CHAPTER 1 โดนยา (1)

CHAPTER 1

โดนยา (1)

แสงไฟสลัวและเสียงเพลงบีตหนักภายในห้องสุดหรูที่มีผู้คนมากมายกำลังสนุกสนานในงานวันเกิด อาหารมากมายบนโต๊ะพร้อมทั้งเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่จัดเรียงอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย โดยพนักงานของโรงแรมที่ถูกจ้างมาเพื่อดูแลงานในวันนี้

ในส่วนของแพรดาวเธอกำลังเลือกตักขนมอยู่คนเดียว ส่วนหลินเพื่อนสนิทของเธอก็แยกตัวขอไปทักทายเจ้าของวันเกิดอีกฟากหนึ่ง

หญิงสาวมองขนมหน้าตาน่าทานที่วางเรียงรายตรงหน้าอย่างตื่นเต้น ไม่รีรอมือเล็กเอื้อมไปหยิบมันใส่จานของตัวเองทันที

"สวัสดีครับ" เสียงทุ้มของชายร่างสูงโปร่งเอ่ยทักทายเป็นภาษาจีน

แพรดาวหันไปยังต้นเสียงก็พบว่าคนที่เข้ามาทักทายเป็นชายที่มีใบหน้าหล่อเหล่า ผิวขาวเนียนละเอียด และมีส่วนสูงมากกว่าเธอค่อนข้างมาก รอยยิ้มหวานผลิออกมาอย่างเป็นมิตรเธอโค้งศีรษะเล็กน้อยเพื่อทักทาย

แพรดาวเองก็พอฟังภาษาจีนออกบางคำแต่ถ้าจะให้เธอตอบหรือพูดคุยเป็นภาษาจีนเป็นประโยคยาว ๆ ก็คงทำไม่ได้ เพราะปกติที่เธอพูดคุยกันกับเพื่อนก็จะสื่อสารเป็นภาษาอังกฤษเสียส่วนใหญ่

"สวัสดีค่ะ" เธอตอบกลับไปเป็นภาษาอังกฤษ ใบหน้าหวานยิ้มเบา ๆ ก่อนจะขอตัวเดินออกมา

ทว่าชายคนนั้นกลับเดินตามเธอไปติด ๆ หญิงสาวหันไปมองเขาด้วยความแปลกใจเล็กน้อยแต่ก็ยอมปล่อยให้เขาตามเธอมาถึงที่นั่ง

"ผมขอนั่งด้วยได้ไหมครับ" เสียงเข้มเอ่ยเป็นภาษาอังกฤษเมื่อรู้ว่าแพรดาวไม่ถนัดพูดภาษาจีน

"ได้ค่ะ" เธอตอบรับและมองหาเพื่อนสนิทกลัยมาหรือยัง แยกกันไปร่วมครึ่งชั่วโมงแล้วแต่ก็ไม่เห้นว่าหลินจะกลับมาสีกที โชคดีโต๊ะที่เธอนั่งนั้นมีเก้าอยู่สี่ตัวหากเพื่อนของเธอกลับมาจะได้ไม่โวยวายเอา

"ผมไทด์ครับ แล้วคุณล่ะครับ"

"แพรค่ะ"

"ผมอยากรู้จักคุณ ดื่มกับผมสักแก้วนะครับ" มือหนาส่งแก้วไวน์ราคาแพงให้กับหญิงสาวตรงไหน ซึ่งแพรดาวเองก็ได้แต่มองอย่างชั่งใจเนื่องจากเธอไม่เคยดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มาก่อน

"เอ่อ..."

"นะครับแพร"

"กะ...ก็ได้ค่ะ" เธอรับแก้วไวน์จากมือเขาขึ้นมาดื่มจนหมด ตั้งใจหากเธอดื่มมันไปแล้วคนตรงหน้าก็จะได้ไปจากเธอเสียที

"โทษทียัยแพร พอดีฉันเจอเพื่อนก็เลยคุยเพลินไปเลย" เสียงของหลินเพื่อนสนิทเอ่ยขึ้นหลังจากวางจานอาหารลงบนโต๊ะ สีหน้าแปลกใจเล็กน้อยที่เห็นว่าแพรดาวไม่ได้นั่งอยู่คนเดียว

