Hindi ko inasahan na dadapo sa pisngi ko ang isang napakalakas na sampal mula kay mommy. “Ngayon lang nakabalik ang ate mo matapos niyang mawala at dumanas ng hirap for almost twenty years! Tapos iyan pa ang igaganti mo? Aagawin mo pa ang kaisa-isang lalaking mahal niya?!” Sa gulat ko ay napaiyak ako. Akala ko, ako ang kakampihan niya but then again, I was wrong.
Masakit! Masakit pa sa sampal na natanggap ko. Napahawak ako sa pisngi ko habang tuluyan nang napaiyak.“Mom! How can you be so unreasonable?! You know that William is my boyfriend! Stop being blind!”
“Can you stop shouting at mom?! Hindi namin kasalanan kung hindi mo napunan ang pangangailangan ni William! Now, he’s happier with me! Can’t you be at least happy with that?”
Hindi ko matanggap na ni hindi man lang nga siya nakakalapit sa mommy ko to even give her a hug, sampal na agad ang natamo ko. I missed them. I missed William so much. He is my childhood sweetheart and my boyfriend. Hindi ko inaasahan na manginginig ang buong sistema ko nang maabutan ko silang dalawa sa sofa na magkasama, naghahagikhikan at masaya.
“Mom, kasalanan ko ang lahat ng ‘to. Hindi na dapat ako bumalik!” Ate Elisha said while sobbing. Ramdam ko na mas lalo lang uminit ang ulo ko dahil alam ko na nagpapaawa lang naman ito kay mommy.
Sobrang sakit lalo na nang makita ko si William na hinagod pa ang balikat ng ate ko. “Elisha, don’t say that! I admit, the two of us was really close and I only think of her as my younger sister. That’s why I guess, she misunderstood it.
Tila sasabog ako sa narinig kong ‘yon. Nanginginig ang buo kong sistema. Hindi na iyak ang kailangan nito. Gusto kong magwala at pagsisigawan silang lahat. Napakamanhid nila! Napakainsensitive nila! They are doing this in front of me?! I would really go crazy!
“Shut up!” sigaw ko. Hindi ko na kayang makinig. Napakasakit! Harap-harapan nila akong ginagago!
“You shut up, Eloisa! How dare you talk to your sister like that?!” my Mom reprimanded. :If Elisha has suffered for twenty years, couldn’t you be more considerate?!”
Halos mapaawang ang labi ko sa pagkagitla. Bakit parang siya pa ang may kasalanan? Bakit parang siya pa ang may nagawang mali?
“Tama na ang kaguluhan na ‘to.”
Napalingon kaming lahat. Si Daddy. I slightly smiled. Did he come to defend me?“D-Dad,” nauutal at halos mangiyak-ngiyak kong sabi. Tila nabuhayan ako ng loob nang makita ko ang Daddy ko.“Eloisa, stop this right now. Kailangan pa naming pag-usapan ang engagement nina Elisha at William. Stop getting in the way, will you?”
My whole body trembled as I blankly stared at his face. I’m so clueless. Hindi ko na talaga alam ang nangyayari. Am I not part of this f*cking family? Para siyang isang walang kwentang anak sa harap ng mga ito. And now, everyone is on Elisha’s side. Bakit? Just because she just came back after being gone for twenty years?!
My tears fell down my cheeks. Hindi ko na kayang pigilan. Mabilis ko iyong pinunasan ng mariin saka ko sila tinalikuran. Hindi ko sila lilingunin. Hindi.
I drove my car. Hindi ko alam kung saan ako nito dadalhin. I just drive and drive. Pero nang maalala ko si Kai ay natigilan ako para contact-in siya. I called her on the phone.
“Where are you? Let’s drink.” Yaya ko sa kanya.
Nagulat pa siya nang magyaya ako. Well, all these months I have been so busy with work at ngayon lang talaga nagka-oras.“Okay, okay. I’m coming right away.”
--
At Shalton 1995 Bar. I parked my car and went inside. Bago pa man makarating si Kai ay naubos ko na kaagad ang isang bote ng wine. I drank it myself. Who else would care?“Marami akong in-order. Drink until you we both can’t walk anymore.” Paghahamon ko sa kanya. “Isa pa, hindi naman kita paaalisin nang hindi natin ‘to nauubos.”
Eloisa threw a bottle of beer over.
Napakunot ng noo si Kai. Halata ko naman sa kanya na naninibago siya. “May problema ba, Loi? What’s the matter with you?” nagtataka niyang tanong sa ‘kin as I am expecting.
