Chapter 4

Kaharap ni Charmaine ang kuya Charles niya pati na rin ang sister inlaw niyang si Aida. Close sila ng sister-in-law niya, magkakampi sila sa lahat ng bagay, lalo na kapag may topak ang Kuya Charles niya. 

 Napakagat labi si Charmaine ng tignan siya ng masama ng Kuya niya. Matapos niyang hindi masagot ang maraming tawag ng Kuya niya. Biglang dumating ang Kuya niya kasama ang asawa nitong si Aida. 

“Huwag kang matakot sa Kuya Charles mo, Charmaine. Ganyan lang ‘yan kasi hindi mo sinagot tawag niya.” Bulong ni Aida sa kaniya. 

“Bakit hindi mo sinagot ang tawag ko?” tanong ni Charles sa kaniya. 

“Busy ako kanina, Kuya. Nakipag-meet ako sa tatay ng pinagbubuntis ko.” Sagot ni Charmaine. “kasal na din kami. Kaya hindi na ako pwedeng magpakasal sa matandang nirereto ng Nanay natin,” dugtong pa niya.

Napaawang ang labi ng Kuya niya pati na din si Aida. Nagulat sila.

“Ganun kabilis? Nasa tamang pag-iisip ka pa ba, Charmaine?” tanong ng kuya niya. 

“Kuya, pinag-isipan ko naman ito. Sa totoo nga lang mayroon na kaming Marriage Certificate eh.”

“Marriage Certificate? Kasal ka na, Charm? Sino yung lalaki?!” Gulat na tanong ni Aida sa kaniya. 

Tumango siya at napa buntong hininga. “Oo, Ate. Kasal na nga ako. Sorry kung hindi ko kayo agad na sabihan. Masyado kasing mabilis ang mga pangyayari.” Aniya. 

   Napasapo sa noo ang kuya niyang si Charles, “ sa ina ba natin sinabi mo?” tanong nito sa kaniya. “Bakit padalos-dalos ka kaagad ng decision? Hindi mo man lang iniisip ang magiging resulta ng desisyon na ginawa mo!?” May halong inis na dugtong ni Charles. 

“Kahit si Mama, hindi rin alam. Pasensya na kung padalos-dalos ako ng desisyon. Pero, nandito na ito eh. Kailangan ko itong panindigan.” Tanging usal ni Charmaine.

“Charles, hayaan na natin ang kapatid mo. 25 years old na naman siya. Nasa tamang edad niya siya para mag-asawa at mabuntis. Iyon ang realidad ng buhay. We need to accept it.” Payo ni Aida. Wala naman nagawa ang Kuya ni Charmaine kundi mapabuntong hininga.  

Tama naman si Aida. Nasa tamang edad na kasi siya. At the age of 25, hindi na masama para magkapamilya. 

 Ayaw talaga ni Charmaine magpakasal sa matandang mayaman na nirereto ng nanay niya.

    

Kasal para lang sa marangyang buhay? 

Kahit na ganoon ang naghihintay sa kaniya, oras na tanggapin niya ang offer ng ina. Para naman siyang nakakulong sa isang selda. Wala siyang karapatan na maging malaya. 

 Gumawa lang siya ng desisyon ngayon na alam niyang mas makakabuti sa kaniya.  

“Ano ang plano mo ngayon? Ngayon na kasal ka na sa lalaking hindi mo pa naman pinapakilala sa amin. Ano ang balak mo?” seryosong tanong ni Charles sa kaniya.  

Napakagat labi si Charmaine bago nagsalita,” balak kong magtrabaho at mag-ipon. Para sa sanggol na nasa sinapupunan ko. Bubukod na din ako ng titirhan para naman hindi masyadong masikip ang bahay ni Mama.” 

“Titira ka na sa bahay ng asawa mo?” Kailan mo ipapakilala sa amin ang lalaking iyon?” 

