Balot nang katahimikan ang naging biyahe nina Tasha at Dimitri patungo sa destinasyong hindi pa ipinaaalam ng lalaki. Ngunit kabaliktaran ang laman ng kaniyang isip dahil parang sirang-plaka na paulit-ulit na pumupuno roon ang ala-alang pinagsaluhan nila ni Domino sa loob ng siyam na taon.
At sa bawat masasayang memoryang kaniyang binabalikan, kapalit ay ang puso niyang paulit-ulit na nasusugatan.
Siyam na taon, Domino! Hindi mo na sana ako pinagmukhang tanga sa loob nang mahabang panahon!
Muli na namang naglandas ang luha sa kaniyang mga mata na agad naman niyang pinunasan. Hanggang sa hindi niya namalayan na huminto na pala sila sa tapat ng isang magara at sumisigaw sa karangyaan na mataas na gusali.
“Get out and follow me,” malamig nitong sabi.
At kahit sa mga segundong iyon ay hindi niya pa rin magawang masanay sa presensya ng lalaki. Halos walang emosyon na mababakas sa boses ni Dimitri. Puno iyon nang lamig. Na para bang siya ay galit o ’di kaya’y walang pakialam sa kaniyang paligid.
Agad na dinaluhan ni Renato si Dimitri nang marinig ang sinabi nito. Ito na ang nagbukas ng pintuan at agad na umalalay sa paglabas nito.
Samantalang naiwan namang tulala at puno ng gulat si Tasha sa loob ng sasakyan habang kagat ang ibabang labi sa hindi pagkapaniwala. Mula sa bintana ay tinatanaw niya ang mataas na gusali at wala siyang ibang maisip kung gaano ito kaganda.
“Dito tayo titira oras na ikasal tayong dalawa. On my penthouse to be exact,” dugtong nito na nagpaluwa halos ng kaiyang mga mata.
Seryoso ba ito? Hindi tuloy matigil ang mga daliri niya sa png mga daliri niya sa paglalaro ng bag niya sa ibabaw ng kaniyang kandungan. Hindi niya ito inaasahan.
“O-Okay, sige,” may bahid pa rin nang alangan na tugon niya. Pero hindi na niya intensyon na umatras pa.
“Iparehistro na natin ang kasal,” pinal nitong sabi na tahimik lang niyang tinanguhan.
Hindi na niya alam kung ano pa nga ba ang nararaat niyang sabihin. Ni sa hinagap ay hindi niya naisip na papasukin niya ang ganitong bagay. Hindi siya hopeless romantic pero pangarap niya ang maipakasal sa lalaking mahal niya. Tulad nang pangarap niya para sa kanila ni Domino.
Flash marriage? Contract marriage? Never in her life she knew she’d end up having one. Most especially with the brother of her first love.
“Drive us to the municipal hall,” Dimitri ordered once again.
Atubiling sumunod naman si Norman na muling tinulungan ang lalaki papasok ng sasakyan. Walang sinasayang na minuto na pinasibad niya ang sasakyan patungo sa munisipyo.
She always dreamt of a marriage that would make her heart jump in joy. Instead, tears started bursting out from her eyes the moment she entered the car again after sealing their contract marriage. Iyak na hindi sa pagmamahal ngunit sa rason na hindi niya nagawang pakasalan ang lalaking pinakamamahal niya. Na hindi niya nagawang tuparin ang pangarap niya.
Noon pa man, pangarap na niyang pakasalan si Domino. Pero para siyang pinaglaruan ng Diyos dahil imbes na ang lalaki at ang Kuya nito ang kaniyang nakaisang dibdib.
“What’s with the long face? Nagsisisi ka na ba agad?” Nilapatan siya nang malamig na tingin ng lalaking kaniyang katabi.
Nanatili siyang nakatingin sa labas ng sasakyan. Tahimik lang siyang umiling dito habang inaalala ang kapirasong papel sa loob ng kaniyang bag na sumisimbolo ng kanilang kasal.
“Take us to the nearest mall, Norman,” he ordered his secretary.
“Yes, Sir,” masunuring tugon nito.
