Chapter 7

  

    PAGKARATING sa mansyon dumeretso sa kanyang opisina si Sir Aidan at ako naman ay dumeretso sa aking kwarto. Maliligo at magpapahinga muna ako dahil mamaya simula na ng totoong trabaho ko.

   Matapos makapag freshen up ay pabaksak akong nahiga sa aking kama. Biglang bumalik sa aking isip ang pinag-usapan namin ni Sir Aidan. Mukhang hindi lang ang anak nito ang kailangan kong bantayan pati ito. Siguradong babalikan siya ni Salvador para pumayag sa gusto nito. 

   Hay, ang hirap naman kasing kumilos na katulong ang role. Kung naging bodyguard lang sana ako. Tsk. 

   Dala ng pag-iisip ay unti-unti na akong hinatak ng antok. Naalimpungatan lang ako ng makarinig ng sunod sunod na katok. Pupungas pungas akong bumangon, napansin kong madilim na ang buong kwarto. Luh, gabi na pala—Shit! napahaba ang tulog ko. 

   Patalon akong bumaba ng kama saka dumeretso sa pinto. Pagbukas na pagbukas ko ang walang emosyon na mukha ni Lucien ang bumungad sa akin. 

   “S-Sir.” Mahina kong anas dahil kakagising ko lang, Hindi pa ako nakakapag hilamos at toothbrush e. 

   “It's already 6:30 in the evening pero nandito ka sa kwarto mo and..mukhang kakagising mo lang? Seriously, Ms. Hermosa? Katulong ka ba talaga dito o bisita? Tsk! Prepare my dinner sa dining area ako kakain.” 

   Sabay talikod nito at pasok sa kanyang silid. Napansin kong nakasuot pa ito ng suit means kakauwi lang. Pero sandali, ano daw? Tila ako nahimasmasan ng mawala na ito sa aking paningin. 

   Shit! prepare dinner daw? Oo nga pala! Sana may luto ng pagkain para maghahain na lang ako. Kung wala pa patay ako nito,  hindi ako marunong magluto. 

    Dali-dali kong sinarado ang pinto ng kwarto ko saka namili ng damit na terno. Ayoko magsuot ng maid uniform no! Napag usapan na rin naman namin ni Sir Aidan ang tungkol sa bagay na ito e. 

   Kahit simpleng pambahay lang daw ang isuot ko ay ayos na. Matapos makapag ayos ng sarili patakbo akong bumaba ng hagdan at dumeretso sa kusina. 

   “M-manang nakapag luto na po kayo ng dinner?” Hinihingal kong tanong. Nilingon naman ako nito saka tinanguan. 

   “Oo Iha, katatapos lang. Sige na at paghandaan mona ng makakain ang señiorito.” 

   Tumango naman ako at nakahinga ng maluwag. Buti na lang tapos na si Manang makapag luto. Kung hindi naku, kakain ng sunog na itlog ang lalaking ‘yun.

   Masaya akong naghain ng pagkain ng señiorito. Sakto ng matapos ako ay siyang sulpot nito. Walang emosyon itong naupo tapos tinignan ang pagkain saka nagsimula ng maglagay sa kanyang plato. Inferness ang fresh fresh nitong tignan sa suot na white shirt at pajama na black. 

    Nakangiti lang naman ako habang nakamasid dito. Akala ko ay hindi niya magugustuhan ang pagkain na nakahain e. Nakaka-ilang subo na ito ng mapatigil saka ako taas kilay na binalingan. Umayos naman ako ng tayo baka may iuutos na. 

   “What are you doing? Hindi mo ba alam na nakakailang kumain kapag may nakatingin?” Masungit nitong turan. 

   “Huh?” Napakurap kurap ako.

   “Tsk, hindi ko alam kung saan kang lupalop nakuha ni Daddy. Umalis ka nga! Doon ka sa kusina, Hindi ako makakain ng maayos sa ‘yo. Tss, Napaka slow at tanga mo.” 

   Unti-unting nawala ang ngiti ko at napalitan ng pag iinit ng dugo. Gago to ah! Sinabihan akong slow at tanga? 

   “Pwede mo namang deretsuhin ang gusto mong sabihin sa akin, Hindi mo ako kailangan sabihan ng slow at tanga. Oo, katulong ako dito pero ‘wag na ‘wag mo akong pagsasalitaan ng kung ano! Kung gusto mo palang wala ako dito, sana dineretsa mo! Hindi ‘yung may padali kapa! Dyan kana nga!——Mabulunan ka sana.” 

  Sabay talikod ko at lakad patungo sa kusina. 

