K3

Pagkauwi niya sa kanyang apartment, humarap siya sa salamin at tinitigan ang sarili. Parang hindi niya makilala ang babaeng nakikita niya—mapula ang mata sa puyat at alak, at may halong guilt at curiosity sa dibdib.

Kinabukasan, pumasok siya sa opisina, pero tila hindi na niya kaya ang parehong rutang araw-araw. Lahat ng bagay ay parang walang kulay, at sa tuwing may magtatanong kung bakit siya matamlay, wala siyang maisagot.

Sa huli, tinawag niya ang HR manager at inabot ang resignation letter niya. "Pasensya na, Ma'am… kailangan ko lang talagang magpahinga at magsimula ulit."

Tinawagan niya ang kaibigan niyang si Liza para makipagkita. May napag-usapan silang lugar kung saan sila magkikitang dalawa. Nauna siyang dumating doon. Ilang minuto ang lumipas, sumunod na rin si Liza.

"Kumusta na naman? Ginugulo ka ba ni Jason? May paghahabol bang nagaganap?" kaagad na tanong sa kanya ni Liza.

Mabagal na umiling si Farah. "Wala. Walang ganoong nagaganap," mapait niyang sabi.

Kung mayroon man sanang ganoong nagaganap, medyo matutuwa pa siya. Pero wala. Walang ganoong. Ibig sabihin lang, talagang walang pakialam si Jason sa kanya.

Hindi talaga siya nito mahal. Marahil kaya ginulo ni Jason ang buhay niya, kakaiba siya sa mga naging babae nito. May nagustuhan si Jason sa kanya na hindi nakita sa ibang babae. Pero hanggang doon na lang siguro talaga sila. At ayos lang sa kanya iyon.

"Kapal talaga ng mukha ng lalaking iyon. Pero hayaan mo na. Mag-move on ka na lang. Marami pang lalaki diyan. Hindi lang siya ang lalaki sa mundo. Kaya kalimutan mo na siya kahit mahirap," nakangusong sabi ni Liza.

Pag-uwi, pakiramdam niya ay may nawala at may nabawi rin—nawala ang dati niyang trabaho, pero nabawi ang pagkakataong magsimulang muli.

Lumipas ang ilang araw, at nagsimula na siyang mag-apply online. Sa isang email na dumating, natanggap siya para sa final interview sa isang kilalang marketing and investment firm. Mabilis ang proseso, at sa loob ng tatlong araw, tinawagan siya ng HR: "Congratulations, Ms. Lopez. You're hired."

Napangiti siya. Bagong simula ito.

UNANG ARAW SA BAGONG opisina ni Farah. Maaga siyang pumasok, dala ang bagong blazer at ang matinding determinasyon na kalimutan ang mga nangyari sa nakaraan.

Pagdating niya, sinalubong siya ng team leader, at ipinakilala sa mga katrabaho. Magiliw naman ang lahat, at nakatulong iyon para mabawasan ang kaba niya.

Bandang tanghali, tinawag sila sa conference room para sa isang importanteng meeting. “We’ll be meeting the company’s main investor and executive director,” sabi ng boss niya, na may ngiting puno ng respeto.

Habang nag-uusap ang lahat, bumukas ang pinto. Pumasok ang isang matangkad at matikas na lalaki, naka-dark grey suit, malinis ang gupit, at may presensyang pumupuno sa buong silid.

Parang bumagal ang oras para kay Farah.

Si Dawson.

Nagtagpo ang kanilang mga mata, at sa loob ng ilang segundo, walang ibang naririnig si Farah kun'di ang tibok ng puso niya.

“Everyone, this is Mr. Dawson Rockwell,” sabi ng boss niya. “He’s our executive director… and the uncle of one of our high-profile clients, Jason Rockwell.”

Parang tinamaan si Farah ng malamig na hangin.

'Uncle… ni Jason?' hindi makapaniwalang sambit niya sa isip.

Ngumiti si Dawson sa buong team, pero bahagyang huminto ang ngiti nang dumako ang tingin nito kay Farah. Sa gilid ng labi nito, may bahagyang kurba—ang ngiting nakita niya sa dilim ng gabing iyon.