“Isa pa, ba’t hindi mo kasama si William? Himala yata at hindi ka niya pinagbawalang mag-bar ngayon?” Dugtong pa ni Kai na tila nag-uusisa.
Pakiramdam niya ay kinakaskas ang puso niya sa tuwing naririnig niya ang pangalan ni William. He mean everything to her.
“He doesn’t want me anymore, Kai. I came back finding out that my sister, Elisha is back and is engaged with William. Surprising right?” I said sarcastically.
Kai was stunned. “What a bloody plot. Kakabasa mo siguro ng nobela ‘yan?” may pagdududa pa nitong tanong sa ‘kin thinking I am just lying.
Tila nagbabalik na naman sa memorya ko ang nangyari kanina lang. Sobrang bilis ng nangyari sa maiksing panahon.
Kita ko sa mga mata ni Kai na hindi ito makapaniwala. Akala niya kasi, kami na talaga ni William ang para sa isa’t isa. Saksi rin kasi siya sa kung paano kami nagsimula noong high school. It was like a fairytale that ended on a tragic heartbreak.
I worked abroad to study while William had been busy with his work so marriage was never really on the line to talk about. Walang nakakaalam kung kailan kami magpapakasal dahil hindi naman iyon napag-uusapan. And just today, William would finally be marrying at ang masakit, hindi sa akin kundi sa ate ko.“Sobra na sila! Ano na bang nangyayari sa mommy’t daddy mo? They must have had a hole in their brains! Hindi ka man lang inisip!” frustrated na sagot ni Kai sa ‘kin.
I was thinking that way too. They never considered my feelings. They are only considerate about what Ate Elisha would feel.
“Siguro, iniisip nila na madaming pinagdaanan si Ate Elisha nang mawala ito. And now that she’s back, they want to give her everything. All the best.”
Namewang si Kai. “Pero anak ka rin naman nila!”
Mapait lang akong ngumiti and sip my wine. “Haha, now that she’s back, pakiramdam nila, si Elisha lang ang meron sila. Sadly.”
“I hate my family. I hate William for promising to marry me and be with me for the rest of his life. He even promised that nothing will change but what now? He is such a d*ck head.”
Eloisa choked up thinking about the past. She took several sips of wine while her tears slowly pouring down her cheeks like a stream. She’s already feeling a little dizzy.
“Girl, you know what. Let’s look at the brighter side. Look!” Kai said while pointing her fingers at the direction of a very familiar person sitting at a corner.
It was dimly lit over there but it was vaguely visible that the man was wearing a suit that I think is kind of not appropriate in this place. Is he going in a business meeting or something? Masyado naman yata siyang pormal. Wika ko sa isipan.
The man was leaning on the sofa with his eyes closed with a splendid temperament. Occassionally, a rotating spotlight swept over and at a glance, I saw a perfect profile face depicted similarly on comic books I often read. What a surreal visuals!
I shrugged my shoulders. “Well, no matter how handsome a man is, I am not in the mood to appreciate them at this state.” I whispered.
Napangisi si Kai. “Gusto ko lang sabihin sa ‘yo, that man is William’s uncle.”
I was stunned for a moment. “What?! S-Sigurado ka ba?” Tila nawala yata ang kalasingan ko.
Minsan nang nag-mention sa kanya si William noon tungkol sa uncle nito who’s been managing his own company overseas but she has never seen it. Few days ago, rinig niya na nagbalik na rin ito sa Pilipinas at hindi nagkakalayo ang pag-uwi nila.
“I am pretty sure. The last time I attended a reception with my brother, he pointed him out to me. I heard this man is of great skills at a young age.” Tila bilib na bilib rito si Kai. I can see it in her eyes. Lalo pa na halos parehas lang ang edad namin,
“What if I marry this uncle of his?”
Halos mabilaukan si Kai sa mga sinabi ko. Kulang na lang ay lumuwa ang mga mata nito at maidura niya ang ininom niyang wine.“What?! You can’t be serious, Eloisa!”
I smirked. “If I can’t be a Santiago’s daughter-in-law, then might as well I can be William’s little aunt? I want to surprise these two bitches.”
