เซอร์ไพรส์

สุดท้ายเธอก็ต้องอยู่ที่คอนโดของลุงข้างบ้านอยู่ดี.. ตอนนั้นเธอก็อุตส่าห์บอกไปแล้วว่าเธอพร้อมไปอยู่ที่อื่นแต่ดูเหมือนว่าลุงข้างบ้านจะมีปัญหาหรือเพราะว่าเขาอยากจะให้เธอช่วยจ่ายค่าเช่าเหรอ? ไม่หรอกมั้งเพราะดูๆ แล้วเขาก็มีเงินเยอะกว่าเธอเยอะเลย.. 

ก๊อกๆ

“ออกมาคุยกับฉันหน่อย…”

เฮ้อ.. ไม่น่านึกถึงเลย.. นึกทีไรแล้วเธอรู้สึกว่าเขาคล้ายกับสัมภเวสี.. แค่คิดก็โผล่มาขอส่วนบุญแล้ว.. 

ตึกตึกตึก…

แกร๊ก….

“มีอะไรคะ?”

“ออกมาคุยดีๆ หรืออยากให้ฉันเข้าไป?” 

ตึกตึก… แกร๊ก…

“ว่ามาค่ะ” เป็นบ้าเหรอ? รึยังไง?

“นี่เธอ.. ควรมีมารยาทกับฉันหน่อยนะ อายุของเธอก็ห่างจากฉันตั้งหลายปี.. และฉันเป็นเจ้าของคอนโดด้วย..”

“เรื่องนั้นฉันทราบค่ะว่าคุณเป็นเจ้าของคอนโด.. ฉันก็เสนอคุณไปแล้วว่าฉันจะไปอยู่ที่อื่นแต่คุณก็คัดค้าน.. และที่คุณบอกว่าคุณอายุมากกว่าฉัน ฉันทราบดีค่ะว่าคุณแก่ แล้วการที่คุณมารบกวนวันหยุดของฉันแบบนี้.. มันดูไม่มีมารยาทนะคะ…”

“นี่.. พ่อแม่เธอไม่สั่งสอนเหรอว่าควรจะพูดจากับคนที่มีอายุมากกว่ายังไง…”

เล่นถึงพ่อถึงแม่เลยเหรอ? เธอจำได้ว่าตั้งแต่เธอเกิดมาไม่มีใครทำให้เธอต่อล้อต่อเถียงได้มากมายเช่นเขามาก่อน… เขาคือคนแรก.. 

“สอนค่ะ แต่ฉันเลือกปฏิบัติ ถ้าคนไหนดีฉันก็ดีตอบถ้าคนไหน… (มองตั้งแต่หัวจรดเท้า) สันดานเสียฉันก็สันดานเสียตอบค่ะ.. แฟร์ดี ดีมาดีกลับ เลวมา เลวกลับ ไม่โกงค่ะ… มีแค่นี้ใช่ไหมคะที่จะพูดถ้าอย่างนั้นฉันกลับไปพักผ่อนต่อนะคะ ไม่อยากใช้พลังงานอันมีค่ากับเรื่องไร้สาระของคุณ…”

ตึกตึก… ปัง…

ปริบๆ 

“นี้.. ออกมาคุยกันนะ ออกมาไง…”

ครืด.. 

แล้วนั่น.. ทำอะไร? อย่าบอกนะว่าเลื่อนโซฟามาบังประตูเอาไว้.. แสบนักนะ เขาไม่น่าคิดว่ายัยเด็กนี้จะเรียบร้อยหงิมๆ หรือว่าสงบปากสงบคำเลย.. คิดผิด คิดผิดอย่างมาก…

“ฝากไว้ก่อนเถอะ..”

“ไม่รับฝากค่ะเปลืองพื้นที่สำคัญๆ ในชีวิต..” 

