Share

CHAPTER FOUR

last update Last Updated: 2025-07-10 17:19:29

ISABELLA POV:

Napabalikwas ako ng bangon, habol-hininga at gulat na gulat.

"Oh, shit!"

Napakapit ako sa ulo ko na tila pinupunit ng matinding sakit. Parang may naghahampasan sa loob ng bungo ko. Pilit kong inaaninag ang paligid kahit nanlalabo pa ang paningin.

"Wait... shit! Where am I?"

Dahan-dahan kong tiningnan ang kabuuan ng kwarto. Hindi ito ang kwarto ko. Hindi rin ito kwarto ng condo nila Jane o Riley. Mamahalin ang interior—malinis, tahimik, may amoy ng bagong labang kumot at mamahaling air freshener. Napalunok ako.

Ibang kwarto ‘to. Ibang kama. Ibang condo.

Pilit kong inaalala ang nangyari kagabi, musika, ilaw, tawanan, mga bote ng alak. At... isang lalaki.

Biglang nanlaki ang mga mata ko.

“May… may nakasayaw ako kagabi…”

Parang biglang bumalik ang eksena—ang matikas na katawan, ang malalim niyang boses, ang titig na tila tumagos sa pagkatao ko.

“No… no, no…” bulong ko, napapalakas habang unti-unting tinatablan ng kaba ang buo kong katawan.

Mabilis kong hinila ang kumot mula sa aking katawan at tiningnan ang sarili ko. Mula ulo hanggang paa.

At doon ako nakahinga nang maluwag.

Naka-damit pa rin ako.

Yung parehong damit na suot ko kagabi sa bar—medyo gusot, pero buo. Wala ring bakas na may nagbihis sa akin o gumalaw sa katawan ko. Agad kong hinawakan ang sarili, pinakiramdaman kung may kakaiba. Pero maliban sa sakit ng ulo, tuyong lalamunan, at bahagyang hilo… wala. Wala akong nararamdamang masama o kakaiba sa katawan ko.

“Thank God…” mahinang bulong ko habang napapikit at napaupo muli sa kama.

Hindi ko alam kung kaninong kwarto ‘to. Hindi ko rin alam kung paanong nauwi ako rito. Pero isang bagay ang sigurado:

May hindi ako maalala. At ayokong may hindi ako maalala.

Napatingin ako sa mesita sa gilid ng kama. May basong tubig at isang paracetamol tablet. May maliit na note sa ilalim. Nanginginig ang kamay ko habang inaabot ito.

“You passed out. Don’t worry, nothing happened. Rest. —S”

"S?"

Napakunot ako ng noo.

Sino si S?

Siya ba ang lalaki kagabi?

Siya ba ang nagdala sa akin dito?

Mas lalo akong nataranta. Pero kahit papaano, kahit wala akong malinaw na sagot sa lahat ng ‘to, isa lang ang alam kong totoo sa ngayon,

Safe ako. At hindi niya ako pinagsamantalahan.

Pero sino siya… at bakit parang mas lalo akong natatakot sa taong ‘yon?

Pagkaalis ko ng kumot ay agad kong hinanap ang bag ko sa gilid ng kama. Nang mahagilap ko ito, mabilis kong kinalkal ang loob at agad kong nakuha ang cellphone ko.

“Holy crap...”

Napakurap ako sa dami ng notification.

May 21 missed calls mula kina JaneRiley, at... si Ethan. Sunod-sunod din ang mga mensahe:

Jane: “ISA!!! Nasaan ka na?! Hindi ka na namin nakita kagabi!!!”

Riley: “Girl kung anong trip mo, explain mo ‘yan later, okay??”

Jane: “Please reply kahit emoji!!!”

Ethan: “Where are you?”

Ethan: “Answer your phone.”

Ethan: “We need to talk.”

Napasinghap ako.

Shit. Nawala ako nang parang bula. Ni wala akong idea kung sino ang nagdala sa akin dito. Paano kung nagpanic na sila?

Bigla na lang nag-ring ang cellphone ko.

Napapitlag pa ako sa gulat.

“SYOTA KA MARE, SAN KA NAPADPAD BA?!” sigaw ni Jane sa kabilang linya, halatang galit pero mas nangingibabaw ang pag-aalala sa tono niya.

