Atty. Luigi "Seloso" Salazar 🤣
Pagkauwi ko ng Pilipinas mula sa mahigit dalawang buwang shooting sa Italy, dumiretso agad ako sa bahay ng Mama ko. Sobrang sabik na akong mayayakap si Mama, at makakatikim ng lutong bahay na pagkain na siguradong hindi kayang tapatan ng kahit anong restaurant sa Europe. Pagbukas pa lang ng gate, sinalubong agad ako ng aso naming si Mochi, halos hindi ako tantanan sa kakatalon at kakalambing. Nang makita ako ni Mama sa terrace, napatayo siya agad. "Anak!" "Mama!" Tumakbo ako papunta sa kanya at mahigpit niya akong niyakap. Nakalapat ang mukha ko sa balikat niya habang pinipigilan ang maiyak. Ang sarap pa rin sa pakiramdam ng umuwi sa tahanan mo. "Tumaba ka yata," sabi niya habang sinusuri ang mukha ko. "Kumain ka nang kumain sa Italy, ano?" Napangiti ako. "Konti lang, Ma. Hindi mo ako pwedeng sisihin, ang sarap kasi ng pasta nila." Napatawa siya at kinindatan ako. "Tara na sa loob. Mainit pa 'yung sinigang." Habang kumakain kami, sabay kaming nanonood ng replay ng paborito namin
Pagkatapos ng isang mahaba at emosyonal na take, nag-pause muna ang production para mag-break. Tinanggal ko ang clip-on mic sa likod ng damit ko at agad na tinungo ang dressing room trailer. Pero bago pa ako makarating sa pintuan, may humarang sa akin. Si Pia, isa sa assistant stylist na matagal ko nang kakilala. Tahimik siya pero kilala sa pagiging mapanuri—lalo na sa mga taong dumadalaw sa set. "Hey, Maya," aniya, casual ang tono pero may kuryosidad sa mata. "So... your uncle’s really handsome, huh?" Napakagat ako sa loob ng pisngi. I smiled, forced and tight. “Yeah, he gets that a lot.” “Mhmm.” Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa, bago muling nagsalita. “You seemed… close. Like, not uncle-niece kind of close.” My heart skipped. Napalunok ako. “He’s always been protective,” sagot ko, trying to laugh it off. “You know, typical Filipino family dynamics.” “Right,” she said, but her tone didn’t sound convinced. “But the way he looked at Leo… and the way you touched his arm ka
Mainit ang araw pero mas mainit ang tensyon sa paligid habang binabasa ko ang final script ng last scene ko. Ilang ulit kong binasa ang linya, pero hindi ko pa rin magawang mag-focus. Lahat kasi ng atensyon ko, nando’n sa pakiramdam kong may paparating. "Maya!" sigaw ng assistant director, sabay turo sa direksyon ng entrance. "Si—si Atty. Salazar n'yo yata 'yon, 'yung Uncle mo?" Napalingon ako agad. Sa pagkakabukas ng malaking pinto ng studio, isang pamilyar na pigura ang pumasok. Suot niya ang simpleng itim na polo at dark jeans, pero hindi iyon sapat para maikubli ang commanding presence niya. Luigi. Naglakad siya papasok na parang siya ang may-ari ng set. Tahimik ang lahat, nanginginig ang hangin sa bawat hakbang niya. Wala pa siyang sinasabi pero ramdam mo agad ang bigat ng presensya niya. Nilingon ako ng lahat. 'Yung iba ay nagbubulungan. "That’s her uncle, right?" "OMG, he’s even hotter in person…" "Why’s he here?" Hindi ko alam kung anong sasabihin o paano aakto. Pinil
Nakahiga ako sa dibdib niya, pinapakinggan ang mabagal na tibok ng puso niya na tila musika sa gitna ng katahimikan ng gabi. Sa sandaling ito, wala akong ibang nararamdaman kundi ang init ng kanyang balat sa aking balat, ang bigat ng kanyang mga braso na nakayakap sa akin, at ang tila tahimik na pag-amin sa pagitan naming dalawa. Pero sa likod ng katahimikan ay unti-unting bumabalik ang realidad. Ang katotohanang mali ito. Na hindi ako dapat narito. Na hindi siya dapat ang tanging lugar kung saan nakakaramdam ako ng seguridad. “You’re quiet,” bulong ni Luigi habang hinahagod ng dulo ng daliri niya ang braso ko. “Are you thinking again?” Napakagat ako sa labi. Hindi ko alam kung paano sasagutin iyon. Kasi totoo, iniisip ko ang lahat—ang kahapon, ang kasalukuyan, at ang kinabukasan naming walang kasiguraduhan. “Yes,” mahina kong tugon. “I’m scared.” “Of what?” bumangon siya ng kaunti, pinatungan ng palad ang pisngi ko. “Talk to me, Maya. Don’t keep your fears to yourself.” Huminga
