CHAPTER 5

       CHAPTER 5

Nagulat ang lahat ng narito sa book signing ko. Isang malakas na putok na nanggagaling sa hindi ko malaman. Kasabay ng pagputok na iyon ay ang paghapdi ng  braso ko. 

Nagulat ang mga body guards sa nangyari kaya agad silang nagsilapit sa akin. Ang iba ay pinpilit lumapit sa akin ngunit hindi makalapit dahil hinaharang sila ng mga body guards. Nagkagulo ang mga tao. Si Kio ang unang lumapit sa akin nang makarinig ng putok at deretso sa  braso ko tumama ang bala. Napa       hawak ako rito sapagkat kumikirot. Nakita ko ang pagdaloy ng dugo ko sa braso. 

Ang mga staff naman na naka-assign sa book signing ko ay lumapit sa akin. Tumawag narin silang ambulansya. Si Rina naman ay nag-papanic. Tumawag siya sa manager namin sa kompanya. Nakita ko ang pag-aalala sa mga mata ng mga taong narito ngayon. Gusto man nilang lumapit ay hindi pwede. Napapalibutan na ako ng maraming guards. Ang ibang guard ay hinanap na saan nanggaling ang putok ng baril. 

"Don't sleep okay?" Nag-aalalang sabi naman ni Kio. 

"It's painful," sabi ko naman. Bigla niya akong binuhat na parang pa-bridal. Lahat ng mga tao ay nakatingin sa amin. 

"Nabaril siya sa braso,"

"Sana ayos lang si miss,"

"Grabi naman sila kailangan talaga ipapatay?"

Ilan sa mga bulungan na narinig ko mula sa mga kumpulan ng tao. Matagumpay naman akong naisakay  ni Kio sa sasakyan namin. Saka nagmaneho patungong ospital. Mayroong mga nakasunod na guard sa amin. 

Nang makarating kami sa pinaka-malapit na ospital ay agad akong inihiga sa isang stretcher. 

"Emergency! Emergency!" Hiyaw ng mga nurse na may hawak sa akin. Pumipikit-pikit na ang mga mata ko. Naaninag ko naman ang mga taong naka-tingin sa akin. Mga nagbubulungan naman ang iba. Siguro kilala ako ng ilan sa mga naritong pasyente. 

Sobrang sakit na ng braso ko at gusto ko nang matulog.

"What happen to her?" Rinig kong tanong ng doktor.

"Nabaril po siya," sagot naman ni Kio. 

"Sir hindi ka na pwede rito. Mag-antay ka nalang diyan," bilin rin ng doktor. Nang umpisahan na nilang tanggalin ang bala sa braso ko ay hindi na kinaya ng mata ko. Nakatulog na ako. 

Nagising ako nang may narinig akong ingay. 

"HINDI NIYO NAHANAP? HUMANAP KAYONG EBIDENSYA PARA MAHANAP ANG NAG-ASSASSIN SA ANAK KO," rinig kong hiyaw ng pinaka-ayaw kong boses. Makirot pa rin ang aking braso.

"I am so sorry tito. Hindi ko naprotektahan si Celine," rinig kong naman na paghingi ng tawad ni Kio kay Daddy. 

"Hindi mo kasalanan ito Kio," biglang sabi ko naman. Dahan dahan akong bumangon  para umupo. 

"Gising ka na anak," lumingon sila sa akin at tuwang-tuwa at nagising na ako.

"You're awake," lumapit naman si Kio sa akin.

"Hindi mo kasalanan ang nangyari. Kasalanan ito ng taong iyan," galit na itinuro ko ang daddy ko. 

"Hindi niya kasalanan ito, Celine," ipinagtatagol naman ni Kio si daddy. 

"No, this is his fault," tinuro ko ulit si  daddy. Nakita ko ang pagyuko nito. 

"This is your fault. Because of that sh*t bussiness I was almost die!" Hiyaw ko sa kaniya.

"I am so sorry," napaluhod na sabi niya habang hawak ang dalawang kamay ko. Kinuha ko sa kaniya ang mga kamay ko. 

"I almost die, i almost!" nanggigil na sabi ko sa kaniya habang dinuduro siya. Napaiyak na rin ako dahil nga naalala ko nanaman ang nakaraan.