Nagmamadali akong naglabas ng make up kit ko para mag-retouch. Nagtataka pa akong sinulyapan ni Kai na kababalik lang sa ulirat niya. “A-Anong ginagawa mo?” “He’s the perfect one, Kai. He is.” I stated straightforwardly. Wala nang paligoy-ligoy. Sila lang ba ang may karapatan na magpaikot-ikot? Hindi ako papayag. “H-Ha?” tila naguguluhan pa ring sagot ni Kai. I think it’s still buffering in her mind pero ako, I walked straight towards the man. I can’t explain the kind of magnet that pulls me towards him. Nagkainteres ako sa kanya bigla. He’s jaw dropping handsome like a god. Grabe, kahit mula sa malayo ay tanaw ko ang perpekto nitong mukha. Wala kang mahuhusga sa kanya sa pisikal na anyo.“You look alone,” I said to him as I sat beside him.Ni hindi niya man lang ako tinapunan ng tingin! God! Am I that ugly?! I am close to perfect too! Maganda ako! Can’t he see it?“I’m Eloisa Sandoval. You are?” Pagpapakilala ko pa sabay lahad ng aking kamay. But the man? He just stared at it! Ni
Tulad ng utos ko sa assistant ko, I want the cheapest car in the family. I don’t want to look like a walking gold bar dahil I wanted to live a low profile life here in Manila from now on. There are lots of gold diggers out there so it’s better be careful. It is also one way to find the right woman who would want to settle down with me without being after my money. After that, I went out of the club and sat at the back seat of my Bentley, the one my assistant brought for me. On my way home, hindi ko malaman kung bakit ayaw matanggal ng babaeng ‘yon sa isipan ko. At sa tingin ko, hindi ko na makakalimutan pa ang mukha niya. ELOISA’S POVI went to the company the next morning and get some of my files there. Sa hallway ay tila mapatigil agad ako nang makita ko siya. If I am to blame someone here so bad, si William ‘yon. Kung hindi lang siya gano’n kakapal, hindi niya kami pagsasabayin ng ate ko. Demonyo siya. Walang hiya siya. Ubod ng kapal ang pagmumukha niya. “E-Eloisa,” nauutal pa n
Habang nagmamaneho ako ay walang humpay ang pagpatak ng luha sa mga pisngi ko. Ito na siguro ang isa sa pinakamasakit at pinakamabigat na pinagdaanan ko sa tanang buhay ko. Being betrayed by the man I loved the most. Maski pamilya ko ay isinuka na ako matapos ng lahat ng sinakripisyo ko para sa kumpanya. Are they that blind not to appreciate me? Hindi naman ako nagkulang. Halos buong buhay ko ay iginugol ko sa pagtatrabaho. Iyak lang ako nang iyak habang binabalingan ko ng tingin ang naka-empake kong mga maleta. Hindi ko pa pala nasasabi kay Kai na umalis na ako ngayon. Masyado akong na-busy. Napatigil lang ako sa pag-iyak nang maalala ko na ngayon pa la ang usapan namin ng lalaking iyon sa Civil Registrar. Paano kung sinasakyan niya lang ang mga sinabi ko at wala siyang balak na seryosohin ‘yon? Napakatanga mo kasi, Eloisa! Napaka-impulsive mo! Hamakin mo, nagawa mong magyaya magpakasal sa isang lalaki? Ni hindi mo nga iyon natangkang gawin sa nobyo mo! Kung sa bagay, kung kay Willi
Sa kakaikot ko sa loob ng bahay ni Maximo ay naligaw na tuloy ako. Bakit ba naman kasi gaanito kalaki ang bahay nila? Hindi ko na alam kung saan ako lalabas. I can't find the exact way out in here. Lagot na. Baka hanapin ako non ay palayasin na lang agad dahil sa kagagahan ko. Out of curiosity, napadpad ako sa isang medyo madilim na parte ng bahay. I find it interesting kahit na medyo nakakatakot. There are only yellow colored lamps na nagbibigay ilaw sa hallway. I walked until I reached the end of that hallway at tumambad sa akin ang isang malaking space with lots of books in it. Parang isang library. Well, baka dito makahanap ako ng mga impormasyon tungkol dito sa napangasawa ko. Mukha kasi siyang masikretong tao. Hindi tulad ni William. Wait, am I thinking about that cowardly dog again? He's the worst mistake I made in my life. But all I found inside that library-like room was legal documents and some good book. Is he some kind of a lawyer? Woah. Ang talino niya kung ganoon. "Wha