ฮึย…

………

“หนูมิ้นท์.. มาเร็วๆ วันนี้ยายมีขนมมาฝากด้วยยายทำเองเลยนะ.. ดูสิขนมใส่ไส้.. อร่อยมากๆ ด้วย.. มาๆ ” 

^_^

“มาเช้ากว่าหนูอีกนะคะเนี่ย.. เดี๋ยวหนูเอาไปเก็บใส่ในตู้เย็นก่อนนะคะ เที่ยงๆ ค่อยเอาออกมาทานกัน ชวนพี่ๆ แล้วก็คุณตาคุณยายทั้งหลายมาทานด้วยกันน่าจะสนุกค่ะ.. วันนี้เรามีนัดทำอะไรกันเอ่ย…” เธอชอบที่นี่มาก.. บ้านพักคนชราที่นี่ทำดีมากๆ คุณตาคุณยายทั้งหลายท่านมีความสุขสุดๆ ที่ได้มาที่นี่ พวกท่านไม่ได้รู้สึกเลยสักนิดว่าพวกท่านโดดเดี่ยว.. พวกเราทุกคนต่างช่วยกันหากิจกรรมต่างๆ มาคลายเครียดและพวกเราทุกคนก็ทำร่วมกันด้วย.. พวกเราสนุกสนานกันทุกคนพวกท่านเลยไม่เบื่อที่จะมาที่นี่เลยสักนิด…

“จำได้สิ วันนี้พวกเราจะวาดรูปกัน..” 

“ใช่แล้วค่ะ.. วันนี้พวกเรามีนัดวาดรูปกัน.. เดี๋ยวมิ้นท์ไปดูอุปกรณ์ก่อนนะคะ..” 

“มาเร็วๆ นะลูก ยายคิดถึง..”

^_^

“ค่า… จะรีบมาเลยค่ะ…”

เรื่องวาดรูปทำกิจกรรมต่างๆ เธอได้คุยกับหัวหน้าใหญ่แล้วและหัวหน้าใหญ่ก็นำเรื่องไปปรึกษากับเจ้าของที่นี่.. ผลลัพธ์ก็คือ… อนุญาต หัวหน้าชมเธอด้วยว่าเธอไม่เคยคิดถึงเรื่องแบบนี้มาก่อน และนั่นเลยทำให้เจ้าของที่นี่ได้ส่งแบบสอบถามลูกน้องทุกคนว่าควรจะปรับหรือเพิ่มกิจกรรมอะไรส่วนไหนบ้าง.. และสุดท้ายก็ออกมาเป็นผลดีกับทุกคนทั้งคุณตาคุณยายและพวกเธอ.. เพราะทุกอาทิตย์เจ้าของที่นี่จะมีวงดนตรีมาคอยขับกล่อมให้พวกคุณตาคุณยายฟัง และมีกิจกรรมที่ทำให้คุณตาคุณยายทั้งหลายผ่อนคลาย… เธอว่าดีนะ

“มาแล้วค่ะ.. คุณตาคุณยายจะวาดรูปอะไรกันดีคะ.. ส่วนมิ้นท์… วาดรูปไม่เป็นนะคะ ไม่มีความสามารถในทางนี้เลย…”

ฮ่าๆๆ

“เดี๋ยวยายขอคิดดูก่อนก็แล้วกันเพราะยายเองก็ไม่ได้วาดรูปมานานแล้ว…”

ตึกตึก…

“คุณยายครับ..”

ขวับ…

ไม่เพียงแค่เธอที่หันไปยังทิศทางของเสียง แต่ว่าคุณตาคุณยายทั้งหลายก็พากันหันไปยังทิศทางเดียวกันกับเธอทุกคนเลย.. และสิ่งที่เธอเห็นก็คือผู้ชายรูปร่างสูงโปร่ง ถึงแม้ว่าเขาจะแต่งตัวธรรมดาๆ เสื้อยืดกางเกงยีน แต่เขาก็ยังคงดูดีและดูก็รู้ว่าน่าจะเป็นคนที่มีฐานะทางครอบครัวในระดับหนึ่ง…

“ตาพีท..”

