LOGINTanghali na ng magising si Anastacia at medyo bumuti na nga ang kanyang pakiramdam. Pero wala pa siyang balak pumasok sa coffee shop at company. Hindi pa rin sila nagka usap ni Maximo tungkol sa nangyari sa kanila. Ayaw niya rin naman pangunahan ito at nahihiya rin siya..
Bumangon na siya at kahit wala siyang balak pumasok kailangan niya pa ring kumilos. Nagulat na lang siya ng pumasok sa kwarto niya ito at may dalang pagkain. "I bought you some foods. Hindi na ako nagluto at abala pa e, may gagawin rin ako sa kumpanya. Kumain ka lang ha at mag pagaling ka." bilin nito sabay lapag ng dala niyang pagkain sa table. Naglakad na ito palabas ng magsalita si Anastacia. "Thank you." ani nito. Ngumiti lang si Maximo bago lumabas ng kwarto. Para siyang tangang teenager na kinikilig. Habang kumain naman si Anastacia na mga dala nito. Nabanguhan siya sa kare-kare ng restaurant ng maamoy niya agad ito tila nagutom siya ng sobra kaya nilantakan na nga niya ito. Napapaisip siya sandali at sumagi sa isipan niya na sweet naman pala ang kaibigan ng dad niya mukha lang hindi. Sa awra niya kasi na masungit at seryoso kasabay ng salubong nitong makapal na kilay. Tinapos na rin niya ang kanyang pagkain. Nang mainip siya tinawagan niya si Maxine at itutuloy na niya ang kwento rito kaso ng sumagot na ito nag alangan siyang magkwento. "Girl." wika ni Maxine sa kabilang linya ngunit siya para lang natutulala. Hindi alam kong bakit nga ba siya napatawag sa kaibigan niya. "Hoy! Girl, ano na??" ulit nito. "Ah! Wala lang girl, busy ka ba? Punta ka naman sa condo ko bored ako at nagka sakit kasi ako kaya hindi ako maka alis ng condo." sagot ni Anastacia. "Ayos ka lang ba girl? Gusto mo bang puntahan kita sa condo mo?" tanong niya. "Medyo girl, bored lang talaga ako dito at wala maka usap." sagot ni Anastacia. "Ok, girl try ko dumaan pero hindi ako nangangako ah." sagot niya. "Sige lang girl. Thanks." Pinatay na niya ang tawag at nagpahinga na. Wala naman siyang gagawin sa condo. Mga tanghali may kumatok sa pintuan niya. Babangon sana siya ng pumasok ang bulto ni Maximo sa loob. "Oh! Nagdala ulit ako ng makakain mo. Nakain mo na ba ang kaninang iniwan ko?" tanong niya. "Opo. Salamat." magalang na sagot niya. "Goods, Kumain ka ulit at dito lang ako hanggang sa makapasok ka. Teka sino pala nag aasikaso ng coffee shop mo kapag wala ka?" tanong ni Maximo sa kanya. "Uhmmm! Mga staff ko, may tiwala naman ako sa kanilang lahat." sagot niya. "Ok, good. Sige na kumain ka na." yakag nito. Nang bubuksan na niya ang pagkain. Bigla siyang nagtaka bakif tahimik lang naman ito. "Oh! Bakit ako lang yata ang nakain?" tanong niya. Hindi ka ba kakain?" dagdag pa nito. "Ah! Sige lang kumain ka lang at busog pa ako. Teka tumawag na ba ulit ang dad mo sayo?" tanong ni Maximo sa kanya na hindi mapalagay. Sa totoo lang natatakot siya na baka magsumbong si Anastacia sa dad nito at mapapatay siya ng kanyang best friend. Pinapabantayan sa kanya kasi ang anak nito at naging bantay salakay pa nga siya sa lagay na yan. Sino ba naman kasi na hindi maaakit sa isang Anastacia Collins. "Hindi pa." sagot ni Anastacia habang nilalantakan naman ang lechon belly na dala nito. Talagang litela na bubusugin siya ng pagmamahal nito ay este sa pagkain. Wala ata sa bokabularyo ni Maximo ang salitang pagmamahal. "Ok, pag tumawag hwag mong ipapaalam sa kanya ang lahat." bilin niya. "Of course baka itakwil na ako ng daddy ko kapag ginawa ko iyon. Anyway, dito ka ba matutulog?" tanong ni Anastacia umaas kasi siya na may makakasama siya dito sa condo. "Hindi, maaga ang meeting ko." sagot nito. "Ok, sige. Ikaw bahala." sagot ni Anastacia at hindi na ulit nagsalita pa. Nang matapos kumain si Anastacia nagpaalam na rin si Maximo sa kanya. Hindi na siya nagpabebe pa at mabuti nga iyon baka maulit na naman ang naganap sa kanila. Marupok pa naman siya pagdating sa lalaki na hindi niya rin maintindihan. Buong magdamag siyang hindi nakatulog dahil panay sagi sa isipan niya si Maximo. Alam naman niyang bawal at hindi sila pwede nito. Pero gusto niyang subukan