Parang tuod lang na nakaupo si Anastasha sa tabi ni Dimitri. Blangko lang ang kaniyang mga mata habang nakatingin sa kawalan. Hindi niya alam kung ano ba ang dapat niyang maramdaman.
Natigilan siya nang pumailanlang ang isang pamilyar na musikang nagmumula sa cellphone niya na hudyat nang isang tawag. Huling El Bimbo ng Eraserheads. At kahit na hindi niya tingnan kung sino ang tumatawag, kilalang-kilala na niya ’yon. Tuloy, para na namang tinutusok-tusok ng maliliit na karayom ang puso sa kirot. Nahihirapan siyang makaahon mula sa sakit tapos ito na naman at tatawagan siya nito.
Kung noon ay wala pang isang ring ay agad na niyang sinasagot ang tawag. Ngayon ay para na iyong punyal na nakatutok sa leeg niya, pinahihirapan siyang kumilos at huminga. Sa huli, pagkatapos pagmasdan ng ilang minuto ang aparato ay pinatay niya ang tawag ni Domino.
Mas lalong nabalot nang katahimikan ang sasakyan nang tuluyang namatay ang tawag. At aminin man niya o hindi, masyadong nakakailang ang paligid.
But as stubborn as she knew her first love, Domino, was… Anastasha’s phone rang for the second time. Tulad nang nauna nitong papatayin niya na sana iyon kung hindi lang hinawakan ni Dimitri ang kamay niya upang pigilan siya sa kaniyang plano.
“Answer his call,” malamig nitong sabi sabay bawi ng kaniyang kamay. “Pamilya na tayo. Sa ayaw at sa gusto mo, magkikita at magkikita kayo.”
Nabalot siya nang alinlangan sa tinuran nito. Hindi man siya handa upang muling harapin si Domino, alam niya sa sarili niyang tama ang kapatid nito. Dahil simula nang pumayag siya sa alok na kasal ni Dimitri, naging parte na siya ng pamilya ng mga Lazatine.
She’s now sister-in-law with her first love; the man she thought she’d exchange vows with.
Pagkatapos humugot ng isang malalim na hininga, pikit-matang sinagot niya ang tawag. “Hello?” pilit na pinakaswal ang boses na sagot niya sa tawag.
“Tasha! Nasa’n ka? Okay ka lang ba?” tanong nito, ang boses ay balot nang pag-aalala.
Simula nang umalis ang babae sa opisina dahil sa nasaksihan nitong eksena, hindi na nawala ang pag-aalala kay Domino. Lalo na’t alam niyang may sugat itong natapo. But he’s worried only because he doesn’t know how he would explain things to his family! That’s it!
Mapakla ang naging pagtawa ni Tasha. “Ano namang pakialam mo kung nasaan ako?” kalmado ngunit puno nang lamig niyang tanong pabalik dito. Nakapako pa rin ang kaniyang paningin sa bintana at iwas ang tingin sa kaniyang katabi.
Sa kabilang linya, inusig nang konsensya si Domino dahil sa naging tono ni Tasha sa kaniya. Ni minsan, hindi ito gumamit ng ganitong timbre tuwing kausap siya. “I’m sorry, Tash,” aniya.
Tasha smiled bitterly and replied indifferently, “Domino, forget it. Okay lang ako.”
Nagbuntonghininga sa kabilang linya si Domino. “Masyadong maraming nangyari ngayong araw. Umuwi ka na muna at magpahinga. Pupuntahan kita sa makalawa. Huwag kang mag-alala. I’ll pay every damage I may have caused you.”
“Gusto mo akong bayara?” kalmadong tanong ni Tasha.
“Yes! Anything! Sabihin mo lang sa akin ang gusto mo, ibibigay ko,” agad nitong tugon. Para pa siyang nabunutan nang tinik sa sobrang sigla nang boses nito.
Umukit ang isang mapait na ngiti sa kaniyang mga labi kasabay nang pagguhit ng panibagong sugat sa kaniyang puso. Kahit sa telepono, nagagawa pa rin siyang saktan ng lalaki. “Give me one of your properties and I’ll call it quits.”
