ตอนที่ 4 - น้องไม่ใหม่ (ไม่มี18+)

ราวกับไปออกศึกสงคราม ผจญภัยในดงกาม เมย์แทบจะลุกไม่ขึ้น ปวดเมื่อยกล้ามเนื้อตามตัว ยิ่งไปกว่านั้น ปากเจ่อ ตาโหล ผมเผ้ายุ่งเหยิงรุงรัง เนื้อตัวมีแต่รอยจ้ำ แถมที่ก้นยังมีรอยแดงๆ ที่เจ้าสองหนุ่มนั้น บีบตบอย่างเมามัน

“เออ... เอากันไม่ถนอมกันเล้ย” เมย์บ่นเพียงลำพัง อย่างไม่ค่อยพอใจจนคิ้วเปลือยเครื่องสำอางขมวดหงิก และดันมาฉุดคิดเรื่องน้ำเสียงเมื่อสักครู่ น้ำเสียงเธอเปลี่ยนไป แสบแห้งราวกับคนเป็นหวัดภูมิแพ้

“เฮ้อ... หาน้ำอุ่นดื่มเสียหน่อย คอแห้งจริงๆ” เมย์ยังรู้สึกหนืดๆ ลำคอเลย เมื่อวานเจ้าหนุ่มหล่อนั้น ระเบิดน้ำกามพุ่งในลำคอจนทะลักล้นออกมาจากปาก อาบร่างเธอได้เยอะดีก็จริง เห็นทีต้องอุ่นน้ำเดือดชงกาแฟล้างคอเสียหน่อย

เมย์เดินเปลือยเปล่าหลังอาบน้ำเมื่อวาน ก็ล้มพับนอนหลับเป็นตาย ถึงจะหันมองนาฬิกาเช้านี้ เธอคงไปทำงานไม่ทันแล้วล่ะ ถ้ารุ่นน้องจะโทรศัพท์มา ก็ต้องบอกไปว่าป่วยไม่สบายเสียแล้วล่ะ แววตาละสายตาจากนาฬิกาบนผนังห้องเช่าส่วนตัว กำลังตระเตรียมกาแฟเพื่อดื่มอุ่นคอเสียหน่อย

เสียงมือถือดังกระหน่ำ ส่งผลให้เมย์ในสั่นจนกระตุกไปถึงท้องน้อย หญิงสาวจึงเดินเท้าไปยังเชื่องช้า เพราะเมื่อวานรับศึกหนักถึงสองยก เกือบจะออกจากสังเวียนเตียงสปริงไม่ได้เสียแล้ว

“สวัสดีค่ะ พี่เมย์ ฤดีเองนะคะ วันนี้พี่เมย์ไม่มาทำงานหรอคะ?” รุ่นน้องสุดน่ารักของเธอโทรมาหาด้วยความเป็นห่วง

“พี่ไม่ค่อยสบาย เสียงเปลี่ยนเลย วันนี้พี่หยุดพักวันหนึ่งนะ พรุ่งนี้ถ้าอาการดีขึ้น พี่จะไปทำงานตามปกติ ฝากขอโทษทุกๆ คนด้วยนะ” เมย์ตอบอย่างคล่องแคล่ว ราวกับเป็นเรื่องจริง แต่ความจริงไม่ควรให้ใครได้รู้เลย เรื่องส่วนตัวของเธอเมื่อคืนวานนี้

“ไปหาหมอ ทานข้าวทานยา หายป่วยไวๆ นะคะ พี่เมย์” ฤดีกล่าวน้ำเสียงหวานใส เป็นครั้งแรกที่เมย์ได้ยินเสียงรุ่นน้องโทรเข้ามือถือเธอเป็นครั้งแรก ถึงว่าเรตติ้งของฤดีก็เริ่มจะดีขึ้น ส่วนเธอยังคงเป็นดาวลอยค้างอยู่บนฟ้าในบริษัท