“คุณยาย… มาแล้วครับ พีทมาแล้ว..” 

^_^

“หนูมิ้นท์ๆ ตาพีทหลานยาย… ตาพีทสัญญากับยายไว้ว่าจะแวะมาหามาเล่นกับยายน่ะ…”

“อ๋อ.. ค่ะ สวัสดีค่ะ…”

“สวัสดีครับคุณมิ้นท์ ในที่สุดผมก็ได้เห็นคนมิ้นท์ตัวจริงเสียที คุณยายพูดให้ผมฟังบ่อยมากเลยครับว่าคุณมิ้นท์น่ารัก พูดเพราะ นิสัยดี…”

0//0

“เอ่อ.. ก็ไม่ขนาดนั้นค่ะ.. แฮะๆ ขอบคุณนะคะ.. ถ้าอย่างนั้น.. คุณพีทน่าจะเป็นผู้ช่วยของพวกเราได้เป็นอย่างดีเลยค่ะ..” 

“ยินดีครับ.. กำลังจะวาดรูปกันอยู่เหรอครับ?”

“ใช่ค่ะ วันนี้พวกเรามีนัดวาดรูปกันค่ะ…” 

“งั้น.. ผมขอวาดด้วยนะครับ…”

“ตามสบายค่ะเดี๋ยวมิ้นท์จะเป็นผู้ชมที่ดีค่ะ” 

“คุณมิ้นท์วาดไม่เป็นเหรอครับ?”

แฮะๆ

“ไม่เลยค่ะ.. ไม่เป็นเลยแค่วงกลมมิ้นท์ยังวาดไม่กลมเลยค่ะ แบบว่าจะวงกลมกี่โมง.. อะไรทำนองนี้ค่ะ..”

ฮ่าๆๆ

“โอเคครับ.. โอเค บางครั้งคนสวยคนน่ารักก็ไม่จำเป็นต้องทำเป็นทุกอย่างนะครับ..”

^_^ / 0//0

………

งืด… งืด….

“ค่ะคุณพ่อ…”

“ตอนเย็นกลับบ้านหน่อยนะ…”

“มีอะไรรึเปล่าคะ?”

“พ่อบอกให้กลับก็กลับเถอะน่า… จะถามอะไรเยอะแยะ…”

“ค่ะ…” 

