BINITAWAN na ni Vash si Hyacinth kaya nanghihina siyang napaupo. Pinanood niya ang asawa na mayroong kinuha sa kabinet sa kanyang table sa kwarto. Isa iyong papel at isang ballpen. Napalunok siya ng sunod-sunod kasabay ang pagwawala ng puso niya sa loob ng dibdib niya.
"Sign it. Sign this annulment paper and leave this house." Inilahad nito ang annulment paper sa harap niya. Nagmamakaawang tumingin si Hyacinth habang umiiling. "Ayokong hiwalayan ka..." Garalgal na boses niyang anas. "...please, babe." "Girl, hiwalayan mo na ang baby ko. Tapos na ang kontrata niyo. Matagal na niya akong gustong pakasalan at dahil letche kang sagabal sa relasyon namin ay hindi namin magawang magpakasal!" Pakikisabat ni Megan pero ang mata niya ay nakay Vash. "Desidido ka na bang hiwalayan ako? Hindi mo na ba ako mahal? Kasi ako mahal na mahal kita, Vash. Sobrang mahal kita. At sobrang umaaasa ako na bibigyan mo ng chance ang anak mo... please kahit si Sean lang ang isipin mo. Si Sean lang. Kahit hindi na ako. Please, accept him. He is your son. Ayokong lumaki siya ng walang ama," pagsusumao niya at lumuhod para kumapit sa mga kamay niya. Nanginginig ang panga ni Vash habang pinagmamasdan si Hyacinth. Hindi ito kaagad nakasagot at tanging madilim na ekspresyon ang namamayani sa kanilang dalawa. "And to inform you..." Lumapit si Megan sa harap ni Hyacinth. Tuluyan nang gumuho ang mundo nang ipinakita niya ang isang bagay na hindi niya kayang tanggapin na ibinigay iyon ni Vash sa kanya. "...We are engaged." Singsing. Isang engagement ring sa daliri ni Megan. Luhaan siyang humarap kay Vash. Umiiling siya ng paulit-ulit. "N-Nagpropose ka na sa kanya?" Bakit? Bakit niya nagawa 'yon? Kasal pa sila, bakit siya nagpropose kay Megan? "Vash, answer me. Totoo ba 'yung sinasabi niya? Ganun-ganun na lang 'yon? Akala ko ba ako lang? Akala ko ba mahal mo ako?" She may look pathetic in front of Megan pero mas ininda niya ang sakit na nararamdaman. "Since you betrayed me, I have forgotten that I loved you and that you are my wife, Hyacinth. Whether you like it or not, you will sign this annulment paper. I desperately want to remove my surname from your name." Inihapag ni Vash ang papel at tinalikuran si Hyacinth. "I will take that from you tomorrow, if you do not sign it, you will be in trouble with me. And to answer your question, yes, I gave that ring to Megan because I am willing to marry her. I am willing to dedicate my entire life to her along with our son. You no longer hold a place in my heart." Hinila na ni Vash si Megan papasok sa kwarto nila. Puno ng patak ng luha ang annulment paper habang hawak ni Hyacinth ito. Paano na sila ng anak niya? "I-I can't believe he just threw his feelings for me." Paika-ika siyang bumalik sa kwarto nila ni Sean habang pinagmamasdan ang pirma ni Vash sa ibabaw ng pangalan niya. Todo punas siya ng mukha habang dire-diretso sa banyo. Naramdaman niya ang pandidiri sa sarili dahil naalala niya kung gaano sinulit ni Vash ang katawan niya ngayong gabi. Bukas susubukan niya pang pakiusapan ito. Lasing siya ngayon kaya wala siya sa tamang isip niya. Sana lang ay kapag matino na siya ay babawiin niya lahat ng sinabi. Ngunit nawawalan siya ng pag-asa sa tuwing iniisip niya ang engagement ring ni Megan. Nakakaselos. Nakakaiyak. Parang gusto niyang manakal ng kabit. Humiga siya sa tabi ni Sean kahit papaano ay may kaunting positibo sa isip niya. Ang anak niya ang nagbibigay sa kanya ng lakas. Ang anak niya ang naging sandalan niya. Ang anak niya ang nagbigay ng liwanag sa buhay niyang nandidilim na dahil sa pagiging martir. Hindi masisisi ang gaga kung sa katawan pa lang ni Vash ay patay na patay na siya. Alas kwatro pa lang ay tumayo na si Hyacinth upang ipaghanda ng aalmusalin ang asawa. Walang buhay ang mukha niya habang pinagmamasdan ang sarili sa salamin. Mamayang tanghali pa ang pasok ni Sean kaya mamaya na lang niya ito gigisingin. Nasa kalagitnaan siya ng hagdan nang pagmasdan niya ang malawak na mansyon ni Vash na tinirhan niya ng halos anim na taon. Kung sakali mang uuwi na siya sa kanila