ตอนที่ 2 เอเท่ากับบีบวก

ตอนที่ 2 เอเท่ากับบีบวก

ภูมิภัชนั้นได้คะแนนซึ่งถือว่าต่ำที่สุดในคลาสถ้าไม่นับรวมคนที่ติด F หลังประกาศผลคะแนนเสร็จเป็นที่เรียบร้อย อาจารย์จึงได้เอ่ยชมนักศึกษาที่ทำคะแนนได้มากที่สุดในคลาสซึ่งนั่นก็คือฮิลลารี่สาวลูกครึ่งจีนนิวซีแลนด์เพราะเธอทำได้หนี่งร้อยคะแนนเต็ม ก่อนจะร่ายยาวถึงนักศึกษาที่ได้คะแนนต่ำสุดก็คือ C จนภูมิภัชนั้นถึงกับสะดุ้งเฮือก ก่อนที่อาจารย์หญิงสูงวัยจะยกมือขึ้นขยับแว่นแล้วกล่าวถึงเรื่องการสอบซ่อมสำหรับคนที่สอบตกในวิชานี้ ซึ่งมีคนติด F อยู่หนึ่งคนเนื่องจากว่าเขาไม่ได้เข้าสอบนั่นเอง

มีนักศึกษาหลายคนไม่เข้าใจว่าทำไมถึงต้องเปลี่ยนระบบใหม่ จนจิดาภาอาจารย์ผู้สอนวัยกลางคนได้อธิบายให้นักศึกษาทุกคนฟัง

จิดาภาได้แจ้งว่าทางมหาวิทยาลัยได้เปลี่ยนหลักเกณฑ์การตัดเกรดในรูปแบบใหม่โดยจะตัดเกรดแบบอิงกลุ่ม หลังจากนั้นก็มีนักศึกษาคนหนึ่งที่ไม่เห็นด้วยแล้วก็แย้งขึ้นมา ซึ่งจิดาภาก็พยายามอธิบายจนนักศึกษาคนนั้นเข้าใจและอ้างว่าทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับมหาวิทยาลัย อาจารย์จิดาภายังได้อธิบายต่อไปว่า เกรดA จะตัดที่ 95 ส่วน B+ ตัดที่ 90 ส่วน B 85 ลดหลั่นลงไปเรื่อย ๆ ซึ่งเป็นหลักเกณฑ์การตัดเกรดที่เพิ่งถูกเอามาใช้ในเทอมนี้และต่อ ๆไป

หลังหมดคาบเรียนนักศึกษาหลายคนก็ถกเถียงกันถึงเรื่องนี้ เพราะบางคนที่เคยทำคะแนนสอบได้ A มาตลอด ก็เหลือเพียงแค่ B+ เท่านั้น

“โหดไปว่ะ ฉันไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ตัดเกรดแบบอิงกลุ่มมันจะทำให้คนฉลาดช่วยดึงเกรดคนโง่ขึ้นมาตรงไหนกันวะ” ภูมิภัชบ่นกับเพื่อน

“เดี๋ยวฉันมา” อนาวินบอกกับเพื่อนบอกก่อนจะรีบลุกตามอาจารย์จิดาภาไป

“ผอ.คนใหม่ทำแบบนี้ได้ไง” นักศึกษาหลายคนตั้งวงถกเถียงกันเป็นกลุ่ม ๆ หลังจากอาจารย์จิดาภาเดินออกห้องไปแล้ว

“อีกคะแนนเดียวผมก็จะได้A อาจารย์ช่วยปัดให้หน่อยได้มั้ยครับ มันมีผลกับผมมากเลย” เสียงทุ้มเอ่ยตามหลังหญิงสูงวัยผู้เป็นอาจารย์ที่กำลังเดินออกมาจากห้องเรียนเพียงไม่กี่ก้าวเท่านั้น เธอชะงักฝีเท้าก่อนจะขยับแว่นแล้วเงยหน้าขึ้นมองลูกศิษย์หนุ่ม

“อาจารย์ปัดให้นักศึกษาทุกคนแล้วนะ คนล่ะ 1 คะแนน ของเธอถ้าอาจารย์ไม่ปัดมันจะได้แค่ 93 คะแนนเท่านั้น” จิดาภาอธิบาย

“โธ่!!! อาจารย์ครับ ปัดอีกสักคะแนนไม่ได้เหรอครับ” อนาวินโอดครวญทันที เพราะไม่อยากมีเกรด B+ อยู่ในใบทรานสคริปต์ของตนเอง เพราะว่าบิดาของเขายิ่งเพ่งเล็งเรื่องนี้เป็นสำคัญ

“อาจารย์คงช่วยเธอไม่ได้หรอก..อนาวิน เอาไว้เทอมหน้าเธอก็ตั้งใจใหม่สิ” อาจารย์ทำท่าจะเดินจากไป อนาวินรีบเอาตัวมาขวางไว้

“อาจารย์!! เดี๋ยวก่อนครับ” จิดาภาเงยหน้ามองลูกศิษย์หนุ่มด้วยความไม่พอใจ

“หลีกไปอนาวิน!!” จิดาภาหลบไปอีกทาง ก่อนที่อนาวินจะเดินตามมา และพยายามเล่าเรื่องของเขากับบิดาให้เธอฟัง จนจิดาภาเดินถึงห้องพักอาจารย์ อนาวินก็ตามมาเล่าอีก จนเธอนั่งลงเรียบร้อยจึงยอมคุยกับลูกศิษย์หนุ่มจอมตื้อ

“คะแนนสอบปลายภาค มันก็ไม่ใช่คะแนน Toeic ที่พ่อเธอตั้งกฎเอาไว้สักหน่อยนี่น่า แล้วเธอจะกลัวอะไรล่ะ”

“อาจารย์!!!..พ่อผมก็ต้องขอดูใบเกรดอยู่แล้วนี่ครับ แล้ววิชานี้ผมก็ไม่เคยได้ต่ำกว่า A เลย”

“นั่นมันก็เรื่องของเธอนะ...อนาวิน อาจารย์คงช่วยอะไรไม่ได้หรอก แต่ถ้าเธออยากได้คะแนนสอบ Toeic ให้ได้เยอะ ๆ ละก็ ปิดเทอมนี้เธอไปลงคอร์สเรียนภาษาอังกฤษเพิ่มสิ” จากนั้นจิดาภาก็เล่าว่าเธอมีลูกศิษย์ที่เป็นติวเตอร์อยู่คนหนึ่ง เธอมีชื่อว่าศิรินทร์รัตน์ และแนะนำว่าให้เขาไปเรียนกับเธอที่สถาบันกวดวิชาแห่งนี้เพราะเธอสอนอยู่ที่นั่น