BANDANG alas kuwatro na nang makauwi si Kelvin. Hihirit pa nga sana na dito na matulog sa mansiyon pero hindi ko na pinayagan. Si Eloisa lang naman ang gusto niyang makita. Now that he already saw her, there’s no reason to stay anymore.Napailing-iling na lang ako naang madatnan kong nahihimbing na sa pagtulog si Eloisa sa sofa. Katabi pa nito si Tabitha. May sariling kuwarto si Tabitha. Pero minsan tabi kami matulog. It doesn’t want any other humans na tumabi sa kanya. But look at that cute cat now, enjoying its peaceful sleep beside Eloisa at magkatabi pa sila.“Hay, how can I just let you sleep here in this cold living area?” bulong ko sa hangin saka ko siya inalalayan para buhatin.I had no other choices. I can’t let her sleep her outside. I still have some decency left.Halos pumutok ang ugat ko sa leeg sa bigat ni Eloisa. I did my very best para mabuhat ko siya ng pangkasal. Pero pakiramdam ko malalagutan naman ako ng hininga. Tsk. I never did this in my entire life!“Hmmmm,” u
Walton Law firm? Basa ko sa pagkalaki-laking pangalan sa labas ng building na pinasukan namin ni Maximo. Nasa likod namin ang ilan sa mga body guards niya. Sobrang ganda ng gusali. Ni wala sa kalahati ang laki ng company namin dito. So, tama nga kaya ang kutob ko? Is he a lawyer? O anak ng abogado? Hmp! Nahihiya rin naman kasi akong magtanong at baka kung ano pa ang isipin non. Hindi naman ako ganon katsismosa, knowing him, masungit iyon at baka itapon pa ako sa labas ng pagkataas taas na building na ‘to.“GOOD MORNING, Sir.”Pormal lahat nang pagbati kay Maximo nang makapasok kami sa isang malaking gusali. Pagkataas-taas no’n at nakakalula. I wonder kung pag-aari nila ito? Kasi kung oo, hands down na talaga ako sa yaman nila. Naririnig ko naman noon kay William ang pangalan ni Maximo, but I never heard of what he’s doing for a living. Bakit ba iniisip ko pa rin ang animal na ‘yon? Tsk. He is even in my dreams last night.I kept on smiling everytime we pass by his employees. Kahit na
ELOISA’S POV Nang magsidatingan ang halos sampong body guards na nakasuot ng itim na suit ay mas lalo akong kinabahan. Napapakapit ako ng mahigpit kay Maximo kahit na hindi ko naman iyon dapat ginagawa. I know how he hate it that someone is touching him. Masyado siyang iritable. “Nalulukot na ang suit ko.” Saway niya sa ‘kin. Napatingin ako sa kamay ko na matindi ang kapit sa kanya. “S-Sorry. A-Ang dami nila. Ang lalaki. Kinakabahan ako, e.” Narinig ko pang napa-tsk si Maximo saka tinanggal ang pagkakahawak ng kamay ko sa damit niya. Napa-pout ako ng tuluyan. Ang sama niya naman. Doon na nga lang ako kumakapit para mawala ang kaba ko, e. But what he did next made my heart beat even more faster. Marahan niyang hinawakan ang kamay ko. Nagulat ako doon. Ramdam ko ang init ng palad niya dahil sobrang lamig ng akin. Para akong maninigas sa kinatatayuan ko bago pa man dumating ang Daddy niya. “M-Maximo a-anong ginagawa m-mo--” “Stay still.” Pagdidiin niiya kaya hindi na ako sumabat
OF ALL the places, bakit kailangang dito pa kami magkita kita? Ganon na ba talaga ka mapaglaro ang tadhana? Gusto ba talaga nitong saktan ako nang paulit-ulit? Hindi ko yata kayang isubo ang in-order ni Maximo. Paano ba naman kasi, inaya niya lang naman sin William na makipag-double date sa amin. Is it just right? Hindi talaga tama para sa ‘kin!“So, William, how’s your wedding preparation doing?” Si Maximo ang nagsalita.Sinamaan ko siya ng tingin. Nananadya ba talaga siya? Kailangang dito talaga niya sabihin sa harap ko pa ha?“Well. . .” Si Ate Elisha ang nagsalita. Nakangiti pa siya na tila iniinggit ako. Maximo cleared his throat. “Excuse me, I am talking to William. Did you change names or something? My bad.”Bigla akong nagpigil ng tawa. Hoy, Maximo! Baliw ka talaga! Pero ang galing mo diyan. Sige lang. Ipagpatuloy mo ‘yan. Nakita ko ang pagbabago sa ekspresyon ng mukha ni Ate Elisha. Bigla itong na-badtrip at napataas ng kilay niya. Ano ka ngayon ha? Asawa ko lang yata ang