CHAPTER 3

Nakatulala lang ako habang nakatingin sa papel na hinahawakan ko.

"Infernes, ang ganda ng pangalan nya, ah!"

- Marriage certificate -

Wife's name: Anaya Grace Santillian Gutierrez

AGE: 22 YEARS OLD

HOME ADDRESS: BACOOR *** STREET "*"" INC ** GRET

HUSBAND NAME: Aurelius KAEL Quinn Gutierrez

AGE: 27 YEARS OLD

ADDRESS: BACOOR *** STREET "*"" INC ** GRET

Napatulala pa ako nang nakatingin sa pangalan niya. Ang haba pala at bagay din sa kanya, may pagka-misteryoso.

Napabuntong hininga nalang ako at inilagay nalang sa table ang papel na hawak ko kasama ang card na ibinigay niya kanina at lumapit sa paper bag na nasa harap ko at pumili na nang damit na pwede kong masuot.

Bago iyon, naligo muna ako at pagkatapos ay hinukay ko na lahat nang pinabili niya para sa akin.

May bag, damit, alahas, at iba pa na kailangan nang isang babae, mapapawow kanalang talaga.

At nang mabored ako, humiga Ako sa kama at 'di ko nalang namalayan na nakatulog pala ako.

The next morning, I woke up feeling slightly more composed. Yesterday's whirlwind still felt surreal, but the luxurious surroundings and the mountain of shopping bags were undeniable proof it had actually happened.

I carefully chose a simple outfit from the new clothes—nothing too flashy, I decided—and headed downstairs. The same helpful maid from last night greeted me with a polite bow.

"Good morning, Lady Anaya," she said. "Young Master Kael is waiting for you in his office." nakangiti niyang sabi.

Ano nanaman kaya pakulo noon?

My heart pounded. Ohh, kakaiba to ah, Anaya, stop it, don't fall in love again.

I hadn't had a chance to process anything that happened. I still felt like I was dreaming. I followed her to a large, modern office.

Ang yaman pala talaga niya. Akala ko simpleng tao lang yung hinila ko at pinili na pakasalan. Ang bawat design ng office niya ay talagang mamahalin. Ang antik.

I saw Kael was already there, reviewing documents. He looked up as I entered, his expression unreadable.

"Anaya," he said, his voice still cool but without the icy edge from before. Pagtalaga nagsasalita tong mokong na 'to nakakaba.

"You were absent on Thursday and Friday. No notification. This is unacceptable." Gulat ko itong tiningnan. Bakit mas galit pa sya kaysa kay Tasya?

My stomach dropped. I'd completely forgotten about work!

"Ohh, I… I'm so sorry. Wait, why did you ask about my work? Anong kinalaman mo don? 'Di naman kita boss," I stammered.

"Nothing, Anaya. I just ask to confirm it to you," his voice still cold.

"There was… a family emergency. I should have called." It was a weak excuse, but I couldn't bring myself to explain the truth.

He leaned back, steepling his fingers. "A family emergency? And this 'emergency' prevented you from contacting anyone at the company?"

My cheeks burned. "I… I was… preoccupied," I mumbled, avoiding his gaze. Aba, abala lang naman ako kakahanap ng pwede kong pakasalan para makatakas sa kamay ni Dave.

At sakto talaga na siya ang nahila ko. Dapat magpasalamat pa siya sa akin, diba? Sa ganda kong ito, di na dapat tanggihan pa.

He studied me for a long moment, his expression still unreadable. Then, a slight curve touched his lips. "Very well, Anaya. I'll overlook this… for now. But I expect better in the future. To our future family…" May pagka corny din pala ang lalaking to.

"Anyway, bakit mo nga ba natanong ah? Di naman kita boss," taas kilay kong tanong ulit sa kanya. Kong makatanong kasi kala mo sa kanya ako nagtatrabaho eh.

"Kael," bulong ko, ang mga kamay ko ay naglalaro sa hem ng aking damit. Nakita ko kung paano kumunot ang noo niya nang banggitin ko ang pangalan niya, "Kailangan ko nang bumalik sa trabaho."

Hindi ko alam kung bakit ako nag-aalangan. Kinakabahan rin ako sa magiging sagot niya. Siguro dahil sa paraan ng pagtingin niya sa akin, eh dapat lang talaga na bumalik ako ng trabaho baka masabihan pa akong gold digger.

Tumayo sya sa pagkakaupo nya at pumunta sya sa may bintana, nakatingin sa tanawin ng gubat, gubat na kasi sa likod ng bahay nya.

"Alam ko," sagot niya, ang boses niya ay malamig pa rin, pero may bahid ng lambing na hindi niya maitatago. Nakapagtataka naman, bago lang naman kami nagkakilala at di pa halos lubusang kilala, pero bawi sa nakikita ko sa galaw niya, parang di ko maintindihan or delulu lang talaga ako kaya kung ano-ano nalang napapansin ko. "Pero hindi mo ba naiisip na... mas maganda kung..."

"Kael, no I need to work," putol ko sa kaniya, ang boses ko ay may halong pag tataka . "Alam ko na ang responsibilidad ko. Pero hindi porket ikinasal tayo pag babawalan mo ko. Hindi ko alam kung anong nasa isip mo pero sana payagan mo akong magtrabaho gaya nang pagpayag ko na tuluyan mo nang maging asawa kahit naninibago pa ako." Hiningal pa ako dahil sa haba ng sinabi ko.