"Ikaw ang gusto nilang gantihan pero ako ang muntikang mamatay," hiyaw ko pa sa kaniya. Hindi ko na kaya. 

"Leave me now," mahinahon na sabi ko saka ako humarap sa bintana. Nakita kong gabi na pala sa labas.

"I am sorry," huling mga salitang binanggit niya bago umalis. 

"You don't need to blame him," rinig kong sabi ng katabi ko. 

"Kasalanan niya lahat ng ito," giit ko sa kaniya nang hindi siya nililingon. 

"Bibili akong pagkain," pagsuko niya sa akin na sa tingin ko bagsak ang kaniyang balikat. 

"Okay," sagot ko naman.

"What do you want?" Tanong niya.

"Anything," sagot ko naman sa kaniya. 

Narinig ko ang pagsara ng pinto kaya alam kong lumabas na siya.  Binuksan ko naman ang TV.

"Nabaril ang sikat na writer na si Miss Celine. Hindi pa matukoy kung sino ang namaril sapagkat hindi pa ito nahuhuli. Hindi pa rin alam ang dahilan. Sa ngayon siya ay nagpapahinga sa isang pribadong ospital," sabi ng reporter. Nakita ko ang pagbuhat ni Kio sa akin sa screen ng tv. Pinatay ko nalang ang tv dahil naiinis lang ako. 

Pati ako ay nadamay. Wala akong kasalanan at ginagawa. 

Bigla naman nag-ring ang phone ko. 

"Hello," sagot ko kay Rina sa call. 

"Ang book signing mo ay hindi na itutuloy pero ang mga aklat ay pipirmahan mo bago idistribute," sabi ni Rina. 

"Sige salamat," sabi ko naman sa kaniya. Pinatay ko ang call niya. 

Maya-maya ay may pumasok na nurse. Nakangiti itong tumingin sa akin. May kinalikot muna siya sa akin saka ako pina-inom ng gamot. 

"Inumin mo iyan para hindi mo maramdaman ang kirot ng sugat mo," sabi niyang nakangiti. Ininom ko naman ang gamot na ibinigay niya. Nakita kong may inilabas siya, isang librong isinulat ko, alam ko iyon dahil sa book cover. 

"Pwede po i-sign niyo po ito? Idol ko po kayo sobra," masayang sabi niya. Nginitian ko naman siya.

"Pahinging ballpen," sabi ko. Ibinigay niya ang ballpen niya saka ang aklat niya. Pinirmahan ko iyon saka siya nag-papicture sa akin. Sobrang saya niya. Iyon ang nakita ko. 

"Salamat po miss napaka-bait niyo po talaga," sabi niya saka nakipag shakehands. Ngunit nakalimutan niya atang may sugat ako sa braso. 

"Ay sorry po," nagpiece sign pa siya sa akin. Natawa naman ako sa kaniya. 

"It's okay," sabi ko. Lumabas naman siya ng kwarto ko at saka pumasok si Kio na may bitbit na naka-plastic. 

"Ang tagal mo," sabi ko sa kaniya. 

"Sorry naman po senyorita," sabi niya. Tumawa naman siya. 

Nakita kong nilapag niya ang biniling pagkain  saka kami kumain dalawa. Tawanan lang habang kumakain kaming dalawa. Mabilis lang kaming natapos kumain. Siya na nagtapon sa basurahan ng pinagkainan namin.  

Natahimik kami sa loob ng kwarto kong ito kaya napagpasyahan naming lumabas. 

Paglabas namin ay nakita ko ang pagtingin ng mga pasyente sa akin. Tinitingnan nila ako ng may paghanga. Habang naglalakad ako may lumapit sa akin. Isang 15 years old na naka-wheel chair. 

"Hello po favorite writer kita. Pwede pong papirma nito?" iniabot niya ang mafia book ko. 

Nginitian ko siya saka humingi ng ballpen kay Kio. Binigyan niya naman ako saka ko pinirmahan ang book. Nag-papicture siya sa akin. Nginitian ko naman siya. 

"Salamat po," sabi ng bata sa akin. Nagsilapitan na rin ang iba sa akin  kaya naman lumapit ang ibang nurse para ayusin. 

Nakapag-papicture naman ako sakanila kaya naging maaayos naman.