Hindi nagawang makapagsalita ni Domino sa kabilang linya. Para siyang nawalan ng boses dahil hindi niya inaasahang manggagaling ang mga salitang ’yon kay Tasha.Nagbuntonghininga ang dalaga. “Pagod na ako, Domino. Sa susunod na lang natin ‘to pag-usapan,” walang buhay nitong sabi. Ang totoo ay ayaw pa muna sana niyang marinig ang boses nito.“Sige, magpahinga ka na lang muna,” saad nito pagkatapos ay ibinaba na ang linya.Naiiling na pinagmasdan niya ang kaniyang cellphone nang tuluyang mamatay ang tawag. Ibababa na sana niya iyon nang sa isang ekspertong kilos ay nagawang agawin ni Dimitri ang aparato.Gulat na pinagmasdan niya ang lalaki upang alamin ang ginagawa nito. At doon niya napagtantong inilalagay na pala ng lalaki ang numero nito sa cellphone niya. “Anong ginagawa mo?” salubong ang kilay na kaniyang tanong.“Saving my phone number to your cell. Dito mo ako tawagan kung may mga tanong ka sa susunod,” balewala nitong tugon.Nang matapos sa paglalagay ng numero niya sa dial pa
Hindi lubos na maiproseso ni Anastasha ang mga naririnig at nakikita niya kay Dimitri; kung paano ito balewalang namimili ng mga panloob niya na para bang malalim na ang pagkakakilala nila sa isa’t isa. Ibinaling niya ang kaniyang paningin sa sales lady na masayang pina-punch ang mga pinamili nila.Samantalang siya, hindi na alam kung paano itatago ang kaniyang mukha na pulang-pula na dahil sa hiya. Halos wala na ngang takpan ang mga underwear na napili ng binata! Okay lang naman sana kung para sa sarili niya iyon. Kaso hindi! Kaya hindi niya alam kung anong tumatakbo sa isip nito at naisipan siyang bilhan ng mga gano’ng klase ng kasuotan!Baka…Tasha mentally shook her head. Hindi naman siguro.Ngunit nagkamali siya nang isipin niyang doon na natatapos ang pagbili ni Dimitri ng mga damit para sa kaniya. Dahil pagkatapos na pagkatapos nila sa underwear section ay dumiretso sila sa mga sapatos at bag. Hanggang sa hindi na niya napagtantong tila ba ang hangarin ng lalaki ay baguhin siya
Napuno nang katahimikan ang dining area ng mga Lazatine. Walang sinuman ang naglakas-loob na magsalita dala nang gulat sa inanunsyo ni Dimitri. Hindi nila alam kung ano ang dapat na itanong at kung sino ang gagawa no’n.Nagpalitan sila ng tingin habang nagkakapaan. Masyado nila itong hindi inaasahan.The Chairman cleared his throat. “Kung hindi si Venice ay sino?” tanong niya sa wakas. Ibinaba rin niya ang gamit niyang kubyertos habanghinihintay ang sagot ng kaniyang anak.Patagong sinulyapan ni Dimitri ang kaniyang ama, inaarok ang reaksyon nito. “Si Anastasha,” kalmado niyang tugon.Sa dalawang salitang binitawan niya, tila ba bagyo ang naging sunud-sunod na ingay na nagmula sa kaniyang pamilya. Halos hindi na sila magkariningan dahil nagpatong-patong na boses nilang lahat na naroon sa hapag-kainan.“Anong sabi mo? Tama ba ang narinig ko?” Salubong ang kilay na binalingan siya ng kaniyang ama dahil sa hindi pagkapaniwala.While the others remained lost in , caught off guard, includi
