CHAPTER 13

NAKAUPO AT HINDI mapakali si Dane habang nakaupo sa mahabang upuan sa labas ng ICU kung nasaan ang anak niyang si Damien. Hindi na niya alam kung ilang minuto o oras na ba siyang nandoon sapagkat ang utak niya ay walang ibang iniisip kundi si Damien. Lubusan na siyang nag-aalala rito at gusto na niyang makita ang anak at malaman kung ano ba talaga ang nangyari rito.

Malakas ang kabog ng dibdib ni Dane ng sandaling iyon. Pakiramdam niya ay aatakihin siya anumang oras. Pero pilit niyang pinapalakas ang loob sapagkat gusto niyang siya ang makikita ng anak kapag nasa maayos na itong kalagayan.

"Stop shaking your legs," untag ng isang tinig sa hindi kalayuan—mga tatlong hakbang ang layo nito sa kaniya.

"I can't," tugon ni Dane saka nag-angat ng tingin dito. "Why can't you just leave, huh? You shouldn't stay in here dahil hindi mo naman anak si Damien. I can take care of it myself, I don't need your help."

Umalis si Greg sa pagkakasandal nito sa pader at umupo sa tabi niya. Bumuga ng hangi