ตอนที่ 11 ผู้ถือหุ้นรายใหญ่จาก Rewat Legacy

หลังจากการพูดคุยกับแวมไพร์หนุ่มก่อนหน้านี้จบลง ดวงตาสีแดงเลือดของเขาจ้องมองวาววาเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะกระโดดลงจากระเบียงคอนโดชั้น 26 ตามแบบฉบับของเขา

ความกังวลใจของวาววาเกี่ยวกับเพทายที่อาจตามมากวนใจอีก ทำให้วาววาตัดสินใจเก็บข้าวของส่วนตัวเพื่อย้ายกลับไปพักที่บ้านของครอบครัวชั่วคราว เป็นการหลบซ่อนตัวจากอันตรายที่อาจเกิดขึ้นในระยะนี้

เกือบสองสัปดาห์ผ่านไป ชีวิตของวาววาก็ยังคงดำเนินไปตามปกติ แต่ความเงียบจากเชนทร์และเพทายกลับทำให้เธอรู้สึกแปลกใจไม่น้อย

เธอคิดว่าการที่เชนทร์ขาดการติดต่ออาจเป็นเรื่องดี เพราะชีวิตของเขาและเธอกำลังเดินไปคนละทาง และสำหรับเพทาย เธอรู้สึกอิสระ ได้ใช้ชีวิตของตัวเองอย่างเต็มที่หลังจากตัดขาดความสัมพันธ์ไป

วาววาในห้องทำงาน จ้องมองกองเอกสารสูงเสียดฟ้าที่ตั้งเรียงรายอยู่ตรงหน้าอย่างเบื่อหน่ายสายตามองผ่านหน้าจอมือถือไปยังรูปภาพและวีดีโอที่พ่อและแม่ของเธอส่งเข้าไลน์กลุ่มครอบครัว รอยยิ้มในวีดีโอจากพ่อและแม่ของเธอที่กำลังมีความสุขกับทริปพักผ่อน กำลังเติมพละกำลังให้วาววาได้มีแรงทำงานต่อไป

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“เชิญค่ะ” วาววากล่าว เมื่อมีเสียงเคาะประตูที่ห้องทำงานของเธอดังขึ้น

ร่างบางสง่าของมีนา เลขาสาวปรากฏขึ้นที่ประตู พร้อมแฟ้มเอกสารห้าเล่มที่กอดไว้แน่น

“ไม่หยุดไม่หย่อนเลยนะคุณมีนา กองนี้วายังไม่ได้อ่านเลย!” เสียงบ่นแจ้วๆของผู้บริหารสาวที่ตอนนี้ไม่ใช่แค่รับผิดชอบงานของตนเอง แต่ต้องรับผิดชอบงานบางส่วนของเจ้าของห้างผู้เป็นพ่อของเธออีกด้วย

“เอ่อ...คุณวาคะ วันศุกร์หน้าคุณวามีไปร่วมงานเปิดตัวสินค้าของบริษัท Rewat Legacy แทนท่านประธานนะคะ”

“ให้พี่วี่ไปแทนได้ไหมคะ?” วาววาต่อรองเพราะเธอไม่ชอบงานสังคมอย่างมาก

“อาทิตย์หน้าคุณวี่มีลงพื้นที่ดูสาขาใหม่ที่โคราช เลยไม่สะดวกค่ะ” มีนาอธิบาย

“ส่งผู้จัดการฝ่ายการตลาดไปแทนก็ได้ค่ะ” วาววาเสนอ

“ท่านประธานบริษัท Rewat Legacy ได้ส่งคำเชิญมาถึงคุณสมิธเป็นการส่วนตัวค่ะ แต่เนื่องจากคุณสมิธติดธุระในต่างประเทศและคุณวีวี่ไม่ว่าง คุณวาจึงต้องไปร่วมงานนี้แทนค่ะ”

"โอเค...ค่ะ..." วาววาตอบรับเสียงเบา พร้อมถอนหายใจยาวๆ "รบกวนส่งรายละเอียดงานมาให้ทางอีเมลล์ด้วยนะคะ"

“ได้ค่ะ”

...

..

