Chapter 72

LUCIEN

HUMUGOT ako ng isang malalim na buntong hininga habang sinusundan si Scarlett. Buong araw akong hindi mapakali dahil sa kanya. Kaya hindi ako makakapayag na masayang lang ang pagpunta ko dito.

Tumigil sa gilid ng cafe malapit sa sasakyan namin si Scarlett saka seryosong humarap sa akin. Tumigil din naman ako sa kanyang harap.

“Umuwi kana, Lucien. Sinasayang mo lang ang oras mo dito dahil hindi ako sasama sayo pauwi. May mga bagay pa akong dapat unahin at gawin.” Panimula nitong sabi.

Ang tigas talaga ng babaeng ‘to pero kung magmamatigas siya ganun din gagawin ko. Matira matibay na lang.

“No, hindi ako aalis dito hanggang hindi kita kasama.”

Mas sumeryoso ang mukha niya.

“Jeez, Lucien, stop acting like a kid. Try to understand what I'm telling you instead of insisting on what you want.”

Nainis ako sa kanyang sinabi, acting like a kid huh? Kanina pa niya sinasabi ang mga katagang iyon. Nakakapikon na!

Inilang hakbang ko ang pagitan naming dalawa saka si