Chapter 4

Nilibot ako ni manang sa buong kabahayan para makabisado ko raw ang mga dapat kong puntahan. Dahil ako ang magbabantay kay Sir Fiandro, ako ang nakatoka sa kusina para hainan siya ng pagkain, mag-ayos ng mga gamit ni sir sa kwarto, at magbantay sa kaniya para makainom din ng gamot sa tamang oras.

"Ayaw ni Sir Fiandro ng babagal-bagal, palpak at mahinang umintindi sa lahat. Mabilis siyang magalit dahil nga may high blood," paliwanag pa ni Manang Lucelle habang nasa tinatawag na laundry area kami naroroon.

Ang gaganda at ibang klase ang mga gamit dito! Kahit kailan, wala akong nakitang mga malalaki at payat na telebisyon, malalaking ilaw, at ganito kalaking bahay sa probinsya. Puro gawa sa dahon ng niyog ang mga kubo namin doon.

"A-Ano po ba ang pwede kong gawin ngayon?" tanong ko.

"Alas dos na ng hapon kaya wala kang gagawin dito. Mas mainam na pumunta ka kay Sir Fiandro sa kwarto niya sa taas para alamin kung may ipag-uutos ba siya sa 'yo," paliwanag ni Manang Lucelle.

"E-E... baka po pagtaasan na naman ako ng boses ni s-sir," sambit ko sa kaba.

"Aba? Tinanggap mo itong trabaho, ineng, kaya dapat mong panindigan. Hindi ka naman pwedeng tumunganga lang dito. Ako ang mapapagalitan," paliwanag muli ni Manang Lucelle.

Napalunok na lang ako ng laway at marahan siyang tinanguan. Pagtapos nito ay saka na ako naglakad paakyat ng hagdanan. Sandali pa akong napahinto dahil hindi ko alam kung saan sa ikalawang palapag ang kwarto ni Sir Fiandro.

Gusto ko sanang bumalik sa pinanggalingan ko kanina pero h'wag na. Hahanapin ko na lang.

Sa pag-akyat ko sa ikalawang palapag, isa-isa kong kinatok at binuksan ang bawat pinto para hanapin ang kwarto ni sir Fiandro. Nakakalima pa lang ako at sa wakas ay nakita ko rin!

"M-Magandang hapon po, sir," pagbati ko matapos kong sumilip sa pinto.

Hindi ako narinig ni sir Fiandro dahil nakaharap siya sa malaking bintana ng silid at may kausap siya sa teleponong hawak niya.

"Alfred, you mind your own business. Bakit mo ba ako kinuhanan pa ng magbabantay?! Ano bang akala mo sa 'kin?! Uugod-ugod?! I can manage myself. I can drink my medicine and I can do whatever I want!" sigaw pa ni sir Fiandro bago niya binagsak ang mala-salamin niyang telepono sa ibabaw ng mesa niya.

Hindi ko alam kung ano yung ibang sinabi niya.

Nalinga siya sa paligid, nang dumako ang paningin niya sa direksyon ko, bakas sa reaksyon niya ang pagkagulat.

"What the hell are you doing there?!" tanong niya sa mataas na tono ng pananalita.

"P-Po? Pasensya na po, sir Fiandro, a? Hindi ko po kayo maintindihan e," sambit ko at saka pumasok nang tuluyan sa loob.

"Boba! Ang sinabi ko, anong ginagawa r'yan?! Nakikinig ka sa usapin na 'di mo dapat pinakikinggan! Anong klaseng babae ka ba?!" sunod-sunod niyang tanong sa 'kin. Parang bumara ang laway ko sa lalamunan ko. Para akong masasamid ano mang oras.

"P-Pasensya na po, s-sir. P-Pumunta po ako rito para po sana tanungin kayo kung... kung ano po ang ipag-uutos ninyo? N-Naituro na po sa 'kin ni Manang Lucelle ang lahat ng parte ng bahay po ninyo para makabisado ko," paliwanag ko kay sir Fiandro.

