Chapter 4: Marriage

“Okay lang ako, promise,” pilit niya. Sinubukan niyang kumawala sa mahigpit nitong pagkakahawak ngunit dahil nanghihina na siya’y hindi niya magawa.

Namamanhid na yata ang buo niyang katawan. Hindi niya kasi makuhang maramdaman ang sugat niya. Bagkus ay para pa siyang hindi nasasaktan.

“Sumakay ka na, Miss. Nasa ulo ang sugat mo. Baka kung ano pa ang mangyari. Baka magkaro’n pa ng komplikasyon kung ‘di natin mapapagamot nang maayos ‘yan,” giit ng sekretarya ni Dimitri. Binuksan na rin nito ang pintuan para sa kaniya.

“Kung gusto mong patuloy na ipahiya ang sarili mo, bahala ka. Pinagtitinginan ka niya. Kung gusto mong magmukhang kawawa, ikaw ang bahala.” Walang emosyong binitawan siya ng lalaki at iniwan na siya sa kinatatayuan niya.

Dumaan ang pag-aalangan sa kay Anastasha. Nag-dadalawang-isip siya. Si Dimitri ang kaharap niya. Siya ang nakatatandang kapatid ni Domino, ang lalaking mahal niya ngunit sinaktan siya.

Sa huli ay natagpuan na lang niya ang sarili niyang mabagal na naglalakad papasok sa loob ng sasakyan. Si Norman na rin ang nagsarado ng pintuan. Pagkatapos ay si Dimitri naman ang kaniyang dinaluhan at inalalayan.

Hindi na sila nagsayang pa ng segundo. Agad na minaneobra ni Norman ang sasakyan patungo sa direksyon nang pinakamalapit na ospital.

Nanatiling tahimik si Tasha. Nakapako lang ang kaniyang paningin sa bintana kung saan papalit-palit ang tanawin. Walang laman ang isip niya. Sa puntong ‘to, namanhid na siya. Wala na siyang maramdaman. Para na rin siyang nabibingi sa katahimikan.

Ako? Tanga? Siguro nga ay tama si Domino. Baka nga totoong tanga siya’t uto-uto dahil nagawa siyang bilugin nito. Malungkot siyang napangiti at napahawak sa kaniayng dibdib kung saan pumipintig sa masakit na paraan ang puso niya.

Kahit kailan, hindi niya inisipan ng masama si Domino. She always believed that he was genuine with her. Iyon kasi ang ipinaramdam ng lalaki sa kaniya. She never second-guessed his feelings only to end up in a pit of hell with the truth they failed to conceal.

Nagising lang siya nang huminto ang sasakyan sa harapan ng isang ospital. Tahimik lang siyang sumunod kay Dimitri na kapuwa niya tahimik din. Katabi nito si Norman na siyang nagtutulak pa rin ng wheelchair niya. May sinabi ito sa doctor na agad siyang dinaluhan at ginamot.

Kalahating oras ang lumipas ay nagamot na ang sugat niya. Tulala lang siya sa buong durasyon na iyon at hinahayaan lang niyang gamutin siya ng doctor.

Nang matapos ay muli siyang pinasakay ni Dimitri sa kaniyang sasakyan. Hindi niya alam kung saan siya nito dadalhin. Ang totoo, nawalan na siya nang pakialam. She was too hurt to even care for herself.

Pagkalipas lamang ng sampung minuto ay agad nilang narating ang sea side at doon sila huminto pansamantala. Lumabas si Norman at iniwan sila roon para mag-usap sa utos na rin ng nakatatandang Lazatine.

“Natatandanan na kita,” simula nito sa mababang boses nang sila na lang ang nasa loob ng sasakyan. “Ikaw si Anastasha, tama?”pagkausap sa kaniya ng lalaki.

Hindi kasi tulad ni Domino na madalas niyang kasama, si Dimitri ay madalang lang sa bansa kaya hindi niya ‘yon lubos na kilala. Ngunit nababanggit na ng nakababatang Lazatine ang lalaki sa kaniya noon pa man.

“Opo,” magalang niyang kumpirma rito. Nananatiling nakapako ang kaniyang paningin sa kawalan. Hindi na niya alam ang dapat na gawin.

“I came back from the army to get married,” Dimitri uttered.

But Tasha couldn’t follow at all. Kaya simpleng pagtango lang ang kaniyang naging tugon dito. Ni hindi niya pa nga ito nakakausap talaga kahit na matagal na niyang kilala ang kanilang pamilya.

“Iyong babaeng nakita mong kasama ng kapatid ko, siya dapat ang papakasalan ko,” pagpapatuloy nito.

Doon siya natigilan. “Oh…” mababa ang boses na tugon niya. Hindi na rin niya napigilan pa ang kaniyang sarili na lingunin ang lalaki.

Pinaglalaruan ba sila ng mundo? Bakit parang ang komplikado naman ng mga nangyayari sa buhay nilang dalawa.

“I-Iyong babaeng ‘yon… Iyong kanina… fiancée mo?” hindi niya nagawang itago ang gulat at ‘di pagkapaniwala sa boses niya.

Naisip na niya ang posibilidad na ‘yon kanina dahil na rin sa mga narinig niya. Ngunit ang marinig ang kumpirmasyon na galing mismo kay Dimitri ay tuluyang natuldukan ang agam-agam niya. Tuluyan siyang nabigyan ng linaw ang lahat.

Walang buhay lang siyang tiningnan ni Dimitri. Mukhang kahit ito ay hindi rin inaasahan ang nasaksihan. “Sa susunod na bukas na dapat ang kasal,” anito.

“Kasal?” pagak siyang natawa. Napailing din siya. Kung may kasal pa na mangyayari. Sa nangyari kanina? Duda siyang itutuloy pa ‘to ng lalaki.

The irony. Paanong nagawa ni Domino na makipagtalik sa babaeng papakasalan ng Kuya niya? Ngunit mas lalong ‘di niya magawang mapaniwalaan na gano’n ang klase ng lalaking nagustuhan niya sa loob ng siyam na taon!

“Everything has been set out already. Nakapag-distribute na rin kami ng invitations. Hindi p’wedeng hindi ‘yon matuloy,” determinadong anito. “This may be a bolt out of the blue. But you’re the most suitable woman to walk down that aisle.”

Nabulunan siya’t nanlaki ang kaniyang mga mata. Ano raw?!

“Bibigyan kita ng isang araw para pag-isipan. But the day after tomorrow… please be my bride,” he uttered, almost showing emotion for the first time since he talked to Tash.

Nanatili pa ring nanlalaki ang mga mata ni Tasha dahil sa ‘di pagkapaniwala sa mga pinagsasabi ni Dimitri. Seryoso ba ito?

“What you saw in the office, whether you accept it or not, totoo ang lahat ng ‘yon. Hindi ikaw ang mahal ng tarantado kong kapatid. That’s why I’m offering you marriage. Ibibigay ko sa ‘yo ang lahat nang gusto mo,” pangako niya. “Maliban sa pagmamahal.”

Tasha let out a sarcastic laugh. “Pinagloloko mo ba ‘ko?” She looked at him in disbelief.

Naguguluhan siya sa naging suhestiyon nito. Lalo na’t hindi niya ‘yon inaasahan. Lalo na ngayon! Masyadong mabilis ang mga nangayayri sa paligid niya at hindi na siya makasabay!

Muling nagsalubong ang kanilang mga mata. Wala pa ring tatalo sa talim ng mga mata nito. “Kung papayag ka ngayon, ora mismo p’wede nating iparehistro ang kasal. Bigyan mo lang ako ng sagot.”