Chapter 6

Alas sais ng umaga ako nagsimulang kumilos. Nalaman ko sa isang kasambahay kagabi na nag-eehersisyo si sir mula alas singko hanggang alas sais bago kumain.

Panay rin ang pag-check ko kay sir Fiandro kung maayos na ba ang kalagayan niya. Mabuti na lang at bumalik sa normal ang temperatura niya.

Nagsimula na akong magluto. Kung tutuusin, hindi ko alam kung pwede ba 'to sa kaniya o hindi. Inalam ko ang mga pwede kong lutuin sa cook book na naririto sa kusina. Hindi naman ako binibigyan ng ideya ni Manang Lucelle kung ano ang pwede, hindi pwede, at mga gustong kainin ni sir.

Halos kinse minuto lang ang tinagal ng pagluluto ko bago ko hinain ang lahat. Pinagtimpla ko na rin siya ng itim na kape na hindi matabang at hindi rin matamis.

Habang hinahain ko ang mga hinanda ko, nakita ko na lang ang pagdating ni sir Fiandro. Naka-sando siyang itim, short, medyas at sapatos. May maliit siyang tuwalya na nakasampay sa balikat niya.

Pawis na pawis si sir Fiandro, ngunit ang napansin ko sa kaniya ay batak at tila mabato ang katawan niya sa laki. Mukhang mali pa yata na tinanggap nila ako sa trabahong ito.

Ngayon lang ako nakakita ng senior citizen na babantayan na mas malakas pa sa 'kin.

"Good morning po, sir. Handa na po ang almusal," nakangiti kong sabi habang nakatingin sa kaniya.

Hindi nagsalita si sir, sa halip ay pumunta siya sa hapag-kainan at tinignan ang mga niluto ko. Gusto niya yatang alamin na hindi siya allergic sa mga hinanda ko.

Naupo si sir Fiandro at saka niya kinuha ang kutsara. Isa-isa niyang tinikman ang mga niluto ko at wala siyang imik habang nginunguya niya 'yon.

"You made this coffee?" tanong niya.

"Ano—Ano po?" tanong ko. Huminga siya nang malalim bago ulit ang tanong niya sa tagalog.

"Ikaw ba ang nagtimpla ng kape na 'to?"

"O-Opo, sir," sagot ko. Tinignan niya ako bago niya hinigop ang kape. Nakadalawang higop pa siya hanggang sa hininto na niya.

"You did well. Get out of my sight."

"H-Hindi ko po—"

"Umalis ka na."

Mas mabilis pa sa humaharurot na sasakyan nang lisanin ko si sir Fiandro. Kinakabahan ako. Nagustuhan niya ba ang mga niluto ko?

Iniisip ko na baka mamali na naman ako sa hinain ko. Kinakabahan ako. Panay ang paghaplos ko sa magkabilang kamay dahil sa nararamdaman ko.

"Mercedes."

Agad kong hinanap kung saan nanggaling ang boses na 'yon. Saan ba nanggaling 'yon?

"M-Manang Lucelle," sambit ko nang makita ko siya na nakatayo sa may likod ng hagdanan. Agad naman akong nagpunta sa kaniya para malaman kung ano ang sadya niya.

"Bakit po?" tanong ko.

"Kumusta ang mga hinain mo? Baka may makain na naman si sir na bawal sa kaniya. Siguradong maliligwak ka rito," tanong niya na may pagbabanta.

"H-Hindi ko na nga po alam e. Sinabi niya na umalis ako matapos niyang tikman isa-isa ang mga niluto ko. Pati po ang kape ko, tinikman niya rin," sagot ko.

Huminga nang malalim si Manang Lucelle at marahang tumango. Iniba niya ang tingin niya habang seryoso ang ekspresyon ng mukha niya.

"Ginalaw mo ba ang libro doon sa kusina?" tanong niya.

Paano niya nalaman?

"O-Opo."

May mga kamera ba siya rito sa bahay?

"Hindi kakain si sir Fiandro kapag ang mga hinain na pagkain ay wala sa cook book. Iyon ang mga pwede sa kaniya at mga gusto niyang kainin," paliwanag ni Manang Lucelle.

Napatango ako nang dahan-dahan dahil sa bagong nalaman ko. Kaya pala!

"Pero ang nakapagtataka, bakit gusto niya ang luto mo? Walang ibang naghahain ng mga pagkain na 'yon sa kaniya kundi..."

Hininto niya ang pagsasalita at tila napaisip pa siya kung sasabihin ba sa 'kin ang karugtong o hindi na.

"Sino po, Manang Lucelle?" tanong ko.

"K-Kundi ako."

"P-Pasensya na po, Manang Lucelle. Hindi ko naman po alam na kayo po ang dapat na—"

"H'wag kang humingi ng tawad sa 'kin. Ikaw na ang alalay niya kaya ikaw na ang dapat na gumawa no'n. Mamaya, sasabihin ko sa 'yo ang mga dapat at 'di dapat mong gawin para maiwasan mo ng magkamali. Magtungo ka na lang sa kusina at ayusin ang mga dapat ayusin. Ayaw ni sir Fiandro na nakatanga lang ang mga kasambahay niya," paliwanag pa ni Manang Lucelle.

"O-Opo. Maraming salamat po, Manang Lucelle. Mauuna na po ako," pagpapaalam ko. Marahan pa akong tumango paibaba bago ako umalis nang tuluyan para gawin ang sinabi niya.

Nadatnan ko si sir Fiandro na abalang kinakain ang mga hinain ko. Dumiretso ako ng kusina para asikasuhin lahat ng dapat kong asikasuhin.

Habang abala ako, bigla na lang pumasok sa isipan ko ang isa sa mga pangungusap na sinabi ni Manang Lucelle kanina.

"Ikaw na ang alalay niya kaya ikaw na ang dapat gumawa no'n."

Nagtataka nga ako kung naging alalay na rin ba siya ni sir Fiandro dati?

Kung oo, bakit hindi na siya ang alalay ni sir ngayon? Hindi naman siya kasama sa labing-siyam na nawalang alalay.

Hay, Mercedes! Ang mabuti pa, gawin mo na lang ang trabaho mo. Tsk!