ณ โรงแรมใหญ่กลางเมือง

ใต้แสงดาวระยิบระยับในค่ำคืนอันเงียบสงบ วาววาเตรียมตัวด้วยใจที่ไม่อยากนักเพื่อไปงานเปิดตัวสินค้าของ Rewat Legacy แทนพ่อและแม่ของเธอ

วาววาเหยียบเท้าลงบนพรมแดงเนื้อนุ่ม ร่างบางในชุดเดรสเมอร์เมดสีแดงสดราวกับถูกออกแบบมาเพื่อเธอโดยเฉพาะ ผ้าซาตินเนื้อเนียนลื่นสวมใส่สบาย รัดรูปตั้งแต่ช่วงเอวจนถึงสะโพกก่อนจะพุ่งออกเป็นทรงหางปลาที่สง่างาม ช่วงบนของเดรสเปิดไหล่เผยให้เห็นผิวขาวเนียนละเอียด ประดับด้วยสร้อยคอคริสตัลที่ส่องประกายระยิบระยับเมื่อกระทบกับแสงไฟ

วาววากวาดสายตามองไปรอบๆ ด้วยความรู้สึกตื่นเต้นปนประหม่าเล็กน้อย ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา

“ฮัลโหลเกล ฉันถึงแล้ว” เธอโทรหาเพื่อนรัก พร้อมกับมองไปรอบๆ สถานที่จัดงานที่หรูหราอลังการนี้

ไม่นานนัก มิเกลก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าวาววาในชุดเดรสเกาะอกสีแดงกำมะหยี่ตัวเก๋ รอยยิ้มสดใสประดับอยู่บนใบหน้าเมื่อเห็นเพื่อนรักในชุดราตรีที่งดงามราวกับเจ้าหญิง

“โอโห! ฉันว่าแกต้องได้เป็นนางเอกของงานนี้แน่ๆ”

แต่คำชมของมิเกลยิ่งทำให้คนฟังประหม่ามากขึ้นไปอีก

“คุณประธานบริษัท Rewat Lagacy อยู่ไหนแกรู้ไหม? ฉันว่าฉันเข้าไปกล่าวยินดีแล้วปลีกตัวกลับดีกว่า” วาววากังวลใจ

“จะบ้าหรอ! มาทั้งที กินดื่มก่อนกลับสิคะเพื่อน ปะๆ เข้างานก่อน ใกล้ถึงเวลาเริ่มแล้ว”

มิเกลที่เคยชินกับการออกงานสังคมประจำ ดึงแขนเพื่อนเธอที่ตอนนี้ทำหน้าซังกะตายให้เดินตามเข้าไปในงานเลี้ยงด้วยท่าทางมั่นใจราวกับเป็นเจ้าของงาน

พนักงานชายหนุ่มเดินนำวาววาและมิเกลไปตามทางเดินที่ปูด้วยพรมแดง จนมาหยุดอยู่ที่โต๊ะอาหารวงกลมด้านหน้าสุดติดกลางเวที

"ด้านนี้สำหรับคุณสมิธและคุณกานต์แก้วครับ"

เขากล่าวพร้อมกับผายมือไปยังเก้าอี้สองตัวที่หุ้มด้วยผ้ากำมะหยี่สีดำขลับ ซึ่งเป็นที่นั่งที่ถูกจัดเตรียมไว้ให้พ่อและแม่ของวาววา

“ส่วนคุณผู้หญิงเชิญตามผมมาทางนี้ได้เลยครับ” หลังจากแนะนำที่นั่งให้วาววาเสร็จเขาก็หันมากล่าวกับมิเกลด้วยน้ำเสียงสุภาพ

สายตาของวาววาขยับซ้ายขวาเลิ่กลั่ก เธอได้โซนที่นั่ง VVIP ส่วนมิเกลต้องเดินไปส่วนของที่นั่ง VIP ด้วยความไม่เคยชินกับงานสังคมไฮโซแบบนี้ วาววาไม่มั่นใจที่ต้องนั่งปั้นหน้าคนเดียว เธอรีบกล่าวเชิงร้องขอต่อพนักงานทันที

