Chapter 5: Changes

Hindi magawang pangalanan ni Tasha ang naramramdaman niya. Hindi niya alam kung dapat ba niyang ikatuwa ang mga naririnig niya kay Dimitri o ang mainis dahil napaka-out of the blue nito.

She just got out of a fresh heartbreak for pete’s sake! At nasaksihan niya pa ito kaya hindi niya lubos na maintindihan kung paano nasasabi ni Dimitri ang mga ganitong bagay. And to make it even worse, involved pa ang babaeng dapat na pakakasalan niya.

Nagpakawala siya ng mahinang tawa. Punung-puno ‘yon nang sarkasmo. “‘Yong lalaking mahal ko… mahal ang fiancée mo. Kung papayag ako sa gusto mo at pakakasalan kita, hindi ba’t parang sobra naman ‘yon?” pagrarason niya.

He was actually not making any sense at all! Hindi niya kilala kung anong klase ng lalakit ito dahil hindi naman niya ‘to madalas na nakakasama noon pa man. He’s mostly out of the country. Kaya hindi niya matantiya kung seryoso ba ito o nagbibiro lang. 

“I’m not forcing you. Sabihin mo lang kung papayag ka o hindi,” anito sa boses na puno nang lamig. Bumitaw siya sa tinginan nila. Ngunit nagawa niya pa ring makita ang tigas nang tingin nito.

“Ayoko nga!” desididong tanggi niya. Bahagya pang nagsalubong ang kaniyang kilay. “Bakit naman kita papakasalan? Hindi naman kita mahal,” pagrarason niya.

Walking along in the same situation as she has is not enough of an excuse to agree to his suggestion for heaven’s sake! Kung tutuusin, estranghero pa itong maituturing sa buhay niya.

“Hindi ba’t mahal mo ang kapatid ko? Our marriage means you’ll be able to see my brother every day,” he excused. Ngunit kahit sa sarili niyang pandinig ay napakawalang kuwentang rason nito. “Don’t worry. Marriage for convenience lang naman ‘to. Magiging kasal lang tayo sa papel. Hindi mo ba nakikita? Paralisado ako. Walang mangyayari sa pagitan natin. Kailangan lang nating makasal sa papel.”

Naririnig niya ang determinasyon sa boses ni Dimitri. Ngunit hindi niya pa rin kayang timbangin kung ano ba ang pinakatamang gawin.

“I won’t be able to stand the embarrassment of not continuing my marriage. After all the preparation we did for this? Ikaw ba kaya mo?” mapaghamon niyang tanong.

Hindi siya nakasagot. Tao lang din siya, may emosyon at may nararamdaman. Kaya naiintindihan niya ang pinaggagalingan nito. Dahil siya rin mismo ay nandoon sa sitwasyon na ‘yon. To be betrayed by the man he loved most for long years of her life was not on her bucket list.

Mas malala nga lang siguro sa parte ng lalaki dahil ikakasal na dapat ito. Ano na lang ang sasabihin ng mga tao?

“Ikaw ang inaalok ko dahil pareho lang tayo ng sitwasyon. Alam kong naiintindihan mo ako. Sigurado akong nararamdaman mo kung ano ang nararamdaman ko,” aniya pa. “Hindi ka ba nagseselos? Naiinis? Nagagalit sa ginawa nila sa atin? Kung papakasalan mo ako, you’ll be Domino’s sister-in law. Just think about it. When that happened, just a mere sight of you will be torture for him. Isa pa, p’wede mo naman akong hiwalayan pagkatapos ng tatlong buwan. I have a property in BGC, ibibigay ko ‘yon sa ‘yo kapag naghiwalay na tayo.”

He’s not making any sense. Alam ‘yon ni Anastasha. Malinaw pa niya iyong naiintindihan kahit na nag-uulap na ang isip niya. Ngunit ang kagustuhan ng puso niya ay hindi na rin niya maintindihan. Alam niyang dapat niyang tanggihan ang nais nitong mangyari. Ngunit sa rami nang sinabi nito ay nagsisimula na siyang maguluhan sa kung ano ba ang dapat na gawin.

“Is separation really possible?” Tasha asked in the middle of her confusion.

“Pagkatapos ng tatlong buwan. Sabihin mo lang. I’ll have the papers signed,” he agreed immediately.

“Iyong… i-iyong paa mo…” hindi na niya naituloy ang nais niyang sabihin.

“Sinabi ko na sa ‘yo. Kasal lang tayo sa papel,” diin niya, bahagyang naiirita. “I won’t touch you. You can sleep with anyone if you’d like. I don’t care.” Seryoso siyang tiningnan ng lalaki.

Napaiwas naman siya at nakaramdam nang pagkapahiya. “S-Sorry… Hindi naman ‘yon ang ibig kong sabihin,” nakayukong aniya.

“‘Di mo kailangang mag-sorry. Totoo naman,” saad nito na parang balewala lang sa kaniyang pinag-uusapan ang kaniyang kalagayan. “Kailan mo ako bibigyan ng sagot?”

Napayuko siya. “Hindi ko alam.” Nahihirapang napailing na lang siya sa sobrang kaguluhang kaniyang nararanasan ngayon.

Tahimik siyang pinagmasdan ng lalaki sa loob ng ilang segundo bago binuksan ang bintana ng sasakyan. “Norman. Take us to my penthouse,” he ordered coldly.

“Yes, sir,” alerto namang tugon nito.

Walang sinasayang na sandali na agad nagmaneho si Norman patungo sa penthouse ni Dimitri.

“P-Penthouse?” Nervousness echoes in the heart of Tasha. Hindi niya alam ang nais nitong gawin at kung bakit nais siya nitong dalhin doon.

“Sa tingin mo ba magagawa mong umuwi sa lagay mo?” Malamig siya nitong binalingan.

Doon na siya napailing. She was feeling helpless. Simula kasi nang mamatay ang ama niya siyam na taon na ang nakakaraan, siya ang naging sandalan ng kaniyang ina. She became the backbone of their household. Kaya alam niyang mag-aalala ito oras na makita ang kalagayan niya ngayon.

Kaya alam niyang tama si Dimitri. Hindi siya p’wedeng umuwi.

“Tara na, Norman,” malamig nitong utos.

Unti-unti na siyang nawalang muli ng imik sa patuloy na pag-andar ng sasakyan patungo sa penthouse ni Dimitri.

Mahigpit niyang niyakap ang bag niya, kumukuha ng lakas doon. Parang may puwang na naiwan sa puso niya dahil sa nangyari ngayong araw. Hindi niya magawang maipaliwanag. Para bang may kulang.

Bago ang araw na ‘to, masaya pa siya. Nakakangiti pa siya. Laman pa ng isip niya ang posibilidad na baka alukin na siya ng kasal ni Domino. Pero dahil sa nasaksihan niya at sa mga katotohang isiniwalat sa kaniya ng lalaki ay naglaho ang lahat ng positibong pakiramdam na pumupuno sa puso niya.

Her smiles turned to tears.

The happiness in her heart now feels like the saddest movie.

Hindi pala totoo ang pinanghahawakan niyang saya. Pagpapanggap lang pala ang lahat. Hindi pala siya totoong mahal ng lalaking mahal niya.