BROKEN HEARTED

Masayang nagmamaneho si Dawn kahit ramdam pa rin niya ang kirot sa katawan dahil sa nangyaring aksidente. If she mastered how to drive, she also mastered to endure the pain physically. Walang mangyayari sa kaniya kung magpakalunod siya sa sakit. Gumagaling din naman iyon sa paglipas ng panahon. Masaya siya ngayon dahil sa tatlong bagay. Una, hindi na niya kasama sa bahay ang mangkukulam at bruha niyang madrasta. Tahimik na ang buhay niya at hindi na magkakaroon ng additional pain ang katawan niya lalo na ang utak niya. Kahit gusto niyang kausapin ang ama tungkol sa marriage contract, ipinagpaliban muna niya iyon. Maraming oras para roon. Pangalawa, natanggap niya ang tawag ni Magnum at magbabayad na raw ito ng utang sa kaniya at pangatlo, nasa garahe ang lahat ng babies niya!

Hindi pa rin nawawala ang ngiti ni Dawn nang makarating sa seaside restaurant. Dito sila kakain ni Magnum ng dinner. Late dinner na nga. Si Magnum kasi late na kung magyaya kumain. Inayos muna niya ang park ng kaniyang motorsiklo. Natuwa talaga siya nang makita ang kaniyang mga babies sa parking kanina. Nagpasalamat siya sa kung sinuman ang nagdala ng mga iyon doon. Tinawagan niya si Magnum para malaman ang lokasyon nito. Masyadong marami ang tao ngayon at nahihirapan siyang makita ito.

“Dawn,” sagot nito sa kabilang linya.

“Narito na ako. Nasaan ka na ba? I can’t find you.” Nagtaka siya kung bakit hindi agad ito sumagot kaya tiningnan niya kung namatay ang tawag. Ongoing pa naman ’yon.

“Hey, nasaan ka?” muli niyang tanong.

“Ahm... Dawn. K-kasi, ano…”

“Anong ano?” Bahagya siyang nag-alala kung bakit kinakabahan ang boses nito.

“N-next time na lang tayo kumain. Busy ako.”

Nadismaya man pero nauunawaan niya. Ano pa bang magagawa niya, ’di ba? Wala naman siyang magagawa pagdating dito. It’s either s-sang-ayon o s-surrender siya.

“Okay lang. Pero kung sa susunod mag-aaya kang makipagkita sa akin at ika-cancel mo, sabihin mo ako agad, okay? Bwesit ka talaga kahit kalian, Magnum,” biro niya rito.

“E, sorry naman. Hindi ko naman alam na may biglaang trabaho na ipagagawa sa akin e.”

“Fine. Kakain na lang ako rito mag-isa.”

“No!” biglang lumakas ang boses ni Magnum sa kabilang linya. Nabingi tuloy siya. Kumunot ang noo niya. Ang OA naman yata nito. Para kakain lang siya dahil inindiyan siya nito. “I mean, kumain ka na lang sa ibang lugar. Allergy ka sa seafood, ’di ba?”

Ngumiti naman si Dawn kahit hindi nito nakikita. Para siyang teenager na kinikilig sa crush. Peste! Twenty-five na siya pero kinikilig pa rin siya sa simpleng pag-alala nito sa kaniyang allergy. Hay, naku! Nakakabaliw magmahal. Pagmamahal na hindi alam ng lalaking minamahal niya. Ang manhid din nito na hindi nararamdaman ang totoo niyang damdamin para rito.

“Owkey!” Gusto niyang hampasin ang kaniyang sarili na tila pabebe niya iyong sinabi. Parang engot lang talaga.

“Gotta go. Bye, Dawn! See you next time. Ingat sa pagmomotor pauwi.”

Nakangiti pa rin si Dawn kahit putol na ang tawag. Ikaw ba naman ang bigyan ng concern ng crush mo, ewan ko naman kung hindi ka kiligin. Ngunit ang masaya niyang ngiti ay biglang napalis nang makita niya hindi kalayuan ang bulto ni Magnum. Ang ngiting halos pumunit sa kaniyang pisngi kanina ay biglang lumipat sa kaniyang puso. Tila pinupunit iyon habang pinagmamasdan niya itong masayang kumakain kasama ang babaeng kinababaliwan nito.

“Yeah, right. You’re busy…” nasasaktan niyang sabi, “busy with her,” dugtong niya na masama ang loob. Mabilis siyang tumalikod sa direksyon ng dalawa at patakbong bumalik sa kaniyang motor.

