบาง เธอทำท่าจะถอยหนีเขา มือหนาล็อกจับข้อขาเธอไว้! ก่อนจะเอี้ยวตัวไปหยิบห่อฟอยล์ที่ลิ้นชักหัวเตียง มาวางไว้บนหมอน นิ้วร้ายแหวกกลีบดอกไม้ออก มันมีสีชมพูสะอาดตา

“สวยมาก…” เขาเอ่ยขึ้นก่อนจะลากลิ้นร้อนแตะตวัด ดูดดึงที่ติ่งยื่นเบา ๆ ส่วนนิ้วร้ายก็ค่อย ๆ ล้วงเข้าไปในช่องรักที่คับแน่น มันแน่นจนนิ้วจะขาด!!

“หนูจะ...เจ็บ อ๊ะ!” เธอร้องครางและหุบขาหนีทันที!

“เดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้ว...อ้าขา!” เขาเอ่ยเสียงดุเธอ เธอยอมอ้าขาออกดังเดิม ลิ้นร้อนละเลงลงที่ติ่งยื่นอีกครั้ง เขาดูดดึงเม้มแรงสลับเบา จนมันมีเสียงหน้าเกลียดออกมา แจะ! แจะ!

“อะ...อ๊าา หนูปวดฉี่ อือออ” นิ้วเรียวที่สอดเข้าเพิ่มเข้าไป เมื่อโดนผนังหยุ่นนุ่มด้านใน เขาควงมันและออกแรงกระตุกเบา ๆ ก่อนจะควานจนทั่วปากถ้ำที่คับแน่นเพื่อเปิดทาง

“อ๊ะ! หนูมะ...ไม่...หวายยย” เธอสะบัดหน้าไปมาพลางจิกขาลงกับเตียงนอน

“ปล่อยออกมาสิ ไม่ต้องเกร็ง” เขาค่อย ๆ ขยับนิ้วเข้าออกช้า ๆ ก่อนจะเร่งให้เร็ว และดูดเม้มกลีบดอกไม้ของเธอ

“อ๊าาาา~~~” เธอครางออกมาอย่างสุขสม และปลดปล่อยขาที่เกร็งไว้ นอนหอบหายใจถี่ ไม่ทันให้เธอคิดอะไร เขาหยิบห่อฟอยล์มาใช้ปากแกะ และชักตัวตนของเขาตรงหน้าเธอ

เธอหันมามองนิดหนึ่งก่อนจะหลับตาปี๋ เขารูดคอนดอมจนสุดโคน ก่อนจะจ่อไว้ที่ร่องรักที่มีน้ำสีใสเยิ้มหยดออกมา

“นะ...หนูกะ...กลัว” เขาไม่ตอบ มือหนาบีบเคล้นไปทั่วร่างเธอ ก่อนจะใช้แก่นกลาง ถูไถไปรอบ ๆ น้องสาวเธอ

ใจอยากจะกระแทกเข้าไปให้จบ ๆ แต่พรุ่งนี้เธอจะต้องไปเรียนต้องถนอมหน่อย เอ็นร้อนจ่อเข้าไปที่ร่องรักช้า ๆ ก่อนจะยัดเข้าไปในคราเดียว! แน่นฉิบ!!

“โอ๊ะ! หนูเจ็บค่ะ” ไม่เข้า! ยังไงก็ไม่เข้า! เขารูดคอนดอมออก ก่อนจะยัดแท่งร้อนเข้าไปใหม่เธอเบะปากร้องไห้ เขาก้มลงกดจูบปลอบประโลมเธอ

“อย่าเกร็ง ฉันยัดไม่เข้า” เขาเอ่ยปลอบประโลมอย่างที่ไม่เคยทำกับใครมาก่อน

ก่อนจะขยับเอวสอบเข้าหาร่างเธออีกครั้ง! เธอถดสะโพกหนี! มือหนาจับสะโพกผายล็อกไว้ ก่อนจะกดเอวสอบเข้าไปในร่างเธอ!!

“กึด! โอ้... ซี้ดดด”

“ฮือออ หมอหนูจะ...จะเจ็บ” เธอสะอึกสะอื้นร่ำไห้ มันแน่นมาก! และบีบรัดจนเหมือนจะขาด! เขาขยับเอวสอบเข้าไปจนสุดโคน

“เงียบปาก!! โคตรเสียวววว โอ้~~~” เขาขยับเอวสอบเข้าออก ช้า ๆ เน้น ๆ

“ฮือออออออ โคตรตอดด ซี้ดดด จะเสร็จเฉย เหี้ย!” เธอร้องไห้ออกมาแข่งกับเสียงครางของเขา

ภายในร่องรักที่คับแน่น มันตอดรัดจนเขาจะต้องเสร็จในตอนนี้! ก่อนจะถึงฝั่งฝันเธอก็หัวสั่นหัวคลอน ชายหนุ่มรู้สึกหงุดหงิดตัวเอง เขาเสร็จกิจไวเกิน และเจ็บช่วงล่างไปทั่วหมด!