“Don’t you ever dare leave, Dimitri! Kinakausap pa kita!” galit na pigil ni Adelaide sa kaniyang anak na palabas na sana.Nagmamarstang nilapitan ni Adelaide ang lalaki na nasa entrada na ng dining area. He was still holding on his wheelchair’s wheels, ready to leave anytime. He’s done having this conversation with them. Hindi naman kasi nila maiintindihan.Sa sobrang galit niya sa kaniyang anak ay namumula na ang buo niyang mukha. Huminto siya sa harapan nito at tinangnin siya gamit ang kaniyang matatalim na mata. At bago niya pa magawang pigilan ang sarili niya ay naduro na niya ito.“Tingnan mo nga, Dante!” galit niyang sumbong sa kaniyang asawa. “Kinakausap ko pa’t tinalikuran ako bigla! Ganyan ba ang dapat na trato ng isang anak sa magulang niya?! Ganyan ba dapat maging kuya? Just becuase you’re wearing your military uniform doesn’t mean you deserve the honor! Dapat nga hindi ka na bumalik dito, eh. Hindi ka karespe-respeto! Nagawa mo ngang sulutin ang babaeng pakakasalan ng kapa
Nanatiling kalmado si Dimitri kahit pa nakita niyang muling pinulot ng kaniyang ina ang rehistro ng kaniyang kasal kay Anastasha. Nakita rin niya ang pagiginig nito. Unti-unti na ring nalulukot ang papel sa sobrang higpit ng kaniyang pagkakahawak roon.“You’re imposible, Dimitir! Hindi mo nga halos kilala si Anastasha katulad nang relasyong mayroon sila ni Domino. Tell me, what did you do to her, huh?” Humakbang ito palapit sa kaniya habang nanlilisik pa rin ang mga mata. “Paano mo siya napapayag, ha? Kilala ko si Tasha, hindi niya basta-basta lang ipapagpalit si Domino!”Alam ni Dimitri ang hangganan ng relasyong mayroon sila ng kaniyang ina. Na hindi man sila magkasinglapit tulad ng relasyong mayroon sila ni Domino, kahit papaano ay umaasa siyang maiintindihan nito.Sa kabilang dako, puno nang pagkadismaya si Adelaide dahil sa ginawa ng anak niya. She knew how distant he is to every member of their family. And she still wants to give him the benefit of the doubt. Pero kung ganitong
Taliwas sa nais ni Dimitri na manatili siya sa penthouse nito, mas pinili niyang umuwi na lang sa kanila. May isang oras lang siyang nanatili roon kung saan niya nilinis ang sugat niya at nagpalit ng damit.Umuwi siya bitbit ang ilang pirasong paper bag na bigay ni Dimitri na naglalaman ng mga bagong biling damit para sa kaniya. Ngunit ilang hakbang bago ang bahay nila ay napahinto siya at napatingala.Hindi niya mapigilan ang sarili niya na magbalik-tanaw sa mga naging kaganapan ngayong araw. Tuloy, hindi na naman niya mapigilan ang mapabuntong-hininga. She’s a wreck, anyone would notice that. Pero mas wasak-wasak ang puso niya ngayon. Problemado pa siya dahil hindi niya alam kung paano ipaliliwanag sa kaniyang ina ang nangyari sa kaniya.Hindi niya alam kung paano sisimulan. Ang hirap naman kasing ipaliwanag na pakakasalan niya ang Kuya ng lalaking mahal niya dahil lang sinaktan siya nito? Kahibangan!“Maiintindihan naman siguro ni Mama?” pagkausap niya sa kaniyang sarili.She menta
Anastasha tasted bitterness at the tip of her tongue after she let those words out. Hindi na niya kayang timbangin kung ano pa ang dapat na gawin.“Naririnig mo ba ang sarili mo? Iyan ba talaga ang gusto mo?” malamig na tanong ni Dimitri.Mapait na napangiti si Anastasha pagkatapos ay marahang napatango. “Oo,” sagot niya.Mariin siyang napakagat sa pang-ibaba niyang labi. Kahit siya, hindi rin sigurado sa naging sagot niya.Napanguso si Tasha bago napakagat sa kaniyang ibabang labi. Pagkaraan, pilit na naman siyang napangiti. Napako ang kaniyang paningin sa kawalan, umaasang makakahanap doon ng sagot sa mga tanong sa kaniyang isip.“Mas okay na siguro iyong ako na lang ang masaktan sa gulong ‘to,” malungkot niyang sabi. “Mag-isa lang naman ako. Kaysa sa maraming taong maaapektuhan kung malalaman nila ang totoo.”The corners of her eyes sting it mare her tilt her hear upwards to stop her tears from falling. Binati siya ng makakapal na ulap sa dagat ng asul na kalangitan. Looking at the
