CELINE'S POINT OF VIEW
"CONGRATULATIONS, CELINE!" ngiting saad nito at kinamayan ako matapos iabot sa akin ang aking katibayan sa pagtatapos.Napangiti ako at hindi mapigilan maghalo-halo ang naramdaman ko. Hindi ko inaasahan ito. Hindi ko na iisa-isahin ngunit alam ko na itong araw na ito ang isa bagay na aalalahanin ko. Hindi gano'n kadali dumating rito. Lalo't I'm just single Mom."Mommy, I did!" masaya na saad ko habang papalapit rito."Masaya akong nagawa mo, Anak!" Isinabit niya sa akin ang aking mga medalya."Naks! May kainan na naman," doon ay sumingit si Marco. Dahilan para mapa-iling ako sa sinabi nito. Pagkain na naman kasi ang nasa isip niya."Mommy, i am so proud of you po!" muli namang sumingit si Celivean. Na masayang nakangiti sa akin. Umakto pang yayakap sa akin. Agad naman akong tumapat sa kaniya at lumuhod. "Thank you, Anak ha? Kung hindi ka dumating, hindi ako ganito kasaya..."NgumusoCELINE'S POINT OF VIEW"MAG-iingat kayo roon ah? Palagi kayong mag-uupdate sa akin, ah? Si Celivean, Celine huwag mong pababayaan ah?""My, ano ka ba? Manila lang ang punta namin hindi kabilang planeta." natatawa pa rin kunwaring usal ko. Habang inaayos na ang mga bagahe namin na dadalin namin sa Manila. Yes, ito na. Nagawa ko na rin kasing ayusin lahat ng document na need para sa bagong papasukan ni Celivean na paaralan sa Manila. Kaya puwede na kaming tumira doon. Kaya ganito na lang ito si Mommy magsalita. Dahil ngayon lang kami ulit mag-hihiwalay ng matagal. Napamahal pa naman sa kaniya ang Anak ko, at maging siya. Kaya naiintindihan ko rin kung bakit ganito siya nalulungkot. Ngunit wala naman akong magagawa para sa bagay na 'yon kundi ang ipatiyak sa kaniya na aalalagaan ko ng mabuti ang anak kong si Celivean. "Mamang, I am a big boy na." biglang saad ni Celivean bago ito lapitan at yakapin. "You don't need to cry, Mamang. i promise that I will going take care of myself and Mom
CELINE’S Point of View“Bili na kayo! Turon, banana que, at kamote que kayo d'yan! Mainit pa!” sigaw ko habang tirik na tirik ang araw rito. Ngunit ano pa nga ba ang magagawa ko? Kung hindi ako magtra-trabaho ay baka mamatay kami sa gutom ng kapatid ko. Hindi ko maasahan ang mayaman naming Ama dahil kailanman ay hindi na kami nito binalikan. Ang aking Ina naman ay iyon kasama ng bago niyang kinakasama.Napailing ako at muli nang nagsisigaw rito.“Manong ano ba ‘yan pagod na pagod tayo ha? Magmeryenda muna kayo may pancit dito pang pahaba nang buhay Manong!”“O s'ya bigyan mo ko nito,” lumapit siya at itunuro ang turon kaya naman umupo ako para ilapag saglit ang mga ito. “At itong turon nga dalawa,” ani niya na ikinangiti ko. “Mamaya balikan mo ‘ko pautang muna.” maya-maya niyang saad agad naman akong tumayo at mahinang pinalo ang kamay niya sa basket na nasa tapat ko. “Mahirap na ang buhay ngayon Manong kaya wala nang utang-utang bayad muna!” Wala itong nagawa kung ‘di ang dumukot
Celine's Point of ViewKUMUHA ako ng mga damit na susuoutin ng kapatid ko dahil sabi ng doctor ay may nakakabuti kong doon lamang muna ito. Para maobserbahan ng mga doctor bago pa magsimula ang operasiyon. Hindi ko pa alam ngunit handa akong gawin lahat para makakuha ng pera pagbayad roon. Ang kapatid ko na lamang ang buhay ko, siya na lamang ang nag-i-isang pag-asa ko kaya lumalaban pa rin ako.“Manang Gloria!” pagtawag ko rito habang patuloy sa pagkatok. “Oh, iha? Gabi na ano'ng sadya mo?" tanong nito saakin. Agad akong yumuko sa tanong niya. Bago muling bumuntong-hininga. Kailangan ko na talagang kapalan ang mukha ko. “Manang baka may pera kayong mahihiram saakin? Babayaran ko ho kapag nakaluwag-luwag na ho ako!” “Nako iha? Magkano ba ang perang kailangan mo” tanong nito.“Kahit magkano lang ho ang kaya n'yo, kailangan po kasi nang pang-paopera kay Marco pero hindi sapat lahat ng na-ipon ‘ko,” nanlulumo akong muling napayuko.Ang perang naipon ko ay sapat lamang sa gagastusin n
CELINE'S Point of ViewNAKAKAPANIBAGO rin talaga ng una kong masilayan ang lugar na kagaya nito. Napakaraming sasakyan, mayroong iba't ibang uri ng transportation. Maiingay dahil sa tunog ng mga busina ng sasakyan. Mayroon din mga naglalakihang buildings. Napakalayo nito sa lugar namin sa probinsiya. Sagana lamang don ang puno, halaman, mga tanim na gulay habang may maliit na hospital na rin kung tawagin, at mga kubong bahay.Napatigil ako sa pag-isip ng maramdaman ko ang pagbukas nang pinto na nasa gilid ko lamang. Narinig ko ang pag-ubo pa ni Mr. Lorenzo. "Narito na tayo, puwede na kayong bumaba.""Ate? Nasaan tayo? Bakit kailangan natin na umalis pa?" Ngumiti ako, "Hindi ko pa masasagot 'yang tanong mo, Marco. Pero ito ang tatandaan mo gagawin ni Ate Celine mo ang lahat para sa'yo."Hindi na ito muli pang nagsalita kaya napagpasiyahan ko nang bumaba.Bumungad sa amin ang napakalaking kulay itim na pinto. "Ate? Ang laki po ng bahay na 'to! Ano pong ginagawa natin dito?""Dito n
