Mabilis at sabay-sabay na nag-alsahan ang mga mata sa paligid niya. Gusto itong pigilan ng mga kasamahan niyang kasambahay ngunit kahit sila’y natatakot ding mawalan ng trabaho. Nakita niya rin ang nagliliyab na tinging ibinabato sa kanya ng mag-ama. Tanging sina Luke at Gavin lamang ang may mga ngiti sa labi ng mga oras na iyon.
Isang hakbang niya at umabante rin si Edmundo sa kanila, hinaharangan ang kanilang daraanan.
“I’ve already told you Mr. Milentone, my daughter is sick, she needs rest and seeing visitors can’t-”
“If she is really resting in her room, I won’t wake her up. We just wanted to make sure she’s fine.”
Iginiya ni Gavin ang ginang pagilid upang malagpasan si Edmundo ngunit hindi nagpatinag ang huli. Hindi niya hinayaang makalapit sa hagdan ang tatlo.
“My daughter is fine. She’s just not feeling wel
Nilingon niya ang mga nagmamadaling yapak sa kaniyang likuran. Nagkukumahog ang mga itong makababa sa hagdan upang masundan ang noo’y nakalabas nang si Luke. Ngunit hindi sila hinayaan ni Gavin. Hindi niya hahayaan ang mga itong saktan pa muli si Amaia.“Give me back my daughter!”Umangat ang isang gilid ng labi ni Gavin, “Don’t expect that you can get away from everything that you’ve done to her.” Inilibot nito ang tingin sa paligid ng malaking bahay, sa mga mamahaling gamit, sa matingkad na sahig at kumikinang na chandelier na nakasabit sa ibabaw nila.“Look around you Mr. Saffron. Don’t you think these are all too beautiful for you to have? And don’t you also think that this girl you are calling ‘your daughter’ also deserves all these?”Nanatili ang titig ng mag-ama sa kanya. Pareho silang hindi makapagsalita, walang tam
JealousNahihilo ako. Iyon ang unang-una kong naramdaman nang magkamalay. Masakit ang tiyan ko at tuyong-tuyo ang aking lalamunan. Naghahanap ang mga ito ng makakain, ng maiinom.Anong oras na ba?I slowly opened my eyes only to see myself lying on a different bed, in a different room. Kumurap-kurap ako para linawin ang paningin. Ang akala ko ay namamalikmata lamang ako ngunit ang lalaking nakatagilid ng higa paharap sakin sa aking tabi ang nagsasabing totoo ito.“Kuya Luke?” I whispered to myself.Nang mapadpad ang tingin ko sa damit niyang kagaya pa rin kagabi, sing bilis ng bulalakaw na nanumbalik sa aking isipan ang mga nangyari. Sa dagat. Sa kotse. Si Kuya Luke.Napahawak ako sa aking dibdib at tumingin doon. Hindi iyon panaginip, ‘di ba? Talagang… nahawakan niya ito. Totoong…hinalikan niya ito.&nb
Nang tingnan ko ay dalawa na ang kung anong namumula roon. I couldn’t help but tighten my grip on his shoulder. Hindi ko na magawang tumingin sa kanya ng diretso dahil sa pamumula at hiyang nararamdaman.“Im sorry.” Sabi niya, “Im sorry about last night, too. Hindi ko dapat ginawa ‘yon.”Hindi pa rin ako makatingin.Wala naman akong nakikitang mali sa ginawa niya kagabi. It was my fault that he did that. I initiated the kiss and provoked him to do more. I was easy to give in. Pero kahit na ganoon, wala rin akong pagsisising nararamdaman. Kasi para sakin, kapag si Kuya Luke na, parang magiging okay nalang ang lahat.Umiling ako, “Kasalanan ko naman ‘yon, Kuya Luke. Ako ang naunang humalik sa’yo-”“No. Im the older one so I should know my limitations. Sumobra na ako kagabi at hindi ko na naisip ang oras kaya hindi ka
“Ang galing natin kanina, ah?” Makahulugan ako nitong tiningnan habang may ngisi sa labi. Natawa na rin ako nang matanto kung anong pinapahiwatig nito.Pinalakpak ni Coach T ang kamay para tawagin ang atensyon namin. Habang pinapaliwanag nito ang mga stratehiyang nabuo, uminom ako sa tubig na binigay ni Kuya Maxxis. Aksidente namang napunta kay Kuya Luke ang tingin ko. Hindi pa rin nagbabago, madilim pa rin ang tingin.Everyone immediately became fond of Kuya Gavin. Nakikihalubilo kasi ito sa pag-uusap namin tungkol sa laro. Pero si Kuya Luke, ayon at nakaupo lang sa gilid. Gusto ko siyang lapitan dahil mukha itong may gustong sabihin sakin. Pero ewan ko ba.Kung kay Kuya Gavin, hindi naman ako nagkakaproblemang kausapin siya sa harap ng team. Pero kay Kuya Luke, kahit tumingin, parang nahihirapan ako. I wonder if he’s mad about something? Hindi na kasi ito ngumiti simula nang matapos ang first quarter.