Matalim ang mga mata na nilingon siya ni Dimitri. “Natatakot ka bang baka maging pabigat lang ako sa ’yo? Na baka dumepende ako at mahirapan kang alagan ako?” matalim ang boses na tanong niya sa akin.Maagap naman ang naging pag-iling ni Tasha. “What? Of course not!”Nagbawi ito ng tingin sa kaniya at ipinako na lamang sa kawalan. “Naiintindihan ko naman. Kahit sino naman hindi gugustuhan na pakasalan ang paralisadong tulad ko. Kahit pa mismo ang babaeng mahal ako, walang hirap akong tatalikuran dahil sa kalagayan ko.”Napayuko si Anastasha nang marinig ang kaunting lungkot sa boses nito. Agad na naghagilap siya ng mga salitang maaaring makapagpagaan ng loob nito ngunit bigo siya. Wala naman kasing higit na makakaintindi sa nararamdaman ni Dimitri kundi siya lang.But Anastasha still tried to come up with something. Para kahit papaano ay hindi bumaba ang tingin ng lalalki sa sarili niya. “Huwag mo ngang sabihin iyan,” aniya kay Dimitri. “Hindi ibig sabihin na niloko ka ni Venice ay hi
Tahimik na pinagmasdan ni Dimitri si Anastasha nang simulan siya nitong alayayan. Hindi siya nagreklamo. Hindi rin siya nagsalita.Inalalayan niya ang kaniyang sarili paupo sa tabi ni Anastasha pamamagitan nang pagtukod ng kaniyang kamay sa magkabilang gilid niya. Nang makitang okay na siya, sunod na binalingan ng dalaga nang muli nitong itayo ang wheelchair na binat niya kanina dahil sa inis.Ininspeksyon nito ang wheelchair kung may sira ba o ano? She also tried testing the buttons if they are still working properly. Nang masigurong ayos pa ito ay nakangiti binalingan siya nito.Bahagya tuloy siyang natigilan habang pinagmamasdan sa unang pagkakataon ang sinserong ngiti sa kaniyang mga labi.“Ayos pa!” masayang anito sa kaniya. Nanatili lang siyang walang imik habang tinutulak palapit sa kaniya. Bigla itong nagseryoso at sinabing, “Huwag mo nang ulitin iyon, Dimitri. You should consider it as your friend as this serves as your feet to help you go places you want to be.”Walang ekspr
Tulalang gumilid siya habang pinagmamasdan ang lalaki na tulungan ang kaniyang sarili na makabalik sa wheelchair nito. Hindi niya inaasahang makakarinig ng ganitong klaseng mga salita mula sa lalaki.Wala tuloy ibang magawa si Anastasha kundi tahimik na panoorin ang pahihirap ni Dimitri. Inalalayan nito ang kaniyang sarili gamit ang braso nito. Subalit kahit na anong pilit niya, hindi tumutugon ang kanyang mga binti. Inabot niya rin at hinawakan ang wheelchair niya at sinubukang gamitin ang natitirang lakas nito para makatayo, ngunit dahil sa kawalan ng lakas ng kaniyang binti ay hirap pa rin siyang makakilos kahit na anong pilit niya.Sinubukan niya ulit na kumuha ng suporta sa wheelchair niya ngunit patulo lamang siyang nabibigo. Napundi ang pasensya ni Dimitri. At sa sobrang inis ay malakas niya itong tinulok dahilan para tumama ito sa center table kaya naman itoy nabasag,“Dimitri…” anas niya sa kawalan nang sasabihin. Nakatingin lang siya rito, hindi malaman ang dapat na gawin. G
