Chapter 5

"Hala, madaya!" sigaw ni Jasmine. "Kami rin boss, baka naman. Purga na po kami sa bread," biro nya.

Napuno ng udyukan ang bakery shop ni Alexis. Sa ganitong paraan ay gumaan kahit papaano ang pakiramdam nya. Nawala sa isipin nya ang mabigat na problema na dala-dala nya.

"Sge na nga," pagsuko ni Alexis. "Ililibre ko kayo ng tinapay!" 

Nagtawanan silang lahat sa biro ni Alexis. "Tinapay na nga tinda natin boss, eh," ani Jasmine.

Napangiti ulit si Alexis. "Oo na, bibilhan ko na kayo mamaya ng coffee or milktea sa labas after lunch."

"Iyon!"

"Thank you ng marami boss!"

Hindi rin nagtagal ay dumating na ang mga regular customers nila. Kaya nagpaalam na si Alexis para tapusin ang mga paperworks at matapos ang ilang minuto ay may dumating na truck sa likod ng shop.

"Boss, yung bagong mga ingredients po and tray," ani Jasmine. "Ito po yata yung sa new product natin na ilalabas nyo po next next week."

Sinarado ni Alexis ang laptop nya. Tumayo sya sa usual na pwesto nya at nagtungo sa counter para utusan ang isa sa mga staff.

"Paki-double check naman ng total na ibibigay sa charity," ani Alexis. "Tapos inform mo ako after, ah. May aasikasuhin lang ako."

Tinutukoy nya ay yung mga natirang tinapay. Ganito kagaling ang shop ni Alexis. Walang nasasayang. Kaya ang mga customer ay palaging bumibili sa kanila dahilan para mas lalong gumanda ang takbo ng negosyo. Natutulungan na sya at may natutulungan pa sya.

"Yes po," ani ng isang staff.

Paalis na sana sya pero gusto nyang asarin ulit ang mga staff. "And if bumalik yung tinutukoy nyong gwapo, matangkad, at mukhang matalino ay ilibre nyo!"

Pagkatapos makipag-usap sa kanila ay nagpaalam si Alexis para magtungo sa likod. Inasikaso nya ang bagong dating na mga ingredients at tray.

Sa pagpunta ni Alexis sa likod ay sya namang pagdating ni Alvin sa shop. Napaaga ito at mukhang nahalata iyon ng mga staff.

Ngumiti ang staff sa kaniya. "Good morning po, ano pong order nila?"

Ngumiti pabalik si Alvin. Tila ba naihi sa kilig ang babaeng staff at namula ang mukha. Unang punta pa lang ni Alvin ay nakuha na nya agad ang kilig ng mga staff na babae.

"Isang eggpie ulit and then kababayan," ani Alvin. Dudukot na sana ito ng pera ngunit pinigilan sya ng cashier. 

"Libre ka raw po ulit ng boss namin today, sir," sabi ng staff sa kaniya. "Pasasalamat nya raw po."

Sa isip ni Alvin ay napatanong sya.

"Boss? Sinong boss?" takang tanong nya sa isipan.

Hindi nya alam sa sarili pero bigla syang lumingon sa pwesto ni Alexis noong nakaraan. 

"Nagwapuhan siguro sa inyo, sir," singit ng isang staff at bumungisngis. "Gwapo nyo kasi! Para po kayong artista! Siguro artista kayo sir at nagpapanggap lang na normal na tao? Hahaha."

Pinilit pa rin ni Alvin na magbayad. "Come on, pasabi salamat. Pero nakakahiya na kamo kasi nilibre na nya ako kahapon."

"Sorry talaga sir, libre po talaga kayo today. Gusto nyo po pwede nyo po kausapin boss namin," kinikilig na sabi ng staff kay Alvin. 

Napailing na lamang si Alvin. Ito siguro ang pasasalamat ni Alexis sa kaniya kahapon. Pero hindi naman na kailangan pang gawin ito ni Alexis dahil nauunawaan ni Alvin ang sitwasyon nya.

Bitbit ang eggpie at kababayan ay nagtungo si Alvin sa usual na pwesto ni Alexis. Umupo sya doon at kumain. Balak nya sanang hintayin si Alexis para magpasalamat pero hindi na kaya ng kaniyang oras at kailangan na nyang umalis.

Alas onse na nang matapos si Alexis sa mga inventory ng bagong ingredients at trays. Medyo ramdam na nya ang pagod kaya nagpusod na sya ng tali. 

Tila ba nagparinig ang isang staff kay Alexis nang makapasok itong muli sa loob. 

"Yung gwapo, matangkad, at mukhang matalino na tila artista kanina ay napaaga ng dating at pumwesto sa pinagbabawal na pwesto."

Napatingin si Alexis sa kaniya at nakita nya ang nang-aasar na tingin ng mga staff.

"Hinihintay ka siguro ni Pogi kanina, boss!" ani Jasmine. "First time nun kumain dito at talagang sa pwesto mo pa sya umupo!"

Napailing na lamang sya sa biro ng mga staff. Napatingin tuloy sya sa usual spot na pinupwestuhan nya at hindi nya maiwasang mapansin ang truck ng basura sa labas. Naghahakot ito ng mga basura.