Napakagat ako sa labi, hindi ko rin alam kung paano ko sila haharapin.

“Uhm... mamaya na ako mag-e-explain. Just—just wait for me in your condo. Please.” Pilit kong pinapanatiling kalmado ang boses ko, pero nararamdaman kong nanginginig na ang kamay ko habang hawak ang phone.

Hindi na ako naghintay pa ng sagot. Agad kong pinatay ang tawag at kinuha ang jacket ko na nakasampay sa upuan.

Napansin kong may bottled water sa mesa. Isang lagok muna, saka ako lumabas ng silid.

Sa hallway ng condo, saglit akong napahinto. Mamahalin ang lugar. Tahimik. Malinis. Hindi ko alam kung anong eksaktong parte ng siyudad ito, pero isang bagay ang sigurado.

Hindi ko kilala ang lugar. At lalong hindi ko kilala kung sino ang nagdala sa akin dito.

Pilit kong inaalala muli ang lalaking iyon sa bar—yung may matalim na titig, may halong misteryo, at may presensyang parang... alam ang bawat galaw ko.

Sino siya?

Pagbaba ko ng elevator, agad akong sumakay sa unang available na taxi.

"Wait tinawag niya ba akong Bella?" "Haysss!!!" napasabunot kong inis.

Kailangan ko nang makaalis dito. Kailangan kong makaharap sina Jane at Riley.

At higit sa lahat...

Kailangan kong maintindihan kung anong klaseng gulo ang pinasok ko kagabi.

*****

Kagat-kagat ko ang kuko ko, parang may kinakalaban akong multo sa isip. Paikot-ikot ako sa sala ni Jane habang pilit inaalala ang mga kaganapan kagabi. Hindi ko alam kung anong mas nakakahiya—ang magwala habang lasing, o ang maalalang may lalaking halos yakapin ko sa gitna ng dance floor.

“Girl, ang sabi namin ay magpakawala ka ng stress, pero parang mas lalo pa atang dumadagdag ‘yang stress mo ngayon,”

pang-aasar ni Riley habang nakaupo sa couch, halos hindi na mapigilan ang tawa niya.

Tiningnan ko siya ng masama pero hindi ko na rin napigilang mapangiti nang bahagya—kahit paano, gumagaan ang bigat na dinadala ko dahil sa mga baliw kong kaibigan.

“Hey, stop it!” saway naman ni Jane, sabay bato ng throw pillow kay Riley. “Riley, this is serious. Alam mong first time niya ulit lumabas tapos, ganito pa.”

Tumigil ako sa paglalakad, napaupo ako sa tabi ni Jane at mariing hinagod ang sentido ko.

“Sino kaya ‘yung guy na ‘yon?” tanong bigla ni Jane, halatang curious na rin. “Namumukhaan mo ba siya? Parang kilala mo na raw siya kagabi, sabi mo.”

Umiling ako habang pinipilit pigain ang utak ko.

“Hindi ko talaga maalala. Parang... pamilyar ang mukha niya, pero blurred lahat. Tapos ‘yung boses niya, may kung anong tono na parang narinig ko na dati. Pero hindi ko talaga ma-pinpoint kung saan.”

“Eh baka naman ex mo? O admirer mo dati?” sabat ni Riley, sabay kindat.

“Kung admirer ko siya, sana naman hindi siya creepy,” sagot ko, pilit pinapatawa ang sarili.

Tahimik sandali ang kwarto. Nagkatinginan si Jane at Riley, tapos sabay na lumapit sa akin.

“Isa,” bungad ni Jane. “Kahit anong nangyari kagabi... at kahit sino pa ‘yung lalaking ‘yon, ang mahalaga, safe ka. Nasa condo ka ng maayos, walang nangyaring masama. At higit sa lahat,.... naka-damit ka pa rin,” sabat ni Riley na napangisi.

“Exactly,” dagdag ni Jane. “So, stop overthinking, okay? Mas matatakot kami kung tuluyan kang magsara.”

Tumango ako, pilit na iniintindi ang mga sinasabi nila. Pero kahit gaano ko gustong kalimutan ang lalaking ‘yon...

Hindi ko maalis sa isipan ko ang titig niya.

