Chapter 1

Inchie Kim

Natatakot ako 'yun ang nararamdaman ko ngayon. gusto kong tumakbo at lumayo, pero hindi ko magawa dahil malalagay sa kahihiyan ang buo kong pamilya ng dahil sa kasunduan na ito.

Dag-dag pang handa na ang lahat para sa kasal, katunayan nga n'yan nakasuot na ako ng wedding gown, at ilang minuto na lang ay mag uumpisa na akong mag-lakad patungo sa aking ka sumpa-sumpang buhay may asawa.

Grabe hindi ko talaga ma-feel ang kasal na ito feelings ko track and field runner ako na ready ng tumakbo ang bata kopa para maikasal sa lalaking ni minsan ay hindi ko pa nakikita.

Naaawa talaga ako sarili ko pero wala akong magawa.  Naisip ko tuloy si Kian.

Sana pigilan nito ang kasal ko.

Nasa ganun akong pag iisip ng makita kong pumasok si Mommy sa kwartong akupado ng bride.

''Inchie anak two minutes na lang magsisimula ka ng lumakad, ang mga abay ay nakahanda na. kaya mag-handa kana rin huh?'' wika ni mommy na lumapit agad sa akin saka agad akong niyakap kaya niyakap ko din ito ng sobrang higpit.

''Ayos ka lang ba anak?'' tanong ni mommy sa akin na tinanguan ko lang. Wala kasi akong masabi kaya hindi nalang ako nag salita.

''Salamat anak at hindi mo kami binigo ng dad mo, alam kong nahihirapan ka sa sitwasyon mo.'' sabi ulit ni mom.

''Okay lang ako Mom, 'wag n'yo po akong alalahanin.'' sabi ko kay Mom ng nakangiti para isipin ni Mommy na okay lang talaga ako kahit ang totoo ay hindi.

''Ate Inchie, susunod na 'daw po kayo kaya maghanda na 'daw po kayo.'' sabi ni Karen, ang pinaka bata kong pinsan, na agad ding umalis at bumalik sa loob.

Sa totoo lang gusto ko ng pabukahin ang lupa, tapos open arms akong magpapatihulog makatakas lang sa kasal na ito,

pero hindi nga lang nangyari 'yon bagkos si dad naman ang dumating at niyakap ako ng mahigpit.

''Napaka -ganda mo anak. Pero ayos ka lang ba anak? Pasensya ka na kung nahihirapan ka sa sitwasyon mo ngayon, pero alam kong magugustuhan at mamahalin mo rin si Kaze mabait na bata ito.'' Sabi ni Dad sa akin saka ako binitiwan at hinawakan sa magka bilang balikat.

'''Wag po ninyo akong alalahanin Dad kaya ko ito. hindi naman po siguro mukhang halimaw 'yung ipapasakal n'yo sa akin di'ba dad?'' tanong ko na ikinatawa ng Dad ko saka nito ini offer ang braso niya upang kapitan ko habang lumalakad at papalapit sa lalaking nakatakda kong makasama habang buhay.

'' Ikaw talagang bata ka.'' nasabi ni dad sa akin habang pinipisil ang palad kong nanlalamig sa sobrang kaba.

''Tara na po dad, bago tumakbo ang mga paa ko'' aya ko kay dad kahit parang hirap na hirap akong ilakad ang mga paa ko papasok.

''Mabuti pa nga.'' sabi nito saka kami lumakad.

At nang malapit na ako sa pinto kung saan ang pagdadausan ng kasal, 

Hindi ko inaasahan na bigla nalang tutulo ang mga luha ko, habang pumapasok na sa loob.

Bahagya ko pa ngang itiningala ang aking mukha upang tignan ang mga nasa paligid ko, pero wala akong makita dahil na rin siguro sa hilam na ng mga luha ko ang aking mga mata.

Pero kahit papaano naman ay 

Bahagya kong naaaninagan ang lalaking aking papakasalan, pero hindi kasing linaw upang masabing gwapo ito, dahil hilam nga ang mga mata ko ng mga luha ko.