   “What? ano ‘yung huling sinabi mo?” Pahabol na sigaw nito pero dedma. Bahala siya sa buhay niya. Gagong ‘yun siya na nga ang inasikaso at nasa gilid lang naman ako at naghihintay ng i-uutos niya tapos sinabihan pa akong tanga at slow. Ngudngod ko siya sa kinakain niya e. 

   Sa kusina ako namalagi habang kumakain ng hapunan, Nakipag usap lang ako sa ibang katulong. Hinayaan ko lang mag isa ang amo ko doon sa dining area iyon naman ang gusto niya. Nang alam kong tapos na ito kumain saka lang ako bumalik doon para ligpitin ang pinag kainan nito. 

   Nang matapos kong maligpit ang pinagkainan umakyat na rin ako para magpahinga. Bukas kasi ay maaga akong gigising para mag-asikaso ng pagkain at babaunin ng Lucien na ‘yun. Iyon ang isa sa utos ni Sir Aidan. Syempre si Manang pa rin ang magluluto baka ihagis pa sa akin ng amo kong pinaglihi sa sama ng loob kapag nakita niyang sunog ang kakainin niyang lunch. 

   Bukas na ang simula ng pagbabantay ko kay Lucien. Sasama ako kung saan man ito pupunta dahil ako ang personal maid nito. Alam na rin naman ng lalaki ang trabaho ko dahil nasabi na sa kanya ni Sir Aidan. Wala naman siyang magagawa dahil iyon ang utos ng kanyang ama. 

  Pabaksak akong nahiga sa kama saka napabuntong hininga. Ano kayang gagawin ko sa kompanya bukas ng mga Saavedra? Mukhang boring ang araw ko bukas dahil tatambay lang ako doon. Ano ba naman kasing misyon ito. 

  ****** 

  KINABUKASAN alas kwatro pa lang ng madaling araw ay nagising na ako. Syempre hindi mawawala ang routine kong jogging sa umaga. Pagkatapos ko makapag ehersisyo ay mabilis akong naligo at dumeretso sa kusina para tumulong kela manang. 

   Habang humihigop ng kape ay nakikinig ako sa mga binibilin nito sa akin. Calderetang buto-buto ang niluto nitong lunch dahil iyon daw ang isa sa paborito ng señiorito nila na ulam. 

   “Alam mo, Iha. Pabor ako sa ginawa ni Senyor Aidan na maging personal maid ka ni Señiorito. Ang batang iyon pinapabayaan na ang sarili sa pagkain. Minsan ay isang beses na lang iyon kumain kung hindi naman ay wala pang kinakain. Puro kape lang ang hinihingi. Hindi lang ‘yun Iha, Mahilig din si Señiorito na mag bar. Doon niya binubuhos ang stress at pagod sa pag inom ng alak. Hays, Ilang beses ko ng pinagsasabihan ang batang ‘yun kaso hindi makinig-kinig sa akin. Laging nakatuon sa business nila kaya pati pagkain kinaliligtaan. Ikaw ng bahala sa kanya ha? Lagi mong ipaalala ang pagkain saka ang vitamins na ibibigay ko sa ‘yo. Saka kung maaari paiwasin mo muna sa alak.” 

   Mahabang turan ni Manang. Aba'y ibang klase rin ang Lucien na ‘yon. Dapat pakamatay na lang siya. Gano'n din naman pala ginagawa niya. Pinapahirapan pa ang sarili.

   “H'wag kayong mag-alala manang akong bahala kay Sir Lucien.” Sagot ko. Kahit ayaw ko pakealamanan ang ginagawa nito pero ang trabaho ko dito ay bantayan siya at hindi mapahamak. Kaligtasan nito ang mahalaga  kaya kahit maging baby sitter pa ako ay keri lang. 

    Binalingan naman ako nito saka matamis na nginitian. 

   “Salamat Iha, masungit man minsan ang señiorito pero mabait talaga ang batang ‘yon kaya pagpasensyahan muna ha? Tatagal din ay masasanay rin kayo sa isa't isa. Siguro dahil sa bigat ng trabaho na naka-atas sa kanya kaya nabuburyo na sa buhay at ganon na ito kung magsungit.” 

    Nakakaintindi naman akong tumango sa matanda. Sabagay baka dahil sa pasan na trabaho sa kanilang negosyo ay stress na stress na nga ito or sobra lang talagang magseryoso dahil ayaw niya mapahiya sa ama. Pero hindi uubra sa akin ang ugaling meron siya no! Hindi ako tatablan ng kasungitan at kayabangan nito. 