“ขอบใจจ้า ฤดี พี่ขอตัวไปพักนะ” เมย์ตอบน้ำเสียงแผ่วเบา ปลายสายพักกดวางสายมือถือ จนหน้าเกือบแดงระเรื่อ

“พี่เมย์เป็นไงบ้างอ่ะ ฤดี?” กระตั้วถามเพราะครั้งสุดท้าย คุยกันเมื่อวานหลังเลิกงาน เมย์บอกว่ามีนัดที่อื่น

“พี่เมย์ไม่มาทำงานหรอก ไม่สบายมาก เสียงเปลี่ยนเลย แต่... เสียงยังเซ็กซี่กว่าเดิมอีก” ฤดีบอกจนตัวเองก็เขินอายเสียเอง ว่าเธอคิดไปเองหรือเปล่า

ในขณะพนักงานคนอื่นๆ เริ่มจะคิดว่าฤดีคิดอะไรของเธอนะ เกี่ยวกับเมย์... สายตาพนักงานทุกๆ คนมองฤดีเป็นคนแบบนี้ไปได้ยังไง

“ชอบเสียงพี่เมย์ล่ะสิ ก็แน่นอนล่ะ เสียงพี่เมย์ขั้นเทพนะ บางทีผมก็อยากจะฟังเสียงอย่างอื่นพี่เมย์บ้าง” กระตั้วออกความเห็นส่วนตัว ทำให้ฤดีหันมามองกระตั้วไม่ค่อยพอใจ

“คิดอะไรแย่ๆ ถึงว่าพี่เมย์ไม่กล้าคบใครเลย ตั้งแต่เข้ามาทำงาน” ฤดีก็พอจะสังเกตรุ่นพี่มานาน เมื่อได้เวลาทำงาน พนักงานหลายๆ คนต่างสลายตัว ประจำตำแหน่ง รับโทรศัพท์เริ่มการทำงานตามปกติ...

******

“วันนี้เมย์ไม่มารึ?” ผู้จัดการหันไปถามฤดี ซึ่งน่าจะสนิทกับเมย์ที่สุดแล้ว เพราะเขาเดินเข้ามาตรวจตราพนักงาน พร้อมกับพนักงานชายคนใหม่ เพิ่งจะสอบสัมภาษณ์ผ่าน และกำลังจะบรรจุทำงานวันนี้วันแรก

“พี่เมย์ไม่สบายค่ะ บอส ฤดีโทรไปหาแล้วค่ะ”

“ตั้งใจว่าจะให้เมย์สอนงานเด็กใหม่เสียหน่อย คงจะต้องเป็นวันพรุ่งนี้สินะ ฤดีโทรบอกเมย์ด้วยนะ ว่าพรุ่งนี้มีเด็กใหม่ให้เทรนด์งาน” ผู้จัดการหัวแสงอาทิตย์ ใส่แว่นตากรอบดำ เป็นจุดเด่นของบริษัทนี้ เมื่อเห็นที่ใด นั้นคือบอสใหญ่คุมพนักงานส่วนนี้

“ได้ค่ะ บอส” ฤดีหันไปมองพนักงานใหม่ ตั้งใจจะจดจำ เพราะอาจจะต้องทำงานร่วมกันอีกระยะยาว

เขาเป็นชายรูปลักษณ์หน้าตาดี ฤดีเลยคิดไปต่างๆ นาๆ ว่าเสียงเขาจะดีด้วยหรือเปล่า หน้านวลๆ ใสๆ รูปร่างเล็กบาง กะทัดรัดเกือบจะเหมือนผู้หญิง เขาช่างดูดีจนฤดีคิดว่าน่าจะคบหาเป็นเพื่อนกันได้

“ไอตั้ว มึงทำงานที่นี่เองรึ? ไหนบอกว่า อยู่แอล.เอ.ไง?” เสียงเขาดังใหญ่ใช้ได้ แต่ทว่าจะรู้จักกับกระตั้วมาก่อนแล้ว

