LOGIN"What the hell!?" My eyes can't believe what it's seeing right now.
Tatlong pares ng mga mata ang bumagsak sa akin "Woah chicks!" Excited na ani ng lalaki na sa tantiya ko ay kaedad lamang namin. Sunod kong narinig ay isang sipol na alam ko na para sa akin. Nagpabalik-balik ang tingin ko sa dalawang lalaki na natanggal lang nung narinig ko na ang bungisngis ng tao na siyang ipinunta ko dito. The way she giggles and by the looks of a small pot in front of them. I know that Carina is as high as the peak of Mount Everest. I may be a rebel but I will never use a pot or any form of drugs that could ruin lives. Inalis ko ang tingin ko kay Carina para balingan ang mga kasama nito. "What did you do to her!?" Galit na sigaw ko at saka ko inisang hakbang ang pagitan namin nung lalaki na nagsabi na chicks ako. "Get your hands off me." Mahina pero may diin na utos nito. Base on his accent, pansin na kaagad na may kaya din ito. Although hindi na nakakapagtaka ang bagay na ito dahil mayaman ang pamilya ni Carina kaya sigurado na mayaman din ang mga kaibigan nito. "Alex chill, they're are fun to be with. Don't ruin it." Malambing ang paraan ng pagkakasabi ni Carina kaya naman sa halip na manatiling galit ay matamis ko itong nginitian at saka ko ito sinimulang akayin papunta sa kwarto nito. Pero may mga kamay na mahigpit na humawak sa akin na naging dahilan para mabitawan ko ang kaibigan ko at mapalupagi sa sahig. "What the hell!" Reklamo ko at akma ng mananakit pero naging maagap ang may hawak sa akin at napigilan nito ang dapat ko sanang gagawin. "GET OFF ME!" Sigaw ko habang pilit na kumakawala sa lalaking may hawak sa akin. "You are feisty, I like that." Ani nito habang malawak ang pagkakangisi. Nakaramdam ako ng matinding pandidiri kaya naman hindi ko napigilan ang sarili na duraan ito sa mukha. For a split second natulala ito na para bang hindi makapaniwala sa nagawa ko pero mabilis na naglaho ang ngisi nito at ang pagkakatulala nito ay napalitan ng nakakamatay na tingin. "Bitch!" Sigaw nito sa mukha ko at saka ako sinampal ng dalawang beses sa magkabila kong pisngi. Umugong sa magkabila kong tainga ang ginawa nitong pagsampal sa akin. Pero hindi na ako nabigyan pa ng panahon para makapagreact dahil nasa tabi ko na ang isa pang lalaki na may hawak na isang syringe. Paisa-isa nito iyong pinipiga dahilan para tumalsik ang ilan sa laman ng syringe. "W-What is that?!" Tanong ko ng hindi inaalis ang tingin sa syringe na hawak nito. Hindi maganda ang kutob ko sa lalaking ito at may hinala na ako sa kung ano ang pinaplano nito. Pero hindi ko alam kung paano ko tatakasan ang nakaambang panganib sa akin dahil mahigpit ang pagpigil na ginagawa ng kasama nito. I look at my friend desperately seeking for her help, dahil kaibigan niya ang mga ito at makikinig ito sa kaniya, but what I saw shattered not just my heart but also my whole being into tiny little pieces. My friend, someone I treat like my own sister, smiling at me as if she's expecting this to happen. How? How did I not see this coming?'' I look away at Carina to face the man in front of me. "Please, don't do this. I'll do everything, just don't drug me.'' Pagmamakaawa ko. But, they just laugh. They laugh as if it was a joke. ''Really, you are willing to do everything, even spreading your legs for us?'' Naninigurado nitong tanong. Bakas pa rin ang kasiyahan sa tono ng boses nito pero wala na akong pakialam dahil kailangan ko ng makaalis dito. Magkakasunod akong tumango. Nagtinginan ang dalawang lalaki and for a moment ay nakakita ako ng chance na makaalis pero narinig ko ang matalim na boses ni Carina sa likod. ''Why bother asking to spread her legs, when she can do that after we drugged her?'' Mabilis akong bumaling kay Carina.''What are you doing?! I thought we are friends?!'' Singhal ko. Bumulanghit ng tawa si Carina bago nagsimulang maglakad. Pagkatapos ng ilang segundo