“ถ้าอย่างนั้นเราสองคนนั่งตรงนี้ด้วยกันเลยได้ไหมคะ พอดีวาเป็นตัวแทนจาก Zenith Mall มาคนเดียว แต่เก้าอี้มีสองตัว ขอนั่งกับเพื่อนแล้วกันนะคะ” วาววารีบเสนอเพราะเธอเพราะไม่ต้องการนั่งลำพังคนเดียว การได้นั่งข้างมิเกลเพื่อนรักของเธอ ทำให้รู้สึกอุ่นใจขึ้น

“เอ่อ...ได้ครับ ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”

พนักงานกล่าวลาพร้อมก้มหัวเล็กน้อยก่อนเดินจากไป

“โหแก ที่นั่ง VVIP โต๊ะกลางเวที ส่วนฉันไปอยู่โซน VIP โน่น พ่อแม่แกสนิทกับทาง Rewat Lagacy เหรอ? สุดยอด!” มิเกลกล่าวด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นก่อนจะนั่งลงข้างวาววาที่ตอนนี้เธอดูจะสับสนไม่ใช่น้อย

“ฉัน...ไม่เคยได้ยินชื่อบริษัทนี้เลย แต่ไม่น่าจะมีโปรเจกต์กับ Zenith Mall ไม่งั้นฉันต้องจำได้สิ”

เธอเองก็ไม่รู้ความสนิทระหว่างพ่อของเธอกับบริษัทที่เธอมางานเปิดตัวสินค้าในวันนี้เพราะคุณพ่อสุดที่รักไม่ได้แจ้งอะไรเธอไว้แม้แต่นิดเดียว

ไม่นานนัก...ห้องบอลรูมที่ตกแต่งอย่างหรูหราเต็มไปด้วยแขกผู้มีเกียรติ พนักงานเสิร์ฟในชุดทักซิโดเดินเสิร์ฟไวน์แดง ก่อนที่แสงไฟจะหรี่ลง เสียง MC ดังกระหึ่มต้อนรับทุกท่านเข้าสู่ช่วงเวลาแห่งความตื่นเต้นของการแสดงเปิดตัวสินค้าใหม่ Rewat Legacy

แสงสปอร์ตไลท์ดวงโตที่ฉายส่องไปยังเวที ม่านสีแดงกำมะหยี่ค่อยๆ เลื่อนออกเผยให้เห็นฉากภาพทิวทัศน์ยามค่ำคืนอันเงียบสงัด มีพระจันทร์เต็มดวงลอยเด่นเป็นแบคกราวน์

               

เสียงเพลงดังก้องทั่วห้องโถง นักแสดงชายหญิงออกมาเต้นรำในบทเพลงรักอันหวานซึ้ง ชายหนุ่มในผ้าคลุมสีดำพลิ้วไหวร่ายรำคู่กับหญิงสาวในชุดเดรสสีขาวยาวฟูฟ่อง

               

ทันใดนั้นเอง นักแสดงชายหยิบกริชแหลมคมขึ้นมา ก่อนจะปักมันลงที่อกซ้ายของตัวเอง เลือดสีแดงสดไหลอาบเสื้อเชิ้ตขาว เขาค่อยๆ ล้มตัวลงไป ท่ามกลางเสียงร้องว้าวของผู้ชม ก่อนเขาจะลุกขึ้นยืนอีกครั้ง พร้อมกับดึงกริชออกจากอกโดยยังมีเลือดหยดที่มือ และกับประกาศด้วยน้ำเสียงทรงพลัง

               

“ผมไม่มีวันตาย เพราะผมคือแวมไพร์!!!”

               

ดวงตาของวาววาเบิกกว้างเมื่อเห็นฉากแสดงบนเวที เธอฉุกคิดอะไรขึ้นมาได้บางอย่างในทันที

               

‘ใช่แล้ว...Rewat Legacy เรวัต...นั่นคือเรวัตทรัพย์โภคิน นามสกุลของเชนทร์ อย่าบอกนะว่า...นี่คืองานเปิดตัวบริษัทไวน์ของเชนทร์ แต่...ฉันไม่เคยมีชื่อบริษัทนี้หรือแม้กระทั่งเหตุการณ์นี้ในพล็อตในนิยายของฉันเลยนะ เกิดอะไรขึ้นกันแน่?...’