“เฮ้ย ... มึง... ไอ้... ไอ้... เว้ย เชี้ยเอ้ย... มึงมานี่ได้ไงวะ?” กระตั้วตกใจจนออกชื่อเพื่อนสุดแสบ ตัวกวนประจำห้องเรียนไม่ออก เพราะเจ้านี่ฤทธิ์เยอะ แสบสุดกวน

สีหน้าของฤดีหันมองไปทางกระตั้วอย่างสับสน สลับกลับมาทางพนักงานใหม่ อย่างแปลกประหลาดใจ

“เอ่อ... ขอโทษนะคะ ชื่ออะไรหรอคะ?”

“เรียกผมแค่ -อุเทน- พอ” น้ำเสียงขึงขัง เข้มหล่อ หน้าตาไม่ค่อยจะสบอารมณ์ หลังจากโดนเพื่อนหลอก บอกว่าทำงานแอล.เอ. แต่ดันมาเจอในกทม.

“พี่ตั้ว... รู้จักกับอุเทนด้วยหรอ?” ฤดีหันไปถามสีหน้ายิ้มแย้ม ทั้งหล่อ เสียงดี ห้าวอีกต่างหาก ฤดีรู้สึกอยากรู้จัก

“ฤดีอย่าไปคบมันเลย ไอนี่... ไปไหนมีแต่เรื่อง” กระตั้วบอกฤดีให้อยู่ห่าง จนไม่อยากจะออกชื่อ

ตอนเรียนช่างกับเพื่อนด้วยกัน อุเทนก็เอาเรื่องพอๆ กับชื่อปวช.ที่เรียน... ก้าวร้าวสุดๆ ยกพวกตีกัน แถมหญิงก็มาติดอีก ไม่รู้ทำบุญมาด้วยอะไร ทำให้กระตั้วกลายเป็นดาวอับแสงในสมัยเรียน

“ไอตั้ว เพื่อนร๊ากกกก ไหนมึงมาคุยกับกูสองคนหน่อยดิ๊” อุเทนเห็นว่าบอสเดินออกไปจากห้องแล้ว เขาจึงเดินเหยาะกระหยิ่มยิ้ม พลางไปตบไหล่แรงๆ แล้วดึงตัวเพื่อนออกมาจากเครื่องรับโทรศัพท์ประจำตำแหน่ง มีเรื่องต้องเคลียร์กัน

“นานๆ พี่ตั้วเจอเพื่อน ก็คุยกันเสียหน่อยก็ดีนะคะ” ฤดียิ้มแย้มอวยพร เป็นเธอก็อยากจะเจอเพื่อนสมัยเรียนแบบพี่กระตั้วเหมือนกัน

แต่สีหน้าของกระตั้วไม่โอเคเมื่อถูกอุเทนดึงตัวออกไปแบบนั้น เขารู้ดีว่าจะต้องโดนอะไร ถ้าไม่ใช่ บาทาหนักๆ ของอุเทน

“เฮ้ย... มึงเพื่อนกัน โตๆ กันแล้วอย่ารุนแรงกับกูเลย ขอร้องล่ะ กูยังต้องทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเองอยู่นะเว้ย” กระตั้วร้องขอชีวิตอย่างสั่นกลัว เพราะคนอย่างอุเทนเดาอารมณ์ยาก กลายเป็นคนหงุดหงิดง่าย เอะอะก็เตะต่อยตบทุบ

“กูแค่อยากจะขอร้องมึงหน่อย ชีวิตกูเริ่มงานกับเขายาก มึงช่วยกูมีงานที่นี่หน่อยได้มั๊ย แล้วมันเรื่องอะไรกันวะ แทนที่กูจะได้ฝึกงานวันนี้ อีรุ่นพี่มึงหายหัวไปไหน น่าจะมาสอนงานกู .. กูจะได้เริ่มงานได้เร็วๆ ยิ่งขาดเงินอยู่”