Marahil ay naroon na ang wedding ring nila ni Manuel dahil naalala nya na itinapon ito ni Manuel bago lumabas. O baka may nakapulot na ibang tao.

Sa isiping ito ay muli na naman syang nainis at napilitang uminom ng tubig.

———————————————————————

Naging busy si Alexis sa mga nagdaang araw. Bahay, bakery shop ang naging takbo ng buhay nya. Nalalapit na kasi ang paglalagay nya ng new product nya sa menu. Nakakapagod pero ayon ang naging way nya para unti-unting makalimot. Madalas nya pa rin maisip si Manuel pero ilang araw din itong hindi nagpaparamdam sa kaniya. 

Noon ay halos hindi mawala sa isip nya si Manuel, mahal na mahal nya ito. Buong buhay nya ay kay Manuel lang umiikot. Ngunit nitong mga nakaraang araw ay napagtanto nya na hindi ganoon kadali ang mga pinagdaanan nya. Na nakakaramdam din pala sya ng pagod.

Wala ng tao sa bakery shop maliban sa kaniya. 8:50 na ng gabi at sampung minuto na lang ay magsasara na sya. 

Tatayo na sana sya para patayin ang ilaw nang marinig na nya na bumukas ang pinto.

"Opps, sorry," nahihiyang bungad ni Alvin. Nakausot ito ng blue polo at trousers. "Pasara ka na?"

Dumapo ang tingin ni Alexis sa kaniya. "Good evening. Oo, pasara na sana ako."

Nagkunwaring nalungkot si Alvin. Tinaas nya ang kamay na may hawak na kape. "Aww, sayang. May dala pa naman sana akong kape."

Nagtatakang tinignan ni Alexis ang bitbit ni Alvin. "Para saan naman 'yan?"

Napakamot sa ulo si Alvin. "Magbabayad sana ako noong nakaraan kaso nilibre mo raw ako."

Natawa ng mahina si Alexis. "Wala 'yon. Hayaan mo sa susunod sisingilin na kita!" 

Hindi akalain ni Alexis na sineryoso ng mga staff nya ang sinabi nya noong mga nakaraang araw. Binaba ni Alexis ang dalawang upuan at humarap kay Alvin. Tutulungan nya sana si Alexis kaso naibaba na nito ang dalawang upuan.

"Umupo ka muna. May natira pa yatang egg pie sa loob."

Hindi tumanggi si Alvin at umupo sa upuan. "Thank you, babayaran ko na ba 'yan?"

Natawa na lamang si Alexis.

Binuksan ni Alexis ang paper bag na may lamang egg pie. Kumuha sya ng dalawang plate at dalawang kutsara. 

"Thank you," ani Alvin. 

Kinapa ni Alvin ang sitwasyon. Hindi nya alam kung saan magsisimula.

"Wala kang pasok?" panimula ni Alexis.

Umiling si Alvin. "Paper works lang ang inasikaso ko ngayon."

"Alvin," pagkuha ni Alexis sa atensyon nya. "By any chance, are you a teacher?" 

Sumagot si Alvin, "Yup, university teacher. Dyan sa may Circle City."

Namangha si Alexis sa narinig. "Sa may Philippines Polytechnic College?"

Natatawang tumango si Alvin at sumubo ng egg pie.

"Pareho kayo ni daddy. University teacher din sya."

Hindi nila namalayan ang oras. Naubos na nilang dalawa ang egg pie at ang kape na dala ni Alvin. 

"Thank you for today," ani Alexis sa professor. "Mauna ka na, lilinisin ko pa 'tong table."

"Hintayin na kita, sabay na tayong lumabas."

Kagaya ng sinabi ni Alvin ay sabay nga silang lumabas. Sa magkabilang side sila dadaan, si Alexis sa kanan at si Alvin sa kaliwang kalsada.

"Bye, Alvin!" paalam ni Alexis sa kaniya. "Magbabayad ka na bukas, ah."

Kumaway naman si Alvin pabalik habang natatawa. "Yup, magbabayad na. Bye!"

Sumakay na si Alexis sa kaniyang sasakyan. Natapos na naman ang araw na masaya sya at walang iniisip, pero ayon ang akala nya.

Pagpasok pa lang sa gate ng subdivision nila ay nakita na agad ni Alexis ang pamilyar na sasakyan sa tapat ng bahay nya.

Bumuntong hininga sya. Pinarada nya ang sasakyan at lumabas. Hinarap nya si Manuel na naghihintay sa tapat ng bahay nya.

Kita ni Manuel na para bang chill lang ngayong araw si Alexis. Tila ba nabunutan sya ng tinik dahil hindi ito mukhang iritable katulad noong huli nilang pagkikita. 

"Gabi na, bakit ngayon ka lang umuwi?" kalmadong tanong ni Manuel kay Alexis. 

Sa ilang segundo ay para bang bumalik ang nararamdamang pagmamahal ni Alexis sa kaniya. Pero hindi nya kayang palagpasin ang nangyari kaya natauhan din sya agad nang maalala ang bangungot na 'yon.

"Kakatapos ko lang magtrabaho," simpleng sagot ni Alexis at nilagpasan si Manuel. 

Pero hindi nya akalain na hahawakan ni Manuel ang kaniyang kamay.

"Let's talk," mariin na sabi nito.