Yung presensya niya.

Parang... may dapat akong matandaan. Parang may dapat akong takasan.

At sa hindi ko malamang dahilan, natatakot ako.

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • MY HUSBAND SOLD ME TO A BILLIONAIRE (SSPG)   CHAPTER FIVE

    THIRD PERSON:Biglang naputol ang usapan nilang tatlo nang biglang nag-ring ang cellphone ni Isabella. Sabay-sabay silang napalingon dito, at pansamantalang natahimik ang silid.Napatingin si Isabella sa screen. “Si Ethan...” bulong niya, halos hindi sigurado kung matutuwa ba o mas lalong kakabahan.“Sagutin mo na, girl,” sabi ni Riley habang marahang tinatapik ang balikat niya.Nagkatinginan pa sina Riley at Jane, parehong may halong kaba at kuryosidad sa mga mata. Pinipigil man nila ang sarili, halata sa mukha nila na gusto rin nilang marinig ang sasabihin ni Ethan.Napabuntong-hininga si Isabella bago niya pinindot ang sagot button.“Hey... Hon?” malamig ngunit pilit malambing na boses ni Ethan ang bumungad sa kabilang linya. “Where are you? We need to talk.”Napakunot ang noo ni Isabella. Sandali siyang napatitig sa sahig bago siya sumagot.“Talk about what?” tanong niyang diretso, may bahid ng lamig ang tinig niya.Nagkatinginan sina Jane at Riley, at sabay-sabay na sumenyas kay

  • MY HUSBAND SOLD ME TO A BILLIONAIRE (SSPG)   CHAPTER FOUR

    ISABELLA POV:Napabalikwas ako ng bangon, habol-hininga at gulat na gulat."Oh, shit!"Napakapit ako sa ulo ko na tila pinupunit ng matinding sakit. Parang may naghahampasan sa loob ng bungo ko. Pilit kong inaaninag ang paligid kahit nanlalabo pa ang paningin."Wait... shit! Where am I?"Dahan-dahan kong tiningnan ang kabuuan ng kwarto. Hindi ito ang kwarto ko. Hindi rin ito kwarto ng condo nila Jane o Riley. Mamahalin ang interior—malinis, tahimik, may amoy ng bagong labang kumot at mamahaling air freshener. Napalunok ako.Ibang kwarto ‘to. Ibang kama. Ibang condo.Pilit kong inaalala ang nangyari kagabi, musika, ilaw, tawanan, mga bote ng alak. At... isang lalaki.Biglang nanlaki ang mga mata ko.“May… may nakasayaw ako kagabi…”Parang biglang bumalik ang eksena—ang matikas na katawan, ang malalim niyang boses, ang titig na tila tumagos sa pagkatao ko.“No… no, no…” bulong ko, napapalakas habang unti-unting tinatablan ng kaba ang buo kong katawan.Mabilis kong hinila ang kumot mula

  • MY HUSBAND SOLD ME TO A BILLIONAIRE (SSPG)   CHAPTER THREE

    THIRD PERSON:“Excuse me, this seat taken?” malamig ngunit banayad ang tono ng boses ng lalaki. Kasabay noon ang bahagyang ngiti na tila sanay magpakaba ng babae.Napatingin si Isabella, bahagyang kunot ang noo. Walang kagatol-gatol na sumimangot siya.“No,” mataray na tugon niya. Diretso, walang pasakalye.Ngumiti ang lalaki, halatang hindi naapektuhan. Sa halip, nag-angat pa ito ng kilay at akmang uupo na sa tabi niya.Pero agad siyang nagsalita muli, mas madiin ngayon ang boses.“No,...because I’m already taken. Kaya… chooooo!” sabay kaway ng kamay niya sa direksyon nito, parang nagtataboy ng langaw.Napatigil ang lalaki, bahagyang natawa, pero hindi umalis agad. “Wow. That’s the most creative rejection I’ve heard all night,” sabi nito, bahagyang natatawa habang umiling. “Noted, Miss Taken.”Tumalikod na ito para umalis, ngunit bago pa ito tuluyang makalayo, sumulyap pa ito muli at nagbiro, “Kung magbago isip mo, nandiyan lang ako sa kabilang table. Hindi ako taken, just taken a ba