Hindi siya kaagad nakasagot. Hindi naman kasi niya pwedeng sabihin na hindi niya magiging kasama sa isang bubong ang asawa niya. Dahil sa papel lang naman sila kasal. Hindi nila mahal ang isa't isa.  

Pero, gusto na niya talagang makawala sa ina nilang walang ibang inisip kundi ang yumaman. Ayaw na niyang gamitin pa ng ina sa mga bagay na ayaw niyang gawin o sundin. 

 Mula pagkabata, lagi niyang sinusunod ang ina. Kahit na labag minsan sa kaniyang loob. 

“Bakit hindi ka umiimik diyan, Charm?” tawag sa kaniya ni Aida. 

Napailing siya. “ Mayroon lamang akong iniisip, Ate Aida. Tungkol naman sa tanong mo Kuya Charles, malapit na naman kayong magkita ng asawa ko. Busy lang siya ngayon sa trabaho,” usal ni Charmaine.  

“Okay sige. Dahil nakapag deisyon ka na naman. At alam kong wala ka pang hawak na pera. Isesend ko sa account mo ang kaunting pera,” usal ni Charles. 

“Oo nga, Charm. Nabanggit sa akin ng kuya mo na binayaran mo ang loan ng Mama niyo.” Sambit ni Aida. 

“No, Kuya. Salamat na lang pero hindi ko matatanggap ‘yan. Mayroon pa naman akong kaunting ipon. Makakapag trabaho pa din naman ako, kahit na buntis na ako.” Saad ni Charmaine.  

“Hay na ko Charmaine. Sige na. Basta kapag kailangan mo ng tulong nandito kami ni Aida. Huwag kang maglilihim sa akin, tandaan mo yan ha!” paalala ni Charles sa kaniya. 

“Salamat kuya!”

…

Matapos ang pag-uusap nila ng Kuya niya. Umalis din naman ito sa bahay nila. Dahil mayroon ng sariling pamilya ang Kuya niya. Dumadalaw lang paminsan-minsan ang mga ito lalo na kapag hindi busy sa trabaho.  

Samantalang habang nagluluto ng hapunan si Charmaine, biglang tumunog ang kaniyang ringtone. Senyales na mayroong nagpadla ng mensahe. 

Your Husband; Take vitamins for the baby. Take care of my child.” 

Iyon ang nabasa niya mula sa message inbox. Hindi niya mawari ang nararamdaman niya sa oras na ito.

Concern ba ang lalaking iyon sa kaniya? 

Mabuti naman pala ang lalaking iyon, kahit na hindi halata…

“Oo, salamat sa pag-alala. Pupunta ako ng Pharmacy Store mamaya.” Balik niyang mensahe sa lalaki. 

Hindi mawari ni Charmaine kung bakit bigla siyang napangiti sa mensaheng iyon. Hindi niya iyon ini-expect!

Wala pang ilang saglit ay nakatanggap kaagad siya ng message ulit mula sa lalaki. 

“Okay. Send me your bank account.”

Napakunot ang noo niya sa kaniyang nabasa. 

Hindi naman siya nanghihingi ng pera? 

Bakit ito manghihingi ng Bank Account? 

 “Bakit? Ano ang kailangan mo sa bank account ko?” — balik niyang mensahe. 

“C’mon, ano ba ang ginagawa sa bank account?” 

Pilosopong balik na mensahe sa kaniya ng lalaki. Napasapo sa noo si Charmaine, hindi niya mawari kung ano ang trip ng lalaking ito. Alam niya naman kung para saan ang bank account. Hindi niya lang ma-gets bakit hinihingi nito. 

“Alam ko kung para saan ang bank account, pero bakit mo ba hinihingi? Hindi naman ako humihingi sa iyo ng pera ah?” — balik ulit na mensahe ni Charmaine dito. 

“Paano ka bibili ng vitamins, kung wala ka namang pera?” 

Natawa si Charmaine sa bagong mensahe sa kaniya ng lalaki. “Sa tingin ba ng lalaking ito, wala akong pera? Ang liit naman ng tingin niya sa ‘kin?”