เขาเคยเอาเด็กสุดก็ 22 แต่ก็ไม่ซิงหรือสดใหม่แบบนี้ อายุ 19 แค่คิดก็วูบวาบในท้องอีกแล้ว หลายแสนที่เสียไป ก็ถือว่าคุ้มค่าอย่างที่เธอเคลมไว้จริง ๆ

เธอนอนร้องไห้สะอื้นอยู่บนเตียง เขาเดินไปเข้าห้องน้ำและออกมาหยิบอะไรในตู้ไม่รู้ ก่อนจะมาหยุดข้างเตียงโยน เธอมองไปมันเป็นกล่องกระดาษเล็ก ๆ

“กินเข้าไป น้ำอยู่ในตู้เย็นไปเอาเอง!” เธอไม่ตอบแต่สะอื้นแทน

“เธอจะร้องอีกนานไหม! รำคาญ! จะร้องทำไมนักหนา!!”

“ฮืออออออ หนูเจ็บบบบบ” เธอบอกเขาไปตามความจริง เกิดมาเธอไม่เคยเจ็บอะไรเท่านี้มาก่อน!!

“มันจะ...เจ็บเหมือนจะขะ...ขาด ฮือออออ” เธอหันไปบอกเขา

“โอ๊ยยย ไหนมาดูสิ! เลิกร้องประสาทจะเสีย!!” เขาสะบัดผ้าห่มที่คลุมตัวเธอออก ก่อนจะตั้งขาเธอขึ้นเป็นตัวเอ็มและก้มดูที่น้องสาวเธอ

“ก็ฉีกนั่นแหละ เดี๋ยวสั่งยาให้ เงียบได้แล้ว และกินไปพร้อมกับยานั่น” เธอหันไปมองกล่องเล็ก ๆ ที่เขาโยนให้ก่อนหน้านี้

“อยากมีลูกไหมละ? ถ้าอยากมีก็ไม่ต้องกิน”

“หะ...หนูไม่เข้าใจ แต่หนูต้องเรียนหนังสือ หนูมีลูกตอนนี้ไม่ดะ...ได้”

“นั่นมันยาคุมฉุกเฉิน!! เธอได้เรียนเพศศึกษามาบ้างไหม! เธอไม่รู้เหรอว่าถ้าผู้ชายปล่อยอสุจิใส่ตัวเธอ เธอต้องกินยาคุมไม่งั้นจะท้อง! หรือกินก็อาจจะท้องก็ได้!”

“หนูรู้...ฮือออออ ตะ...แต่หนูไม่รู้ว่าหมอเอาอะไรให้ ฮือออออ หนูเจ็บจะตายแล้ววว หมอทำไมต้องเสียงดังตลอดเลย” เธอก้มหน้าร้องไห้ และฝังใบหน้าลงไปกับหมอน เธอแสบมากมันเจ็บเหมือนขาด!

“ถ้าเธอไม่หยุดร้อง! ฉันจะไม่อยู่ในห้องนี้แล้วนะ และอยากร้องก็ร้องไปคนเดียว!!” เขาพูดจบก็ลุกเดินออกไป และเดินกลับเข้ามาพร้อมน้ำและถาดยา

“กินเข้าไป อยากจะนอนคนเดียวไหม ที่นี่ผีดุนะ” เธอได้ยินเช่นนั้นก็หันซ้ายหันขวา ก่อนส่ายหัว เธอกลัวผี!

“กินแล้วนอนพัก พรุ่งนี้หยุดเรียนจะโทรลาครูให้”

“หะ...หนูไปไหวค่ะ” เธอตอบพลางสะอื้นไห้ ก็มันหยุดร้องไห้ไม่ได้เลย

“เดินให้ไหวก่อนไหม? ฉีกขนาดนั้น!” เธอพลิกตัวจะหันหลังหนีเขา

“อ๊ะ ฮืออออออ หนูเจ็บบบบบบ” คือแค่พลิกตัวยังเจ็บขนาดนี้ เดินจะเจ็บขนาดไหน!

“เป็นไง! อวดดี!” เธอปิดปากร้องไห้ กลัวเขาก็กลัวแต่กลัวผีมากกว่า