Binasa niya ito muli kahit kabisado na niya dahil paulit ulitna niyang binasa iyon, trying to convince herself.Again, the painful reality hit her. God knows how much she missed her husband. She missed the way he made her laugh with the simplest things, the way he would hold her in silence when words weren’t enough. She missed his scent, his warmth, and how his presence alone could calm even the loudest storms in her chest. Sa lahat ng bagay na pinili niyang kalimutan, si Aiden lang ang hindi niya kayang iwan sa puso niya.God knows how much she loved what they did. God knows how deeply she cherished every moment they shared in that bed, every touch that made her feel loved and wanted. God knows… but this reality? This cruel, aching possibility? Na hindi niya mabibigyan ng anak ang asawa niya? That her womb may never carry the child they once dreamed of? That pain is too much—parang unti-unting binubura ang pangarap na matagal na niyang hinawakan.Dahil bilang asawa, hindi lang pag-aar
Chapter 160Kierra thought that Aiden was just joking, saying those 10 words para takutin siya, but now, she thinks he is not joking. Hindi na ito biruan. Sa bawat galaw ni Aiden, dama ni Kierra ang tindi ng pananabik at pagmamahal na hindi na niya kayang ikaila.Napahigpit ang hawak ni Kierra sa headboard ng kama habang sinusubukang tignan si Aiden, but she’s too weak to look at him. Napapanganga siya habang sinsalubong ang bawat hulos ni Aiden.Nakatuwad siya habang inaangkin siya ni Aiden—isang posisyong nagbibigay sa kanila ng mas matinding koneksyon. It’s their fourth time, yet they both are still in the game, consumed by passion and longing, each thrust fueled by years of longing and restrained desire.“Ahh! Ahh! Ahh! A-Aiden! Hmmm,” Hindi na pinigilan ni Kierra ang sariling hiyaw. Sila lang namang dalawa sa condo ni Aiden, so she let herself go—moaning loudly, her cries echoing in the room.Ramdam niya ang bawat baon ni Aiden, at ang init ng balat nito sa tuwing magtatama ang ka
Madiin at mabagal ang bawat galaw ng kamay ni Aiden, sinasadyang bagalan ang ritmo upang mas maramdaman niya ang sensasyon. Hindi ito basta-basta; bawat himas ay may intensyon, puno ng pag-aangkin.Ramdam ni Kierra ang lalim ng bawat ungol ni Aiden, parang sinasadyang palabasin ito nang mas malakas kaysa sa nararapat—tila bang gustong gusto nitong marinig ni Kierra ang epekto niya. Ang bawat daing na lumalabas sa bibig nito ay parang sinasadyang panuksong bulong sa tenga ni Kierra, nag-iiwan ng init at kilabot sa kanyang balat. At kahit nakapikit si Aiden, alam niyang aware ito na pinagmamasdan siya ng asawa—at gustong-gusto niyang mapanood siya habang binabaliw niya ito sa pananabik.“Come here. Sleep beside me while I’m doing this. This is all your punishment. Your body wants me, your body knows who owns it—and that’s me. But you have the guts na ipamigay ako? To make me sign a divorce paper? Really? After I let you leave even I don't fvcking want it?” he said habang nakapikit, pero
Chapter 158“Hmmm!” Halinghing ni Kierra at napatingala nang mapunta ang halik ni Aiden sa leeg niya. Kinagat niya ang labi nang tumagal iyon doon, habang ang kanyang mga daliri ay hindi mapakali sa paghawak sa braso nito.Napasinghap siya, at muling napapikit habang ang mga labi ng asawa ay dahan-dahang gumagapang sa sensitibong bahagi ng kanyang balat. Bawat dampi, bawat hagod, ay tila gumuguhit ng apoy sa kanyang kalamnan.Ramdam niya ang mainit at malalim na paghinga nito, tila ba sinusuyod ng bawat dampi ang natutulog na apoy sa loob ng katawan niya. Ang hininga ni Aiden ay parang banta, parang pangakong hindi siya titigilan hangga’t hindi siya muling bumigay.Ang isip niya ay matino pa at gustong itulak ito—gusto niyang alalahanin kung bakit siya bumalik, ang rason ng kanyang desisyon, ang sakit ng apat na taong lumipas. Pero ang katawan niya? Nagkakanulo. Nananabik. Nanghihina sa bawat paghawak ni Aiden. Her body betrayed her the moment Aiden's breath touched her skin, as if her
Para bang napunit din ang hangin sa pagitan nila. Para bang binalewala nito ang lahat ng pinaghirapan niyang buuin—ang distansya, ang kalmadong desisyon, ang sariling paninindigan. Lahat iyon, winasak lang ng isang iglap.Sinubukan niyang agawin iyon, pero hindi pa nakuntento si Aiden at pinunit niya iyon ng mas pino habang mariin at madilim ang tingin kay Kierra. Isa-isang piraso, pinunit niya ang papel na parang gusto niyang iparamdam kay Kierra kung gaanong kawalang kwenta ang papel na iyon.“Ano bang ginagawa mo?!” Iritang ani ni Kierra at saka napatitig sa mga papel sa baba ng kama. Nanginginig ang balikat niya sa galit at kaba. Parang gusto niyang umiyak, pero ayaw niyang ipakitang natatalo siya.“Ginagalit mo talaga ako?” Natatawang ani na lang ni Aiden, pero iyong tawang iyon ay may halong galit. May lalim. May pananakit. Parang hindi lang iyon tawa—parang tadyang ibinaon sa sikmura niya.“Bakit ba—” Pero hindi niya natuloy ang sasabihin nang bigla itong nagsalita.“Hubad,” uto
Chapter 156 (Expanded)Napaupo si Kierra mula sa pagkakahiga, she is already on his condo, sa kwarto nila at sa mismong kama na nila. Mabilis ang pintig ng puso niya, hindi niya maintindihan kung dahil ba sa kaba, sa pagod, o sa presensya ng lalaking hindi niya akalaing muling matutulugan sa tabi. Naligo na siya kanina and she spent her time in the bathroom thinking how her plans become like this. Lahat ng plano niya ay malinaw, buo—hanggang sa muli na naman siyang madala ng damdamin.Kinuha niya ang phone niya sa gilid at agad na nagtipa ng message para kay Zake.Kierra:I hate you!Kakasend pa lang niya at isang minuto pa lang ang lumipas nang magkaroon siya ng isang mensahe mula kay Zake.Zake:Ipapamigay mo siya? Talaga? Then let's see if you can do it. Goodluck!Napangiwi siya, but then again, a text message from him.Zake:He is mad at you on leaving him, but he is more misses you. You know what I mean, a guy thing.Napabuntong-hininga siya. Napatingin sa kisame. Parang gusto niy