CELINE'S POINT OF VIEWFUCK? Ano'ng oras na at natutulog ka pa rin na parang prinsesa r'yan?"Wala sa oras ay napabangon ako sa malakas na boses na 'yon. Namutla akong tinignan siya. "I'm sorry, napagod kasi—""Do i look like i care? Dream on, Celine. Puwede ba'ng magluto ka na lang dahil gutom na ako!"Maghapon kasi akong naglinis ng bahay na 'to. Kaya nakatulog ako sa pagod at sa dami kong ginawa. Hindi ko na nagawang magluto ng ulam pang tanghalian dahil na rin sa wala akong ganang kumain at hindi ko rin alam na uuwi siya ng ganitong oras. Ilang buwan na ang nakakalipas simula ng ikasal kami, at magsama. Ang daming nagbago sa buhay ko.Dalawa lamang kami sa bahay na 'to.Bago kasi ako kinasal at ilang linggo lang simula nang magtagumpay ang operasiyon ni Marco nang kunin siya sa akin ni Mommy. Wala akong nagawa kung ‘di ang hayaan siya na kunin ito, dahil na rin sa alam kong hindi ko naman talaga kakayanin pang buhayin ang kapatid ko lalo't may kailangan pa akong bayaran. Nakaka
CELINE'S POINT OF VIEWMAG-ISA na naman akong naiwan dito sa bahay. Katulad nang dating gawi ay minabuti ko nang linisin ang sala, isinunod ang kusina, cr at ang kuwarto niya.Magkaiba kami nang kuwarto dahil hindi niya raw kayang matagalan ang makita ang pagmumukha ko, makasama pa kaya sa iisang kuwarto?Malaki ang kuwarto na ibinigay sa akin. Maganda na rin dahil dito ay masasabi kong mayroong akong privacy. Malinis at maayos rin ang lahat ro'n, kumpleto na rin dahil mayroon na ring banyo sa loob nang kuwarto ko.Normal lamang ang bahay na 'to, hindi gaanong malaki. Sakto lang talaga para sa aming dalawa. Magkatabi lang ang kuwarto namin habang sa labas naman no'n ay ang sala at kusina mayroon din ritong banyo. May malaking tv na nakasabit sa pader, sa gilid naman no'n ay nakalagay ang malaking cabinet. Pinaglalagyan nang mga labahan, at mga sapatos naman sa itaas nang tutok nito. Nakahilera naman ang mga mineral na water, sa ibaba dahil hindi siya umiinom ng gripo hindi kagaya sa
CELINE'S POINT OF VIEW"Hindi mo ba ako narinig? I said where have you been? Hindi mo ba alam kung anong oras na?""Namili ako at—" hindi ko na nagawa pang tapusin ang sasabihin ko nang balingan niya ako nang masamang tingin."Then what? Namili, o nanlalaki? So ano 'yon, groceries date niyo?""Ano namang sinasabi mo? Puwede ba, Ivan? Huwag ngayon?!" nawawalan na nang gana kong turan sa kaniya."Bakit naman, huwag ngayon? Masisira ko ba ang napakaganda mong mood? You know what? Sinasabi ko na nga ba e, magkano ba binayad sa'yo ni Daddy ha? Bakit nga ba nagtatanong pa ako, e. Halata naman na kahit magkano pa ang ibigay sa'yo. G na—" hindi na niya nagawa pang tapusin ang sinasabi niya ng malakas kong sampalin ang gilid ng pisngi niya."Damn, Ivan. Kahit ano namang paliwanag ko sa'yo, kung sarado 'yong utak mo sa pagunawa," marahan kong tinignan siya sa mata at itinigil ang pananalita. "Hinding-hindi mo naman ako maiintindihan. lalo na't wala ka namang puso e, awa kaya?""What are you try
CELINE'S POINT OF VIEWHANGGANG ngayon ay hindi ko pa rin maiwasang hindi nakaramdam ng inis at pagkalito sa ikinikilos ng lalaking ito na ngayon ay nasa harapan ko.Pagkalabas ko lang naman ng kuwarto ay agad ko nang naamoy ang napakabango nitong niluluto. Iba't ibang masasarap na putahe, pang-almusal. Gaya ng sinangag na kanin na may itlog, hotdogs, tuyo, bacon, at tocino. Hindi mawawala ang tubig at kape. Nakaayos rin ang mga plato, kutsara maging ang mga baso.Ito ang unang beses na ginawa niya ito simula nang ikasal kami. Kaya hindi ko tuloy alam ang dapat kong maging reaksiyon. Kung dapat ba akong matuwa o, magulat? Malito, o magduda? Panigurado may nais ang lalaking ito may gusto siyang makuha mula sa akinkaya ganito na lang ito kung kumilos ngayon at iyon ang dapat kong malaman ay kung ano ang bagay na iyon at ganito na lang kung mag-effort ang lalaking ito! "Hey? Enjoy the view?"Napatigil ako nang makita kong nakaharap ito sa akin habang nakangisi pa ang loko. Inis kong i