Chapter 5

Kinagabihan, sinubukan kong gawan ng paraan para mapaamo ko si sir Fiandro. Sinimulan ko na sa pagluluto ng hapunan niya. Dahil ako naman ang nakatoka sa kusina, ako na ang bahala kung ano ang pwedeng makapagpalambot kay sir Fiandro kapag natikman niya ang luto ko.

"Hmm... ang bango naman niyan," puri ng kapwa ko kasambahay na nandito sa kusina. Siya ang tumulong sa 'kin para mag-prepare ng lahat ng lulutuin ko.

"Sigurado kayang magugustuhan 'to ni sir Fiandro?" tanong ko.

"Naku! Imposible namang hindi. Siguradong sigurado ako na magugustuhan niya 'yan. Walang duda," sagot naman nito. Napangiti ako nang malapad at tinuon ko ang atensyon ko sa iba ko pang niluluto.

Halos kwarenta'y singkong oras ang tinagal ko at isa-isa ko ng nilagay sa lalagyanan ang mga niluto kong ulam. Hinain ko na rin 'yon sa hapag-kainan.

"G-Good evening po, sir," pagbati ko nang makarating si sir sa hapag-kainan. Hindi niya ako binati pabalik at tanging seryosong tingin ang binato sa 'kin.

Naupo si sir Fiandro at sandaling tinignan ang mga niluto ko. Hindi siya nagsalita. Sa tingin ko, nagugutom na siya ngayon dahil masasarap ang nakahain sa mesa.

Balak ko siyang sandukan ng kanin pero agad niyang kinuha ang lalagyanan.

"Kaya kong gawin 'to. Umalis ka at baka mawalan ako ng gana," saad ni sir Fiandro sa 'kin.

"S-Sige po," sambit ko na lang at marahang tumango pababa. Matapos nito ay saka ako nagtungo sa kusina. Nagpunta ako sa gilid para marinig ko kung ano ang magiging komento niya sa hinain ko.

Dinig ko ang kalansing ng babasaging lalagyanan na tila nagsasandok na ng pagkain si sir Fiandro. Natutuwa ako at siguradong magugustuhan niya 'yon.

Nawala ang mga ngiti ko sa labi nang marinig ko ang pag-ubo ni sir Fiandro. Agad akong lumabas sa tinataguan ko upang puntahan siya.

"S-Sir? Sir Fiandro? Sir. Sir," pag-aalala kong tawag sa kaniya pero dire-diretso lang siya sa pag-ubo niya. "M-Manang Lucelle? Manang Lucelle! Pahingi po ng tulong!"

Dahil sa pagtawag ko sa pangalan ni Manang Lucelle, patakbo naman siyang nagtungo sa kinaroroonan namin. Agad niyang hinaplos ang likod ni sir Fiandro para mapakalma sa pag-ubo nito.

"Naku! May rashes si sir! Mercedes! A-Anong pinakain mo kay sir?!" nag-aalalang tanong ni Manang Lucelle kaya't mataas ang boses ng pananalita niya.

"B-Buttered shrimp po tsaka—"

"Jusko naman! Allergic si sir sa seafoods!" sambit naman ni Manang Lucelle.

Nakaramdam ako ng kaba at takot dahil sa nalaman ko. Yung mga kamay ko, nanlalamig na. Ang mga tuhod ko naman ay halos nanginginig na dahil sa nararamdaman ko.

"A-Ano pong ga—gagawin sa—"

"Tumawag kayo ng doktor! Bilis!" sagot ni Manang Lucelle. Agad namang kumilos ang isang kasambahay at siya na ang gumawa no'n.

D-Diyos ko! A-Ano 'tong ginawa ko?

NASA loob ng kwarto si Manang Lucelle, sir Fiandro at ang doktor, habang ako at ang ibang kasambahay ay naririto sa labas. Hinihintay ko kung kumusta ang kalagayan ni sir.

Nagbukas ang pinto at lumabas si Manang Lucelle. Seryoso ang mukha niya lalo nang maibaling niya ang tingin sa 'kin.

"Yung iba, magsipagbaba na kayo. Okay na si sir," pagbibigay alam ni Manang Lucelle. Doon ay nakahinga ako nang maluwag. "Mercedes, maiwan ka."

Sa seryosong tono ng pananalita ni Manang Lucelle, alam ko na ang mangyayari.

"Bakit mo pinakain si sir ng hipon? Kung hindi mo alam, allergic siya sa mga pagkaing pandagat. Hindi mo dapat siya pinapakain ng gano'n," panenermon sa 'kin ni Manang Lucelle.

"P-Pasensya na po. H-Hindi ko naman po sinasadya e. Hindi ko naman po alam na may—"

"Hindi pwedeng hindi mo alam. Dapat, inaalam mo. Bago ka kumilos, siguraduhin mo munang kabisado mo si sir Fiandro. Hindi yung basta-basta ka," sabi pa niya.

"M-Manang, pasensya na po talaga. H-Hindi niyo man lang po sinabi sa 'kin kanina. S-Sana po, nagkaroon man lang po ako ng kaunting ideya," paliwanag ko.

"Sinisisi mo ba ako?"

"Hindi naman po sa gano'n. Mukhang kayo po ang mas nakakaalam kung ano ang lahat kay sir Fiandro e. Sana man lang po, sabihin niyo po sa 'kin para po magawa ko nang maayos ang trabaho ko," paliwanag ko pa.

"Ikaw ang alalay, hindi ba? Kaya't trabaho mo ang alamin lahat sa binabantayan mo. Iligpit mo na ang mga pinagkainan sa ibaba at matulog ka na. Kailangan mo pang gumising nang maaga bukas para asikasuhin ang alaga mo," sabi ni Manang Lucelle habang naglalakad na siya pababa. Tinignan ko lang ang papalayo niyang katawan habang napapaisip sa sarili.

Bakit gano'n si Manang Lucelle? Hindi man lang niya sinabi sa 'kin ang lahat ng nalalaman niya tungkol kay sir Fiandro.

Pakiramdam ko tuloy, baka isa na ako sa mga taong mapapaaga ang pag-alis sa trabahong 'to. Baka hindi ko kayanin sa mga susunod pang araw.

Maya-maya ay lumabas ang doktor at nagpaalam. Sa tuluyan nitong pag-alis, naisipan kong pumasok sa room ni sir Fiandro.

Nakita ko kung gaano kasimple ang kwarto niya. Mahimbing na natutulog si sir kaya iniiwasan ko ang magbunga ng anumang ingay.

Napansin ko rin ang isang family picture na nasa ibabaw ng mesa. Si sir Fiandro, ang asawa niya at may batang lalaki sa gitna. Ito siguro ang pamilya niya?

Sandali ko 'yong tinignan at naalala ang kinuwento sa 'kin kanina ni Manang Lucelle. Ang pait din pala ng buhay ng mayayaman.

Agad na lang akong napatingin kay sir Fiandro nang magsalita siya.

"A-Amara..." sambit niya sa pangalan ng babae habang nakapikit siya. Agad ko namang hinaplos ang palad ko sa buhok niya.

"S-Sir, nananaginip lang po kayo," pabulong at mahinahon kong sabi.

"A-Amara... Amara," sambit pa niya kaya doon ay nagtaka ako.

Sino si Amara?