Hanggang sa naramdaman ko nalang na hinawakan ni dad ang kamay ko at ipinasa sa tinatawag nitong Kaze kanina. naramdaman kong tinanggap nito ang kamay ko saka ako nito inalalayan pahakbang patungo sa harap ng magkakasal sa amin.

Hindi ko tuloy mapigilan ang pagtulo ng mga luha ko feeling ko talaga parang gripo na yung mata ko at walang tigiĺ ng tulo.

Sa totoo lang wala akong maintindihan sa sinasabi sa amin ng nagkakasal basta ang alam ko lang para akong nasa ulap at lumulutang lang.

Nang bigla pisilin ni Kaze ung kamay ko at sundut sundutin ang tagiliran ko, kaya naman bigla kong naibaling ang tingin ko dito.

Wow close? sabi ko sa sarili ko saka niya ako muling sinundot sa tagiliran na naging dahilan ng pag igtad kong muli.

At sabay bulong nito nang?

''Alam ko kung bakit ka umiiyak'' sabi nito kaya tumingin ako muli dito. Pero hindi ko pa rin ito maaninag.

Bukod pa don nahihiya akong makita ng ilang mga bisita ang pagpunas ko ng mata ko,

Karamihan kasi sa kanila alam na arrange marriage lang ito.

Hanggang sa magsalita ulit ito na ikinalaki ng mata.

''Kaya ka umiiyak ng ganyan kasi hindi mo akalain na ganito pala ka gwapo ang papakasalan mo noh?'' 

Mayabang na sabi nito na nagpataas ng kilay ko.

Anurawdaw? napakahangin naman pala ng isang to.

At napaka kapal din nito, ang yabang diba? Parang sanay na sanay na itong magsalita ng papuri sa kanyang sarili. Dahilan para punasan ko ang mga mata ko ko at makita ito ng malinaw. Tama naman ito gwapo ito, yun nga lang nasobrahan ito ng yabang sa katawan.

'' Hoy 'wag ka naman masyadong pahalatang gwapong gwapo ka sa akin. alam ko naman na nai star struck ka sa akin eh.'' bulong nito sakin saka muling tumingin sa nagkakasal samin.

''Kapal'' mahinang sabi ko.

Nakita kong ngumiti ang mga labi nito halatang narinig nito ang sinabi ko.

Pero ang mas nag panigas ng buo kong katawan ay ang i announce na ng nagkakasal sa amin ang salitang

''You may kiss the bride.'' sabi nito. Na ikinailing ko.

Oh my god nohh. Sigaw ng utak ko 'yung first kiss ko.

Lalo pa akong nanigas ng hawakan nito ang magkabila kong balikat saka nito ako ipinihit paharap dito.

Todo iling naman ang ginawa ko pero di ako nito pinansin.

parang aliw na aliw itong inisin ako.

''Paano ba yan kiss na daw, pag bigyan na natin huh?'' sabi nito saka walang sabi sabing hinawakan nito ang balakang ko saka ako kinabig at hinalikan sa mga labi.

Grabe nanlalambot ang mga tuhod ko feeling ko pag inalis ni Kaze ung kamay niya sa likod ko bubuwal ako at babagsak.

Buti nalang hindi ako nito binitawan na parang alam niyang may posibilidad na bumagsak ako anumang oras.

''Hindi na masama, masarap ka naman pa lang kahalikan eh,.'' sabi nito saka niya ako hinarap sa mga nag vivideo at kumukuha ng mga litrato.

''Ang cute pala ng mukha mo pag nagagalit na. Ang pula oh '' sabi na naman nito na nakangiti. kaya naman sa sobrang inis ko tinapakan ko ang paa nito saka ko ito nginisihan.

''Ouchh..'' naisigaw nito dahilan para mapatingin ang ilang mga bisita.

''Opps. Sorry di ko sadya.'' mahinang sabi ko. Saka ako humarap at ngumiti sa camera.

Nakaganti rin sa wakas.

To be continued.