"Ang mabuti pa, lumayas ka sa silid na 'to! Saka ka na lumapit kapag sinabi ko. Alis!" pagtataboy sa 'kin ni sir Fiandro. Ngumiti ako nang pilit at nagpaalam bago ako tuluyang umalis.

Sa paglabas ko ng pinto, sumandal ako sa pader at huminga nang malalim. Wala pa akong isang oras dito pero nakakatakot talaga si sir Fiandro. Bakit ba siya high blood?

Naglakad ako pababa habang abalang kinakalikot ang magkabilang daliri ko. Hindi ko alam kung paano ako makakakilos.

"Ano? Kumusta?"

Napatingin kaagad ako kay Manang Lucelle na nasa salas. Hindi ko siya napansin.

"P-Pinaalis lang po niya ako sa room e. Hindi ko po alam kung anong gagawin ko," saad ko.

"Ano nga ulit ang pangalan mo?" tanong niya.

"Mercedes po. Mercedes Abeleda."

"Alam mo, Mercedes, panglabing-siyam ka ng na-hire dito bilang PA ni sir Fiandro. Iba-iba ang age niyo, iba-iba rin ang experiences. Lahat sila, sinukuan ang amo natin. Sa pagkakatantsa ko, nasa isang linggo lang ang pinakamatagal na nanilbihan kay sir Fiandro. Pagtapos no'n, hiring na naman," paliwanag ni Manang Lucelle.

"B-Bakit naman po nagkagano'n si sir Fiandro? Paano kung may mangyari po sa kaniya? Wala pa naman po ang anak niya," tanong ko.

Sinenyasan ako ni Manang Lucelle na sumunod sa kaniya. Nakita ko ang mga kasambahay na kumakain na ng meryenda. Nagpunta kami sa isang gilid kung saan kami lang dalawa ang nakakarinig.

"Ito, sasabihin ko 'to sa 'yo dahil ikaw naman ang alalay ni sir Fiandro," paninimula ni Manang Lucelle. "Naging gan'yan si sir Fiandro dahil iniwan siya noon ng misis niya at piniling sumama sa kaibigan ni sir. Buntis si ma'am kay sir Fiandro nang makipag-divorce si sir sa kaniya. Pagtapos no'n, naipanganak ang anak nina ma'am at sir Fiandro na si sir Alfred. Nagduda si sir Fiandro sa anak niya na hindi kaniya 'yon. Nagkamali siya kasi napatunayan sa DNA test na biological father siya ni sir Alfred."

Halos mapaawang ang bibig ko sa nalaman kong balita. Kaya pala siya gano'n?

"Kaya kung napapansin mo, wala si sir Alfred dito dahil nasa ibang bansa siya kasama ng nanay niya. Binibisita niya si sir pero ayaw nito sa kaniya. Mercedes, ikinuwento ko sa 'yo 'to para naman magkaroon ka ng ideya kung paano mo mapapaamo si sir Fiandro. Marami na ang nabigo, sana, hindi na umabot pa sa 'yo," paliwanag pa ni Manang Lucelle.

"M-Maraming salamat po sa pagbibigay alam ninyo, Manang Lucelle. Hayaan niyo po, ako na po ang gagawa ng paraan. Sisiguraduhin ko po na mapapaamo ko si sir Fiandro," sabi ko naman dito.

Ngumiti siya sa 'kin at nagsimulang humakbang nang may bigla naman akong gustong itanong.

"Manang Lucelle, sandali po," pagpapatigil ko. Nilingon niya ang gawi ko. "Matanong ko po, paano niyo po nalaman yung tungkol doon? Matagal na po kayo rito?"

"Tatlong dekada na akong nagtatrabaho rito," sagot niya.

"E... bakit po hindi na lang kayo ang kinuha para mag-alalay kay sir Fiandro?" tanong ko pa.

Hindi niya ako sinagot, subalit bakas sa mga mata niya ang lungkot. Kahit na seryoso ang mukha ni Manang Lucelle, alam kong may bumabagabag sa kaniya.

Bakit ganito ang nararamdaman niya?

May mali ba sa tanong ko?