sana kaso mukhang di naman kasi interesado ang lalaki sa kanya. At halatang isang malaking pagkakamali lang ang mga naganap sa kanilang dalawa. At hindi na nito nabaggit pa sa kanya. Parang dedma naman sa lalaki ang lahat ng namagitan sa kanila. Nang dalawin siya ng antok nakatulog na rin siya. Kinabukasan past 7 am na siya nagising ng marinig niya ang pag tunog ng kanyang ipad. At bumungad sa kanya ang nakangiting mukha ng kanyang daddy na malapit ng gumaling base sa itsura nito. "Hija, how are you?" tanong nito sa kanya. "Ok naman po dad. Mabuti naman na ok na kayo. Magpagaling pa kayo lalo dyan." bilin niya sa kanyang daddy. "Mabuti naman ako at ikaw ang inaalala ko. Have you met my friend?" tanong nito. Tumango tango na lang si Anastacia. "Hindi mo ba naman siya inaway? Kilala kita pag ayaw mo sa tao itataboy niya. Wait muntik ko na pa lang makalimutan. Nag call off ka ng wedding, bakit?" tanonf nito sa kanya. Ang tinutukoy nitong wedding ay sa kanila ni Gregory. Hindi niya pala kasi ipinaalam rito. "Hindi po, hindi na nga po matutuloy ang kasal kasi niloko niya ako." sagot niya. "Ano??? Paano mo nalaman?" di makapaniwalang tanong ng dad niya. "Nahuli ko po at long story dad. Hwag na nating pag usapan pa. Ang mahalaga ok po kayo at ok ako." balik niyang sagot. "Ok, loko iyon ah. Akala ko mabait ayon naman pala ay may itinatagong likot." sagot ng daddy niya. "Hehehe hwag na po natin siyang pag usapan dad. Basta pag balik niyo na lang po rito. Ok ako at hwag niyo po akong alalahanin dad. Miss na miss na po kita." ani niya. "Miss na rin kita hija, sige na baka naabala na rin kita. It's getting late here. Tumawag lang ako kasi nabalitaan ko na wala na nga kayo.. At gusto ko sayo mismo ko malaman ang katotohanan. "Yes, dad ok lang po.. Sleep well po." sagot niya. Pagkawala ng dad niya sa screen hindi maiwasang mapaluha siya ng hindi sinasadya at namimiss na rin kasi niya ang kanyang daddy. Plano niyang pumasok na sa coffee shop pero hindi pa sa kumpanya dahil ayaw niyang ma pressure siya. Tama lang na doon muna siya sa coffee shop. Mas peaceful pa roon kumpara sa kumpanya nila na araw-araw niyang nakikita ang cheater na si Gregory.Nakarating ng Mansyon si Kaila. Pagpasok pa lang niya sa loob bumalik agad ang alaala ng kanyang buhay rito kasama ang kanyang Mommy Lynette na ngayon ay limang taon na ring namayapa. Habang ang daddy naman niya ay nag asawa na rin. Bago pa mamatay ang kanyang Mommy alam niyang may ibang pamilya na agad ang kanyang daddy kaya isa rin na dumagdag sa sakit ng kanyang Mommy na cancer ay stress ito sa daddy niya. "Mommy, this is our home now? It is big right twins, Marky?" tanong ng limang taong gulang na anak nila ni Markus na si Kyline sa kanyang kakambal. Medyo nonchalant si Marky kaya tumango lang ito. "Shall we go kids? I will shown you your room." wika ni Kaila. "Yes Mommy, I'm so excited. Yahooo." sigaw na malakas ni Kyline na napaka energetic at may patalon talon pa sa labis na tuwa. "Sure, hija." sagot naman ni Kaila at dinala na nga sa itaas ang kanyang kambal. May mga maid pa silang kasama dahil hindi naman umalis ang mga ito kahit na malayo pa siya. Inalagaan n
Kababalik lang ni Markus sa business venture mula Canada. Siya na talaga ang madalas utusan ng daddy niya sa kanilang negosyo. Hindi kasi maasahan sina Jeremiah at Liam sa ganitong bagay lalo na't siya rin ang panganay sa triplets. Pagdating niya ng airport isang tawag ang kanyang natanggap. Someone his invited to attend the Anniversary his chosen charity sponsor. Malapit sa puso ni Markus ang mga bata. Kaya nga ng pumunta siya roon last two years ago at may mga batang naging parang kapatid na niya. "Sir Markus, the party started at exactly 8 am in the morning tomorrow." paalala ni Myla. Her secretary na loyal sa kanya simula ng magtrabaho siya sa kumpanya. "Thanks , Myla." ani niya at binaba na ang tawag nito. Naglakad na siya palabas ng airport at naghihintay ng sundo. Alam naman niya na maraming trabaho parin siyang kahaharapin sa pagbabalik niya ng bansa. Hindi alam ng Mommy, daddy at mga kapatid niya na uuwi na siya. Wala rin naman si Jeremiah at Liam roon. Panigurado i