***

“Aray naku! Pesteng puso’y umiibig sa ’yo, pero iba ang iniibig mo at hindi ako!” kanta niya habang hawak ang ika-siyam na can ng beer. “Wohhh! Magsama-sama ang lahat ng pusong luhaan!” tumatawa niyang sabi sabay higa sa buhangin. Dito siya dinala ng kaniyang tadhana pagkatapos bumili ng isang box na canned beer. Siguro beer talaga ang forever niya. Hindi kasi siya nito iniiwan. Palagi niya itong kasama sa kasiyahan man o kalungkutan.

Tumitig si Dawn sa langit. Dinama niya ang lamig ng hangin sa kaniyang balat. Pinakikinggan ang marahang hampas ng alon.

“Sana ganito kapayapa ang puso ko,” malungkot niyang sabi.

Kailan ba nagsimula ang kabaliwan niyang ito? Hindi niya matandaan. Isang araw natagpuan na lang niya ang sariling nahuhulog ang loob kay Magnum.

“Bakit kasi ang bait mo sa ’kin? Sana katulad ka rin ng iba para hindi na ako nasasaktan ng ganito. Sana masama rin ang pakikitungo mo sa ’kin. Sana—” Hindi niya napigilan ang pagtulo ng kaniyang luha habang bumabalik sa kaniyang isip kung paano siya ituring ni Magnum. Ang pagmamahal na hinahanap niya mula sa pamilya ay sa lalaking iyon niya naramdaman.

“Peste kang puso ka! Hindi ka pa nga nagtatapat, brokenhearted ka na agad!” sigaw niya at muling bumangon. Wala siyang pakialam kung isipin ng mga tao na isa siyang baliw. Baliw naman talaga siya. Nababaliw sa pag-ibig.

Hindi alam ni Dawn kung niloloko ba siya ng tadhana nang dumaan sa harapan niya ang magkaholding hands na mag-jowa.

“Maghihiwalay din kayo!” parang sira na sigaw niya sa dalawa.

Masamang tingin naman ang natanggap niya mula sa mga ito Narinig pa niyang sinabihan pa siya nito ng baliw. Wala siyang pakialam sa sinabi ng mga ’yon dahil busy siya sa pagdaramdam ng sakit sa kaniyang puso.

***

Samantala sa bahay kung nasaan si Vander, naging abala ang mga kinuha nitong tao para ayusin ang mga pinamiling gamit ni Dawn na nakakalat sa buong bahay.

“Thank you. Here’s your payment. I’m sorry for calling you late at night,” paumanhin niya.

Iniabot ni Vander ang pera para sa apat na helpers mula sa mansyon nila. Humingi siya ng tulong sa butler ng ama para ayusin ang mga nakakalat na gamit sa loob ng bahay nila. Hindi siya makakatulog ng ganoon kagulo ang paligid niya.

“Walang anuman po, Young Master. Ganiyan po talaga kapag bagong kasal. Masasanay din po kayo.”

Ngumiti lang si Vander sa sinabi ng pinaka-matanda sa apat. Hindi na siya magtataka kung bakit alam ng mga ito ang nangyari. Hindi naman lihim ang bagay na iyon sapagkat anumang oras ay pwede na iyong ianunsyo ng kaniyang ama. Sa ngayon maaaring lihim pa ’yon sa businessworld pero hindi sa mga tao sa mansyon. Bago mangyari ang announcement gusto niyang ipaliwanag kay Thelma ang lahat. Ayaw niyang sa iba pa nito malaman. Alam niyang mauunawaan siya ng kasintahan.

Ilang saglit pa siyang nanatili sa salas bago pumasok sa silid. Dalawang kama ang naroon, isa sa mismong bed at isa ay foam lamang na nasa sahig. Mukhang sinadya rin ang ganito nilang set-up na pagsamahin sa maliit na tahanan. Medyo humanga naman siya sa babae dahil naisipan nitong bumili ng dalawang higaan. Hindi niya rin gusto na makatabi ito at lalong ayaw niya na matulog sa baba o sa sofa.

Vander entered the bathroom and took a quick shower. It will help him to freshen his body and get a good sleep. Wala rin siyang planong hintayin ang pag-uwi ng babaeng pasaway na ’yon. Pagkatapos ng mabilis na paliligo ay natulog na siya. He woke up with a dry throat in the middle of night. Mabilis siyang bumangon at lumabas ng silid para uminom ng tubig.

“Holyshit!” gulat na bulalas niya. Nasapo niya ang dibdib sa gulat nang bumulaga sa kaniya si Indiana pagbukas niya ng ilaw sa kusina.