  • MY HUSBAND SOLD ME TO A BILLIONAIRE (SSPG)   CHAPTER TWO

    THIRD PERSON:Ilang araw nang halos hindi lumalabas ng kwarto si Isabella. Nakatulala lamang siya sa kawalan, habang yakap ang isang unan at nakaupo sa gilid ng kama. Mabigat ang dibdib niya, tila ba hindi na siya makahinga sa dami ng iniisip.Biglang bumukas ang pinto, ni walang katok."Hoy! Ano 'yan? Ganyan ka na lang? Magmumukmok ka na lang habambuhay?"Si Riley, mabilis na pumasok sa kwarto habang bitbit ang dalawang paper bag ng takeout. Kasunod niya si Jane, na agad namang naupo sa dulo ng kama."Hulaan mo, Riley..." sabi ni Jane, sabay kindat kay Isabella."Nahhh!" sabat agad ni Riley. "Nag-away na naman kayo ni Ethan, ‘no?"Napabuntong-hininga si Isabella at pinikit ang mga mata. Hindi na niya sinagot agad. Tahimik. Hanggang sa marahang bumigkas siya ng, "Hindi naman kami nag-away...""Eh ano pala?" sabay na tanong ng dalawa, parehong nakakunot ang noo.Bumuntong-hininga muli si Isabella bago muling nagsalita. "May mabigat kaming problema."Nagkatinginan sina Jane at Riley, ka

  • MY HUSBAND SOLD ME TO A BILLIONAIRE (SSPG)   CHAPTER ONE

    THIRD PERSON:Nagtatakang napapalingon si Isabella sa mga empleyado habang naglalakad sa loob ng opisina. Kakatapos lang siyang batiin ng ilan sa kanila, ngunit agad naman itong sinundan ng mahihinang bulungan na tila sinadya pang iparinig sa kanya.“Paano kaya kapag nalaman niya?”Napahinto siya saglit. Mabilis na tumingin sa direksyon ng mga nag-uusap—dalawang babaeng empleyado na halatang nagulat nang mahuli niyang nakatingin sa kanila. Agad silang ngumiti, pilit na pinagtatakpan ang tensyon.“G-Good morning po, Ma’am,” bati ng isa, sabay sabay na bahagyang yuko.Hindi na niya binigyan pa ng tanong ang nangyari. Gumanti na lamang siya ng mahinang ngiti at bahagyang yuko, ngunit dama niya ang biglang pagbilis ng tibok ng kanyang puso. May kakaiba. May hindi siya alam.Tahimik siyang nagpatuloy sa paglalakad papunta sa opisina ni Ethan. Sa bawat hakbang, pakiramdam niya'y parang may bumabagsak na bigat sa kanyang dibdib. Ang dating masiglang paligid ng kompanya ngayon ay tila ba may

  • MY HUSBAND SOLD ME TO A BILLIONAIRE (SSPG)   PROLOGUE

    ISABELLA POV:"A-anong ibig sabihin nito?!" Nalilitong tanong ko habang hawak ang mga papel na nakalatag sa aking harapan. Hindi ako makapaniwala sa aking nababasa—mga resibo, kontrata, at listahan ng utang... lahat ay nasa pangalan ng aking asawa, si Ethan."Tsk! Di ka ba marunong magbasa?" sarkastikong tugon ng lalaking nakaupo sa madilim na couch, walang balak ipakita ang kanyang mukha. Hawak niya ang isang sigarilyo sa pagitan ng kanyang mga daliri, habang ang usok nito'y unti-unting sumasayaw sa hangin. Isang mapanuksong ngiti ang gumuhit sa kanyang labi, para bang nalilibang siya sa kalagayan ko. Ang malamlam na ilaw sa silid ay nagbibigay ng anino sa kanyang matalim na panga at mapanuksong mga mata, na parang nagmamasid sa akin na tila isang biktimang nahulog sa kanyang patibong.Mariin kong tinapunan siya ng tingin bago bumaling muli sa aking asawa. "Hindi ikaw ang kinakausap ko!" mataray kong tugon. Ngunit tila walang balak si Ethan na sumagot. Nakayuko lamang siya, animo'y i

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status