WoundNapatunganga ako kay Kuya Luke. Selos? Bakit siya magseselos?Bakas ang pagkakainip sa kunot-kunot nitong noo. Tila mas lalo lang itong nainis dahil sa nasabi niya. Pero hindi ko pa rin maintindihan, bakit magseselos si Kuya Luke samin ni Kuya Maxxis?Nagseselos din naman ako kapag nakikitang magkasama sila ni Coach T. Nagseselos ako kapag nakikita siyang may kasamang ibang babae. Pinagseselosan at pagseselosan ko ang kahit na sinong babaeng lalapit sa kanya. Pero iyon ay dahil sa gusto ko siya.Kaya hindi ko magawang maintindihan kung bakit nagseselos siya samin ni Kuya Maxxis dahil imposible namang magustuhan ako ni Kuya Luke. Malabong mangyari ‘yon.Bakit naman siya magkakagusto sa isang bata lang na katulad ko?Siguro normal lang din ito sa magkakaibigan?“Anong sinabi mo sa kanya na hindi niya kakal
Nakagat ko ulit ang labi dahil sa pagkakapahiya. Agad din akong napangiwi nang maramdaman ang pagkirot doon.“Im sorry. Nakagat ko siguro kanina.”Halos mapakagat na naman ako sa labi. Sa halip na gawin iyon ay napakuyom na lamang ako, iniwas na ang tingin dahil siguradong pinagmumulahan na ng pisngi.Isang mahinang halakhak ang binitawan niya, “Mabuti nalang at si Mr. Gimenez ‘yon, kasal na at may tatlong anak. Dahil kung hindi baka napasara ko na itong school.”Pinanatili kong nasa ibang direksyon ang tingin. Umarte akong naiinis at sumimangot, kahit na ang totoo ay kapwa nang nagkakagulo ang utak at puso ko dahil sa sinabi niya.“Biro lang.” Mahina itong tumawa.Napatingin ako sa gawi ng banyo at nakita ang pagbubukas niyon. Pabalik na sila at hindi pa ako nakakaalis. Sinabi kong kukunin lang ang bag pero wala nama
Tahimik akong natawa at inulit na naman ang ginawa. Sa pagkakataong ito ay kumalas na siya sa pagkakayakap at madilim akong tinitigan ng namumungay niyang mga mata. Nagkunwari akong hindi alam ang nangyayari.Para maitago ang nagbabadyang ngisi ay tinalikuran ko na siya. Nagtungo ako sa kanyang kama habang buong nagpipigil ng tawa. Nang maupo ako ro’n ay nakita ko namang sumunod siya. Hindi niya pinutol ang madilim at makahulugan niyang tingin hanggang sa nakaupo na sa tabi ko.Tumikhim ako. Mukhang pinagsisisihan ko na ang ginawa. Sa tingin niya kasi, parang may binabalak itong gawin. O baka naman inaasar niya lang ako? Tinagilid ko ang ulo para iwasan ang tingin niya na siya ring pinagsisihan ko agad dahil sa mabilis niyang paghalik sa leeg ko.Nilingon ko siya na hindi pa rin nilalayo ang mukha sakin. Nang-aasar ang ngising suot niya, “Tease me more and I’ll rip this shirt off.”
God, please!Ayaw pa rin paawat ng mga ngisi ko kahit pa tapos na ang laro at nag-iisa na lamang ngayon. Naipanalo namin ang huling laro at kahit na hindi naman talaga ganoong kalaking event iyon, sa tingin ko ay ito na ang pinakamalaking pagkapanalo ko. Bukod kay Mommy dati, ito palang ang unang beses na may isang importanteng taong nanood sakin, unang beses na may pumunta para sumuporta, unang beses na may pumalakpak para sakin.Kakaiba ang pakiramdam na manalo para sa isang tao. Kakaiba ang sayang kapalit kapag naglaro ka para sa isang tao. Parang higit pa sa isang trophy ang napanalunan. Remembering the smile on his face and how he clapped for me during the match, parang hanggang ngayon pinipiga pa rin ang puso ko sa sobrang saya.Mula sa side mirror ay pinanood ko ang huling sasakyang natitira sa pag-alis. Ang aming team ang huling nakaalis ng gym. Mag-aalas syete na ng gabi ngunit sa halip na dumir