"เพื่อนคุณมาแล้วงั้นผมขอตัวก่อนนะครับ"

"ค่ะ"

"ผมนั่งอยู่ตรงบาร์ ถ้าอยากทานค็อกเทลก็มาได้นะครับ ผมจะแนะนำเพื่อน ๆ ให้รู้จัก" ชายหนุ่มพเยิดหน้าไปทางบาร์ค็อกเทลซึ่งบริเวณนั้นมีผู้ชายเต็มไปหมด

"ไปค่ะ ไปแน่นอน" เสียงตอบรับด้วยความตื่นเต้นเอ่ยออกไปทำให้ไทด์หลุดขำออกมา แต่เสียงที่ว่านั้นไม่ใช่เสียงของแพรดาวแต่เป็นหลินเพื่อนของเธอที่เอ่ยปากตอบรับไปอย่างมั่นเหมาะ

"ผมจะรอนะครับ" เขาทิ้งท้ายแล้วเดินจากไป

หลินรีบนั่งลงที่ฝั่งตรงข้ามแพรดาวและขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ ก่อนจะเค้นถามเธอเพื่อเอาคำตอบ

"ใคร! บอกมาเดี๋ยวนี้เลยนะยัยแพร"

"เราก็ไม่รู้เหมือนกัน รู้แค่ว่าชื่อไทด์" แพรดาวตอบอย่างไม่ใส่ใจ เธอตักขนมตรงหน้าขึ้นมาทานอย่างเอร็ดอร่อย แต่ผิดกับอีกฝ่ายที่มองเธอด้วยสายตาจับผิด

"จริงอะ แต่เขาหล่ออะ หล่อมากกก"

แพรดาวได้แต่ส่ายหน้าเบา ๆ เพราะรู้อยู่แล้วว่าเพื่อนเธอน่ะคลั่งไคล้คนหล่อขนาดไหน

งานเลี้ยงยังดำเนินต่อไปยิ่งดึกเพลงยิ่งเปิดแนวบีตหนัก เจ้าภาพงานวันเกิดลงทุนจ้างดีเจดังเพื่อมาสร้างความบันเทิงให้กับงานครั้งนี้ ซึ่งผู้คนในห้องต่างก็กำลังมึนเมาจากแสงสปอตไลต์และเครื่องดื่มแอลกอฮอล์

มือเล็กของหลินจูงมือแพรดาวให้เดินไปที่บาร์ค็อกเทลตามคำชวนของไทด์ที่กล่าวไว้ก่อนหน้า ซึ่งแพรดาวเองก็ได้ปฏิเสธไปแล้วหลายหนเพราะกลัวว่าจะได้ดื่มมันเข้าไปอีก เธอเองก็รู้ตัวดีว่าดื่มไม่เก่งเลยอย่างจะเลี่ยงเพราะกลัวจะทำอะไรไม่ดีเข้า

"มาเถอะน่าแพร"

"หลินก็รู้ว่าเราดื่มไม่เก่ง"

"งั้นแพรไม่ต้องกินก็ได้ แค่ไปนั่งเฉย ๆ" เมื่อได้ยินเช่นนั้นแพรดาวจึงพยักหน้าตอบและยอมเดินตามแรงจูงของเพื่อนไป

กว่าจะฝ่าฝูงชนมาได้ก็เล่นทำเอาทั้งสองเหงื่อแทบตก หลินนั่งที่บาร์ก่อนจะสั่งเครื่องดื่มค็อกเทลเมนูโปรดที่ตัวเองชอบดื่ม ส่วนแพรดาวที่นั่งข้าง ๆ ก็ได้แต่มองเพื่อนสนิทอยู่เงียบ ๆ

"คนเยอะเนอะ พ่อลี่ต้องรวยมากแน่ ๆ เลย" เสียงเล็กเอ่ยกับหลินพรางมองไปรอบ ๆ ห้อง

"เรียกว่าอภิมหาเศรษฐีดีกว่า พ่อยัยลี่น่ะเป็นเจ้าของอสังหาริมทรัพย์ตั้งหลายที่ แถมยังเป็นหุ้นส่วนบริษัทค้าอาวุธที่ถูกกฎหมายอีก"