Huminto ang elevator na kanilang sinasakyan sa pinakamataas na palapag ng gusali. Si Norman an nabukas ng pintuan para sa kanila habang tulak-tulak niya pa rin ang wheelchair ni Dimitri. Nang tuluyang makapasok ay ang lalaki na ang nagkontrol ng wheelchair niya hanggang sa marating nila ang sala. Hindi tulad noong umaga na halos lutang na ang pag-iisip niya sa mga sunud-sunod na kaganapan, ngayon ay mas malaya na niyang napapagmasdan ang paligid. Mula sa mamahaling chandelier, fireplace, marmol na sahig, at mamahaling gamit.Kaya ngayon lang din niya napansin na mayroon palang ikalawang palapag ang penthous ng kaniyang mapapangasawa. Bahagyang nangunot ang kaniyang noo. Hagdan?Nabalot siya ng pagtataka dahil paano iyon magagamit ni Dimitri kung mayroon itong diperensya sa paa. Gayunpaman, ang kaisipang ito ay nawala sa isang iglap nang kaniyang mapagtantong wala pang isang taon nang maging ganito ang kalagayan ni Dimitri. Marahil ay matagal na itong property ng lalaki kaya ganito na
Hindi mapigilan ni Anastasha ang makaramdam nang panlulumo sa puso niya. Wala rin siyang ibang magawa kundi ang sisihin ang kaniyang sarili sa lahat nang nangyayari sa buhay nilang dalawang mag-ina. “I’m sorry, Ma. Kasalanan ko ang lahat ng ‘to. Huwag ka nang umiyak. Aayusin ko ’to. Kahit sino pang gusto mong pakasalan ko, pakakasalan ko.” Hindi na niya naigilan pa ang pagtulo ng kaniyang mga luha.Sa mga lumipas na taon, simula nang mawala ang kaniyang ama, ito ang kaisa-isang bagay na pinakakinatatakutan niya. Ang masaktan ang kaniyang ina at ang makita itong lumuha. Kaya higit na doble ang kirot na nararamdaman niya sa puso niya dahil siya pa ang rason nang paghihinagpis nito.Dahil sa pagluha niya, pinilit ng kaniyang ina na tahanin nag kaniyang sarili. Ito na rin ang kumuha ng tissue upang tuyuin ang luha sa magkabilang pisngi ng kaisa-isa niyang anak. Pagkatapos ay pinakatitigan niya ito sa mga mata. “Nakausap ko na si Dimitri at nagawa niyang ipaliwanag sa akin ng maayos ang s
“O sige, ngayon, magpaliwanag ka,” seryoso saad ni Esmeralda nang maiwan na silang dalawa roon.Hindi niya pa rin magawang burahin ang galit sa puso niya para sa lalaking kaharap. Maisip pa lang ang komplikadong sitwasyong kinabibilangan ng kaniyang anak ay nangagalaiti na siya sa galit.“I want to start this conversation about my Mom, Tita…”Hindi na narinig pa ni Anastasha ang kasunod na pag-uusap ni Dimitri at ng kaniyang ina. Lumabas siya at nagtungo sa maliit na patio kanan na parte ng kanilang bahay. Doon niya napiling tumambay habang hinihintay na matapos ang dalawa sa pag-uusap.Pilit man niyang burahin ang pagkabalisang kaniyang nararamdaman sa puso niya, hindi niya pa rin magawa. Kilala man niya ito bilang miyembro ng pamilyang Lazatine, hanggang sa batian lang ang namagitan sa kanila. Masyado itong mailap at masyadong malamig kung trumato ng kaharap kaya hindi sila nagkaroon pa ng pagkakataon na mapalapit sa isa’t isa.Mula pa kanina nang magtagpo ang landas nila kanina sa
“Ma!” Agad na dinaluhan ni Anastasha ang kaniyang ina na nakaupo sa sofa habang nakatakip ang mukha. May hawak pa itong ilang pirasong tissue tanda nang kaniyang pag-iyak.Sa harapan nito ay naroon si Domino na nakaluhod sa harapan niot. Sa pakiwari niya ay umamin ito sa mga nagawa nitong pagkakamali.At parang nadurog ang kaniyang puso nang makita ang namumula at namamagang mga mata ng kaniyang ina tanda ng matindi nitong pagluha. Tiningala siya nito para lamang muling magbagsakan ang kaniyang mga luha sa pagkabalisa. “Anastasha…”Tinabihan niya ito ng upo. Ngunit nang maramdaman niya ang pagtaas-baba ng balikat nito dahil sa matinding emosyon ay nagsimula na ring lumabo ang kaniyang mga mata dahil sa pagbalong doon ng luha. She knew that her mother was worried for her. “Ayos lang ako, Ma. Huwag kang mag-alala,” pag-alo niya rito kahit na ang totoo ay nadudurog na rin ang kaniyang puso.Masuyong hinaplos ng kaniyang ina ang buhok niya habang patuloy pa rin sa masaganang pagtulo ang m