อุเทนบอกน้ำเสียงนักเลง อันธพาลอย่างเก่าก่อน ตอนเรียนร่วมกับกระตั้ว เพื่อนกลัวจนตัวสั่น ยังดีที่รู้จักอุเทน หากเป็นคนอื่นคงจะกลัวจนขี้หดตดหาย ฉี่รถกางเกงไปนานสองนานแล้ว

“เขาบอกมึงแล้วหรอ? ว่าพี่เมย์จะเทรนด์งานให้มึง”

“เออ... กูเห็นรูป กูก็ถูกใจเลย เขามีผัวยังวะ?” อุเทนถามตรงๆ ห่ามๆ ดิบๆ

“เขายังไม่มีผัวหรอก แต่เคยเลิกกันตอนสมัยเรียนมหาวิทยาลัย แล้วแกก็ไม่เอาใครเลย มึงเทียบเขายากนะ กูบอกมึงก่อนเลย” กระตั้วแนะนำ แม้แต่ตัวเขาพยายามอยู่หลายครั้ง เมย์ไม่เคยลองรอยให้ง่ายๆ สักที

“พี่เมย์มึงเซ็กซ์เสื่อมหรือไงวะ แค่ผัวบอกเลิก”

“เปล่าหรอก พี่เมย์โดนผู้ชายหลอก มีเมียมีลูกอยู่ก่อน แต่หลอกฟันพี่เมย์อยู่หลายปี แกเลยขี้ระแวง” กระตั้วบอกรายละเอียดเท่าที่รู้จักกับเมย์มาสองปีกว่า... สีหน้าของอุเทนเริ่มจะสนใจรุ่นพี่คนนี้เสียแล้ว

“วันนี้เขาเป็นอะไรวะ? ไม่มาทำงาน”

“ฤดีคนเมื่อกี้ที่คุยกับมึงอ่ะ เขาโทรไปคุยกับพี่เมย์แล้ว แกป่วย พรุ่งนี้แกคงจะได้เจอแหละ เฮ้ย...สุภาพหน่อยนะ ปากหมาชวนกระทืบอย่างมึง เขาไม่เอาแน่...” กระตั้วบอกให้เขารู้ล่วงหน้า ถ้าสนใจ เดี๋ยวพี่เคลียร์ให้

“เออ ขอไกด์ไลน์มึงหน่อยก็แล้วกัน ถ้ามึงช่วยกู... รับรองกูมีของดีให้” อุเทนเริ่มปล่อยหัวไหลซึ่งบีบอยู่นาน พลางยืนยิ้มอย่างอารมณ์ดี มือซ้ายล้วงกระเป๋าอย่างพึงพอใจ ยิ้มแย้มจนกระตั้วเริ่มรู้สึกกลัวกว่าเดิม นี่มึงถูกใจสาวแก่หรือไงนะ

******

“แค๊กๆ ๆ” เมย์พยายามไอออกมา เจอกับเมือกขาวใสๆ หลุดออกมากับสเลด ก็เยอะอยู่ ถึงกับต้องล้างหน้าล้างตา กินยาขับเสลด จนกว่าน้ำเสียงเธอจะกลับมาเป็นปกติ น้ำร้อนอุ่นๆ กับอาหารเหลว น่าจะเหมาะกับลำคอสวยๆ ของเธอยามนี้

แม้มันจะเต็มไปด้วยร่องรอยจ้ำแดงๆ และช้ำเป็นบางที แต่พอนึกถึงเรื่องเมื่อคืน หญิงสาวก็เริ่มเข็ดเขี้ยวเสียเอง ยามเมื่อนึกถึงตอนที่ชายหนุ่มกำยำทั้งสองคนบุกเธอมาพร้อมกัน น้ำภายในเริ่มเดินอีกแล้ว

“ใจเย็นๆ หน่อย รู้ตัวว่าอยาก แต่สงสารปากกูบ้างนะ อีน้องสาว” เมย์บ่นกับความต้องการของตัวเอง ที่เอาแต่เรียกร้อง ไม่เห็นใจความเหน็ดเหนื่อยของเมย์เสียบ้างเลย ตามใจจนเสียงานจนได้ล่ะน๊า...