  Matapos namin mag chikahan ni Manang ay naghain na ako sa mahabang lamesa dahil ano mang oras bababa na ang señiorito. Pagbalik sa kusina ay inayos ko naman ang baunan kung saan ko ilalagay ang pananghalian ng aking boss. Naghiwa rin ako ng mangga at apple. Para atleast merong pang tanggal umay saka kailangan nito ng prutas. Kumuha din ako ng ubas saka orange para pandagdag. 

  May nakita pa akong chocolate moist sa ref kaya nag slice din ako ng dalawa, syempre dessert ni señiorito. Isa lang talaga ang para sa lalaki dahil sa akin ang isa. Nag baon din kaya ako ng lunch mahirap na baka hindi ako pakainin ng Lucien na ‘yun e. Kaya kailangan handa. 

  Dalawang lunch box ang inayos ko special nga lang ‘yung sa amo ko dahil may mga prutas pa akong nilagay. Matapos kong ma-ready ang lahat ay lumabas na ako ng kusina bitbit ang mga ito. Sa sala na lang ako maghihintay baka iwanan ako e. 

  Naabutan ko sila Sir Aidan na nag-aalmusal. Tumigil ako saglit saka bahagyang yumuko para mag bigay galang. 

  “Goodmorning Sir Aidan, Goodmorning Sir Lucien.” 

  “Goodmorning din Iha, nagbreakfast kana?” Nakangiting tanong ni Sir Aidan. Ngumiti rin ako pabalik, ewan ko pero magaan ang loob ko dito. Hindi ko magawang mag sungit siguro dahil alam ko ang totoo at naiintindihan ko ito. 

  “Katatapos lang po Sir.”

  “Ganon ba? Hmm, saan ang punta mo niyan?” 

  “Sa sala po doon ko po hihintayin si Sir Lucien.” 

   “Oh, Oo nga pala ngayon ang unang araw na sasama ka sa kanya sa opisina.” Tumango naman ako. 

    Sabay kaming napatingin kay Lucien ng tumikhim ito tapos nagsalita. 

   “Seryoso ka ba talaga Dad na papasamahin mo sa akin ang maid na ‘yan? Babantayan talaga niya ako?” Malamig nitong turan.

   “Yes, son. Kailangan ka niya samahan at bantayan kung saan ka man magpunta bilang update sa akin. Kailangan mong laging paalalahanan kumain sa tamang oras at inumin ang mga vitamins mo. Wag mong hintayin na bumigay na lang ang katawan mo dahil pinapabayaan mona.” Seryosong sagot naman ni Sir Aidan. 

   “Tsk, ginagawa mo akong bata Dad, Nasa tamang edad na ako pero may nakabuntot pa sa akin na katulong. Paano kapag pumunta ako ng Bar? Ng business meeting kasama din siya?” 

   “Of course, personal maid mo siya. Para sa ‘yo din naman ang ginagawa ko. Kapag may business meeting naman alam ni Ms. Hermosa kung anong gagawin niya kaya ‘wag kang mag-alalala.” 

   Hindi na kumibo si Lucien pero kitang kita ko ang paghigpit ng hawak niya sa kutsara. Nagkibit balikat na lang ako saka magalang na nagpaalam.

    Ginagawa ko lang kung anong trabaho ko kaya pasensyahan kami ng Lucien na yun. Magalit man siya wala na siyang magagawa. 

   Naupo ako sa single sofa at doon hinintay matapos ang amo ko. 

   Makalipas ang ilang minuto, napatayo na ako sa kinauupuan ko ng makitang nakasimangot na lumabas ng dining area si Lucien. Nang magtagpo ang aming mga mata ay matalim ako nitong tinignan bago nagsalita. 

   “Let's go.” Malamig na sambit nito saka nauna ng maglakad. 

    Napakasungit talaga. Napapailing na lang akong sumunod dito dala-dala ang lunch namin. 

   Nasa passenger seat ako nakaupo habang tahimik naman sa backseat ang amo kong pinaglihi sa sama ng loob. Patingin tingin lang ako sa labas ng biglang magsalita si Lucien. 

  “Hermosa, mamaya pupunta tayo ng Bar kapag natapos ang office hour. Gusto kong dumistansya ka at ‘wag akong susundan ng susundan. Wag mo rin akong papakialaman, Naiintindihan mo?” Lumingon naman ako saka ngumisi. 

    “Areglado Sir.”

    “Good.” Sagot nito sabay baling sa labas ng bintana. Umayos na ako ng upo habang lihim na napapangiti. 

   Hindi ako mangengealam kung wala namang kahina-hinala sa paligid pero kung meron mangengealam ako dahil iyon ang totoo kong misyon. At wala siyang magagawa doon. 

*****