ay mamimiss niya ang bahay ni Vash. Mamimiss niya ang asawa niya ng sobra. Kay aga-aga ay pagpatak ng luha kaagad ang inalmusal ni Hyacinth. Inayos niya ang mga lulutuin at sinimulan niya na itong pagalawin. Mamayang 5:30 lalabas si Vash at bihis na bihis na siya n'on ng kanyang business suit. Matapos niyang magluto ay pumasok siya sa kwarto ni Vash kung saan siya nakipagtalik sa asawa kagabi. Dito siya nagpaplantsa ng mga suot nito. Twenty-two years old pa lang si Vash Arsean Ferrer n'ong maging CEO na siya ng kanilang jewelry business. Marami rin silang pag-aaring hotel and resorts na talaga namang pumapatok sa mga tao at palagi itong pinupuntahan dahil sa magandang theme, ambiance at services nito. Napakatalinong tao ni Vash at walang makakalinlang sa kanya. One of the youngest billionaires siya rito sa bansa. Ganun ka proud ang parents niya sa kanya but in order to have the inherits ay kailangan niyang magpakasal para sa lolo niyang pumanaw na three years ago. Sa kanya niya rin nakuha ang pangalan ni Sean which is 'yung Arsean ni Vash. Sean Vander Hilton naman ang buong pangalan ng anak nila. Hilton was Hyacinth surname, and yes apilido niya ang gamit sa anak. At ang anak ni Vash kay Megan ay nakaapilido sa kanya. Gaeun Yul Ferrer. Nang matapos siya sa pagpaplantsa ay inihapag niya ito sa kama ni Vash. Pagkalabas niya mula sa kwarto ay bumukas ang kwarto nila ni Megan. He was topless and had messy hair. They both exchanged glances devoid of any discernible emotion. She bowed her head to avoid meeting his cold stare. But...he is incredibly attractive and handsome. Her body is heating up for her husband. She hopes that she can once again touch his abdominal muscles and feel his manhood within her. "Good morning, babe," pinilit niyang hindi mautal. Darn, Vash. Why are you seducing her? Hindi mo alam kung gaano na nagmamakaawa ang kanyang mga kamay na haplusin ang iyong matipunong katawan. "What's good in the morning?" malamig nitong tanong at dire-diretso sa kwarto niya. Tanging pagsarado lang ng pinto ang pumantig sa tainga ni Hyacinth. Mabigat na buntong-hininga ang nailabas niya. Okay lang. Gwapo naman eh. Younger looking ang loko, tsk.Megan’s hands fidgeted, wringing the edge of her shirt. "Hindi… ikaw ang daddy, Vash. Don’t doubt it just because of some paper—""Don’t lie to me," he said coldly. "Kung ako ang ama, bakit hindi ako puwedeng magdonate? Ngayon uutusan kita. Tawagin mo si Harold ngayon.""W-What? Bakit siya?" Nagtatakang tanong ni Megan."Tawagin mo, ngayon din or else magwawala ako rito," kalmadong utos ni Vash. Dali-daling kinuha ni Megan ang phone niya at sinabihan kaagad niya si Harold na pumunta sa hospital.Napapamura na lamang si Megan sa isip niya.The silence was suffocating. Nurses glanced at them nervously but dared not intervene. Nakatingin din ang doctor kay Megan tapos bumaling ulit sa bata.Megan's eyes darted to Vash, her heart pounding. Vash had no words, only questions swirling in his mind.Paulit-ulit na tanong kung bakit hindi niya kablood type ang anak niya."Gaeun is not my son," Vash spoke."No! He is your son!" Pamimilit ni Megan at tinakpan ang kanyang kinakabahan na ekspresyo
THE smell of antiseptic filled the air the moment they stepped into the other hospital kung nasaan si Gaeun.Nangunguna pa si Vash na maglakad kay Megan kahit hindi naman niya alam kung saan siya pupunta. Kahit anak ni Megan si Gaeun ay mahal pa rin naman niya ang anak niya. Sa mata ng iba hindi siya fair, pero alam niya sa kaloob-looban niya na pantay-pantay lang ang tingin niya sa mga anak niya.Nagmumukhang paborito niya si Sean kasi nga bumabawi siya sa bata."Baby, your hand is bleeding," alalang sabi ni Megan. Binalingan siya ni Vash habang magkasalubong ang may pagkamakapal nitong kilay."Mauna ka. Bilisan mo!" He hurried her. Kaagad na tumango si Megan at nagmadaling pinuntahan si Gaeun. Pumasok sila sa isang room na may mga bench kung saan doon naghihintay ang mga bantay ng patients. Walang tao ngayon sa room at nasa kabilang hallway sila.A nurse led them toward the room where Gaeun is inside. He lay inside the ICU, motionless, his skin almost as white as the sheets. Tubes
