I'm cryingggg. Pesteng Zara ito huhuhu Ano na mangyayare? At bakit nahilo si Cheska? Si Azrael? Magiging okay kaya?
Namula si Evelyn, pero hindi siya nagpaawat."Bakit? Gusto mo na ba akong girlfriend?" matapang niyang tanong, kahit na halatang nanginginig ang loob niya.Tumigil si Lorenzo. Ang kanyang ngiti ay napalitan ng seryoso at matalim na titig na parang sinusukat siya. Hindi siya agad nagsalita, na lalong nagpakaba kay Evelyn.Napairap tuloy si Evelyn dahil sa pagtahimik nito ay alam na niyang hindi ito handa sa ganoong relasyon, kahit na palagi siya nitong tinataboy alam niya at nakilala na niya kung ano ba ito simula noong tumira siya rito."See! Saka na tayo mag-jowa kapag mahal mo na ako, at saka ayokong mag-jowa ng hindi ako mahal. Ayoko nun," mariing ani niya, pero ang pagkakakuyom ng kama ay nagpahiwatig ng kaba sa kanyang dibdib.Halos marinig ni Lorenzo ang bawat pagpintig ng puso niya.Tahimik lang si Lorenzo. Nakatitig pa rin si Lorenzo kay Evelyn. Even without saying a word, the mix of curiosity, contemplation, and something else, something Evelyn couldn’t quite name, was visib
Chapter 56Halos hindi makapaniwala si Evelyn sa mga nangyari. Nakahiga na siya ngayon sa kama, at kahit na ilang minuto na ang lumipas mula nang matapos ang lahat, hindi pa rin siya makapagpigil sa kaba at gulo ng nararamdaman niya. This is too much. What happened between them was too much.Parang isang panaginip na hindi niya maipaliwanag. Masakit pa rin ang gitna ng katawan niya, at hindi niya alam kung dahil ba iyon sa pagiging birhen niya o dahil sobrang laki at taba talaga ni Lorenzo kaya gano'n kasakit ang unang beses.Napapikit siya at napakagat sa labi habang pilit inaalaala ang bawat detalye ng nangyari. Ang init ng kanyang balat, ang mga ungol at bulong, ang bawat haplos na tila ba uhaw na uhaw sa kanya. Hindi niya alam kung matatakot ba siya sa intensity ng lahat, o kung dapat ba siyang matuwa dahil naramdaman niya ang isang bagay na noon ay hindi pa niya kailanman naranasan.Naputol ang pag-iisip niya at ambang pag-alis sa kama nang biglang kumilos si Lorenzo."Where are
Hanggang sa maramdaman na ni Evelyn ang mainit at malapot na likidong dumaloy sa dulo nito. Napalayo siya agad at halos mapuwing iyon sa mukha niya. Mabilis siyang napasinghap, at sa gulat ay napapikit habang hawak-hawak pa rin ang bahagi nito, naglalaban ang pagkasuklam at pagtataka sa kanyang mukha.Napabuntong-hininga siya, saka unti-unting iminulat ang kanyang mga mata—hindi pa rin makapaniwalang tinignan si Lorenzo. Ang lalaking ito… and now, Lorenzo is smirking while looking at her—may halong pagkaproud at pilyong panunuya sa mga mata nito, na para bang tuwang-tuwa sa naging reaksyon niya at sa nangyare.Halos mainis siya, pero hindi rin niya maitatangging may kakaibang pakiramdam sa loob niya—isang sensasyong hindi niya maipaliwanag. Parang may kumikiliti sa kaibuturan niya, at sa kabila ng inis ay unti-unting nauupos ang kanyang resistensya.“Now, sit on me,” mariin at garalgal na utos ni Lorenzo, mababa ang boses at puno ng pangangailangan, kahit na hindi pa nakakabawi si Eve
Ang titig nito ay naglalagablab, punong-puno ng pagnanasa at dominasyon. Humigpit ang pagkakahawak ni Lorenzo sa baywang niya, tila ba sinisiguro nitong wala siyang kawala. Si Evelyn, bagama’t nanginginig pa rin, ay unti-unting nilalamon ng init na muli na namang bumabalot sa kanyang katawan na isang init na parang apoy na handang tupukin ang natitirang lakas niya.Pero bago pa man niya lubos na maunawaan ang ibig sabihin ng titig ni Lorenzo, ay pinaluhod na siya nito, marahan ngunit may diin, sapat upang hindi siya makatutol.Napasinghap si Evelyn habang bumababa siya, ramdam ang paggapang ng kilabot at sabik sa kanyang balat. Ang mga tuhod niya'y parang jelly, mahina, nanginginig, pero kusa pa ring sumusunod sa kagustuhan ni Lorenzo. Napatingala siya, tinignan ito sa mata, mga matang naglalagablab at tila ba inuutos sa kanya na magpaubaya."A-Ano bang—" Wala siyang natapos. Nahinto ang mga salita nang tanggalin ni Lorenzo ang suot nitong apron. Tumambad sa kanya ang katawan nito, ma
Chapter 53Nababaliw na siya, nandidilim na ang paningin niya sa bawat paghalik ni Lorenzo sa pagkababae niya. Hindi niya inakalang may ganito palang klaseng sensasyon—isang kombinasyon ng matinding kiliti, init, at sarap na tila ba kinukuryente ang buong katawan niya.Dati, kapag nagbabasa siya ng mga eksenang ganito sa mga libro o nobela, nagtataka siya kung paano ito nakakabaliw sa mga tauhan. Pero ngayon, habang mismong siya ang nakakaranas nito—habang ang bawat galaw ng dila ni Lorenzo ay dumudurog sa katinuan niya—naintindihan niya.Naiintindihan niya kung bakit ang mga babae sa istorya ay nawawala sa sarili, sumisigaw, at nalulunod sa sarap. Dahil siya mismo ngayon ay nawawala. Nabubura ang mundo sa paligid niya, at si Lorenzo lang ang natitira. Lorenzo at ang matinding sarap na hatid nito sa bawat halik, bawat sipsip, bawat pagdila sa sensitibong bahagi niya."L-Lorenzo...Ahhh! Hmm! Ahh! Ahhh! Ahh!"Hindi na niya alam kung paano pa siya hihinga, parang nilalagnat na siya sa so
Pero iba pala kapag totoo. Iba kapag mainit ang kamay na dumadampi, kapag nararamdaman mong ikaw ang bida sa sarili mong kwento ng pagnanasa at init. Hindi niya alam kung saan ilulugar ang sarili—lalo na nang tuluyang hawiin ni Lorenzo ang suot niyang robe. Kanina, dibdib lang ang nakikita. Ngayon?Halos buong katawan na niya ang nakalantad.Mariin ang ginawang pagtakip ni Evelyn sa dibdib niya, nanginginig ang kamay habang pilit na tinatakpan ang sarili kahit na kanina lang ay naisubo na ni Lorenzo iyon. Mariin na rin ang pagsara ng mga hita niya—mabilis, mahigpit, para pigilan ang sarili na bumigay. Pero kahit anong pagtatakip ang gawin niya, ramdam na ramdam niya ang pag-iinit sa pagitan ng kanyang mga hita. At sa bawat segundo na nakatitig si Lorenzo sa kanya, pakiramdam niya ay unti-unti siyang tinutunaw.“K-Kumain na tayo, gutom na ako—”“Later. After I eat you down there,” Lorenzo said, his voice sinfully calm but dripping with desire. Evelyn nearly lost her senses sa narinig.