******

อุเทนเดินเตะฝุ่นกลับบ้าน พลันมองไปเห็นใบรับสมัครงานพาร์ทไทม์ แต่เบื้องหน้าคือผับผู้ชาย และการบริการค้ากามผู้ชาย สีหน้าของอุเทนเริ่มจะสนใจเล็กน้อย ไปถามรายละเอียดเสียหน่อย อาจจะเงินดีก็ได้ หลังจากวันนี้แห้วเรื่องฝึกงาน เพราะรุ่นพี่ของไอ้กระตั้วไม่อยู่

“ฉันเชื่อว่าคุณทำงานนี้ได้ค่ะ ร้านของเรายินดีต้อนรับพนักงานใหม่” เจ้าของร้านสาว ค้าบริการชายหนุ่ม เป็นสาวใหญ่ ช่ำชองในการคัดเลือกพนักงาน อีกอย่างลักษณะอุเทนก็เข้าตาเธอพอสมควร รูปลักษณ์ก็มีเสน่ห์ เธอจึงรับเขาเข้าทำงานไม่รีรอ

“ขอบคุณครับ แล้วผมจะต้องทำยังไงบ้างครับ?” อุเทนถามด้วยความสงสัย เป็นนักเลงหัวไม้ ใช้ความรุนแรงตัดสินใจ ต้องมาทำงานแนวนี้ มันก็หวิวๆ อยู่ แต่ลองเปลี่ยนแนวบ้าง ก็น่าพิสมัยลองดู

“แค่ตามใจลูกค้าสาวๆ ค่ะ อัตราเงินก้อนก็เข้าร้านค่ะ รอหักตอนครบเดือน ส่วนระหว่างบริการลูกค้าสาวๆ ก็รอรับทริปจากพวกเธอนะคะ” เจ้าของร้านสาวใหญ่เกริ่นอธิบายงานคร่าวๆ

“ถ้าไม่แน่ใจก็ลองสอบถามการทำงานกับ ดาวประจำร้านได้เลยนะ เขายืนอยู่ทางนั้น เขายินดีให้คำปรึกษาได้อยู่แล้วล่ะ สำหรับเด็กใหม่” สาวใหญ่กล่าวแนะนำ สีหน้ายิ้มแย้ม ซึ่งแต่งแต้มไปด้วยเครื่องสำอางค์แน่น ราวกับเล่นงิ้ว

“ขอบคุณครับเจ๊ใหญ่” อุเทนยกมือไหว้ ก่อนจะพาตัวเองไปปรึกษากับ นักรักประจำร้าน ท่าทางจะรวยจากการเทคแคร์สาวๆ พอสมควร อุเทนจึงเริ่มศึกษางานในคืนนี้ ก่อนที่จะวางแผนว่า พรุ่งนี้ตอนเช้าจะไปฝึกงานรับโทรศัพท์กับรุ่นพี่

เขาตั้งใจจะปฏิเสธงานรับโทรศัพท์ก็ได้ แต่เมื่อเห็นรูปรุ่นพี่ของกระตั้วแล้ว เขารู้สึกต้องตาต้องใจ หน้าตาสวย แล้วหุ่นจะเซ็กซี่ขนาดไหน ถ้าเขาจะต้องแห้วเรื่องรุ่นพี่ของกระตั้ว แค่ออกจากงานรับโทรศัพท์ แล้วมาทำงานกลางคืนในร้าน

ก็อาจจะได้เงินดีกว่าทำงานกลางวัน อุเทนไม่ค่อยคิดอะไรเยอะ หลังจากใช้ความรุนแรงกับการเป็นอันธพาลมาเยอะ ขอทำงานสบายๆ และได้เงินเป็นฟ้อนๆ ก็พอ....

******