Hindi nagawang sumagot ni Domino sa mga isinatinig ni Anastasha. Masyado siyang sanay na puro kabutihan lamang at pagmamahal ang ipinakikita nito sa kaniya. Kaya ngayon na kabaliktaran ang pagtrato nito sa kaniya ay naninibago siya. Unti-unting nawalan ng lakas ang kamay niya hanggang sa mabitawan na niya ng tuluyan ang braso ng dalaga.“Teka,” agap ng kaniyang ama at saka siya nilampasan upang lapitan si Anastasha na nasa harapan pa rin ni Dimitri. “Kailangan muna nating ipaliwanag ng masinsinan sa iyong ina ang sitwasyon ni Domino. Kami na muna ang haharap sa kaniya upang humingi ng dispensa.” Sinilip nito ang paganay na anak mula sa likod ng dalaga. “Dimitri, pumirmi na muna kayo ni Anastasha rito sa bahay at magpahinga. Kami na muna ang bahala.”Nakaramdam ng kapanatagan sa puso si Anastasha dahil doon. Kaya naman ay marahan siyang tumango sa kanila.Sa kabilang banda, puno nang pag-aalangan si Domino. Alam niya sa puso niya na tama ang kaniyang ama. Na kailangan nilang magtungo s
Binalingan ng lahat si Domino dahil sa bigla-biglang pagtutol nito. Ngunit sa lahat ng mga ngiting natanggap niya, tila ba kay Dimitri na yata ang pinaka matalim.“Who the fuck do you think you are to have the right to say no to our marriage?” matalim nitong tanong.Dahil sa matatalim nitong pananalita ay nabuhay ang galit sa puso ni Domino. “Hindi ka mahal ni Tash. Kaya ka niya papakasalan para paghigantihan ako. Kahit sino iyan ang sasabihin. Mas sinasaktan mo lang siya sa pagdamay sa kaniya sa paghihiganti mo. Hindi mo ba nakikita iyon?!” pagalit niyang tanong, hindi na niya nagawa pang pigilan ang pagsigaw dala ng emosyon.Hindi napigilan ni Dimitri ang mapangisi sa kaniyang nakababatang kapatid. “Bakit? Sa tingin mo ba totoong mahal ka ni Venice?” malamig niyang tanong, larawan ng galit sa kaniyang puso.Napakuyom ang kamay ni Domino dala ng galit para sa kaniyang Kuya. Ngunit hindi niya nagawa pang makasagot agad. Kahit sinong magtanong nito sa kaniya, alam niya sa sarili niyang
Naramdaman ni Domino ang matinding pagkapahiya dahil sa talim ng mga napiling salita ni Dimitri. Kaya wala siyang ibang nagawa kundi ang manahimik na lang. Ni hindi nga niya magawang tingin ito.Katulad ng huli, hindi rin nagustuhan ng ama nito ang mga naging pahayag ng kaniyang asawa. Lalo na’t para rito ay one sided lang ang nais nito. Dante sighed harshly but just when he was about to say something, Felipe interrupted.“Dimitri,” malumanay na sambit nito. Napatingin dito ang binata na hindi pa rin mababakasan ng kahit na katiting na emosyon sa mukha. “I know where you are coming from, son. Naiintindihan ko na nasasaktan ka rin sa nangyayari. Pero sa mga naging desisyon mo ba ay inisip mo ang maaaring maramdaman ni Tasha? O kinonsidera mo ba ang maaaring maging reaksyon ng kaniyang inang si Esmeralda oras na malaman niya ang lahat ng ito? Masyado kayong nagpapadalos-dalos. Ni wala ngang pundasyon ang relasyon ninyo. Sa tingin niyo ba magiging masaya kayo sa pinasok ninyo? Masyado n