Shayne screamed on what she saw. "Mommy! Are you okay? You ugly, why did you hurt my mom? Are jealous because she's beautiful than you?" Naiiyak na pangingialam ni Shayne. "Ugly! You're ugly! You're witch!"Gusto niyang pigilan si Shayne na magsalita ng ganun pero totoo naman ang pinagsasabi ni Shayne."You!" Sigaw ni Sean at akmang ibabato niya ang bowl kay Megan pero pinigilan siya ni Vash.Vash pushed himself up on the bed, wincing at the pain in his back. "Megan, enough! What the hell is your problem!?"But Hyacinth didn’t need saving from anyone. Hindi siya papayag na natapakan siya bigla sa pamamagitan ng sampal. Her chest heaved, blood roaring in her ears, and then she snapped. Her fist clenched, and with all the fury boiling inside, lumapit siya kay Megan at isang matigas na kamao ang tumama sa mukha niya dahilan para manlambot si Megan at mapaupo sa mga hita ni Vash.Napahawak si Megan sa mukha niya at ramdam niya ang dugong dumadaloy sa gilid ng labi niya.Vash gasped and re
HAPON na at nandirito pa rin si Vash sa hospital, nagpapahinga. Ayaw pa kasi nilang tumayo siya at maggalaw-galaw dahil sa mga sugat niya. Lahat ng mga taong nadamay sa lindol ay naroroon na sa kanya-kanyang hospital bed.Hindi na naging crowded ang bawat hallway ng hospital.Vash sat propped up against a mound of pillows, his back stiff with fresh bandages. Para sa kanya ay hindi na ito gaanong masakit. He can smile and laugh with his family."Water," inabot ni Hyacinth ang bottled water kay Vash. Kaagad naman niyang ininom ito.A tray of fruit was balanced on his lap. Sean was beside him, peeling an orange with great focus, while Shayne held up a small fork with a slice of apple, waiting for her father to open his mouth. Pinagmamasdan lang ni Hyacinth ang tatlo. Kita niya ang tuwa kay Vash. Mukha naman ding hindi napipilitan si Sean na bigyan ng prutas ang ama niya.Bumalik na ba sa dati ang baby boy niya? Sana naman ganun na nga. Vash leaned closer to Shayne and gave her kisses
She bent forward, pressing her forehead against his hand. "You’re crazy… but thank you." Her voice softened, breaking into sobs. "Thank you sa sacrifice mo. You're the hero in their eyes."Sean crawled closer to the stretcher, he hugged his father’s arm. "Stay with us, Daddy. Don’t go, please." Nagulat bigla si Hyacinth sa sinabi ni Sean. Humiga si Sean sa braso ng dad niya.Ewan niya, pero sobrang saya sa dibdib niya na kinausap ni Sean ang daddy niya ng ganun.Vash’s chest tightened, not from the wounds, but from hearing his son call him like that. He lifted his trembling hand, touching Sean’s cheek. "I’m not going anywhere… I promise. Sugat lang 'to.""But you look pale. Don't die, please. Iiwan mo ako ulit?"Bigla na lang naiyak si Vash dahil sa tanong ng anak. Hindi dahil kabado siya sa nangyari sa kanya, kundi sa tanong mismo ng anak kung iiwan ba niya ito ulit. Nakonsensya siya dahil ganito ang naging epekto sa anak niya ang pag-iwan niya kay Hyacinth."I'm sorry. I won't die,
THE ground shook harder, throwing another wave of screams across the coffee shop. Maski si Hyacinth ay napatili dahil sa lakas ng pag-ugong ng buong floor. Tables slid, glasses exploded against the floor. Hyacinth tightened her grip around Sean and Shayne, pulling them under her arms.Hindi pa nabubuksan ni Vash ang kotse nang biglang umugong ang kanyang tinatapakan. Nanlaki ang mga mata niya, nabitawan ang hawak niyang paper bag, at kaagad niyang tinalikuran ang kotse patakbo pataas ng coffee shop kung nasaan ang buong pamilya niya. Hindi na niya maisip kung masusubsob siya o iindahin niya ang pagkahilo. Ang nasa isip niya ngayon ay mapuntahan sina Hyacinth sa taas.Damn! Earthquake! He can't believe na ngayon pa talaga mangyayari ang bagay na 'to kung saan nasa second floor ang mag-iina niya!Vash bent over them nang mapuntahan na niya ang mga ito, kaagad niyang niyakap ang tatlo na nakaupo sa may table, his whole body forming a shield. "Stay down! Don’t move!" His voice cracked,