บทที่ 5

"ขอจับ... อยากจับ..." ตาผมเบิกกว้างทันที ขอจับ!! ยัยเลขาเป็นบ้าแล้ว!

"เฮ้ย! เธอ สติโว้ย สติ!" ผมพยายามเขย่ายัยเลขา แต่เธอดันเอามือปัดป่ายไปทั่ว ปัดจนไปคว้าอนาคอนดาผม!

‘หมับ’

กิ่งเบิกตากว้าง พร้อมยิ้มกริ่ม แก้มขาว ๆ เริ่มแดงขึ้น… แดงขึ้น

ฉิบหายแล้วน้องชายผม ผมพยายามแกะมันออก แต่ยัยเลขาดันกำมันแน่น และไม่ยอมปล่อย

"ปล่อย! ยัยบ้ากาม เธอมันโรคจิต" ผมพยายามตะคอก แต่ยัยหื่นตรงหน้า ยิ้มกว้างออกมาซะงั้น

"แฮ่ ๆ ปาหลาด..." ประหลาด! ว่าน้องชายสุดที่รักผมแบบนี้ได้ไงวะ!

"พอ อย่าจับ ปล่อยดิวะ ยัยบ้าเอ้ย! เฮ้ย อย่าขยับมือ!" ยิ่งผมพยายามยื้อเจ้าน้องชายออก แรงขยับก็ทำมือเธอขยับด้วย

เวร... ผมจะเสียวแล้ว!

ไม่ไหว! แม่ง ผมเสียวแล้ว!

"กิ่ง! พอ โอ้ย ยัยบ้า" เธอค่อย ๆ เงยหน้า และปรือตาแดง ๆ ขึ้นมามอง

"จ้า... ยอม... ไม่... ยอม..." ขู่กันขนาดนี้เลยเหรอวะ ทำไมผมต้องมาเจออะไรแบบนี้วะ นี่ผมโดนรูดทรัพย์เหรอวะ!

"เธอเมาเว้ย ปล่อยมือ เอามือออก!" ยัยเลขาไม่สนใจ ยังกำมันแน่น และรูดไม่หยุด

"ฮ่า ๆ เมาอะไร... เมาอะไร..." ผมไม่ตลกแล้ว

ผมพยายามแกะมือยัยเลขาออกอีกครั้ง แต่คุณเธอบีบแน่นอีก

"ยอมม้าย เอาซิงออกไปจากกิ่ง... เอาออกไป..."

กูจะบ้า รูดทำไมวะ รูดทำไม?

"อ่าส์... เอา มือ ออก!" ผมเผลอครางออกมา จนยัยเลขากำน้องชายผมแน่น และ... เอามันเข้าปาก อ้ำ!

เชี้ย เชี้ย เชี้ย หนักมาก น้องชายผม เรียบร้อยแล้ว!

"กิ่ง! โอ้ย..." และเธอก็เม้มปากกินน้องชายผมไปทั้งตัว มันจบเห่! เส้นความอดทนผมขาดผึ่งทันที เมื่อปากเล็ก ๆ ข้างล่างเริ่ม รูด อนาคอนดาผม เข้าออก เข้าออกช้า ๆ

"โอ้ย กิ่ง เธอ... อ่าส์" ผมเหมือนจะยืนไม่ไหว ได้แต่บีบขมับตัวเอง และถอนหายใจรัว ๆ ออกมา

เสียวจังวะ ตายกู ถ้าเป็นแบบนี้! กูตายแน่!

"โอ้ย ยัยเลขา ยัยกิ่งพอ..."

"อือ..." เธอตอบทั้งที่ยังกินน้องชายผมอยู่ ผมพยายามดันหัวเธออีกครั้ง จนเธอดึงเจ้าน้องชายผม... ออกจากปากได้

"ผัวขา..." ผัวขา?

ยัยนี่มัน?!