ay huminto ito sa tapat ng sofa at pabagsak na naupo bago sinimulang sindihan ang pot na nasa harapan nito. ''Friends? Don't make me laugh. I don't do friends.'' Sagot nito ng hindi ako tinatapunan ng tingin. Dahil sa naging sagot nito ay isa-isang bumalik sa akin ang mga panahon na magkasama kami at saka ko lang napagtanto na walang araw na hindi kami nag-away or nagkaroon ng pagtatalo at napagtanto ko rin na hindi nito kinlaro na magkaibigan kami, tanging ako lang ang nag-assume na magkaibigan kaming dalawa. ''Hoy! Tiran mo naman kami!'' Reklamo ng lalaking may hawak sa akin dahilan para bumalik ako sa kasalukuyan. ''Bilisan niyo na kasi!'' Sigaw ni Carina. Naging hudyat ang sigaw nito para kumilos ng mabilis ang lalaking may hawak ng syringe. Kung sa ibang bagay ito ay baka nagwala na ako pero hindi ko na kaya pang manlaban kaya naman hinintay ko nalang ang lalaki. ''Hindi mo sana dadanasin ito kung lumayo ka kay Carina.'' Mahinang bulong ng lalaking may hawak sa akin. Paano ako lalayo sa taong nagpakita sa akin ng care at affection? Paano ko lalayuan ang isang tao kung nakita namin sa isa't-isa ang bagay na hindi nagawang ipakita sa amin ng pamilya namin? Habang malalim ang iniisip ko ay naramdaman ko ang mahapding tusok ng karayom. I swayed my arm out of reflex pero para lang itong nag-swayed sa hangin. Hindi ko alam kung ilan ang exact na dosage ng drugs na itinurok sa akin pero alam ko na sobrang taas nito dahil nagsimula akong mamanhid at manlambot ilang segundo lang ang nakakalipas. Hindi ko na naramdaman ang pagbitaw sa akin nung lalaki basta ang alam ko nalang ay bumagsak na ako sa sahig na parang isang unan. ''My m-mind i...is g...go...oing b...blank. C...Carina, h...help m...me.'' For the last time I look at Carina while begging but she is already busy pleasuring the man who put me into this state.VLAD POINT OF VIEW "Where are you taking me?" Tinignan ko si Sophia na nagtatakang nakatingin sa akin at sa daan na tinatahak namin. This is bad! Reagan will definitely kill me and Carina will hate me for taking Sophia into my custody. But what can I do? I am seeing her on her. I ignore Sophia's question and continue driving without a concrete destination. Sophia seems to understand that I am not into answering her question or hindi nalang nito pinilit na marinig ang kasagutan dahil bakas sa mukha nito ang kaligayahan na makakaalis na ito sa puder ng magkapatid. "Wala akong ideya kung saan mo ako dadalhin pero lubos akong nagpapasalamat dahil inilayo ko ako sa magkapatid na iyon." Ibinaling ko ang tingin ko dito bago ako bumalik sa pagtingin sa madilim na kalsada. "Hindi kita tinutulungan kaya huwag ka magpasalamat." Malamig na sagot ko. Gusto ko tignan kung ano ang magiging reaksiyon nito pero hindi ko alam kung bakit nakaramdam ako ng kakaibang takot. "Okay ka l
Vlad point of view Nagpakawala ako ng malalim na paghinga matapos akong iwan ni Reigan para bantayan si Sophia. Habang bagot na bagot ako sa kinauupuan ko ay hindi maiwasan na maglakbay ang isip ko sa kung ano na ang ginagawa ni Reigan at ni Carina. Muli akong napabuntong hininga. Hindi na bago sa akin na may nangyayari sa dalawa na iyon. Matatanda naman na ang mga ito at alam na ang tama at mali. "Aisht! This is no fun. Buti pa ang kaiban ko ay siguradong nag-eenjoy na yun!" Naiingit at may halong inis na ani ko. Naghikab ako at nagtangka ng umalis nung nakarinig ako ng kaluskus sa higaan. Tinignan ko ito at nakita ko na nakatitig na sa akin si Sophia. "Finally awake huh?" Sarkastikong tanong ko. Ilang segundo na nanatili ang titig nito sa akin bago ito magkakasunod na napakurap na para bang hindi makapaniwala sa nakikita. Ang hindi makapaniwala nitong titig ay napalitan ng galit kasabay ng luha. "Masaya na ba kayo?" tanong nito sa paraan na nakakakilabot dahil Puno n