Hindi na mapakali si Farah. Agad niyang inalis ang tingin niya kay Dawson. Hindi niya alam kung saan siya titingin. Ayaw niyang magtama ang paningin nila.

'Ano ba ang nangyayari? Sa dinami-dami ng lalaki sa mundo, bakit sa uncle pa ng ex ko ibinigay ang pinakaiingatan ko? Bakit naman ganito ang nangyayari sa buhay ko?' mangiyak-ngiyak na sabi ni Farah sa kanyang isipan.

Pagkatapos ng meeting, habang palabas siya ng conference room, bahagyang humarang si Dawson. “Farah,” mahina nitong sambit, sapat lang para siya lang ang makarinig.

Napakurap siya. “M-Mr. Rockwell," nauutal niyang banggit sa pangalan ng lalaki.

“Hindi mo ako tinawagan,” bulong nito, may halong panunukso.

Pinili niyang maglakad palayo. “Wala naman akong dahilan para gawin ‘yon.”

Ngumisi si Dawson. “Siguro… pero baka magbago ang isip mo.”

PAGKATAPOS NG OPISINA, habang nag-aayos si Farah ng gamit, nakatanggap siya ng mensahe mula sa HR assistant:

“Mr. Rockwell wants to see you in the executive lounge before you leave.”

Napakunot ang noo niya. Wala naman siyang ginawang mali sa unang araw para ipatawag agad ng boss. Pero sa loob-loob niya, may kutob na siya kung bakit.

Pagbukas ng pinto ng lounge, sinalubong siya ng malamlam na ilaw at amoy ng mamahaling whisky. Nakaupo si Dawson sa isang leather chair, nakasuot pa rin ng suit pero nakabukas na ang itaas na butones ng kanyang polo. Nakapatong ang isang braso sa sandalan, habang hawak ng kabila ang baso.

“Akala ko tatakbo ka na,” aniya, ngiting may halong panunukso.

Huminga nang malalim si Farah. “Ano’ng kailangan mo?”

Tumayo si Dawson, mabagal na lumapit, para bang sinasadya ang bawat hakbang. “Alam ko ang nangyari sa inyo ni Jason. Alam ko rin kung paano ka niya trinato.”

Napatigil siya. “At ano naman ngayon?”

“Tulungan mo akong ipakita sa kanya… at sa pamilya niya… na ang babaeng tinanggihan niya ay mas pinili ang kanyang tiyuhin.”

Nanlaki ang mga mata niya. “Ano’ng ibig mong sabihin?”

“Magpakasal ka sa’kin.”

Parang natulala si Farah sa narinig. Tila huminto ang mundo. “Ano?!”

Lumapit pa si Dawson, halos ilang pulgada na lang ang pagitan nila. “Magpakasal ka sa akin, Farah. Sa tingin mo, ilang segundo bago kumalat ang balita? At ilang segundo bago masunog sa galit si Jason?”

“Hindi ako laruan, Dawson,” mariin niyang sagot.

“Hindi kita tinuturing na laruan,” sagot nito, mababa ang boses. “Pero alam kong kaya mong gamitin ang pagkakataong ito para makabawi sa kanya. At aaminin ko… gusto rin kitang makasama. Hindi lang para sa plano ko.”

Tinitigan siya ni Farah, pilit binabasa kung totoo ba ang sinasabi nito o isa lang itong laro.

Ngumiti si Dawson, ngunit may kakaibang lambing sa mga mata. “Hindi ako nagbibiro, Farah. At naniniwala akong sa huli… ako ang pipiliin mong mahalin.”

Naramdaman niyang kumabog nang malakas ang dibdib niya—hindi lang dahil sa panukala, kun'di dahil sa posibilidad na baka totoo nga ang sinasabi nito.

Sa labas ng lounge, naririnig niya ang mahihinang yabag at mga bulungan. Alam niyang kung tatanggapin niya ang alok na ito, hindi lang si Jason ang masasaktan—maraming mag-iisip na isa siyang manggagamit at malandi.

Pero sa mata ni Dawson, may pangakong hindi niya kayang balewalain.