อ้ำ! ผมยืนอึ้งไม่ทันไร เธอก็เอาน้องชายผมเข้าปากอีกแล้ว

จะกินให้ได้เลยเหรอวะ เออ! กูยอมแล้ว

ผมทนไม่ไหว กดหัวยัยเลขาเข้าหาตัว... จนร่างเล็กข้างล่างเสียหลัก พยายามจับขาผมไว้แน่น

"กินสะ จะได้อิ่มสักที! อื้ม"

‘อึก อึก อึก’ ผมกดหัวเธอเร็วขึ้น เร็วจนได้ยินเสียงน้ำลายดังออกมาจากเรียวปากสวย

อ่าส์ อ่าส์~ จนความเสียว ทำผมครางเบา ๆ ออกมาในลำคอ มันเริ่มไม่ไหวแล้ว เมื่อปากเล็ก ๆ เม้มแน่นหนักกว่าเดิม เธอเน้น… เข้าออก เข้าออก จนผมเกร็ง เกร็งปวดหนึบ ๆ และเผลอกระตุก ฉีดน้ำใส่ปากเธอ

จี๊ด~

"อ่าส์!" ผมหลับตาพริ้ม ครางกระเส่าออกมาเฮือกสุดท้าย ก่อนที่จะก้มลงไปเบื้องล่างดูเจ้าของปากเล็ก ที่เอามือปิดปากตัวเองไว้อยู่...

น้ำรักของผมเต็มปากสินะ... จบสักที!

'อึก อ้วก…' ฉิบหาย ยัยเลขาอ้วกพุ่งเต็มพื้น!

เธอขย้อนอ้วกออกมาจนแล้วจนเล่า จนผมทนไม่ไหว นั่งลงไปลูบหลังเธอแทน

สิ้นการปลดปล่อยของผมและ... เธอ เอิ่ม! และแล้วยัยเลขาอนุบาล ก็ไถลตัว นอนที่พื้น ข้าง ๆ อ้วกตัวเอง

อนาถแท้…

ผมรีบเก็บน้องชายใส่กางเกง... และอุ้มยัยหื่นที่สิ้นพิษไปนอนบนเตียง แต่แม่ง บันเทิงกว่า! คือผม... ต้องนั่งเช็ดอ้วกเธอ!

ส่วนยัยเลขาเธอยังหลับไม่รู้เรื่อง นอนแก้ผ้า เมาแอ๋ ผมเห็นแล้วเกือบหมดอารมณ์ทางเพศ รีบห่มผ้าจัดแจงเธอ ก่อนที่ตัวเองจะมีอารมณ์ขึ้นมาอีก

(ไหนว่าเกือบหมดอารมณ์)

เออใช่… ผมเห็นแล้วหมดอารมณ์!

พอตื่นเช้ามาก็เป็นอย่างที่เห็น… ยัยเลขาคิดว่าผมทำอะไรเธอ ผมเห็นแล้วมันตลกดีว่ะ ไม่อยากจะเชื่อ ว่าฤทธิ์แอลกอฮอล์มันจะทำคนบ้ากามได้ขนาดนี้!

แต่ยิ่งเห็นความซื่อของยัยเลขาผมยิ่งอยากแกล้งไปอีก และเมื่อเช้า เธอก็โดนผมแกล้งหนัก แกล้งจนเธออยากหนีผมไปเลย! เรื่องอะไรมันไม่จบง่าย ๆ หรอก!

เพราะผมเสียหายเต็ม ๆ ยัยเลขาปลาทองคนนี้ข่มขืนน้องชายผม!

แถมตอนนี้เธอยังทำเมินใส่ผมอีก เอาแต่มองนอกหน้าต่าง ไม่ยอมสบตาผม โคตรฮา! ไม่รู้จะเรียกยัยเลขานี่ว่าอะไรดี ซื่อบื้อ หื่น โรคจิต บ้ากาม ปลาทองสมองน้อย เออ คิดหนักว่ะ! ยัยนี่เป็นทุกอย่างจริง ๆ