Chapter 3

Karina’s POV

“Fuck that idiot!” Hindi ko maiwasan ang inis nang nasa sasakyan na ako. I can’t help but be annoyed with that guy. Unang araw ko pa lang siyang nakita’y talagang nang-iinis na. I annoyingly shredded the check that he gave bago ako iritadong pumasok sa loob ng bahay. Mabuti na lang din ay wala si Lolo kung hindi’y paniguradong magtatanong din ‘to.

Dumeretso lang ako sa kwarto namin ni Eli. Agad ko siyang nakitang napahiga roon habang mahimbing ding natutulog. Bahagya akong kumalma habang nakatingin sa anak.

Si Eli lang talaga ang nagbubukod tanging magandang nagawa ng kupal na ‘yon.

Hinaplos ko lang ang buhok ng anak habang nakangiting nakatingin dito.

“I saw your Daddy today, Baby… He was still annoying as usual but can you believe it? I still miss him as I use to before…” mahinang bulong ko bago hinalikan sa noo ang anak.

Even if Adi is annoying, I just can’t really deny the fact that I’m glad that I saw him today. It’s been so long but everytime I see him, ramdam ko pa rin ang lakas ng tibok ng puso or maybe it was just because he was just really annoying. I don’t know too. It’s always overhelming.

Matapos kong manatiling nakatingin sa anak, I took a shower na rin bago panandalian niligpit ang ilang nakatulugan na ng anak. Bahagya akong nahinto nang makita ang search button niya mula sa g****e. It was his father.

Elias Adi Cuizon. A 28 years old businessman, the CEO of Cuizon Land Corporation. Fiance of Mariana Aliyah Galdon.

Bahagyang napataas ang kilay ko sa nabasa. He have a fiancee now, huh? Well, while staying in Germany, tungkol lang naman lagi sa business nila ang ibinabalita sa akin ni Lolo. Hindi niya ako kailanman kinuwentuhan tungkol sa personal na buhay ng mga ‘to.

Napanguso ako bago pinindot ang profile ng babae. She’s pretty, okay. She have a lot of credentials too. Pero kung kagandahan lang at credentials ang hanap, mas marami ako niyon. ‘Yon nga lang hindi ako kailanman magiging isa sa listahan ng mga magulang niya kung sino nga ba ang karapat-dapat sa anak dahil isa ako sa tinuturing nilang mortal rival.

Napatawa na lang din ako sa sarili bago ko binaba ang aking phone. Bakit nga ba ako nakikipagkumpentensiya pa rito?

Nailing na lang ako bago itinabi ang tablet ng anak at ang ilang gamit na nakakalat bago ako tumabi sa kaniyang.

Ilang araw pa lang kami sa Pilipinas subalit tila ilang buwan na sa dami ng nangyari. Ni hindi ako nakatulog agad dahil sa daming iniisip. Isa na roon si Adi.

Nagising lang ako sa tunog ng hinihilang upuan. Napakunot ang noo ko bago napatingin sa anak na siyang agad ding napatingin sa akin nang tawagin ko ang kaniyang pangalan.

“Good morning, Mommy…” he greeted habang nakatungtong na roon at may buhat-buhat na libro mula sa kaniyang kamay. Mariin kong kinagat ang aking labi dahil nilalagay niya ang mga libro sa taas ng shelf dito sa aming kwarto. Agad ko siyang nilapitan bago binuhat.

“Why didn’t you just wake up Mommy, Baby? I can easily do that for you,” ani ko kaya ngumiti siya sa akin bago umiling. I teach Eli to be independent but of course, it's always balance, sometimes I'll help him on what he needs too.

“But you are tired from the party too, Mommy. I can easily do this naman po,” he said kaya agad kong pinanggigilan ang kaniyang pisngi.

“Still, you have to call me whenever you need something, alright?” tanong ko kaya unti-unti siyang napatango. Napangiti na lang din ako dahil alam kong magpapatulong siya once na may bagay siyang hindi kayang gawin.

“And we’ll just renovate this room. Hindi mo na kailangang umakyat pa riyan niyan, Baby…” ani ko. Ngumiti lang siya sa akin doon. Napatitig ako sa kaniya. I feel like there’s something he wanted to ask but he wasn’t saying anything.

“You know that I can always lend you my ears, right? And I’ll answer something you wanted to ask,” I seriously said kaya napatitig siya sa akin bago napanguso.

“I think I know the answer now, Mommy…” he said. Agad kong nakita ang namumuong luha mula sa kaniyang mga mata. I think I know what he was saying now.

“I’m sorry for keep on lying, Baby…” mahina kong saad.

“I understand why you did it, Mommy, but I hope you can be honest to me next time. It’s okay to hurt me with truth sometimes,” he said na hindi na napigilan ang iyak bago yumakap sa akin. Hindi ko mapigilan ang mariin na kagatin ang aking labi bago siya niyakap pabalik. I just don’t really know what to say to him right now. I feel sorry that instead of hearing it from me, siya pa ang nakabasa sa internet tungkol sa kaniyang ama. I just feel really guilty towards him.

“I’m sorry, Baby… I won’t put you staying on shadow now…” mahina kong bulong sa kaniya. I was serious when I said that especially that I can hear how hurt he is because of that. Mariin ko na lang ding kinagat ang aking labi bago hinaplos ang buhok nito.

“I’m sorry, Baby…” bulong kong muli sa kaniya kaya mariin siyang napakagat sa kaniyang labi bago siya unti-unting umiling sa akin.

“I’m fine now, Mommy… You don’t have to worry about me anymore,” he said before smiling at me. Nanatili lang ang tingin ko sa kaniya. I feel like I was really dragging him to the mess of our family. Mariin ko na lang na kinagat ang aking labi bago ko siya hinalikan sa kaniyang noo.

“Tell me if there’s something you are curious about. Mommy will surely tell you, Baby,” malambing kong sambit.

“It’s okay, Mommy. I understand that Daddy have someone special in his life. He probably doesn’t want to see me so I won’t really push myself to him. Just like what you always say.” Unti-unting napaawang ang labi ko roon.

“No, Baby… That’s not it… Your Dad didn’t turn his back on you,” malambing kong saad sa kaniya. Kahit na hindi ko gusto si Adi, hindi ko rin naman pupuwedeng siraan na lang siya sa aking anak. Napabuntonghininga ako nang sakto pang pinabababa ako ni Lolo.

“It’s okay, Mommy. I understand po. You two broke up po ba?” he curiously ask kaya hindi ko na napagilan pa ang sariling matawa bago ko ginulo ang kaniyang buhok.

Adi and I didn’t even end up together so how can we break up when we didn’t even start anything?