REIGAN POINT OF VIEW Sabay kaming naglalakad ni Vlad papunta sa kinaroroonan ni Sophia. Katatapos lang namin mapanood ang huling sampong segundo ng buhay ni Benz at Andrian kaya naman naisipan kong bisitahin si Sophia para ibalita dito ang nangyari sa dalawa niyang kasama. Sigurado ako na gising na ito ngayon. "Man! That was the best ten seconds scene I have ever watched." Vlad can't hide his delight and neither did I. It was indeed the best ten seconds. Specially if it is about getting the justice you deserve. In my case, it is about my sister who became a victim of drugs and rape. "Are you satisfied?" Napaisip ako sa tanong ni Vlad. Am I satisfied? "No, I am not." Diretso kong sagot. "I am not gonna stop until I saw Sophia in her grave with my own eyes." Dugtong ko at saka ko padarag na binuksan ang pinto ng kwarto kung saan nakakulong si Sophia. Kung may mababakas sa mukha ko ay yun ay ang gulat, tuwa at galit. Parang isang setting sa p**n movies ang nakadisplay sa har
Sophia point of view Staying here, in this place with him is a torture. I wonder kung kailan niya tatapusin ang buhay ko, hindi ko kasi alam kung hanggang saan ko pa kakayanin ang pagpapahirap nito. Hindi ko alam kung anong oras akong nagising or kung nakatulog ba ako kasi pakiramdam ko ay hindi dumalaw ang antok sa akin. Nakatitig lang ako sa kisame habang inaalala ang buhay ko nang mga nakaraang taon. I realized that I am so blessed for having everything I want. "Kumusta na kaya sila Mommy at Daddy?" Hindi ko maiwasang isipin kung nag-aalala ba ang mga ito sa akin or tuluyan na nila akong kinalimutan. "Aww! You are worried about your parents? Nakaka-touch naman." Mabilis pa sa kidlat na pumaling ang ulo ko sa pinanggalingan ng boses. Hindi makapaniwala ang mata ko sa nakikita nito ngayon. The person whom I thought is dead is standing right in front of me. I opened my mouth to say something but I ended up closing it. I couldn't find my own voice. It feels like it's be
REIGAN POINT OF VIEW Pagkatapos kong iwan si Sophia na mahimbing na natutulog ay naglakad ako sa hallway para hanapin si Benz. Gusto kong makasigurado na nagawa nito ng maasyos ang pinagagawa ko. Bago ko ito sunod na iligpit. Although mapapakinabangan ko pa si Benz pero hindi ako sigurado kung mapagkakatiwalaan ko ito. Oo nga at sumusunod ito sa akin ngayon pero hindi ko alam kung hanggang saan. Makapangyarihan si Andrian pero higit na mas makapangyarihan si Benz at pamilyar ako sa kung ano ang kaya nitong gawin. Hindi ako natatakot na magsabing kaming dalawa, I am just taking a precautions. Ilang minuto pa akong naglakad sa mahabang pasilyo nung nakarinig ako ng mahinang daing. Huminto ako at pinakinggang kung saan nanggagaling ang daing. After ko makasigurado kung saan ito nanggagaling ay saka ako mabagal na naglakad papunta doon. Habang papalapit ako sa pinanggagalingan ng ingay ay mas lalong lumalakas ang mga daing. Kumuyom ang mga kamay ko pagkatapos kong mapagtanto kun
CAPTOR 6: HER PLEAReigan point of view"AAAHHH!!!" Pumailanlang sa apat na sulok ng silid ang nakakabinging sigaw ni Sophia pagkatapos lumapat sa hita nito ang isang nagbabagang bakal. Napatayo ito na hawak ang hita habang naghahabol ng hininga. As if the air will help her to ease the pain.Inalis ko ang bakal sa hita nito para muling painitin. Nanginig ang katawan nito at mabilis na bumagsak dahil doon."W-Why?" Maikling tanong nito. Hindi ako sumagot, tinitigan ko lang mga mata nito na hilam na sa luha pero hindi ko magawang maawa, mas lalo pa akong nakaramdam ng kasiyahan dahil sa nakikita kong paghihirap nito. "W-Why are you doing this to me?" May pagmamakaawa sa boses nito nung muli niya akong tanungin."You don't get to ask me questions." Simpleng sagot ko ay sinenyasan ko si Andrian na muli nitong ilagay ang bakal sa hita. Mabilis na tumingin sa akin si Andrian, bakas sa mga mata nito ang pagdadalawang isip at pagtutol pero isang matalim na tingin ang iginanti ko dito dahila







