Chapter 4

Mabigat ang katahimikan sa penthouse nang umuwi si Amara mula sa ospital. Nakaupo si Dominic sa maluwang na sala, nakatukod ang siko sa tuhod at nakatitig sa kanya na para bang may ginawa siyang kasalanan. Malamlam ang ilaw, ngunit mas malinaw kaysa kailanman ang malamig na titig nito.

“Ang tagal mo naman,” mahinahon ngunit mariing sabi ng lalaki.

Nagpalinga-linga si Amara, hawak pa rin ang bag na dala mula sa ospital. “Pasensya na. Medyo natagalan lang sa pag-asikaso kay Aaron. Nakalabas na kasi siya mula sa ICU papunta sa regular room kaya—”

“Hindi mo sinabi ang tungkol dyan.” Putol ni Dominic, malamig ang boses ngunit may halong pwersa. “Hindi mo sinabi na may ganoong pagbabago sa kondisyon ng kapatid mo. Hindi mo sinabi sa akin na magtatagal ka roon.”

Napahigpit siya ng hawak sa strap ng bag. “Wala naman sa kontrata na kailangan kong i-report ang bawat kilos ko sa’yo, ah. Bakit pati iyon ay kailangan mo pang malaman sa akin?”

Tumayo si Dominic, mabagal ngunit may bigat ang bawat hakbang papalapit sa kanya. Nang tuluyan itong nasa harapan niya, marahan siyang hinawakan nito sa braso. Hindi masakit ang pagkakahawak, ngunit ramdam ang control na ginagawa niya.

“Amara, hindi mo pa ba naiintindihan?” Bumaba ang boses nito, halos bulong na lang iyon.

“Hindi ko kailangan ng kontrata para asahan na sa akin ka lang magpapaalam. Sa akin ka, kaya wala kang lihim na dapat itinatago. Naiintindihan mo ba iyon?”

Nanlamig siya, hindi dahil sa haplos kundi dahil sa bigat ng mga salita nito. Tila ba hindi lang kontrata ang umiiral sa pagitan nila, kundi isang pader na pilit nitong itinatayo para tuluyan siyang ikulong.

“Dominic, huwag naman ganyan…” mahina niyang tugon, halos nagmamakaawa na. “Ginawa ko lang ang tama bilang panganay. Nandoon ang kapatid ko, kailangan niya ako. Palagpasin mo na ito.”

Tahimik itong tumitig sa kanya, matagal, bago muling nagsalita.

“Hindi! Kailangan kong malaman ang totoo. Lahat ng desisyon, ang kilos mo. Lahat. Malinaw naman siguro iyon sa’yo, ano?”

***

Kinagabihan, habang nakahiga si Amara sa kama, hindi siya mapakali. Paulit-ulit niyang naririnig ang sinabi ni Dominic.

Hindi niya alam kung hanggang saan ang kakayahan nitong mag-imbestiga sa kanya. Ngunit alam niyang kapag nalaman nito ang totoo, ang buong nakaraan niya, maaaring magbago ang lahat.

Dati siyang anak ng isang kilalang negosyante sa probinsya, ngunit dahil sa pagkamatay ng kanilang mga magulang at pagbagsak ng negosyo, napilitan silang magkapatid na mamuhay nang simple at magtago sa Maynila. Ayaw niyang malaman ni Dominic ang bahaging iyon ng kanyang buhay, dahil alam niyang hindi ito titigil hangga’t hindi niya nauungkat ang lahat tungkol sa kanya.

At higit sa lahat, may isang bagay pa siyang pilit na iniiwasang mabunyag. Ang pagkakautang ng kanilang pamilya sa isa sa mga kompanyang konektado sa Severino Group. Isang lihim na mag-uugnay sa kanya nang direkta kay Dominic.

‘Kapag nalaman niya… baka tuluyan akong masira. Hindi pwede iyon. Hindi ako papayag.’

Kinabukasan, nagulat siya nang makita si Dominic sa dining area. Naka-formal na ito, handa na para sa trabaho, ngunit hindi pa umaalis.

“Hindi ka pa ba late sa kumpanya mo?” tanong niya, pilit na binabasag ang katahimikan sa kanilang dalawa.

