Chapter 6

Hawak-hawak ni Amara ang listahan ng mga kailangan ni Aaron. Wala siya sa mood para mamili, pero pinilit niya ang sarili. Kailangan niyang makahanap ng mga pagkaing pwede sa diet ng kapatid, pati ilang gamit para mas maging komportable ito sa ospital.

Naglakad siya sa loob ng isang malaking store. Hindi siya sanay sa mga ganitong lugar; simple lang ang kanyang pamumuhay bago siya napilitan sa kontratang iyon. Habang nag-iikot, pilit niyang inaalis sa isip ang mabigat na mga salita ni Dominic kagabi.

Napapikit siya, pilit na nilalabanan ang kaba sa kanyang dibdib.

Habang pumipili ng mga prutas, biglang may lumapit na isang babae sa tabi niya. Elegante ang tindig nito, pino ang kilos at halatang sanay sa tingin ng mga tao sa kanya. Naka-fitted na dress ito na kulay beige, naka-mamahaling bag at may pearl ang suot sa tenga.

“Excuse me,” magiliw ang ngiti ng babae habang kumuha ng apple. “Ang ganda ng choices mo sa apple ah. Alam mo, ito rin ang favorite ng asawa ko.”

Napatingin si Amara at napangiti nang tipid. “Ah, ganun ba?”

“Yeah,” tumawa ng mahina ang babae, malumanay ang boses. “Actually, medyo health-conscious siya. Laging prutas ang hilig noon, e. Lalo na kapag galing sa trabaho. Lagi siyang kumakain ng prutas.”

Napakagat-labi si Amara. May kakaibang kurot sa dibdib niya nang marinig ang mga salitang iyon. Hindi niya alam kung bakit, pero parang pamilyar ang babaeng iyon sa kanya.

“By the way,” inilahad ng babae ang kamay. “Claudia. Claudia Severino.”

Parang tumigil ang oras. Nanigas si Amara, nanginginig ang kamay na pilit na iniabot kay Claudia. “A-Amara Alcaraz.”

Ngumiti si Claudia, walang kamalay-malay sa dagok na dulot ng apelyido nito. “Nice to meet you, Amara. Ang bait ng aura mo, para kang mabuting tao. Madalang akong makatagpo ng ganun sa mga ganitong lugar. I mean, I have to be public because of my husband but I actually hate it.”

Hindi makasagot si Amara. Tila ba bumulusok ang buong mundo niya. Severino. Parehong apelyido ni Dominic. Ibig bang sabihin noon ay asawa ito ni Dominic?

“Bakit parang namutla ka? May nasabi ba kong masama?” tanong ni Claudia, bahagyang nag-aalala. “Okay ka lang ba?”

Napakurap siya at pinilit ngumiti. “Oo, pasensya na. Medyo pagod lang siguro. Sobrang alaga ko kasi ‘yong kapatid ko these past few days. I'm sorry.”

Nagpatuloy sila sa pagpili ng mga prutas, ngunit hindi na makuha ni Amara ang concentration. Ang bawat salita ni Claudia ay parang patalim na dahan-dahang tumutusok sa kanya.

“Alam mo, minsan gusto ko na lang sumama sa asawa ko kahit saan,” sabi nito habang pinipisil-pisil ang isang orange. “Pero sobra siyang busy. Lalo na ngayong may malaking project sila sa kompanya. Ang hirap minsan… pero ganun yata talaga kapag successful ang asawa mo, no?”

Napahigpit si Amara ng hawak sa basket. Successful CEO. Severino. Lahat ng impormasyon tungkol kay Dominic ay nagdudugtong.

Paglabas niya ng store, halos hindi na niya maalala kung paano siya nakalakad papunta roon. Parang tinutulak siya ng bigat ng katotohanan. Nakasakay na siya ng taxi bago tuluyang bumagsak ang luha sa kanyang pisngi.

“Miss, okay ka lang ba?” tanong ng driver.

Tumango siya, mabilis na pinunasan ang luha. “Oo, okay lang po.”

Ngunit sa loob-loob niya, alam niyang hindi siya okay.

Paano siya nahulog sa ganitong sitwasyon? Mistress lang siya at iyon ay malinaw mula sa umpisa pa lang. Pero bakit tila ba mas masakit pa ngayon, matapos niyang makilala ang asawa ni Dominic?

Pag-uwi niya sa penthouse, nadatnan niya si Dominic na abala sa cellphone nito. Naka-relax ito sa sofa, suot ang puting polo na medyo nakabukas ang unang butones. Nang makita siya, agad itong tumayo at nilapitan siya.

“Amara, saan ka galing? Bakit ang tagal mo?” malamig ngunit may halong pag-aalala ang tono nito.

Hindi siya agad sumagot. Tinitigan lang niya ito, ang lalaking nakahawak ngayon sa kanyang buhay, sa kapatid niya. Ay ang lalaking sinasabi ni Claudia.

“Namili lang ako,” tipid niyang sagot, pilit na kalmado.

Hinawakan ni Dominic ang baba niya, pinisil ng bahagya. “You’ve been crying.” Hindi tanong iyon, isa itong pahayag. “May nangyari ba?”

Umiling siya. “Pagod lang ako dahil kagagaling ko lang din sa ospital para i-check si Aaron.”

Matagal siyang tinitigan nito, bago bumuntong-hininga. “Don’t lie to me, Amara. Hindi naman kita pinapabayaan. Ano bang iniiyakan mo?”

Halos mabitawan niya ang mga dalang supot. Gusto niyang isigaw, ‘Ikaw! Ikaw at ‘yong asawa mo! Nagkita kami!’

Ngunit natakot siyang malaman ang buong katotohanan mula mismo sa bibig nito kung totoo nga ba ang hinala niya.

Sa halip, pinili niyang manahimik. “Wala, Dominic. Gusto ko lang magpahinga. Okay lang siguro iyon, ‘no?”

Hinawakan nito ang baywang niya, hinapit siya palapit. “Amara, tandaan mo. Kahit anong mangyari, akin ka. At walang makakaagaw sa’yo.”

Nang marinig niya iyon, halos mamatay siya sa loob. Dahil alam niyang hindi iyon totoo. Dahil may isang tao na may mas malaking karapatan kaysa sa kanya, ang asawa nitong si Claudia.

At doon niya napagtanto, ang kontrata ay hindi lang isang kasunduan. Isa itong pambihirang bitag. Isa itong apoy na maaari siyang lamunin hanggang sa abo na lang ang matira sa kanya.

Ngunit isang bagay ang malinaw,

Kailangan niyang malaman ang buong katotohanan tungkol sa pagkatao ni Claudia Severino.