FIVE YEARS AGO nang umalis si Kaila ng Pilipinas. Wala sana siyang balak bumalik rito kung hindi lang dahil sa huling habilin ng kanyang Mommy Lynette. She was their at the aiport at mabibigat na hakbang ng kanyang mga paa ang kanyang nararamdaman ng mga oras na iyon. She was totally lost. Habang naglalakad siya palabas ng aiport nang biglang magring ang kanyang mobile phone. Nang i-check it was Karen. Yes, si Karen lang ang sinabihan niya ng umalis siya ng bansa at ito rin ang sinabihan niya pagbalik ng bansa. Karen is like her sister too. Saksi ito sa saya at lungkot niyang naranasan. "Yes, bii nasa aiport na ako. Balak mo ba akong sunduin?" pabirong tanong ko. "Nope! I invited you for our reunion. At hwag kang tatanggi dahil magtatampo ako sayo kung hindi ka pupunta." wika niya at may halong pagbabanta. "Hahaha! Fine, just send me the details. Later na lang bii nandyan na ang sundo ko. See you soon." lambing ko dahil alam ko malaki talaga ang tampo niya sa akin ng bigla a
Wala pa ring kamalay malay si Markus sa lahat ng nangyari. Umuwi siya na lasing na lasing sa kanilang bahay. Hindi niya na nagawang tawagan si Kaila at alam niya namang mag aaway lang sila nito kapag nalaman nitong nag inom siya. Natulog siya at nagpahinga ngayong gabi. Wala pa rin siyang kamalay malay sa nangyayari kay Kaila. Kinabukasan nabulabog siya sa masamang balita..Nang tumawag ang kaibigan ni Kaila sa kanya na si Karen. Ringing.... Kahit antok pa kinuha niya ang kanyang cellphone at sinagot ang tawag kahit antok pa.. Hindi niya rin nakita kung sino nga ba ang tumawag basta na lang rin niyang sinagot ito. "Hello, Markus. It's Me Karen. Paalis na ng bansa si Kaila ngayon baka maabutan mo pa." wika nito. Napabalikwas ng bangon si Markus ng marinig ang sinabi nito. "W-What? Paki ulit nga ang sinabi mo? Sinong umalis ng bansa?" tanong ni Markus na naninigurado lang. Hindi niya kasi talaga naintindihan at putol putol ang dating sa kanya ng boses ni Karen. "Ang sabi
Palaisipan pa rin kay Markus kung bakit nagkakagayan si Kaila. Hanggang sa tawagan siya nila Kiefer at inaya ito na magbasketball. Hindi sana siya sasama kaso badtrip talaga siya sa girlfriend niya na sala sa init at lamig. Hindi na niya maintindihan ang pag uugali nito. Ayaw niyang sukuan si Kaila dahil mahal naman talaga niya ang babae. Pero sa nangyayari nakakapagod rin manuyo ng babaeng hindi naman siya pinapahalagahan. Agad siyang sumakay sa kanyang big bike at umalis ng Mansyon. Hindi siya nagpaalam kay Kaila basta na lang siya umalis. Nakarating siya sa kanilang tagpuan at nakita naman niya sina Kiefer doon. "Hey! Bro, mabuti sumipot ka. Masyado kang busy dyan sa girlfriend mo." tukso nila kay Markus. "Hwag ba muna natin siyang pag-usapan." sagot ni Markus. Ayaw niya kasing pinag uusapan ang girlfriend niya lalo na't wala naman ito ngayon roon. Hindi magandang pag usapan ang taong wala. "Teka, seryoso ka ba talaga sa kanya? Akala ko pustahan lang ang lahat?" tanong
Kinaumagahan masayang papasok si Kaila sa school dahil alam niyang maayos na ang lahat sa kanila ng kanyang boyfriend na si Markus. At tama naman kasi ito bakit niya iisipin ang sasabihin ng iba sa kanilang dalawa. Hindi naman nila kilala ang totoong pagkatao niya kaya mabilis silang mang husga sa kanya. Naghintay muna siya sa waiting shed dahil iyon ang napagkasunduan nilang dalawa ni Markus. Alam niya kasing magtatampo na naman ito kung di siya ang makikita roon. Naupo siya at gumamit muna ng kanyang cellphone para makapag libang man lang. Past 7 am na dumating si Markus sakay ng kanyang kotse. Hindi nga niya ito napansin dahil abala siya sa pagbabasa sa kanyang social media account. "Hey! Love, kanina ka pa ba naghihintay?" tanong ni Markus sabay hawak agad ng kanyang kamay. Paborito kasi talaga ng kanyang boyfriend na hawakan palagi ang kanyang kamay. "Hindi naman love, heto nga kakarating rating ko lang rin." sagot ni Kaila pero ang totoo one hour na siyang naghihintay r