มีอะไรรึเปล่านะทำไมถึงให้เธอกลับบ้าน.. หรือว่าพ่อจะคุยเรื่องเงินเดือน.. แต่เธอพึ่งจะทำงานที่นี่ได้ไม่นานและเงินเดือนก็ไม่ได้มากเหมือนที่เคยด้วย.. แต่ไม่เป็นไร ค่อยว่ากัน ตอนนี้ขอดูแลคุณตาคุณยายทั้งหลายก่อน.. ต้องแยกแยะระหว่างเรื่องส่วนตัวกับเรื่องงานออกจากกัน.. 

~~~~~~~~

คอนโด….

เป็นเรื่องเซอร์ไพส์มาก… เซอร์ไพสสุดๆ .. พี่มายด์… พี่มายด์กลับมาแล้ว.. เมื่อก่อนพี่มายด์ไปอยู่ที่ไหน.. แล้วทำไมพึ่งจะมา ถ้าพี่มายด์กลับมาก่อนเธอก็คงไม่ต้องมาทำหน้าที่ตรงนี้.. การกลับมาของพี่มายด์มันคือเรื่องดีใช่ไหม? แล้วการแต่งงานของเธอกับลุงข้างบ้าน.. มันจะสิ้นสุดลงรึเปล่านะ.. แล้วถ้ามันสิ้นสุดแล้ว.. หนี้สินต่างๆ มันจะเป็นยังไงกัน… พวกเราจะต้องรับผิดชอบต่อรึเปล่า…

“นี้… นี้….”

อะไรวะ.. ไม่เห็นเขาจริงดิ? นี่ยัยเด็กนั่นมองไม่เห็นเขาจริงๆ หรือแกล้งวะ? แล้วไอ้ท่าทางเหมือนคนกำลังจะตายแบบนั้นมันคืออะไร? เป็นอะไร? หรือโดนใครทำร้ายมา? แล้วกูจะมาสนใจทำไมเนี่ยมันเรื่องของยัยนั่นนิ… 

ตู๊ด.. ตู๊ด….

“รับสักทีนะไอ้ทัต…”

“คุณไคล์มีอะไรครับ?”

“ช่วยสืบๆ เรื่องของยัยเด็กมิ้นท์ให้ที.. ช่วงนี้นะ เอาช่วงนี้.. สืบดูว่าเจ้าตัวเป็นอะไร ทำอะไร และมีปัญหาอะไร..”

“แล้วทำไมคุณไคล์ไม่เดินเข้าไปถามเลยล่ะครับทั้งที่อยู่บ้านเดียวกันแท้ๆ คุณไคล์เป็นสามีนะครับทำไมต้องทำเรื่องง่ายให้เป็นเรื่องยากด้วย..”

“ไอ้ทัต.. มันจะมากเกินไปแล้วนะเว้ย..” 

“มันไม่มากเลยครับคุณไคล์ แค่คุณไคล์พูดดีๆ และลองเข้าไปถามก็น่าจะรู้แล้วมันง่ายนิดเดียวเอง..”

“ไอ้ทัต.. ตกลงมึงจะทำให้กูรึเปล่า…”

“ไม่ครับ.. ผมมีงานอย่างอื่นที่จะต้องทำ..” 

………

“ทัต.. ช่วยฉันหน่อยนะ.. ช่วงนี้ยัยเด็กนั่นดูแปลกๆ …”

“แล้วทำไมคุณไคล์ไม่ถามคุณมิ้นท์เลยล่ะครับ..”

“แกคิดว่ายัยเด็กนั่นจะบอกฉันเหรอวะ?”

“ผมจะไปรู้ได้ยังไงล่ะครับ ถ้าคุณไคล์พูดดีๆ บางทีคุณมิ้นท์ก็อาจจะพูดจาดีๆ ตอบก็ได้นะครับ..” เรื่องแค่นี้ทำไมคุณไคล์ต้องทำให้เป็นเรื่องยากด้วย.. แค่นี้เองนะเอาจริงๆ มันจะยากตรงไหนกัน.. ถ้าเจ้านายของเขาไม่เล่นตัวและทำโอหังยอมลดทิฐิลงมาสักนิด.. แค่นี้ก็น่าจะรู้แล้วไหมว่าคุณมิ้นท์เป็นอะไร…

“ทัต.. ช่วยหน่อยนะ.. นะๆ ทัตเพื่อนยาก ทัตน้องรัก…”

“ผมไม่อยากเป็นเพื่อนยาก ผมไม่อยากเป็นน้องรักของคุณไคล์เลยครับ.. มันน่ากลัว…” 

“ไอ้ทัต.. ขอร้องนะ ฉันแค่อยากรู้นิดเดียวเองว่ายัยเด็กนั่นเป็นอะไรทำไมช่วงนี้ไม่ค่อยต่อปากต่อคำกับฉัน.. แค่นี้เอง.. นะๆ เดี๋ยวให้ค่าเหนื่อยเพิ่ม..”

“คุณไคล์เห็นผมเป็นพวกหน้าเงินเหรอครับ?”

“สามหมื่น…”

ขวับ…

“คุณไคล์..”

“สามหมื่นห้า…”

“ตกลง..”

ฮึ.. ไอ้หน้าเงินเอ๊ย… ขอให้มีเมียแล้วเมียแกเก็บเงินทุกบาทและเมียให้เงินแกกินข้าววันละร้อย…