Umangat ang tingin ni Dominic mula sa tasa ng kape. “May oras pa ako. At isa pa…” Bumuntong-hininga ito, tumitig nang diretso sa kanya. “May ipinahanap ako tungkol sa’yo.”

Nanlaki ang mga mata niya. “Ano?”

“Wala akong tiwala sa mga taong hindi ko lubos na kilala kaya pina-imbestigahan kita.” Bumaba ang boses nito, puno ng determinasyon. 

“At kahit pa pumirma ka ng kontrata, gusto kong malaman kung sino ka bago kita hayaan na tuluyang manatili sa buhay ko.”

Parang sumabog ang dibdib ni Amara. “Dominic, hindi na iyon kailangan. Alam mo na ang dapat mong malaman, na pumayag ako sa kontrata, na gagawin ko ang lahat ayon sa kondisyon na naroon. Ano pa ba ang gusto mong malaman?”

Tumayo ito mula sa upuan, marahang naglakad palapit sa kanya. Nang makalapit, hinaplos nito ang kanyang pisngi gamit ang malamig na daliri. “Lahat. Gusto kong malaman lahat tungkol sa’yo. Sino ka noon. Ano ang buhay mo? Bakit ka nandito sa Manila?”

Napakagat-labi si Amara, pilit na pinipigilan ang panginginig ng kanyang katawan. Hindi siya dapat matinag. Hindi siya dapat bumigay. Ngunit paano kung totoo na ang sinasabi ni Dominic sa kanya? Paano kung nalaman na ni Dominic ang bahaging pinakatatago niya?

“Dominic…” mahina niyang bulong, halos pakiusap na. “Huwag na. Ayokong bumalik pa sa nakaraan ko.”

Ngumiti si Dominic, ngunit hindi iyon ngiti ng awa. Ngiti iyon ng isang lalaking sanay makuha ang lahat ng gusto niya. “Walang nakakaligtas sa akin, Amara. Tandaan mo iyan.”

Nang araw na iyon, hindi mapakali si Amara kahit nasa ospital siya kasama si Aaron. Paulit-ulit niyang iniisip kung hanggang saan na ba ang nalalaman ni Dominic tungkol sa kanya.

“Ate, may problema ba? Parang kanina ka pa may iniisip dyan, ah?” tanong ng kapatid nang mapansin ang pagkabalisa niya.

Napilit siyang ngumiti. “Wala, Aaron. Huwag ka nang mag-alala. Ang importante, gumagaling ka na. Okay?”

“Pero parang ang bigat ng loob mo. Bakit ba? Anong nangyari?” giit ni Aaron. “Kung may problema ka, sabihin mo sa’kin. Kahit naman nandito ako sa ospital, pwede mo pa rin akong sabihan ng kahit na anong problema mo.”

Umiling siya, pinisil ang kamay ng kapatid. “Hindi mo na kailangang alalahanin pa ang tungkol sa problema ko. Ako na ang bahala roon.”

Ngunit sa loob-loob niya, alam niyang hindi na niya kayang itago pa nang matagal iyon. Si Dominic ay lalaking hindi tumitigil hangga’t hindi pa siya satisfied sa mga gusto niya. At oras na matuklasan nito ang lahat, baka hindi lang kontrata nila ang masira kung hindi pati na rin ang buhay ni Amara.

Pag-uwi niya kinagabihan, sinalubong siya ng tahimik ngunit mabigat na presensya ni Dominic. Nakatayo ito sa may sala, hawak ang isang folder.

“Amara.” Malamig ang boses nito. “May natuklasan ako.”

Halos mabitawan niya ang bag na hawak. Nanginginig ang kanyang tuhod at bago pa man siya makasagot, iniabot ni Dominic ang folder.

“Hindi ka pala basta ordinaryong babae. Ikaw ang anak ng pamilya Alcaraz… ang dating may-ari ng isang kompanyang nabankrupt dahil sa utang nila sa Severino Group.”

Parang nahulog sa bangin ang pakiramdam ni Amara. Ang lihim na matagal niyang itinago, ngayon ay nasa kamay na ni Dominic.

“Sabihin mo sa akin, Amara…” Lumapit ito, mariing hinawakan ang kanyang braso. “Ano pa ang tinatago mo sa akin?”

At sa gabing iyon, alam niyang wala na siyang ligtas. Alam na ni Dominic kung sino siya.