Kabanata 67

Tahimik akong naglalakad sa kahabaan ng hallway ng ospital, dala ang clipboard ni Crisanto Villanueva.

Paminsan-minsang ko ring binubuka ang bibig ko, makahinga lang ako ng maayos.

“Doctor Cherry, okay ka lang ba?” tanong ni Nurse Lea habang kasabay ko.

Napangiti ako ng pilit. “Ayos lang ako.”

Pero sa loob-loob ko, ang bigat. Para akong nakabaon sa buhangin. Ramdam na ramdam ko ang pressure sa aking dibdib.

Paano ba naman…papunta na naman ako sa kwarto ng taong ayaw ko na sanang makita buong buhay— ang taong dahilan kung bakit muling namayani ang sakit ng sugat ng pag-abandona sa akin.

Dahan-dahan kong pinihit ang doorknob.

Pagkapasok ko, una kong nakita ang isang babae, nakaupo sa tabi ng kama. Nakatagilid ito, naghihiwa ng mansanas.

“Nasaan pala ang Mama mo?” Saktong ‘yon ang narinig ko, pagpasok ko.

Isang mapait na nangiti ang muntik nang sumilay sa labi ko. Makita ko ba naman ang aking kapatid—kapatid sa ama na ako lang ang nakakaalam.

Tumayo naman ang babae, ngumiti sa akin pero