Pagpasok pa lang niya sa banyo ay agad na niyang binuksan ang shower. Hindi ko inaasahan ang sunod na pangyayari—ang biglaang buhos ng malamig na tubig sa balat ko, kasabay ng marahas ngunit mapusok niyang mga halik. Mabilis na nabasa ang aming katawan, ngunit hindi iyon naging hadlang sa init na binubuhay sa pagitan naming dalawa. Niyakap niya ako nang mahigpit, waring ayaw akong pakawalan kahit saglit. Ang isang kamay niya ay humaplos sa batok ko, ang isa naman ay dumapo sa dibdib ko at marahan iyong pinisil. Napasinghap ako, bahagyang napapikit habang nararamdaman ang lalim ng bawat haplos niya. “Luigi...” mahina kong usal, ngunit tila naging gatilyo iyon para sa susunod niyang hakbang. Bumaba ang kaniyang labi sa leeg ko, at doon niya ipinadama ang kaniyang pagnanasa—dila, s****p, kagat. Halos hindi ako makahinga sa bawat dampi ng init niya sa balat ko. Parang sinisid niya ang buong pagkatao ko gamit lang ang mga labi niya. Hinubad ko ang suot niyang polo habang abala siya sa p
Pagkatapos ng buong araw ng taping, ramdam ko na talagang napagod na ako. Ang mga eksena na may kasamang romantic tension at ang hindi matitinag na pang-aakit ni Leo ay nagsimulang magbigay sa akin ng kakaibang init sa katawan. Hindi ko na kayang dagdagan pa ang lahat ng iyon, kaya’t nagdesisyon akong dumiretso na lang sa hotel kung saan ako naka-tuloy. Pagtuntong ko sa aking silid, agad kong ini-lock ang pinto at umupo sa kama. Bago pa man ako mag-unwind o mag-relax, ang una kong inisip ay si Luigi. May kung anong kakulangan sa puso ko sa buong araw ng taping, at alam kong siya lang ang makakakumpleto sa aking pagod na katawan at isip. Agad kong kinuha ang cellphone ko at tinawagan siya. Habang umaabot sa ilang segundo ang pag-ring, parang nakaramdam ako ng kaba. Gusto ko sanang magpahinga, pero ang tanging makakapagbigay lunas sa akin ngayon ay ang makausap si Uncle Luigi. Pagkakita ko ng pangalan niyang naka-display sa screen, ngumiti ako ng kaunti. Tinutok ko ang phone sa aking
Habang nagte-taping kami ni Leo, hindi ko maiwasang mapansin ang mga pabirong tingin at galak na may halong malisya na palagi niyang ipinapakita. Hindi ko alam kung sinasadya ba niya o talagang ganoon lang siya, pero alam kong may kakaibang epekto siya sa akin. Sa mga pauses ng filming, laging may banat siya na may kasamang nakakalokong ngiti. Kung tutuusin, hindi ko naman siya kilala ng husto, pero sa bawat galaw ng katawan niya at bawat salitang binibitawan niya, nakakaramdam ako ng discomfort na hindi ko kayang itago. "You're really beautiful, Maya," sabi niya minsan habang nagpapahinga kami, ang mga mata niyang hindi matanggal sa pagtingin sa akin. "I think I’m getting distracted by your charm." Napaka-persistent. I couldn't help but feel uneasy, kahit na pilit kong tinatago ang aking nararamdaman. Hindi ko alam kung paano siya pigilan, hindi ko kayang mawalan ng focus sa trabaho ko, lalo na't si Luigi ang iniisip ko. Naglakad ako palayo sa mga tao, naghanap ng lugar kung saan m
Ang bigat sa dibdib habang binubuksan ko ang pinto ng suite ko dito sa Florence, Italy. Napakaganda ng kwarto — high ceilings, elegant na chandeliers, marble floors, at malalaking bintanang may tanawin ng lumang siyudad. Lahat ay perpekto, pero sa kabila ng lahat ng ito, pakiramdam ko ay kulang... dahil wala siya. Pagkabagsak ng mga maleta ko sa sahig, dumiretso ako sa kama. Isinubsob ko ang mukha sa malambot na mga unan at pilit pinigil ang mga luhang kanina pa gustong bumagsak. Miss na miss ko na si Luigi. Pumikit ako ng mariin, ninanamnam ang katahimikan ng gabi. Kahit anong baling ko, kahit anong ipikit ko ng mata, mukha niya pa rin ang nakikita ko. Lalo na noong iniwan niya ako sa airport na may lungkot sa mga mata niya. Napabuntong-hininga ako. Naalala ko ang maliit na black box sa loob ng handbag ko. Dahan-dahan ko iyong inilabas, pinagmasdan nang ilang segundo, bago marahan itong binuksan. Naroon pa rin ang sleek vibrator na bigay niya — simple, elegant, halos parang isa
Hindi ko na kayang tiisin pa ang kaba na baka biglang bumangon si Mama at mahuli kami. Kaya kahit pa mabigat ang puso ko, pilit kong pinatigas ang loob ko. Bumangon ako mula sa kama at huminga ng malalim. "Uncle..." tawag ko sa kaniya, mababa ang boses. Nakahiga siya sa kama, nakasandal ang ulo sa headboard, at nakatitig sa akin na para bang binabasa ang bawat iniisip ko. "Ako na lang ang matutulog sa guest room." Kumunot ang noo niya, halatang ayaw niya. "Bakit? Dito ka na lang. Safe naman tayo." Umiling ako, lumapit sa kaniya at marahang hinawakan ang kamay niya. "Mas mabuti na 'yung sigurado, Uncle. Ayokong malagay sa alanganin si Mama kung sakaling magising siya." Napabuntong-hininga siya, pero hindi na nakipagtalo pa. Tumayo siya mula sa kama at dinampot ang shorts na nakakalat sa sahig. "Sige," aniya, malamig ang boses, pero alam kong hindi iyon dahil galit siya. "Sasamahan kita." Nagulat ako. "Ha? Hindi na, Uncle. Baka—" Pero mabilis siyang lumapit sa akin, hinawakan ang