Chapter Five

PRESO ang pakiramdam ni Cassandra mula nang dumating si Christopher sa buhay niya. Anuman ang gawin niya, lagi itong nakasunod; kahit ang pagpunta niya sa grocery kasama si Manang Gloria ay hindi ito mawala sa buntot niya. Tanging sa banyo at habang naliligo lamang siya ito hindi nakikita, at kahit sa pagtulog niya ay kailangan pa nitong silipin ang bawat sulok ng kuwarto. Bago pa man siya makapikit ay kailangan munang suriin ni Christopher ang silid.

Para siyang bata na kailangang bantayan sa bawat kilos at pagbawalan sa maraming bagay. Dahil sa mahigpit na pagbabantay ni Christopher, bihira na siyang makalabas kasama ang mga kaibigan. Mukhang nagkamali ito ng pinasukan; umaasta ito na para bang pag-aari na nito ang buong pagkatao ni Cassandra.

Kasalukuyan siyang nakahiga sa kama, nakatitig sa kisame. Hindi niya alam ang gagawin. Kailangan na niyang malutas ang kaso ng kanyang mga magulang para tuluyang mawala si Christopher sa buhay niya.

Bigla siyang napabalikwas nang makatanggap siya ng tawag mula kay Aries, ang kanyang childhood sweetheart at anak ng kanyang Ninong Manuel, matalik na kaibigan ng kanyang ama.

“Aries, ikaw ba ‘yan? Nasaan ka?” May pananabik sa boses niya habang kausap ang binata.

“Papunta na ako. Sumilip ka sa bintana ng kuwarto mo. Andito na ako sa loob ng tatlong minuto.” sagot nito.

Agad siyang sumilip sa bintana ng kuwarto at sa loob nga ng tatlong minuto ay pumarada sa harap ng mansyon ang magarang sasakyan ni Aries. Nang bumaba ito, hindi niya agad nakilala dahil sa kulay ng buhok nito at sa suot nitong shades. Napatingin ito sa kanyang kuwarto. Patakbo siyang bumaba, halos lumipad na sa hagdan para salubungin ang kanyang childhood sweetheart. Matagal na rin silang hindi nagkikita dahil sa pagiging abala nila sa pag-aaral at dahil din sa pag-aaral ni Aries sa Australia kung saan niya kinuha ang kursong Business Management.

Lumabas si Cassandra sa gate ng mansyon, hindi pinansin ang mga bodyguards na nakaharang, maging si Christopher na nakatingin lamang sa kanya. Niyakap niya si Aries nang mahigpit, napalundag pa sa tuwa.

“Cassy, I missed you,” sabi ni Aries.

“Ang tagal din. Kumusta ka na?” nakangiting tanong ni Cassandra.

“I’m still Aries that you’ve known,” sabay kindat ni Aries. Napatawa si Cassandra.

Napansin ni Christopher ang pag-uusap nila kaya lumapit siya sa gate.

“Miss Cassandra, pumasok na po kayo sa loob,” paalala niya. Iniwasan ni Cassandra ang tingin niya, alam niyang babantayan na naman siya nito.

“Pumasok ka na sa loob, Aries. May kakausapin lang ako,” ani Cassandra, sinulyapan si Christopher.

Pagkapasok ni Aries, hinila ni Cassandra si Christopher sa gilid ng garden.

“Gusto ko lang ipaalala sa’yo na kaibigan ko si Aries. Can you please, leave us alone! Huwag mo na akong bantayan na parang preso, okay?” pakiusap niya.

Nagkibit-balikat lang si Christopher at sinundan ng tingin si Aries papasok sa mansyon. Mula sa unang tingin, hindi siya nagtiwala kay Aries; pakiramdam niya, may gagawin itong hindi maganda.

Mula sa labas ng mansyon, pinanood ni Christopher sina Cassandra at Aries. Sa mga araw na nanatili siya sa mansyon at nakakasama ang dalaga, ngayon lang niya ito nakitang ganito kasaya. Halos mapunit na ang labi nito sa pagtawa at pagngiti kay Aries. Napabuntong-hininga siya at umiwas ng tingin. Nakipag-usap na lang siya sa mga kasamahan niya para maaliw ang sarili.

NANLAKI ang mga mata ni Christopher nang makita sina Cassandra at Aries na palabas ng mansyon. Napakaganda ni Cassandra sa suot nitong jeans at black tube blouse; napansin din niya ang kamay ni Aries na halos nakadantay sa dibdib ni Cassandra.

Lalapit sana si Christopher, pero pinigilan siya ni Cassandra. Sumakay si Cassandra sa kotse ni Aries at mabilis itong umalis.

Naiwan si Christopher na tulala, inihatid lamang ng tingin si Cassandra. Wala siyang nagawa para pigilan ito. Napailing siya at napahilamos sa mukha. Gusto man niyang magsisi sa pagtanggap ng alok ng Tita Lucia na maging bodyguard, huli na ang lahat. Mula nang makapasok siya sa mansyon, responsibilidad na niya si Cassandra. Pero hanggang kailan niya matitiis ang katigasan ng ulo ng kanyang amo?